คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : #4 ใกล้ชิด (นิดนึง)
ผมว่าผมรอจุนโฮมานานแล้วนะ ผมสั่งไอติมกล้วยมากินหลายถ้วยแล้วหมอนั่นก็ยังไม่มา ผมเห็น
จินยองฮยองเดินออกมพอดี....
“จินยองฮยอง จุนโฮล่ะ”
“กลับไปแล้วไง นายไม่รู้หรอจุนโฮเดินออกประตูหลังไปน่ะ”
“ห๊า! ย๊าห์ หมอนั่นทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย” อะไรของจุนโฮเนี่ย =*=
“งั้นชั้นไปก่อนนะ”
“ฮยอง....ฮยองรู้จักบ้านจุนโฮมั้ย?” ถามไปงั้นแหละก็เป็นเพื่อนกันนี่
“อืมๆ จะเอาหรอเดี๋ยวจดให้”
แล้วจินยองก็จดที่อยู่บ้านจุนโฮมาให้ บ้านจุนโฮอยู่ไม่ไกลจากร้านเท่าไหร่แถมยังเป็นทางผ่านบ้านผม
ด้วย แวะไปหาเล่นๆดีกว่า ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นใครดื้อเท่าจุนโฮมาก่อนเลย....แต่ว่าถ้าผมไม่มีแม่
เหมือนตอนนี้บางทีผมอาจจะเป็นคล้ายๆจุนโฮก็ได้มั้ง เงียบๆไม่พูดไม่จา เฮ้ออ แล้วผมก็เดินมาตามที่อยู่ที่
จินยองฮยองจดให้ อิๆ
ทำไมจุนโฮเปิดประตูบ้านทิ้งไว้ล่ะ........?
“!!!!!!!!” ภาพที่ผมเห็นตอนนี้จุนโฮกำลังโดนไอหน้าเหียกสองคน ลวนลามอยู่ สภาพของจุนโฮตอนนี้
เสื้อนักศึกษาโดนปลดกระดุมหมดแล้ว......แว้กกกกกกกกกก O[ ]O!!!!!
“จุนโฮ!!!!!!!!!!!!!!!!”
ผมตะโกนคนที่โดนลวนลามอยู่ เหมือนเค้าจะพยายามหันมามองผม แต่ว่าไอหน้าเหียกสองคนนั้นน่ะ
หยุดการกระทำของมันแล้วหันขวับมาทางผมทันที
“อ้าว เดี๋ยวนี้หัดมีเพื่อนแล้วหรอ อี จุนโฮ” มันหันไปถามจุนโฮแต่ ดูท่าหมอนั่นจะไม่รับรู้อะไรแล้วดูเหนื่อย
มาก พวกมันอีกคนปล่อยตัวจุนโฮ แล้วเดินมาทางผม จุนโฮทรุดลงแล้วนอนกับพื้นทันที
“พวกแกทำบ้าอะไรว่ะ!”
“ยุ่งอะไรด้วยไอหนุ่ม มาขัดจังหวะจนได้กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆ อย่างนี้จะกลับไปดีๆไม่ได้แล้วมั้ง~”
ไอพวกทุเรศพวกนั้นเดินมาทางผมมันมีกันสองคน มันพุ่งเข้ามาต่อยผม ปึ้ก! ผมทรุดเลยครับ มันเลยจะ
เข้ามาต่อยผมอีกที แต่ว่า......
วื้บบบ
“อะไรวะ! หลบได้งั้นหรอ” หึ ผมน่ะเรียนคาราเต้ กับ เทควันโด มานะ ไอพวกกระจอกพวกนี้น่ะสู้ผมไม่ได้
หร้อก
“งั้น ชั้นเอาคืนบ้างนะ ^ ^”
ผมหลบมันได้แล้ว ไม่รอช้าเตะมันแบบแรงๆ จนมันทรุด แต่พวกมันอีกคนก็จะเข้ามารุมผม ผมเลย
หยิบไม้แถวนั้นฟาด! ไปที่หัวมันทันที
“ชั้นจะแจ้งตำรวจมาจับพวกแก!”
“ เฮ้ย! กลับก่อน” ไอคนที่โดนผมต่อยมันพยุงตัวมันขึ้นแล้วหอบไอคนที่โดนผมฟาดวิ่งออกไปเลย
แต่มันไปก็ดี.....จุนโฮ แล้วจุนโฮล่ะ! ผมรีบวิ่งไปหาจุนโฮ หมอนั่นพยายามจะลุกขึ้นแต่ตัวก็โงนเงน
ผมเลยเข้าประคองไว้
“จุนโฮ! เป็นไรมากมั้ยมันทำอะไรนายบ้างเนี่ย”
“.....ชานซองหรอ?”
“อืม....ชั้นเอง ไหวรึเปล่า” หมอนั่นมองมาทางผมด้วยตาปรือๆ........อะไรเนี่ยความรู้สึกแบบนี้ ทำไมรู้สึก
เขินล่ะ =////=
“.........ไอคนจอมยุ่..” อยู่ดีๆจุนโฮก็ทรุดลงไปเลย นี่เค้าหาว่าผมยุ่งหรอนี่ อุตสาห์มาช่วยนะ ชิชะ
หลังที่จุนโฮทรุดแล้วก็สลบไปผมเลยอุ้มหมอนั่นมานอนบนห้องนอนชั้นบน น่าจะถูกห้องนะ..
ผมค่อยๆวางจุนโฮลงบนเตียงแล้วก็ติดกระดุมให้เหมือนเดิม หมอนั่นสลบไปแล้ว ผมมองไปที่หน้าของ
จุนโฮ ........ผมรู้สึกว่าผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอพวกนั้นมันถึงทำแบบนั้นกับจุนโฮ.....หน้าหมอนั่นน่ะ
เอาจริงๆสวยกว่าผู้หญิงบางคนอีก หน้าก็เนียน ผิวก็ขาว เสียไอตรงนิสัยชอบดื้อแล้วก็เย็นชานี่แหละ
........แล้วผมจะมาพิจารณาหน้าจุนโฮทำไมเนี่ย =*=
โอยยยยย มึนจัง ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ....นี่มันผนังห้องนอนผมนี่ ผมมาอยู่ที่นี่ได้ไง ผมโดนไอพวก
ทวงหนี้มาลวนลามตอนนั้นผมเหนื่อยมากแล้วหลังจากนั้น.....ชานซอง....
“รู้สึกตัวแล้วหรอ”
“......อืม” ใช่ ชานซอง มาช่วยผมไว้
“แล้วชั้นมาอยู่ที่ห้องได้ไง”
“ก็ต้องชั้นอุ้มมาสิ นายสลบอยู่คงเดินมาเองไม่ได้หรอก” หมอนั่นนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆเตียงผม
“กวน”
“นี่ ทำไมนายถึงอยู่ในสภาพนั้นได้ล่ะ”
“......จะรู้ไปทำไม”
“จะโดนไอหน้าเหียกสองตัวปล้ำ นายคิดว่าชั้นไม่อยากรู้หรอว่าทำไม”
“มีปัญหากันนิดหน่อย”
“ปัญหาอะไร?” ถามซอกแซ่กชะมัด
“อย่ายุ่งเลย.....”
“ถ้านายไม่บอกชั้นจะไปบอกตำรวจนะ” พูดจบชานซองก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไป
“เฮ้ย!! อย่านะห้ามบอกเด็ดขาด ชั้นบอกก็ได้” โธ่เว้ยถ้ารู้ถึงตำรวจนะมีหวังผมได้ขึ้นสวรรค์ของจริงแน่
“ว่าไงล่ะ”
“ชั้นเคยไปหาเรื่องพวกนั้น มันเลยมาเอาคืน” โกหก....
“หลายครั้งแล้วหรอ”
“อะไร?” ถามบ้าอะไรเนี่ย
“โดนแบบนี้ไง”
“นายจะบ้าหรอ! ถ้ามาหาเรื่องน่ะหลายครั้ง แต่เรื่องนี้ชั้นไม่เคย”
“ทำไมนายไม่ขัดขืนเลยล่ะ เป็นผู้ชายนะ”
“........” จะบอกได้ไงล่ะว่าเพราะไม่ได้กินข้าวเลยไม่มีแรง
“ไม่ได้กินข้าวใช่มั้ย? เลยไม่มีแรง นายน่ะชอบดื้อ บอกให้กินก่อนก็ไม่เชื่อ เดี๋ยวชั้นไปหาอะไรให้กินนะ”
“......ชั้นไปหาเองก็ได้”
“ไม่ต้องหรอก นายพักไปเหอะ”
ตั้งแต่ผมเกิดมาไม่เคยมีวันไหนที่มีคนหาอะไรให้กินเลย ผมต้องควานหาเองตลอด.......แต่อยู่ดีๆก็มีคน
ที่เพิ่งรู้จักกันวันเดียวมาหาให้กิน พาผมไปห้องพยาบาล รู้ว่าผมทำงานอะไร มาเห็นผมในสภาพแย่ๆแล้วก็
มาช่วยผม ........ผมไม่ชินเลย ทั้งๆทีผมอยู่คนเดียวมาตลอดแท้ๆ
“มาแล้ววว ข้าวต้มหมู แหละ” ชานซองเดินเข้ามาหลังจากหายไปซักพัก
“หือ? นายทำกับข้าวเป็นด้วยหรอ”
“ใช่แล้ว ในตู้เย็นนายมีแต่ข้าวกับหมูเองอ่ะ”
“ทำไมมี 2 ชามแล้วอีกชามทำไมเยอะเว่อร์แบบนั้นล่ะ”
“แฮะๆ โทษทีอีกชามของชั้นเอง ก็พอทำอยู่แล้วมันหิวน่ะ โทษนะเดี๋ยวซื้อของมาคืน TT”
“ช่างเหอะ กินได้นะ?”
“กินได้สิ อร่อยด้วยนะ”
ผมกินข้าวต้มหมูที่ชานซองทำมาให้......อร่อยจริงๆด้วย อร่อยกว่าร้านที่ผมเคยไปกินอีก แต่ว่า ชานซอง
นี่เป็นคนจริงๆหรอ ทำไมถึงได้กินเยอะกว่าผมเป็นเท่าตัวแบบนั้นล่ะ
ผมกำลังกินข้าวต้มที่ผมทำอยู่บนห้องจุนโฮกับจุนโฮ จุนโฮบอกไปหาเรื่องชาวบ้านมาเค้าเลยมาเอาคืน
อย่างจุนโฮน่ะหรอหาเรื่องคนอื่นเป็น ไม่พูดไม่จาแบบนั้นหาเรื่องทางสายตาหรอ......ที่จริงผมอยากจะรู้
มากกว่านี้นะแต่คนอย่างจุนโฮน่ะ ไม่บอกง่ายๆหรอก =__= เค้าชอบหาว่าผมยุ่งด้วย
“นี่” จู่ๆจุนโฮก็เรียกผม
“อะไรหรอ?”
“เรื่องวันนี้ห้ามบอกใครนะ ห้ามบอกใครเด็ดขาด”
“อืม ได้สิ” ผมไม่เอาเรื่องส่วนตัวคนอื่นไปบอกใครหรอก
“นี่ จุนโฮ พ่อแม่นายไปไหนอ่ะอยู่คนเดียวหรอ”
“แม่ตายพ่อหายสาบสูญ” ......ถ้างั้นตอนก็ไม่มีพ่อกับแม่แล้วน่ะสิ
“เหมือนชั้นเลย แต่ชั้นมีแม่บุญธรรมน่ะ”
“อืม..” จุนโฮพูดน้อยจริงๆแหละ =___=
“นี่กินเสร็จแล้วใช่มั้ย? เดี๋ยวชั้นเอาไปล้างให้” ข้าวต้มถ้วยจุนโฮหมดเกลี้ยง อร่อยล่ะซิ ฮ่าๆ
“ไม่เป็นไร ทำเองได้”
“นายนอนอยู่แหละ เหนื่อยไม่ใช่หรอเจอแต่เรื่องแย่ๆน่ะวันนี้ เดี๋ยวชั้นล้างเสร็จแล้วจะเลยกลับเลยน่ะ”
“เอ่อ....อืม”
ผมว่าแล้วก็ลุกขึ้นหยิบถ้วยจุนโฮใส่ถาดแล้วก็เดินออกไปล้างจานข้างล่าง
“เดี๋ยวก่อน! ชานซอง” จุนโฮเรียกผม
“หืม?”
“เรื่องวันนี้.....ขอบใจที่มาช่วยนะ........แล้วก็กลับดีๆล่ะมันดึกแล้ว”
โห๊ะ จุนโฮ ขอบคุณผม......เรียกชื่อผมด้วย วันนี้เค้าเรียกชื่อผมไม่ถึง 10 ครั้ง บอกว่ากลับบ้านดีๆด้วย
......ทำไมรู้สึกดีใจมากๆเลยล่ะ คนที่พูดคำสองคำกับผม พูดแบบนี้........อึ้งครับ O////O
“นึกว่าจะไม่ ขอบคุณซะแล้ว ^^”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ยิ้วๆๆๆๆ จบตอนและจ้า >< ชอบกันมั้ย? สั้นๆ ฮ่าๆๆๆๆ โทษทีนะ
หมีเป็นพระเอกมากเลยล่ะ~ เริ่มกุ๊กกิ๊กแล้วสิ
ตอนต่อไป คุณด้งจ้า~ ปล. เม้นให้กันเยอะๆน้า
ความคิดเห็น