ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #1 แรกพบ...
#1
“เอ้าๆ นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาเรียนนะ” อาจารย์สาวสุดเฉี่ยวเดินเข้ามาด้วยมาด
นางแบบ
“สวัสดีครับ ผมชื่อ อี จุนโฮ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย”
เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินตามอาจารย์เข้ามา ผิวขาว ตาตี่ ตัวเล็ก กำลังแนะนำชื่อตัวเองอยู่หน้าห้อง.....
“นี่ๆชานซอง เด็กใหม่คนนั้นดูท่าทางเงียบๆนะหน้าเค้าไม่ยิ้มเลยอ่ะ” อูยองเพื่อนสนิทของผมกำลังหันหน้า
มานินทานักเรียนใหม่คนนั้น ว่าแต่ เค้าก็ไม่ยิ้มจริงๆแหละ แอบโหดนะนั่น ฮ่าๆ
“เค้าอาจจะไม่เป็นแบบที่แกคิดก็ได้นะ อูยอง”
“อืม...ชานซอง!” อาจารย์เฉี่ยวกำลังเรียกผมครับ
“อ่อ ครับ”
“ให้จุนโฮ นั่งข้างนายนะ ฝากเพื่อนใหม่ด้วย........แล้วก็วันนี้ครูมีประชุมกัน ฟรีทั้งวันนะจ้ะหนุ่มๆสาวๆ”
“เยส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงทุกคนในห้องพูดขึ้นมาพร้อมกัน ...ห้องผมเค้าเด็กเรียนนะครับ =__=
ไม่รู้เมื่อไหร่ที่อยู่ดีๆ เด็กใหม่คนนั้น ก็มานั่งข้างๆผมซะแล้ว เค้าดูเงียบๆจริงๆนั่นแหละ แต่พอมองหน้า
ใกล้ๆแล้ว........หมอนี่หน้าหวานชะมัด ยังกะผู้หญิงแหนะ
“จ้องทำไม” เค้าหันมาถลึงตาใส่ผมครับ
“อ่ะ โทษที นายจุนโฮ สินะ ชั้น ฮวาง ชานซอง ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ต้องยิ้มทักทายกันก่อน นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
“อืม” ไหงเค้าตอบผมมาแค่คำเดียวล่ะครับ เกิดมาผมไม่เคยเห็นใครเมินผมได้เย็นชาขนาดนี้มาก่อนเลยอ่ะ
“นายย้ายมาจากไหนหรอ”
“ไม่ได้ย้ายแต่ เพิ่งมาเรียน”
“ห๊า อะไรของนายน่ะ ชั้นไม่เข้าใจ” ผมงงกับคนตรงหน้าจริงๆ
“พอชั้นเรียนจบ ม.ต้นก็หยุดเรียนแล้วมาเรียนปี 1 เลย”
“นายก็ไม่ได้เรียน ม.ปลาย น่ะสิ” แล้วเค้าจะเรียนรู้เรื่องหรอ = =
“อืม” เค้าตอบผมแค่คำเดียวจริงๆครับ แล้วผมจะเป็นเพื่อนกับเค้าได้มั้ยครับเนี่ย TT
.
.
.
.
.
“นี่ๆ ชานซองนายคุยอะไรกับเด็กใหม่บ้างป่ะ” อูยองถาม
ตอนนี้ผมกำลังจะกินข้าวกลางวันครับผมนั่งกินกับอูยองแค่ 2 คน ผมไม่ชอบนั่งโรงอาหารครับเพราะ
เพื่อนคนอื่นมันชอบแย่งของกินผม =*= ผมเลยมานั่งที่โต๊ะข้างๆถนนทางเดินแทน เมื่อตอนเช้าที่จุนโฮมา
นั่งกับผม ผมพยายามชวนเค้าคุยตั้งหลายเรื่องแต่รู้สึกว่าจุนโฮมักจะตอบผมกลับมา แบบคำสองคำ ตลอด
ผมเลยคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเป็นเด็กใหม่เลยไม่ค่อยกล้า แล้วนี่จุนโฮ จะไปกินข้าวกับใครล่ะ? เค้ารู้จักคน
อื่นหรอ? ไม่นี่ แล้วทำไมผมไม่ชวนเค้ามาล่ะคร้าบบบบบบบ
“นี่ๆๆๆๆๆ ชานซองนายคุยอะไรกับเด็กใหม่บ้างรึป่าว” พออูยองเห็นผมไม่ตอบก็เลยตะโกนถามอีก
หนวกหูโว้ยไอแก้มป่อง
“อ่อๆ คุยแต่ชั้นรู้สึกเหมือนชั้นคุยคนเดียวว่ะ”
“อ่อ หรอ นายก็พยายามให้เค้าคุยด้วยให้ได้ละกันนะ”
“เดี๋ยวชั้นไปหา จุนโฮ ก่อนนะ จะชวนมากินข้าวด้วยกัน”
“อืมๆไปจิ เดี๋ยวรออยู่นี่แหละ”
“งั้นไปก่อนนะ อุด้ง”
ผมตัดสินใจเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วออกไปตามหาจุนโฮ เอ่อ.... แล้วผมจะหาเค้าที่ไหนล่ะครับ
เบอร์ก็ไม่มี จะถามคนอื่นเค้าก็ไม่รู้จักกัน ผมเลยเดินไปหาที่สวนข้างๆตึก แล้วก็พบว่า.....
“จุนโฮย่า ไปกินข้าวด้วยกันเถอ...”
ผมเห็นเค้ายืนอยู่ที่สวนข้างตึกครับแต่ที่หน้าตกใจคือ อยู่ดีๆที่มุมปากของจุนโฮก็มีเลือดซิบๆออกมา
เหมือนโดนต่อยเลย โห มาเรียนวันแรก ก็ได้แผลเลยหรอนี่ ผมไม่รอช้าวิ่งไปหาเค้าทันที
“จุนโฮ ปากนายไปทำอะไรมา ไปห้องพยาบาลเร็ว” จุนโฮหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าตกใจนิดๆ
“ไม่เป็นไร ชั้นแค่เดินแล้วหน้าคว่ำ” แล้วก็พูดด้วยใบหน้าไร้ความเจ็บปวด
“เฮ้ย ไม่ได้ๆต้องไปทำแผลนะ เดี๋ยวติดเชื้อ”
“ไม่ไป”
“ไปเหอะ ไม่น่ากลัวหรอก”
“ไม่ได้กลัวแต่ไม่อยากไป”
“ไปไม่ไป”
“ไม่” พูดจบจุนโฮก็หันหลังเดินหนีผม แต่ว่า....
พรึ่บ
“เฮ้ยยยยยยย อะไรของนายเนี่ยปล่อยชั้นลงนะเฮ้ย”
“บอกดีๆไม่ไปก็อุ้มไปนี่แหละ”
ผมตัดสินใจอุ้มคนตรงหน้าขึ้นแล้วพาดบ่าไว้ แล้วก็เดินไปทางห้องพยาบาล จุนโฮดิ้นอยู่ตลอดเวลา อยู่
นิ่งๆไม่ได้รึไงเล่า =*= แต่ยังไงผมก็ตัวใหญ่กว่าจุนโฮ แค่แรงดิ้นแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอกครับ ผมเลือก
เดินไปทางที่คนน้อยๆ เดี๋ยวคนอื่นเห็นเค้าจะหาว่าผมรังแกเด็ก
แต่พอมาถึงห้องพยาบาล กลับไม่เจออาจารย์ประจำห้องพยาบาลแต่เจอกับ....รุ่นพี่แทคยอนแทน
พี่เค้าเป็นผู้ช่วยอาจารย์ หน้าแบบแทคยอนฮยองน่ะ ไม่เหมาะกับห้องพยาบาลเลยครับ หน้าโหด แต่ฮยอง
เค้าใจดีนะ ชอบแอ๊บแบ๊ว ฮยองเค้าเรียนเก่งมากเลยล่ะ เคยสอนการบ้านผมด้วย แต่มันไม่เป็นผลกับผม
ครับ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาตลอด ฮา
“ฮยอง....อาจารย์ไม่อยู่หรอ”
“อืม..อาจารย์ไปกินข้าวข้างนอกกับแฟ....เฮ้ยยย ชานซองแกหิ้วใครมาฟระ”
“อ่อๆ หมอนี่ชื่อ จุนโฮ เป็นเด็กใหม่ห้องผมเอง” ผมบอกฮยอง ตอนนี้จุนโฮก็ยังโดนผมอุ้มอยู่
“ขาหัก หรอ หรือเป็นลมเดินไม่ไหว เป็นอะไรล่ะ มาๆมานั่งที่เตียงก่อน”
ผมค่อยๆวางจุนโฮลงบนเตียงห้องพยาบาลตามที่ฮยองบอก หมอนั่นไม่โวยวายอะไรเลย นั่งอยู่เฉยๆ
“ตกลงเจ้านี่เป็นอะไร ชานซองแกหิ้วหุ่นมารึไงทำไมเค้าไม่พูดซักคำ”
“จุนโฮ บอกว่าเดินแล้วหน้าคว่ำ ดูที่ปากหมอนั่นดิช้ำม่วง เชีย” จุนโฮหันมามองผมด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ อยู่ดีๆหมอนี่ก็อุ้มผมมานี่เฉยเลย ไม่ยอมปล่อยอีกตะหาก”
“เอาเถอะๆ ไหนก็มาและเดี๋ยวชั้นทำแผลให้เอง ม่วงจริงๆนั่นแหละ จุนโฮ อยู่นิ่งๆล่ะ”
“ก็ได้ครับ”
แล้วแทคยอนฮยองก็ทำแผลให้จุนโฮ จุนโฮก็นั่งให้ทำนิ่งๆ
“เอ้า เสร็จแล้ว”
“ขอบคุณครับ” จุนโฮก้มขอบคุณแทคยอนฮยองแล้วก็เดินออกจากห้องพยาบาลไป
“นี่ ชานซองทำไมแกไปอุ้มเค้ามาวะ บ้าป่ะ”
“โด่ ฮยองก็ตอนแรกจุนโฮไม่ยอมมานี่ ผมก็เลยอุ้มมาเลย เอ้อ ฮยองผมไปก่อนนะ บายครับ”
“อืมๆ”
ผมรีบวิ่งตามจุนโฮที่เดินออกไป ตอนแรกผมตั้งใจชวนเค้ามากินข้าวนี่ ต้องไปชวนก่อน
“จุนโฮ~ “ ผมวิ่งเจอจุนโฮและ หมอนั่นหยุดเดินแล้วก็หันมามองหน้าผม
“.....”
“ไปกินข้าวกันเถอะ จุนโฮ”
“ไม่ล่ะ ไม่หิว ไม่มีตังค์”
“ชั้นเลี้ยงเอง ไปเหอะเดี๋ยวจะเป็นลมเอานะ”
“ไม่” เอาอีกแล้วครับจุนโฮดื้ออีกแล้ว นี่ผมเป็นห่วงเค้านะครับเนี่ย ปากก็เป็นแผล ข้าวไม่กิน
“นายจะไปไม่ไป”
“.....” มีแต่ความเงียบครับ เค้ามองหน้าผมนิ่ง เหมือนกับคิดอะไรอยู่
“ไปไม่ไ..”
“ไปก็ได้”
“ดีมากก งั้นไปกันเถอะ”
“เดี๋ยว..”
“อะไรหรอ”
“ไปกินข้างนอกได้มั้ย ?”
“ได้สิ ยังไงวันนี้ก็ฟรีอยู่แล้ว”
“อืม”
แล้วชานซองกับจุนโฮ ก็เดินออกจากมหาลัยไปกินข้าวข้างนอกตามที่จุนโฮบอก แต่ว่า......ร่างสูง
ชานซองจะรู้ตัวรึเปล่าว่าตัวเองลืมอะไรไป
ลืมไปว่าเค้าทิ้ง...........................เด็กแก้มอูมที่ชื่อ อูยอง ไว้คนเดียว =___=
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบตอนแรกละจ้า
ยังไงเรื่องนี้เรื่องหลักก็คือ ชานโฮ ก็ประเดิมชานโฮก่อนละน้า
อาจจะอ่านดูแหม่งๆ หน่อยนะ
ตอนต่อไป คู่นี้แม่ยกเค้าเยอะ คุณด้งงงงง ~ อย่าลืมติดตามกันนะ ><
ปล. ซูก๋า ไม่หายไปไหนหรอกนะเดี๋ยวคลอดตามมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น