1
จุดเริ่มต้น
เฮ้อ.....งานคณิตฯเป็นอะไรที่ทำแล้วปวดหัวอย่างมากเลยนะเนี่ย เบื่อจริงๆเลยเดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องเตรียมตัวสอบการปิดภาคเรียน........อารายมันจะขนาดนี้
"นี่ข้าวหอมแกจะนั่ง อมทุกข์อยู่ตรงนั้นอีกนานไหมน่ะ"ยัยต้นอ้อเรียกสติฉันกลับมาหลังจากทีนั่งอมทุกข์อย่างที่มันว่าน่ะแล่ะ
"โอเค....ไปก็ได้ แล้วทำไมวันนี้แกดูรีบจังเลยฮะ?" ฉันถามยัยเพื่อนสนิทของฉัน
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่วันนี้เห็นว่ารุ่นพี่กลุ่มplayboyที่ฉันปลื้มมากน่ะเค้าลงมาทานอารที่ภัตตาคารของโรงเรียนด้วยล่ะ ><" ยัยบ้านี่ที่แท้ก็หลงผู้ชายนี่เอง -_-
"ก็แค่ลงมากินข้าวเองย่ะ ไม่เห็นจะแปลก"
"แปลกสิยะ แกจะไปรู้อะไรเพราะแกไม่เคยจะสังเกตไม่ก็ไม่ได้ติดตามข่าวสารของรุ่นพี่playboyoน่ะสิยัยบ้าาาา ไปได้แล้ว" แหมมาว่าฉันเดี๋ยวเตะตกอาคารเลยยัยนี่
"เออๆ ไปก็ได้ๆ" เฮ้อ....อยากจะบ้าตาย
ณ ภัตตาคาร
"ทำไมคนเยอะกว่าทุกวันฟะเนี่ย....มาแห่งานบวชรึไง -_-" โอ้ยยยย เยอะจิรงๆนะเนี่ย...มาเยอะกว่าวันปกติตั้งเกือบครึ่งโรงเรียน เอิ่ม.......คือแบบโรงเรียนของเรานะคะ นิยมออกไปรับประทานอาหารข้างนอกกันน่ะนะ
"โอ้ยฉันก็บอกแกไปแล้วไงว่า พะ..."
"เออๆรู้แล้วน่า" ฉันขัดยัยผีบ้านี่ก่อนที่จะบ่นยาวเป็นคุณยายแถวนี้ พอฉันกับยัยผีบ้านี่เดินซื้ออาหารเสร็จแล้วก็ไปนั่งกินที่ม้าหินอ่อนข้างๆภัตตาคาร ยัยต้นอ้อก็มัวแต่พูดอยู่อย่างเดียวกว่าจะกินเสร็จก็คงปีหน้าล่ะมั้งเนี่ย
"อร้าย >///< แกพี่เค้าเดินมานู่นละอ่ะ"ไรของมันอีกเนี่ยบ้ารึเปล่าอยู่ดีก็ตะโกนขึ้นมา
"พี่อะไรของแกฮะ"
"แกก็หันไปดูข้างหลังแกสิ *_*"ใครก็ได้พายัยนี่ไปรักษาเถอะจะบ้าตายละเนี่ย ฉันบ่นให้ยัยนี่แต่ก็หันไปตามที่มันบอกน่ะแล่ะ มีรุ่นพี่ผู้ชายที่เดินมาด้วยกันทั้งสี่คน คนแรกน่าจะชื่อว่า เปปเปอร์ ผู้ชายที่ใครๆก็จะต้องมอง เพราะเขามีสีผมที่เป็นสีควันบุหรี่ซึ่งเป็นของแท้ใครๆก็หน้าจะรู้ ความสูงก็.....โครตจะสูง จริงๆแล้วเขาเป็นผู้ชายที่มีความอบอุ่นอยู่ในตัวแต่แค่ปกปิดไว้ภายใต้หน้ากากที่ยิ้มสวยจนใจละลายไม่ให้ใครเห็นแต่ฉันรู้......ส่วนคนที่สอง ชื่อว่า โปเต้ หนุ่มน่ารักสนใสตลอดเวลา เป็นเจ้าของผมสีดำล้วน เขาน่ารักมากๆทั้งหน้าตาและนิสัยแต่รู้สึกว่าเขาจะตัวเล็กที่สุด แต่ยังไงฉันรู้สึกว่าเขาสูงอยู่ดี ต่อมาคนที่สาม ชื่อว่า หิน หนุ่มขี้เล่น กวนนิดๆแต่ยังไงก็นิสัยดี สีผมของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม ตัวสูงมากพอๆกับเปปเปอร์ และคนสุดท้า เขาชื่อว่า เมฆ เป็นผู้ชายทีไม่ค่อยพูดและเย็นชาชอบทำหน้านิ่งๆ สีผมของเขาเป็นสีน้ำตาลแดง เขาสูงที่สุด(ไม่รู้ว่าจะพูดถึงความสูงทำไม) และทุกคนก็มีผู้หญิงที่พร้อมจะมอบทุกอย่างให้รวมถึงตัวและหัวใจ และที่ขาดไม่ได้คือ เขาหล่อ รวย เก่ง ทั้งหมดทุกคน แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าอยู่ด้วยกันมาได้ไงคนละขั้วเลย
"โอ้ยยยย ฉันอยากจะบ้าตายพวกเขาหล่อกินใจอะไรขนาดนี้T_T"
"หรอยะ -_-"
"เอะ!!! พี่เขาเดินมานั่งโต๊ะข้างๆเราด้วยอ่ะแก"ยังไม่เลิกพูดอีกเรอะ แต่ก็จริงนะทำไมถึงเดินมาทางนี้ล่ะเนี่ย แล้วก็จริงคือพวกเขามานั่งข้างๆโต๊ะเราจริงด้วย แถมเปปเปอร์ก็ยังมองมาทางฉันอีกด้วย ฉันไม่อยู่ดีกว่า
"แกฉันอิ่มแล้วไปก่อนนะ"
"เฮ้ย เดี๋ยวสิพวกพี่เขามาแล้วนะ"
"อยากอยู่ก็อยู่ไปสิฉันอิ่มแล้วไปละนะ บ๊าบบาย" ฉันรีบเดินออกมันและก็ต้องสะดุดตากับเปปเปอร์และอีกสายตาก็ไปเห็นคนที่ชื่อว่าเมฆนั่งอยู่ข้างๆเปปเปอร์ซึ่งเขากำลังมองมาทางอยู่พอดีแต่ฉันกลับมองสายตาที่มองมาทางฉันไม่ออก..............มันคืออะไรกันนะ?
_________________________
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น