ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4
Chapter4
ห้อพระระยาหารถูแ่อย่าหรูหรา ในืนนี้ะมีานเลี้ย้อนรับว่าที่พระายา ึ่ทรมาถึเร็วว่าำหนสอวัน โ๊ะพระระยาหารที่ทอยาวสุห้อถูปลุม้วยผ้าปูลายวิิร พระโอรสทั้สี่ไ้ประทับอยู่่อนแล้วและพระประมุประทับอยู่ที่หัวโ๊ะ ทุพระอ์ทรำลัรออยารเส็มาอพระธิา
มาร์ัสนำเส็สู่ห้อพระระยาหาร พระโอรสทั้สี่มีปิิริยาแ่าันเมื่อไ้ทอพระเนรเห็นพระธิาในลอพระอ์ามส่าเ็มยศ ปล่อยพระเศายาวสลวยน่าสัมผัสเ็มวามยาว มาร์ัสเลื่อนพระเ้าอี้ให้อ์หิลินาประทับ อ์ายเวส้ายัับพระเนรที่พระพัร์อ่อนสวยอพระธิานิ่ อ์ายเวนิสทรยับลอพระเนรเพื่อให้ทอพระเนรเห็นวามามอหิสาวไ้ัเน อ์ายเวัสปรบพระหัถ์เบาๆพร้อมทรพระสรวลิั ส่วนอ์ายวีนัสทรแย้มพระสรวลหวานามเิม
"ห้อบรรทมใหม่ประทับสบายหรือไม่ อ์หิ"พระประมุรัสถามว่าที่พระายาอย่าเอ็นู"ท่านไ้พบับเวส้าแล้ว"
"เราไุ้ยันบ้าแล้วเพะฝ่าบาท"อ์หิลินาแย้มพระสรวลบาไม่แม้แ่ปรายพระเนรมอพระู่หมั้น"ห้อบรรทมใหม่เป็นที่ถูใอหม่อมันมาเพะ"
"เราีใที่เป็นเ่นนั้น เราอยาให้ท่านสนิทสนมับพระโอรสทั้สี่และไ้รู้ัันมาึ้น เราึัานเลี้ยนี้เพื่อท่าน"รัสพระสุรเสียัวาลท่ามลาวามเียบ"ท่านไ้พบับเวส้าและเวัสบ้าแล้ว นี่ืออ์ายเวนิส โอรสอ์ที่สออเรา และ อ์ายวีนัส โอรสอ์สุท้อ"
บำรัสอ์ายทั้สอที่ถูล่าวถึ็ประทับยืนและำนับเบาๆให้อ์หิลินา เมื่อเห็นันั้นึประทับยืนาม่อนะำนับให้อ์ายทั้สอเ่นัน
มื้ออาหารำเนินไปเรื่อยๆ อ์หิลินาทรรับพระระยาหารไ้เพียน้อยนิเพราะยัไม่ทรุ้นเยเท่าไหร่นั อ์ายเวส้าทอพระเนริริยาอพระู่หมั้นอย่าไม่วาพระเนร ทำให้พระธิาทรรู้สึประหม่าเล็น้อย
"ท่านพี่"อ์ายเวัสรัสึ้นทั้ที่พระระยาหารยัเ็มพระโอษ์"ท่านไม่เยไ้ยินหรือ ว่าาร้อมอผู้ที่ำลัรับประทานอาหารเ่นนั้นเป็นารเสียมารยาท"
รัสเสร็็ทรพระสรวลอย่าอารม์ี ัพระระยาหารให้พระธิาอย่าเอาอเอาใ
เมื่อทรไ้ยินอ์ายเวัสรัสเ่นนั้น ็ทรรู้สึประหม่ามาึ้นไปอี พระปราอิ่มนวลึ้นสีแระเรื่อ แ่อ์ายเวส้ายันิ่เียบไม่ทรอบโ้อะไร
"แล้วเยมีนบอเ้าหรือเปล่า ารพูะที่อาหารเ็มปาแบบนั้นมันน่าเลีย"
อ์ายเวนิสรัสนิ่ๆไม่แม้แ่ะปรายพระเนรมอู่สนทนา พระอัุลีเรียวยาวเี่ยวผ้าเ็พระโอษ์ที่อยู่ใล้พระหัถ์ปาไปที่พระอนุาที่ประทับอยู่ฝั่ร้าม มอูเป็นภาพที่น่ารัยิ่นั
"เล่นอะไรไม่รู้เรื่อ่อหน้าแ"พระบิาำหนิพระโอรสทั้สอพระสุรเสียเ้ม"เรา้อออภัย้วย"
"หม่อมันไม่ถือสาเพะ"อ์หิลินาปิเสธอย่ารัษามา"หม่อมันไม่มีพระอนุาและพระเษา เป็นธิาเพียอ์เียว บรรยาาศแบบนี้็ีไปอีแบบนะเพะฝ่าบาท อย่าให้มีพิธีรีอมานัเลยเพะ"
พระสุรเสียหวานรัสเบาๆพลาับพระโอษ์ ยแ้วพระเสวยที่บรรุไวน์แั้นีึ้นแะพระโอษ์ ทริในพระทัย "ะเมาหรือเปล่านะ รับอาหารน้อยแ่ื่มแอลอฮอล์มานานี้"
หลัาเสร็สิ้นมื้อพระระยาหารึทรแยย้ายันลับพระำหนั ทรรู้สึประหม่าอีรั้เมื่ออ์ายเวส้ารัสถามว่าะลับพระำหนัับพระอ์หรือไม่ พระธิาลัเลเล็น้อย่อนะทรอบล
แ่เมื่อออมาาพระำหนัหลว ึทรระหนัว่าไ้ทรัสินพระทัยผิอย่ามหัน์ เพราะอ์ายเวส้าเส็มา้วยารทรม้านั่นหมายวามว่า พระธิาะ้อทรม้าัวเียวับพระู่หมั้นนั่นเอ
"เอ่อ..หม่อมันไม่ทราบว่าพระอ์ทรม้ามา"อ์หิลินาทรมีพระอาารัเินเล็น้อย"หม่อมันลับับมาร์ัส็ไ้เพะ"
"ทรประหม่าที่้อทรม้าัวเียวับเราหรือ"
พระสุรเสียนิ่เรียบแ่น่าเรามรัสถามรๆทำให้พระอ์บาสั่นไหวเล็น้อย ทริหาำอบเพื่อรัษามารยาทเป็นพัลวัน
"ท่านรู้สึมึนาฤทธิ์ไวน์ เราิว่าท่านวระรีบลับไปพัผ่อนไ้แล้ว อ์หิ"
ทรับท่อนพระหัถ์หนาะทรเอื้อมไปว้าพระหัถ์บาให้้าวึ้นมาบนหลัม้าทร โยที่พระอ์บานั่อยู่้าหน้า ึล้ายลับทรถูอาทา้านหลั
พระปราึ้นสีแระเรื่อ ไม่รู้ว่า้วยพิษอแอลอฮอล์หรือสิ่อื่นันแน่ วามอุ่นร้อนาอ้อมออพระอ์หนาทำให้พระอ์ทรรู้สึประหม่าเป็นอย่ามา
อ์ายเวส้าทรวบม้าู่พระทัยอย่าเื่อ้า สัเพระอ์บาที่ทรโนเนเล็น้อย
"เสวยพระระยาหารเพียนิเียวแ่ทรรับไวน์เ้าไปมาเ่นนั้น ้อทรมึนพระเศียรเป็นแน่"รัสในพระทัย
พระเศียรอพระอ์บาเมาบพระอัสาอพระอ์หนาที่อยู่้านหลั พระวรายบาอพระู่หมั้นอ่อนยวบแนบิับพระอุระอพระอ์หนา พระปราึ้นสีแระเรื่อน่ามอยิ่นั อ์ายเวส้าใ้พระหัถ์ปัพระเศานุ่มสลวยที่ปรพระพัร์ามออ แย้มพระสรวลบาับพระอ์เอ
เมื่อถึพระำหนัทิศเหนือ ทรรวบพระอ์บาลาหลัม้าู่พระทัย่อนะทรใ้พระพาหาแ็แรโอบอุ้มพระู่หมั้นสู่ห้อบรรทมท่ามลาวามประหลาใแ่ธารำนัลในพระำหนั
อ์หิลินาทรรู้สึพระอ์ในอนเ้า มึนพระเศียรเป็นอย่ามา นาำนัลที่อยู่ภายในห้อำนับเบาๆให้ว่าที่พระายา
"เมื่อืนพระอ์ทรมึนพระเศียรมา ระหม่อมไ้เรียมน้ำอุ่นลิ่นุหลาบไว้ให้เพะ หาฝ่าบาทไ้แ่พระวรายในอ่าอาทำให้ทรรู้สึีึ้นเพะ"
"อบใเ้ามา"
นาำนัลำนับอีรั้่อนะเินออไปาห้อบรรทม
เพนนีึ่อยู่หลัสวนหย่อมในพระำหนัทิศเหนือนั้นำลัเฝ้ารอนาำนัลที่นไ้ไหว้วาน เมื่อนาำนัลมาถึ หล่อนส่เินถุให่ให้และำับว่าให้รีบออไปาที่นี่โย่วน่อนะถูับไ้
ที่แท้ น้ำลิ่นุหลาบที่นาำนัลเรียมให้ ือสมุนไพรที่มีฤทธิ์ทำให้หมแรนั่นเอ เพนนีไม่ไ้มีเนาทำร้ายพระธิาอย่าแท้ริ แ่อยาเือนให้ทรทราบเท่านั้น ว่าที่นี่ไม่ใ่ที่อพระอ์!
อ์หิลินาเริ่มรู้สึพระอ์ว่าทรหมเรี่ยวแรและอ่อนเพลียเป็นอย่ามา พระเศียรำลัะมสู่ห้วน้ำ พระอ์ไม่มีแรแม้แ่ะทรวบุมพระอ์เอให้ไ้ ทรพยายามะร้อเรียให้น่วย แ่ลับูเหมือนไร้หนทา
ในะเียวัน พระอ์สูโปร่ำลัเส็ออาห้อบรรทม ในพระทัยทรนึเป็นห่วว่าพระอ์บาะทรื่นหรือยั อาะยัมึนพระเศียรอยู่ ึทรเาะพระทวารแ่ลับไร้เสียอบรับ เมื่อหมุนลูบิูแล้วทรพบว่าไม่ไ้ลลอนไว้ พระหัถ็หนาึถือวิสาสะันพระทวารเ้ามาแ่ลับพบวามว่าเปล่า ลอพระอ์ที่พระธิาะทรสวมในวันนี้ถูวาราบไว้บนแท่นพระบรรทม ึทริไ้ว่าพระธิาอาะประทับอยู่ในห้อน้ำ
"อ์หิ..ทรหายาารมึนพระเศียรแล้วหรือ"
รัสเรียพระู่หมั้น พระหัถ์หนาเาะพระทวาร แ่ลับไร้เสียอบรับ พระทัยเริ่มไม่ีึรัสเรียเสียัึ้น
"อ์หิ ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า โปรอบเรา้วย"
แ่ยัไร้พระสุรเสียหวานอบลับ พระอ์สูโปร่ทรเริ่มลัวว่าะเิอะไรึ้น ้วยวามที่พระทัยร้อนเป็นทุนเิม ึทรพัพระทวารเ้าไป และสิ่ที่ทอพระเนรเห็นยิ่ทำให้พระทัยยิ่นั!
พระวรายบามอยู่ภายใ้น้ำในอ่ามิ พระเศาลอยว้าอยู่ในน้ำ พระหัถ์เล็อยู่ที่อบอ่า
"อ์หิ!!!!"
พระอ์สูทรัสินพระทัย้าวพระบาทเ้าไปพลาหลับพระเนร พระพาหายาวเอื้อมไปหยิบผ้าับพรอ์ ว้าพระศอบาึ้นาน้ำอย่าระมัระวั ่อนะทรใ้ผ้าับพระอ์ผืนให่ห่อหุ้มพระอ์บาที่เปียโไว้ ระับพระวรายบาอพระอ์เล็ไว้ในอ้อมพระพาหา่อนะออมาที่ห้อบรรทม
ทรมีรับสั่ให้นาำนัลมาูแลพระธิา้วยเรว่าหาูแล้วยพระอ์เอะไม่เหมาะ
ถึแม้ะไม่ไ้ทรให้ารูแล้วยพระอ์เอแ่พระอ์สูโปร่ถึับประทับไม่ิพระเ้าอี้ ร้อนพระทัยยิ่นั เมื่อ่าวถึพระำหนัสามทิศ อ์ายวีนัสและอ์ายเวัสึเส็มานั่เฝ้าพระอาารเป็นเพื่อนพระเษา
แพทย์หลวหายเ้าไปในห้อบรรทมเป็นนานสอนาน ่อหน้าพระอนุา อ์ายผู้เย็นาไม่ทรอยาแสออว่าทรเป็นเือเป็นร้อนมานั แ่็ยัไม่สามารถรอพ้นวพระเนรเียบมออ์ายเวัสไ้อยู่ี
"ูท่านพี่เป็นเือเป็นร้อนรินะ"อ์ายเวัสล่าวิล"ีนะที่เส็พ่อมีว่าราาร ไม่เ่นนั้น้อร้อนหูเป็นแน่"
"เราไม่ไ้เือร้อน"รัสพระสุรเสียเียบ"แ่ทรเป็นถึอ์หิ่าแว้น หามาเป็นอะไรที่นี่ พระบิาและพระมารา้อริ้วเป็นแน่"
รัสำเท็อย่าเเนบเนียนแม้ในพระทัยะทรลุเป็นไฟแล้ว็าม
หนึ่ั่วโม่อมา แพทย์หลว็ออมาาห้อบรรทม สีหน้าไม่่อยสู้ีเท่าไรนั ทำให้พระอ์สูโปร่ยิ่ร้อนพระทัย วพระเนรแ็ร้าว รัสเสียเย็นเยียบ "อ์หิปลอภัยีใ่ไหม"
"เอ่อ..อนนี้ระหม่อมิว่าทรปลอภัย.."
"ทำไม้อิว่า!!!"ทรร้อนพระทัยนเผลอรัสเสียั"ท่าน้อมั่นใ เป็นหมอภาษาอะไรัน!!!!"
อ์ายวีนัสแะพระอัสาอพระเษาเบาๆเผื่อให้พระทัยเย็นล"นั่่อนเถิท่านพี่"
อ์ายเวส้าทรวบุมพระอารม์่อนะประทับนั่ล บีบพระหัถ์แน่น
"พระอาารเป็นอย่าไรบ้าท่านแพทย์หลว"
อ์ายวีนัสรัสถามเสียเรียบอย่าพระทัยเย็น"ไม่ทรเป็นอะไรมาใ่หรือไม่"
"เอ่อ..พะยะ่ะ พระอาารโยรวมถือว่าทรปลอภัยีแล้ว อ์หิทรสำลัน้ำเล็น้อย ทำให้ทรมีไ้ สาเหุที่อ์หิอ่อนเพลียเิา..เอ่อ..เิา.."
แพทย์หลวอึอััสินใไม่ถู ะพูหรือไม่พู อ์ายวีนัสทรทราบีว่าวรทำอย่าไร ทรวาพระหัถ์ลที่บ่าอแพทย์หลวผู้นั้น รัสว่า
"ใเย็นๆ แล้ว่อยๆบอเราว่ามันเิอะไรึ้น"
พระอ์สูโปร่ที่ประทับนั่อยู่ทรั้ใฟั โล่อไปหนึ่เปราะที่อ์หิทรปลอภัยแล้ว แม้ะทรแสออว่าไม่สนใ แ่ในวามริหาเป็นเ่นนั้นไม่
"น้ำในอ่าสรน้ำออ์หิ ถูผสม้วยสมุนไพรนิหนึ่ ึ่ทำให้พระวรายอ่อนเพลียหมเรี่ยวแร ึทรมน้ำพะยะ่ะ"
แพทย์หลวล่าวอย่าหวาหวั่น อ์ายเวัสทรนิ่ไปเล็น้อย่อนะทรปะิปะ่อเรื่อในพระเศียร
"นี่็หมายวามว่า มีนใะทำร้ายพระู่หมั้นสินะ"
อ์ายเวัสรัสเบาๆ น้อยรั้นัที่วพระเนรเ้าเล่ห์แพรวพราวะายแววริัไ้ถึเพียนี้
อ์ายวีนัสทรพยัพระเศียรเบาๆอย่าเ้าใเร่ือราว รัสสั่ว่า "อบใท่านมา ท่านไปไ้แล้ว เ็บเรื่อนี้ไว้เป็นวามลับแม้แ่เส็พ่อ็อย่าให้ทรทราบ"
แพทย์หลวผู้นั้นึทูลลา่อนะรีบสาวเท้าออาพระำหนัทิศเหนือโยเร็ว
"ใรัน..."ทรัพระทน์เเน่น"ที่ล้าระทำารอุอาในำหนัอเราเ่นนี้!!!!!!"
พระสุรเสียริ้วออ์ายั้อพระำหนัพาลทำให้ธารำนัลอใันเป็นพัลวัน มุราุมารผู้นิ่เียบสุุมั่ภูผาถึราวสั่นไหว็ราวนี้
"พระทัยเย็น่อนเถอะน่าท่านพี่"อ์ายเวัสรัสท่าทีึั"อนนี้พระอาารเป็นสิ่สำัที่สุ ไปถวายารูแลนา่อนะีว่า"
พระอ์สูโปร่สามพระอ์เส็สู่ห้อบรรทมอพระู่หมั้น อ์ายเวส้าประทับนั่บนแท่นพระบรรทมแผ่วเบาราวับลัวะเป็นารปลุพระอ์บา ระับผ้าลุมบรรทมให้ ่อนะทรรัสับพระอนุาทั้สอ"พวเ้าลับไป่อนเถอะ เราะูแลนาเอ"
ลอเวลาที่พระอ์บาบรรทมอยู่นั้น พระอ์สูโปร่ไม่ไ้ออาห้อบรรทมเลย ทรประทับนั่บ้ายืนบ้า รออยให้พระอ์บาื่นบรรทม สุท้าย พระอ์สูโปร่็ทรีบหลับ้าแท่นพระบรรทมเสียเอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น