คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [OS CHANHO] I love you
“ชานซอง.....”
“หืม..มีอะไรหรอจุนโฮ”
ผมกับจุนโฮกำลังเดินจับมือกลับบ้านด้วยกันหลังจากที่ผมลวงเค้าเข้าไปในซอกมืด จุนโฮหยุดร้องไห้
ผมแทบจะหัวใจสลายแหนะ พอจุนโฮบอกว่าตกลงคบกับคนที่มาขอคบด้วย
“ทำไมนายถึงไม่ติดต่อหาชั้นบ้างล่ะ แล้วกลับมาทำไมไม่บอก นายทิ้งชั้นไปตั้งนาน...”
“เรื่องมันยาวไว้เล่าที่บ้านได้มั้ย ชั้นจะมาเซอร์ไพรส์นายไง ”
“ถ้าตอนนี้นายยังไม่กลับมานะ ชั้นจะหาคนใหม่แล่ว!!!” จุนโฮบ่นเป็นคำพูดที่ทำให้ผมล้มทั้งยืน
“ไม่นะ!!! ไม่ๆๆๆ อย่าทำแบบนั้นนะ ขอร้องล่ะ” ผมเลยเดินไปกอดเจ้าตัวไว้หลวมๆ
“ฮึ นายมาเที่ยวเฉยๆ...รึว่า..”
“ชั้นจะมาอยู่กับนายเลย...ตลอดไปด้วย” แล้วจุนโฮก็ยิ้มกว้างตาหยีให้ผม รอยยิ้มที่น่ารัก ที่ใครๆก็อยาก
ได้ (แต่ผมไม่ให้หรอก) ผมไม่ได้เห็นมันมานานแล้ว .....คิดถึงจัง
.
.
.
“ถึงบ้านแล้ว เล่าได้รึยังล่ะ? ชั้นรอมานานแล้วนะ” จุนโฮเริ่มหัวเสียแล้วสิ ตอนนี้ผมกำลังขนกระเป๋าเดินทาง
ใบยักษ์ที่เอามาวางไว้หน้าห้องของจุนโฮเข้ามาในห้อง
“คร้าบบบ” ผมเดินเข้าไปดึงจุนโฮให้มาอยู่ในอ้อมกอด แล้วก็พาไปนั่งที่โซฟา
“คือว่า.....ที่จริงชั้นต้องเรียนที่นั่น 4 ปี”
“4 ปี!!!”
“แต่ว่าชั้นก็ทนไม่ได้.....เลยต้องรีบเรียนให้จบภายใน 2 ปีจะได้เจอนายไวๆ มันก็เลยเรียนหนักมากกกก”
“.........”
“แล้วที่ชั้นไม่ได้ติดต่อมาหานายเลย โทรศัพท์ชั้นหายน่ะ พอชั้นคิดจะซื้อใหม่เพื่อติดต่อนาย ก็คิดว่าถ้าชั้น
ติดต่อนายชั้นก็ต้องอยากเจอนาย แล้วก็ต้องไม่ยอมวางสายแน่เพราะคิดถึงนายมากๆซึ่งมันจะทำลายเวลา
เรียนไง ก็เลยไม่ซื้อใหม่......ขอโทษนะที่ไม่ติดต่อมา”
“แล้วนายจะติดต่อกับคนที่นั่นยังไงล่ะ”
“ไม่มีเวลาติดต่อหรอกชั้นต้องเรียนๆๆ >^<.....แล้วก็นะ เรื่องวันนี้..”
“ช่างมันเหอะ!” จุนโฮลุกออกจากตัวผมแล้วก็จะเดินออก.....
“ไปไหนน่ะ มานี่เลย”
ผมก็ดึงกลับมากอดอีก แล้วก็ผลักคนตรงหน้าให้ลงไปนอนกับโซฟา ผมขึ้นคร่อมจุนโฮทันที
“เรื่องวันนี้น่ะ....หลังจากที่เอากระเป๋ามาวางชั้นก็ออกมาตามหานาย แล้วก็เจอพอดี แล้วมันอดใจไม่อยู่น่ะ”
“อ๊ะ..อึ๋ย ชานซอง” ผมค่อยๆก้มหน้าไปจูบตามซอกคอขาวของร่างบางตรงหน้า จนเกิดเป็นรอยแดงจางๆ
“ชั้นทนไม่ได้ก็เลยฉุดนายมาไง....ความอดทนชั้นก็มีขีดจำกัดนะ”
“ชะ..ชานซอง ไปจัดของก่อนดีมั้ย” จุนโฮพยายามจะขัดขืน ตอนนี้หน้าจุนโฮแดงไปถึงใบหูแล้ว นะ...น่ารัก
“จัดการนายก่อนดีกว่า ของไว้ทีหลังก็ได้”
.
.
.
.
“อ๊ะ....อ๊า ชานซอง”
“หึๆ วันนี้ขอคืนนะ สำหรับ 2 ปีที่ไม่ได้เจอกัน”
“อือ~....แฮ่กๆ....ชาน”
“รักนายมากๆนะ...อี จุนโฮ ที่รักของชั้น”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หึๆ (พูดตามหมี) ตัณหาตอนนี้ของไรเตอร์จบแล้ว =___=
มีอะไรถ้าอยากขว้างเชิญค่ะ มึนๆเบลอๆใช่มั้ยล่า (?)
ต้องขออภัยที่แต่ง NC ต่อไม่ได้ เพราะไรเตอร์เขินเวลาแต่งค่ะ แก้อาการไม่หายซักที =___=””
ความคิดเห็น