ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : #3 งานพิเศษ...
#3
“นี่ จุนโฮนายจะกินข้าวร้านไหนน่ะ เดินมาซะไกลเชียว อย่าเอาร้านแพงนะ เดี๋ยวชั้นจ่ายไม่ได้”
ผู้ชายที่ชื่อ ชานซอง ถามผม วันนี้ผมเข้ามาเรียนวันแรก ผมต้องนั่งข้างเค้า ผมอยากจะอยู่เงียบๆแต่
หมอนี่ก็ชวนคุยตลอด คนอะไรก็ไม่รู้.....แถมหมอนั่นยังมาเห็นผมในสภาพนั้น อีกต่างหาก แล้วก็ยังทำ
ตัวยุ่งยากพาผมไปห้องพยาบาลอีก ยังไม่พอชวนผมไปกินข้าวด้วยกันอีก....วุ่นวายจริงๆ
“ร้านตรงนั้นน่ะ”
“อ๊า ร้านนั้นชั้นรู้จักเจ้าของร้านล่ะ เมื่อก่อนชั้นมากินบ่อยแต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้มา”
“หรอ” ทำไมหมอนี่รู้จักคนเยอะจังล่ะ
ตอนนี้ผมกับชานซองมาอยู่ที่ร้านแล้ว ที่จริงที่ผมมาที่นี่ไม่ได้มากินข้าวหรอกครับ แต่ผมมาทำงานพิเศษ
เป็นเด็กเสิร์ฟรับออเดอร์อยู่ที่นี่ หลังจากที่แม่จากผมไป เค้าจากไปแต่ตัว ผมมารู้ที่หลังว่าเค้าทิ้งหนี้ก้อนโต
ไว้ให้ผม ผมเลยต้องหางานทำตั้งแต่นั้นมา แต่เด็กอย่างผมนะหรอจะหาเงินได้มาก ผมผลัดการจ่ายหนี้มา
ตลอด ถ้าจ่ายก็จ่ายได้แค่นิดเดียว พวกเจ้าหนี้เลยตามมาตื้บผมบ่อยๆเวลาไม่จ่าย เหมือนวันนี้ไง พวกมัน
บุกมาหาผมถึงมหาลัย แต่ดีที่ชานซองมาเห็นหลังจากพวกนั้นไปแล้ว ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่
“งั้นชั้นขอตัวนะ”
“อ้าว ไปไหนอ่ะจุนโฮ มากินข้าวดิ ชั้นเลี้ยงเอง”
“เดี๋ยวมา”
ผมเดินไปทักทายเจ้าของร้าน แล้วก็เดินไปหลังร้านเปลี่ยนชุดเป็นชุดบริกรเสื้อเชิ้ตกับหูกระต่ายสีดำ
“วันนี้มาไวจัง จุนโฮ” จินยองฮยอง เจ้าของร้านอาหารที่ผมทำงานอยู่ถาม
“วันนี้ที่มหาลัยเค้าฟรีน่ะครับ”
“หรอ ถ้างั้นวันนี้จะกลับไวก็ได้นะ”
“ขอบคุณครับ”
.
.
.
.
“จะเอาอะไรล่ะ?” ผมก็เดินไปหยิบที่จดออเดอร์อาหารแล้วเดินไปทางโต๊ะที่ชานซองนั่ง ยังไงเค้าก็เป็นลูกค้า
ส่วนผมน่ะหรอ ไม่กินก็ไม่เป็นไร ช่างมัน
“จุนโฮ ทำไมนายแต่งตัวแบบนี้ล่ะ!”
“ชั้นเป็นเด็กเสิร์ฟ” หมอนี่ทำหน้ายังกะเห็นผีแหนะ
“อ้าว แล้วอย่างนี้นายจะกินข้าวตอนไหนน่ะ?”
“ก็หลังทำงานเสร็จ”
“เฮ้ย มีหวังนายโรคกระเพาะกินแน่” ทำไมหมอนี่ถึงได้ชอบยุ่งกับชีวิตคนอื่นนักนะ
“ช่างมัน นายจะกินอะไรล่ะ”
“.....” เงียบชานซองไม่ตอบแต่เค้ามองไปทางข้างในร้าน
“เร็วรีบๆสั่งลูกค้าคนอื่นเค้ารออยู่”
จู่ๆหมอนั่นก็ลุกขึ้น แล้วก็เดินไปทางร้านด้านใน คิดจะทำอะไรของเค้าน่ะ! ผมเลยเดินตามเข้าไปทันที
ผมนึกว่าจุนโฮจะชวนมากินข้าวข้างนอกตามปกติแต่ผมกลับโดนหมอนั่นหลอก ให้มากินคนเดียวแล้ว
ตัวเองก็ทำงานพิเศษของตัวเอง ที่จริงเค้าน่าจะกินข้าวก่อนแล้วก็ไปทำก็ได้นี่นา... ผมบอกแล้วไงว่ารู้จักกับ
เจ้าของร้าน แล้วผมก็คิดอะไรดีๆออก
“จินยอง ฮยองงงง” ผมมองเห็นจากที่นั่ง ว่าวันนี้จินยองฮยองเข้าร้านเลยเดินเข้าไปหา
“อ้าว ชานซอง! ไม่ได้เจอตั้งนานแหนะ”
“อิๆ วันนี้แวะมากินร้านฮยองแหละ”
“ตั้งแต่นายแยกบ้านกับแม่ นายก็ไม่มาที่ร้านชั้นเลยนะ”
“โธ่ ฮยองก็มันไกลนี่”
ครับผมขอแยกบ้านกับแม่บุญธรรมของผมเพราะผมอยากออกมาดูแลตัวเองเองบ้างตอนแรกแม่ก็ไม่
ยอมแต่ผมอ้อนจนแม่เค้ายอม แม่จะส่งเงินมาให้ผมทุกเดือน ผมเลยไม่ลำบากเท่าไหร่ แต่ช่วงวันหยุดผมก็
จะไปช่วยแม่เค้าขายของนะ บ้านผมตอนแรกก็เป็นแค่ร้านขายผลไม้ธรรมดาแต่หลังๆมานี่ผมออกไอเดีย
ให้แม่เอาผลไม้มาแปรรูปบ้าง แล้วมันก็ได้ผลดีครับร้านเราขายของดีมากจนตอนนี้กลายเป็นบริษัทเล็กๆ
แล้ว เริ่มจ้างคนงานมาช่วยผลิตของ รวยน่าดูเลยล่ะแม่ผม ^^
“นี่ๆ ฮยอง จุนโฮเป็นพนักงานของฮยองหรอ”
“อ้าว เพื่อนนายหรอ”
“อืมๆ วันนี้ให้จุนโฮหยุดวันหนึ่งได้มั้ย ผมพาหมอนั่นมาเลี้ยงข้าวอ่ะ”
“นี่! นายพูดอะไรออกมาน่ะนี่มันเวลาทำงานชั้นนะ” อยู่จุนโฮ ก็ตะโกนออกมา เดินตามมาเมื่อไหร่น่ะ?
“แต่นายยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ จุนโฮห่วงสุขภาพตัวเอง บ้างดิ วันนี้ก็ล้มหน้าคว่ำมา ยังจะไม่กินข้าวอีก
เดี๋ยวก็เป็นลมหรอก นี่ชั้นอุตส่าห์เป็นห่วงนะ”
“เวลาของชั้นเป็นเงินเป็นทอง ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไร ขอโทษด้วยนะครับจินยองฮยอง” แล้วจุนโฮก็
หันไปก้มหัวขอโทษจินยองฮยอง
“จุนโฮ ก็กินข้าวก่อนแล้วค่อยทำงานต่อก็ได้ ชั้นอนุญาตนะ หรือ จะหยุดวันหนึ่งก็ได้”
“ไม่ล่ะครับ ผมไม่หิวด้วย กินอะไรไม่ลงครับ” ดื้อชะมัดเลยจุนโฮนี่
“อย่าจริงจังให้มากนัก จุนโฮ นายน่ะเป็นคนที่เครียดเกินนะ จะโดดซักวัน ชั้นก็ไม่หักเงินนายหรอก พวกคน
อื่นมันโดดกันเป็นอาทิตย์ จนชั้นต้องโทรจิกมาทำงานต่อ”
“.....ครับ”
ผมเดินกลับนั่งที่ที่นั่ง ปล่อยให้เจ้านายกับลูกน้องเค้าคุยกันเองถ้าเคลียร์กันเสร็จจุนโฮก็คงเดินมาเองแหละ
หลังจากที่ผมคุยกับจินยองฮยองเสร็จ ผมก็ตัดสินใจว่าจะกลับเลย เลยเดินไปเปลี่ยนชุด ทิ้งให้ไอ้คนที่
ชอบจุ้นจ้านเรื่องชาวบ้าน อยู่ตรงนั้นแหละ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย ผมเดินออกจากร้านมาทางประตูด้านหลัง
แล้วก็เดินมาเรื่อยๆ.จนใกล้จะถึงหน้าบ้าน......แล้วผมก็เจอกับคนที่ผมไม่อยากเจอ
“ว่าไง จุนโฮ กลับมาแล้วหรอ”
“พวกแก....” พวกทวงหนี้สองคนที่มาตื้บผมที่มหาลัยเมื่อตอนกลางวัน
“เงินน่ะ ยังไม่มีให้หรอ”
“ก็บอกแล้วไงว่ายังมีไม่พอ พอเมื่อไหร่เดี๋ยวชั้นก็โอนให้” ผมพูดแล้วก็เดินมาเปิดประตูบ้าน ผมไม่กลัวมัน
หรอกมันตามทวงหนี้ผมมาตั้งหลายปี ผมโดนตื้บจนชินแล้วล่ะ
“พวกชั้นตามหนี้แกมาหลายปีแล้วนะ”
“แล้วไงล่ะ ก็คนมันหาได้ไม่เยอะนี่หว่า หนี้พวกนี้ชั้นไม่ได้เป็นคนก่อด้วย”
“แต่แม่แกเป็นคนทำแกก็ต้องใช้แทน”
“ชั้นหามาให้แกแน่ๆแต่ขอเวลาหน่อย”
“เวลาของแกมันจบแล้ว...”
“ว่าไงน....เฮ้ย!!ปล่อยนะ” จู่ๆไอ้พวกนั้นมันก็มาล๊อคแขนผมแล้วก็ลากเข้าไปในบ้าน
“บอส บอกว่าให้พวกชั้นจัดการแกได้ตามใจเลย”
“แกจะทำอะไร ปล่อยนะเวัย!!”
“นั่นสิจะทำอะไรดีน้า~ ล๊อคแขนมันดีๆนะเว้ย”
ผมพยายามจะดิ้นให้หลุดจากไอ้พวกบ้าที่ล๊อคแขนผมไว้ แต่ผมไม่มีแรงเลยแรงมันเยอะชะมัด ไอพวก
นั้นก็แรงเยอะล๊อคไว้ซะแน่นเลย มันจะฆ่าผมใช่มั้ย ผมไม่ยอมตายหรอกนะ!
“จะว่าไปแกก็สวยน่าดูนะ...ผิวก็เนียน” ไอคนที่ไม่ได้ล๊อคแขนผมเอามือสกปรกมาลูบหน้าผม
“สวยบ้าอะไร...ชั้นเป็นผู้ชาย ปล่อยสิ!” ขยะแขยงชะมัด
“หึ จะฆ่าก็เสียดายหน้าสวยๆของแกว่ะ มาสนุกกันก่อนตายดีมั้ย”
“ไอ้วิปริต ชั้นยอมตายดีกว่า”
“แต่พวกชั้นอยากสนุกก่อนนี่”
“ถุย! ไอ้พวกสกปรก” ผมถุยน้ำลายใส่หน้ามัน
“หน๊อยย หึ”
ผัวะ!! ไอพวกนั้นตบหน้าผมซ้ำรอยกับตอนกลางวัน......มันเจ็บนะเฮ้ย
“ปากดีแบบนี้ ยังกับผู้หญิงอารามณ์ร้ายเลยนี่แบบนี้จะสยบยังไงดีล่ะ”
มันค่อยๆเอาเอามือลูบหน้าผม คนที่ล๊อคผมไว้มันค่อยดันตัวผมลงให้นั่งกับพื้น....แย่ล่ะสิผมไม่มีแรงจะ
ต้านพวกมันเลย ผมไม่ยอมให้มันมาทำอะไรทุเรศกับผมหรอก! พวกชั่วค่อยๆก้มหน้าเข้ามา ซุกตรงซอก
คอขาว มือชั่วๆของมันเอื้อมลงมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของร่างบางออก เผยให้เห็นชั้นในที่เจ้าตัวสวม
ไว้อีกชั้น
“ฮ่าๆๆ อี จุนโฮ นี่น่ากินชะมัดเลย”
“ฮึ๋ยยยย ปล่อยนะ!!” ผมพยายามดิ้นอีกครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผมมันเอาหน้าสกปรกๆมาซุกผมไว้ ตอนนี้สภาพ
ผมดูไม่ได้เลย ไม่ไหวแล้ว.... คะ.... ใครก็ได้ช่วยที
.
.
.
.
.
.
“จุนโฮ!!!!!!!!!!!!”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดดดดดดดดดดด ไรเตอร์โฮกกับตอนนี้ค่ะ ><
ตื่นเต้นจัง นุ้งโฮโดนลวนลามแล้วว แอร๊ยยยยยย
อย่าลืมติดตามกันต่อนะ รีดเดอร์ของไรเตอร์ทุกคน
ตอนต่อไป ถ้าเป็นคู่อื่นไรเตอร์ จะอารมณ์เสียเอง เพราะฉะนั้น ก็ต้องเป็น Chanho สิจ้า
ปล. ตอนนี้มันก็ยังสั้นๆอยู่ดีนั่นแหละ ฮา
แถม!!! อะไรหนอที่เหมือนกัน? อาจจะเคยมีคนเคยสังเกตได้แล้วมั้ง? >////<
ปล. ไรเตอร์อยากได้เฮดโฟนแบบเหมียวแทคจังเลยอ่ะใส่แล้วน่าจะนิ่ม ^^ (รูปซ้าย)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น