คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : #10 เที่ยวกันเถอะ!
“จุนโฮ!!!!”
“ชานซอง......”
“นายหายไปไหนมา รู้มั้ยว่าเป็นห่วง”
“ชั้นไปทำงานมา”
“โธ่ ทำไมทำแบบนี้นะจุนโฮ เป็นห่วงแทบตายแหนะ”
แล้วชานซองก็เดินมากอดผม ผมว่าตัวเค้าร้อนกว่าตัวผมอีกนะ เหงื่อแตกเต็มตัวเชียว รึว่า.......หมอนี่จะ
นึกว่าผมหายไปแล้วออกไปตามหา...งั้นหรอ ผมนึกว่าเค้าจะโกรธผมซะอีก...
“ชั้นวิ่งหานายทั่วบ้านเลยนะ พอตื่นมาแล้วเห็นว่านายหายไป วิ่งออกไปดูข้างนอกด้วยเผื่อนายจะไปข้าง
นอกแต่ก็หาไม่เจอ......ชั้นนึกว่านายโดนไอพวกนั้นจับตัวไปซะอีก” ขนาดนั้น......
“ชั้นก็กลับมาแล้วไง”
“อืม.....อย่าดื้อแบบนี้อีกนะ....เอิ่ม....ขอโทษ”
“ขอโทษทำไม?”
“ขอโทษที่ยุ่งวุ่นวายกับนายมากไป แล้วก็ไม่ยอมให้นายออกไปข้างนอก” น้ำเสียงเค้าดูสำนึกผิด แต่ที่จริง
คนที่ผิดคือผม....ผมไม่เชื่อที่เค้าพูดออกแล้วไปข้างนอกทั้งๆที่ยังไม่หายดี
“ไม่.....”
“นายไม่ให้อภัยชั้นหรอ” ชานซองถอนกอดออกแล้วหันมามองหน้าผม
“เปล่า ชั้นจะบอกว่านายไม่ผิดหรอก ชั้นต่างที่ต้องขอโทษ.....ที่ทำให้เป็นห่วง”
“......” ชานซองมองผมด้วยหน้าอึ้งๆ ทำไมล่ะ ////
“ไม่คิดว่านายจะพูดแบบนี้นะเนี่ย”
“ช่างเหอะ.....นี่ ชั้นปวดหัว....”
“แล้วจะออกไปทำไมล่ะ.....ป่ะ ขึ้นไปพักนะ”
ผมควรจะเปิดใจ...แล้วพูดดีๆกับเค้าดีมั้ย....ตั้งแต่รู้จักกับชานซองมาเค้าทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป แล้ว
ผมก็คิดว่าเค้า...กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วล่ะ
“พรุ่งนี้ที่ร้านหยุด” จุนโฮหันมาบอกผม
“งั้นก็พักไปละกัน อยากไปไหนบอกนะ”
“อืม”
ตอนที่ผมตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปซักพัก ผมก็ไม่เห็นจุนโฮนอนอยู่บนเตียงผมก็เลย วิ่งตามหาเค้าทั่ว
บ้านแต่ก็ไม่เจอ ผมก็เลยวิ่งออกไปดูข้างนอก แต่ก็ไม่เจออยู่ดี....ผมเป็นห่วงจุนโฮมาก พอผมนึกว่าไอพวก
นั้นมันจะมาอีก แล้วจับตัวจุนโฮไป ผมก็แทบตายแหนะ ....... รู้สึกว่า...ผมจะหลงรักจุนโฮ จนโงหัวไม่ขึ้น
แล้วล่ะ ผมอยากจะอยู่ข้างๆแบบนี้ต่อไปจัง
“นี่จุนโฮ พรุ่งนี้ถ้านายดีขึ้นไปเที่ยวกัน ชวนอุด้งไปด้วย”
“อูยองน่ะหรอ”
“อืมม~ นายอยากไปมั้ยล่ะ?”
“ก็....อยาก ชั้นไม่เคยไปเที่ยวกับคนอื่นเลย”
“งั้นก็พักนะ นอนเก็บแรงไว้พรุ่งนี้ซะ...” ผมพูดแล้วเอามือไปอิงหน้าจุนโฮที่นอนอยู่.....จุนโฮหน้าแดงแจ๋เลย
ไข้ขึ้นหรอ?
“จุนซูฮยองกลับมาแล้วหรอ” ผมออกไปต้อนรับการกลับมาจาก รพ. ของจุนซูฮยอง =__=
“สวัสดีครับ ผมชื่อ นิชคุณ เป็นรุ่นพี่อูยอง ฝากตัวด้วยครับ” พี่คุณทักทายจุนซูฮยองด้วยรอยยิ้ม .....
ออร่าพุ่งอีกแล้ว >,.<
“อ่อ นายที่มาค้างกับอูยองนี่ ยินดีที่ได้รู้จักๆ ฮ่าๆ”
“เข่า เป็นไงอ่ะ?”
“ดีขึ้น....แต่ก็ต้องคอยระวังอยู่ดี........มีอะไรกินบ้างวันนี้”
“ผมกับพี่คุณทำกับข้าวไว้รอฮยองเยอะแยะเลย”
“จริงเรอะ กินๆๆ” แล้วผม พี่คุณ จุนซูฮยอง ก็ไปกินข้าวเย็นกัน
ตอนนี้ผมอยู่ในห้องของตัวเองพี่คุณกับจุนซูฮยองรู้สึกจะคุยเข้ากันได้ดี ตอนนี้เลยเม้าท์กันอยู่ข้างล่าง
ผมเลยขอตัวมาอาบน้ำ แต่งตัว
Back Back Back Back2u ~ ริงโทนโทรศัพท์ผมดัง เบอร์ใครหว่า?
“ยอ โบ เซ โย ~”
(อุด้งอ่า นี่ชานซองนะ อันนี้เบอร์จุนโฮของชั้นตังค์หมด )
“อื้มๆ” อิหมีรุกจัด
(พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันเถอะ)
“เอ้อ อยากๆไปๆ นี่ชานจุนซูฮยองกลับมาแล้วนะ”
(โฮะ ฮยองกลับมาแล้วอ่อ พาฮยองไปด้วยสิ)
“จุนโฮไม่สบายไม่ใช่หรอ”
(ดีขึ้นแล้วเมื่อตอนกลางวันหนีออกไปข้างนอกด้วย เป็นห่วงแทบแย่แหนะ)
“อ่อ....ชั้นว่าเดี๋ยวนี้แกเอาแต่พูดถึงจุนโฮนะ” หึๆๆ
(ก็...ก็มัน อืม...)
แล้วผมก็คุยกับชานซองต่ออีกยาว แบบนี้ตังค์จุนโฮไม่หมดรึไง ฮา ชานซองบอกว่าจะพาไปเที่ยวสวน
สนุก เย้ ผมไม่ได้ไปสวนสนุกมานานและ ไปคราวนี้ต้องไปให้คุ้ม ชวนพี่คุณไปด้วยดีกว่า
“อูยอง คุยกับใครหรอ”
“ชานซองน่ะครับ” พี่คุณเดินขึ้นมา สงสัยคุยกับจุนซูฮยองเสร็จแล้วมั้ง
“อ่อ เอออูยองพรุ่งนี้พี่มีธุระน่ะ อาจจะออกจากบ้านไปตอนเช้า”
“ครับ พรุ่งนี้ผมก็จะไปเที่ยวกับชานซองเหมือนกัน ^^” ว้า ติดธุระซะงั้น
ไปกันสองคนรึเปล่า? นั่นเป็นคำถามในใจผมตอนนี้ ผมรู้สึกหงุดหงิดเวลาที่อูยองจะยิ้มให้คนอื่น หรือ
เล่นกับคนอื่นแบบสนิทสนม ผมเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย =[]=? ที่จริงพรุ่งนี้ผมไม่มีธุระอะไรหรอกแค่จะออกไป
คุยกับเพื่อนนิดหน่อย
เช้าวันต่อมา นิชคุณออกจากบ้านแต่เช้าไปหาเพื่อน อูยองก็ชวนพี่ชายไปเที่ยวสวนสนุกแน่นอนว่าทางนั้น
ตกลงแต่ไม่ขอเล่นจะไปเป็นเพื่อนเฉยๆ ส่วนทางชานซองกับจุนโฮ......
“นี่ ชานซองตื่นสิ ตื่น” ทำไมถึงเป็นผมที่ต้องเป็นฝ่ายปลุกจอมยุ่งคนนี้ด้วยล่ะ เค้าบอกว่าถ้าอาการผมดีขึ้น
จะพาไปเที่ยว นี่ก็จะสายแล้ว แต่ชานซองก็ยังไม่ตื่น นอนกินบ้านกินเมืองไปไหนเนี่ย.....แล้วทำไมผม
จะต้องอยากไปขนาดนั้นล่ะ?
“อืมมมม จุนโฮ” ชานซองเริ่มรู้สึกตัว แต่ว่า......หมอนี่เอามือมาฉุดให้ผมล้มไปอยู่บนตัวเค้านะสิ ...แรง
เยอะชะมัด ลุกไม่ได้เลย สภาพตอนนี้เหมือนผมกำลังโดนกอดนั่นแหละ
“ปล่อยนะ นี่ชั้นบอกให้ตื่นไ...” อยู่ดีๆชานซองก็ดึงผมเข้าไปหอมแก้มเฉยเลย
“ตื่นแล้ววว ^^”
“ทำบ้าอะไรเนี่ย! ( •/////•)”
“โกรธหรอ ขอโทษนะ TT ก็แค่มองนายใกล้ๆแล้วมันอดไม่อยู่น่ะ” นี่ชานซองกำลังทำให้ผมรู้สึกจั๊กกะจี้นะ
คำพูดและการกระทำของเค้ามันสื่อแปลกๆนะ
“ช่างเหอะ นายบอกจะพาชั้นไปเที่ยวนี่”
“วัดไข้ก่อน...”
“ไม่ต้องเลย! ครั้งนี้มั่นใจหายดีแน่” จะวัดด้วยหน้าผากอีกล่ะสิผมไม่ยอมหรอก =///=****
“งั้นชั้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ” ชานซองบอกว่าช่วงที่ผมหลับอยู่เค้ากลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาแล้ว แล้วก็
บอกว่าจะอยู่กับผมเลยเพราะว่าบ้านผมอยู่ใกล้มหาลัยมากกว่า
“อุด้ง~” ผมพาจุนโฮมาเที่ยวที่สวนสนุก เห็นจุนโฮเงียบๆแบบนี้แต่ว่าเรื่องแฟชั่นการแต่งตัวนี่สุดยอด วันนี้
จุนโฮใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวแขนสีส่วนกระดุมสีดำกางเกงสีส่วนสีกลมท่ารองเท้าผ้าใบดูสบายๆ แต่ผมว่า..น่ารัก
ชะมัด ตอนนี้ผมเจออุด้งละมากับจุนซูฮยอง
“อันยอง ชานซอง จุนโฮ”
“อื้ม ^^” จุนโฮยิ้มบางๆให้อูยอง.....ยิ้ม!!!!!! อะไรของเค้า O[]O!!!! ทีผมที่เจอบ่อยๆบอกให้ยิ้มไม่เห็นทำ
แต่พอเจออุด้งที่เจอไม่กี่ครั้งกลับยิ้มให้อย่างง่ายดาย...ชิชะ อี จุนโฮ
“จุนซูฮยอง ไม่ได้เจอตั้งนานแน่ คิดถึง~”
“โอ้ ชานซองคิดถึงเหมือนกาน~”
“ไปกันเถอะ” อูยอง บอกแล้วพวกเราก็เดินเข้าสวนสนุกไป
“หึ อี จุนโฮ เดี๋ยวนี้มีเพื่อนเยอะเลยนี่ คราวนี้แกไม่รอดเหมือนครั้งที่แล้วแน่!”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ใครตามนุ้งโฮมาที่สวนสนุกกันนะ?
ไอพวกบ้า จะขัดเวลาสวีทของชานโฮรึยะ ฮา
ชานโฮเค้าเริ่มสวีท กันแล้วสินะ (ยังหร้อกๆ) คุณด้งยังค้างคา หึๆ ไรเตอร์แอบบอกเพื่อนพี่คุณเป็น ผญ. นะ
ไรเตอร์หายไปนานมวากกกกกกกกกกก มีใครคิดถึงมั้ยยย? ช่วงนี้งานเยอะมากเลยย
สมองแต่งไม่แล่นแต่ที่จริงแต่งล่วงหน้าไว้เยอะนะ ><
รีเดอร์ทุกคนอยากให้เรื่องเป็นแบบไหนก็เสนอมานะ เดี๋ยวไรต์จัดให้!
เม้นให้กำลังใจเค้าหน่อยยนะ :]
ความคิดเห็น