ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter2
Chapter2
แว้นีวานี
แว้นที่มั่ั่้วยเพรนิลินา มีเหมือแร่เป็นแหล่เศรษิหลั อุมสมบูร์ ประานอยู่ร่วมันอย่าร่มเย็นเป็นภายใ้ารปรออราวศ์ เร์ัน ที่สืบทอราบัลลั์มาหลายยุหลายสมัย พระราวัที่ถูแ่อย่าหรูหรา้วยบรราเพรพลอย้อแสอาทิย์ยิ่มอยิ่าม ภายในสวนหย่อม พระอ์บาอมุราุมารีเพียพระอ์เียวแห่แว้นนี้ประทับเหม่อลอย วพระเนรมใสายแววเศร้าสร้อย พระเศาสีน้ำาลอ่อนยาวสลวยถึลาพระนอ้อลมปลิวไสว พระนาสิโ่รั้นถอนหายใออมาเบาๆ
"เราะ้อเ้าพิธีอภิเษแล้วหรืิอนี่"
พระโอษ์บาสีแระเรื่อรัสับพระอ์เอเบาๆราวับเสียระิบ
พระอ์ทรทราบีอยู่แ่พระทัยว่าารที่ทรเิมาเป็นสรี หน้าที่เียวอพระอ์ือารอภิเษับอ์าย่าเมือเพื่อสัมพันธไมรี่อแว้นเียใล้ แ่พระอ์็มั่นพระทัย ้วยปรีาสามารถอพระอ์เอ พระอ์สามารถปรอแว้นอพระอ์ไ้เป็นอย่าี
แ่ใรันะวาใให้แว้นอันยิ่ให่อยู่ในพระหัถ์อสรีเพียลำพัไ้
"ทริอะไรอยู่หรือพะยะ่ะ ฝ่าบาท"
อรัษ์นสนิทเห็นท่าทีนิ่เียบอพระธิา็รู้ไ้ว่ามีสิ่ใผิปิไป ถึแม้ะรู้พระทัยอพระธิาีอยู่แล้ว แ่็อยาถามเพื่อแสวามห่วใย
"เ้ารู้ี ว่าเราำลัิสิ่ใอยู่"
ทรรัสเบาๆเหมือนเสียลมแผ่ว ยิ่ทำให้มาร์ัสรู้สึหหู่ใยิ่นั ั้แ่เิมา ไม่เยเห็นราใที่พระธิาทรมีพระพัร์หมอเศร้าไ้ถึรานี้
"หม่อมันทราบีว่าพระอ์อายัทรเรียมพระทัยไม่ทัน แ่ารเินทาำลัใล้เ้ามาแล้วนะพะยะ่ะ ทรเรียมัวเถิพะยะ่ะ"
ห้อบรรทมอพระธิา
"ลูอแม่"
อ์ราินีผู้ามแม้วัยะล่วเลยมาไลแล้ว็ามรัสะที่ทรนั่อยู่บนพระแท่นบรรทมอพระธิาึ่มีพระอ์บาอพระธิาทออยู่ พระหัถ์เหี่ยวย่นทรสัมผัสพระพัร์เนียนใสอพระธิาอย่าแสนรั
"เ้าออเรือนไป แม่เหาเหลือเิน"
น้ำพระเนรอพระมาราไหลลมา พระธิาึทรโอบอพระมาราไว้อย่าแสนรัเ่นัน พระหัถ์เล็ลูบพระนออพระมาราเบาๆเพื่อปลอบประโลม
"ลูะลับมาเยี่ยมบ่อยๆนะะ เส็แม่"
วันรุ่ึ้น บวนเส็อันยิ่ให่อมุราุมารีไ้ออเินทาสู่แว้นวัลัส ในรถพระม้าพระที่นั่ พระอ์บาอพระธิาห่อายอย่าหหู่ ทรรู้สึพระทัยหายเหลือเินที่้อาบ้านเิเมือนอนอนเพื่อไปเ้าร่วมพิธีอภิเษับอ์ายที่ทรไม่เยแม้แ่ะเห็นพระพัร์ แม้ะมีำล่าวมามายถึอ์ายรูปามทั้สี่แห่แว้นวัลัส แ่ถึอบ่าไร ็ยัทรรู้สึประหม่าอยู่ี
ารเินทาสู่แว้นวัลัส้อใ้เวลาถึสามวันรึ่ ้วยเส้นทาที่ลาันและรุระทำให้ารเินทาเป็นไปอย่ายาลำบา ท้อฟ้าใล้ะมืลทุที วพระเนรใสภายใ้ม่านรถม้าพระที่นั่ยั้อมอออไปอย่าไรุ้หมาย ภาวนาในพระทัยอย่าให้ถึแว้นวัลัสเร็วนัเลย
มาร์ัสสั่ให้พับวนเส็่อนเนื่อาใล้เวลาพลบ่ำแล้ว อรัษ์อารัาพระธิานำเส็สู่ระโมพระบรรทมั่วราว
แสไฟา่ายพัแรมอบวนเส็ส่อระทบายสูศัิ์ที่ำลัสวมใสุ่รัุมพระอ์สีำร่าสูทรม้าสีำลับพันธุ์ีภายในราสำนัที่ทรให้พระนามว่าเสเอร์ พระพัร์หล่อเหลาภายใ้ผ้าลุมำลัระุพระสรวลเ้าเล่ห์
"ะ้อเสียสัมพันธไมรีับ่าแว้น็ราวนี้แหละ"
พระเนรแพรวพราวับ้อพระอ์บาในลอพระอ์ที่ทำาผ้าไหมยาวสลวยออ์หิ่าแว้น เรือนผมสีน้ำาลอ่อนถูเล้าึ้น ประทับาน้ำ้าอยู่หลัระโมพระบรรทม
"ทรสิริโมว่าในพระายาลัษ์เสียอี"
เสเอร์ำรามเบาๆ อ์ายเวัสึใ้พระหัถ์ลูบเพื่อปลอบประโลม ิบาสิ่ในพระทัย
"เอาไเอาันวะ"
ทรระุบัเหียนรวเียว เสเอร์็ย่าฝีีบเ้าไปใน่ายพัแรมอบวนเส็ อรัษ์่าื่นระหนันเป็นพัลวัน ทั้มาบและปลายระบอปืน่าเล็สู่พระโอรสอ์ที่สามแห่วัลัส ทรระุพระสรวลเ้าเล่ห์อีรั้โยไม่ทรยอมเปิผ้าลุมพระพัร์
"ท่านเป็นใร!"
มาร์ัสที่ั้ท่าเรียมพร้อมอยู่ะโนถามผู้อุอาบุรุ่ายพัแรมอบวนเส็ ปลายาบเล่มมหมายไปที่พระอ์
"เิอะไรึ้น มาร์ัส"
อ์หิออะื่นระหนเล็น่อยเมื่อเห็นายุำบนหลัม้า ทริในพระทัย "ผู้ใันระทำารอุอาไ้เ่นนี้"
เมื่อไ้มอพระพัร์ามัๆ อ์ายเวัสทรหัวเราะในพระศอเบาๆอย่าพึพอพระทัย "ท่านพี่ะ้อพอใในัวนาเป็นแน่"
"ายผู้นี้ไ้ลัลอบเ้ามาใน่ายพัแรมอเราพะยะ่ะ ฝ่าบาท"
มาร์ัสล่าวเสียัน่าเราม วามยั้ออยู่ที่นแปลหน้าอย่าไม่ลละ พระธิาทรับสัเม้าพันธุ์ีหายาและบัเหียนทอำไ้ ทริในพระทัย "ม้าพันธ์ุีเ่นนี้หายานั ้อเป็นนในพระราสำนัเป็นแน่"
วพระเนรมใสหรี่มอายุำ ย่าพระบาทเ้าไปใล้ มาร์ัสยับัวเล็น้อยเพื่อป้อันพระธิาแ่ทรแะพระหัถ์ที่ไหล่มาร์ัสอย่าห้ามปราม
"ทรเินทามาไล มีพระประส์อันใหรือเพะ ฝ่าบาท" พระพัร์ามแย้มพระสรวลบาพลาเอ่ยพระเสียใสอย่าหยั่เิ
พระหัถ์ออ์ายเวัสเลื่อนเปิผ้าลุมพระพัร์ออเผยให้เห็นพระพัร์หล่อเหลา เหล่าอรัษ์เห็นันั้นึลาบเเละระบอปืนในทันที่อน้มทำวามเารพผู้สูศัิ์
"โนับไ้ะเเล้ว"อ์ายเวัสรัสอย่าหมสนุ่อนะทอพระเนรไปรอบๆ่ายพัแรม"้อออภัย้วยที่เราระทำารอุอาเ่นนี้"
"หม่อมัน้ออประทานอภัยให้ับนอหม่อมันเ่นันเพะ"
วเนรมใสพิาราวพระพัร์หล่อมายอนรหน้า ทรั้ำถามในพระทัยว่า"พระเษาะทรพระสิริโมเ่นนี้หรื่อเปล่านะ"
"เรามานำทา" อ์ายเวัสรัสออมาลอยๆ เิพระพัร์ึ้นเล็น้อย"ทาที่พระอ์ำลัเส็อยู่นั้นลาันและเป็นเส้นทาที่อ้อมเายแน อาทำให้ไม่สะว เราะพาท่านไปทาลั ใ้เวลาเพียรึ่วันารนี้สู่แว้นวัลัส"
"หม่อมันเาว่า พระเษาอพระอ์ไม่ทรทราบเรื่อนี้ใ่ไหมเพะ"
"เราทำในสิ่ที่อยาทำไม่ึ้นร่อใร"ทรยิบพระเนรและแย้มพระสรวลเ้าเลห์่อนะรัส่อว่า"อย่าไร็าม ารมีเราอยู่ที่นี่ะเป็นประโยน์่อท่าน อ์หิลินา"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น