แหวนมหัศจรรย์ พาฉันมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2

1

จุดเริ่มต้น

     ในห้องที่แสนรกของผู้หญิงหนึ่ง ที่นอนนิ่งไรความรู้สึก เธอไม่รู้เลยว่า เธอตั้งเวลานาฬิกาผิด ทำให้เธอ ไปโลงเรียนสาย

กริ๊ง!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
  
    เช้าแล้วหรอคงไม่สายนะ กี่โมงแล้วเนี่ย แปดโมงแล้วหรอเนี่ย

“ว้าย! สายแล้ว สายแล้ว สายแล้ว เซน่า~ ตื่นหรือยังสายแล้ว”

    ประวัติศาสตร์ล้านโลกที่ฉันไปสาย นี้ครั้งแรกนะเนี่ย ให้ตายสิเพราะฝันเมื่อคืนนี้แท้

“ยัยเซน่าตื่นหรอยัง เซน่า พี่ซันเดย์คะพี่ซันเดย์~ เซน่าตื่นหรอยังคะ” ฉันถามพี่พรางวิ่งไปที่ห้องน้ำ พี่ก็ไปปลุกฉันเลย ชิ_ _*

“เซน่าตื่นแล้วจ๊ะ นี่เซนดี้วันนี้พี่ไปส่งเซน่าเองนะ แล้วข้าวเช้าและข้าวกล่องอยู่บนโต๊ะนะ ^^”

“ขอบคุณคะ แล้วพี่...”ฉันยังไม่ทันพูจบพี่ซันเดย์ดันพูดตัดหน้าไป

“วันนี้พี่หยุดนะจะไม่ต้องถามพี่ก็รู้ ฮ่าฮ่าๆ” แหม~ พี่ชายฉันกะจะไม่ให้ฉันพูดเลยหรอเนี่ยแต่ก็ ช่าง~ มันเถอะรีบไปโรงเรียนดีกว่าสายแล้วด้วย เดี๋ยวจะได้ฟังเทศน์ของใครคนหนึ่ง

ที่โรงเรียน

    ฉันคิดไม่ผิดเลยว่าจะได้ฟังเทศจากเจ้สวัย อาจารย์สอนวิชายคณิตศาสตร์ เจ้แกไม่เว้นหรอ ว่าจะมาสายครั้งแรก หรือกี่ครั้ง แต่ถ้าใครมาสายในวิชาเจ้แก ต้องฟังเทศน์อย่าเดี๋ยว T[]T

“นี้ยัยสุภัสตราทำไมวันนี้มาสาย ฮึ!!” ยังไม่ทันได้หนังพักเหนื่อเจ้แกก็มาพูดพร้ามเลย โถ่~ เจ้สวัยขา T0T นี่หนูพึ่งมาถึงเหนื่อยๆนะ ให้หนูพักก่อนไม่ได้หรอ? ?^

“เอ่อ~ คือ หนู...แฮกๆ ตื่นสายคะ แฮกๆ -o-^”ฉันตอบพร้อมเว้นระยะหายใจเพราะความเหนื่อยจากการวิ่ง

“เธอเนี่ยนะหน้าตาออกจะสวยทำไมตื่นสาย!!!” นี้ครูขา~ ทำไม สวยจะสายไม่ได้คะ -0-^ คนเขาอุตสาวิ่งเร็วกว่านักกีฬา ระดับโลกเพื่อมาโรงเรียนให้ทันนะ ใจร้ายเกินไปแล้วT_T ไม่ได้อย่างต้องแจ้งกรวงผีเสื้อน้อยรักษาสิทธิ์สตรี เดี๋ยวนี้

“นอนดึกคะ T_T”ฉันยังคงพูดเหตุการณ์คนมาสายพูดกันบ่อยๆ แล้วก็รอดทุกรายด้วย

“ทำไมถึงนอนดึก”อ้อนยัยแม่มดคะ เย้ย!  โอ๊ย!!! จะถามอะไรกันนักกันหนา จะให้ตอบว่ายังไงละเนี่ย  ทำไม่ไม่รอดเหมือนคนอื่นเขา ง้าTT0TT

“เอ่อ~ (..)”ฉันได้แต่ก้มหน้าโดยไม่มีคำตอบ จะตอบว่าไงดีละเนี่ย เดี๋ยวก็ตอบอ้อนยัยแม่มดจริงสะหรอกใครก็ได้ช่วยฉันที แง้~Y^Y เดี๋ยวให้ไปนอนบ้านพร้อมเลี้ยงข้าวเลยก็ได้

“ตอบมาสิสุภัสตรา”ฉันจะตอบจริงละน่า

'T0T อ้อนยะ'

“ครูขา~ หนูว่าไม่ต้องไปว่ามันหรอกนะคะ มันพึ่งมาสายครั้งแรก ถ้ามัวแต่ไปสอบสวนมัน อดเรียนกันพอดีคะ นะคะครูคา ^-^” ฉันไหนไปหา ใครคนหนึ่งที่ฉันรู้จักดี เกีอบจะได้พูดว่าอ้อนยัยแม่มดจริงๆแล้ว >.,<

“โอเค ก็ได้ไปไปนั่งที่” โอ้ ยัยจูลี้เพื่อนรักของฉันขอบคุณมาก ขอบพระคุณเป็นอย่างเลยขอรับ ไปนั่งที่ดีกว่า^ ^ อิอิ

“นี้จูซอนเจอร์ เดี๋ยวครูจะเพิ่มคะแนนพิเศษให้นะสำหรับเธอที่อยากเรียนวิชาของครู”

“คะ ^ ^” ยัยจูลี้ก็เลยได้คะแนนสะงั้นแง อยากได้บ้างงะ V^V ชิยัยลูกขรึ่งเอ่ย (ลูกครึ่งยะ_ _^)

กริ๊ง!ๆๆๆๆๆๆๆๆ

  
  พอกันทีกับความซวย อะไรกันเนี่ยพอนั้งก็หมดชั่วโมงเลยหรอ วันนี้ทำไมฉันซวยสำซวยซ้อนจริงๆ วิชาแรกก็ไม่ได้เรียนเสียดายจังV^V (เด็กเรียนว่างั้น)

  พอเรียนวิชาสุดท้ายของช่วงแรกเสร็จ ก็พักเที่ยงทานอาหาร จะกินอะไรดีละเนี่ย กินกระเพราดีกว่า จริงสิเราเอาข้าวมาอยู่นี้นา

“อื้ม เจ้แซนขาไม่ขอบคุณกันเลย ที่ฉันคุณเธอหลุดพ้นจากการสืบสวนของ อาจารฟ้าสวัย สันยพิสิธ ผู้โหดร้ายคนนั้นให้แกนะ”เออพึ่งรู้นามสกุลเจ้ สวัยนะเนี้ย ฉันนินะ

“แกมาจากไหนเนีย แต่ก็.. ขอบใจ โอเคยัง”

“แค่เนี้ยหรอ ต้องมากกว่านี้ดิ”จะได้หาแฟนให้แกหรอไง ไม่มีทาง  ถ้าฉันไม่มีแกอย่าหวัง วะฮะฮ่า^0^

“จะให้ทำไง ให้แกไปค้างบ้านฉันดีมั้ย ขอบคุณให้ก็ดีแล้ว”

“ออ ฉันไปค้างบ้างแก - -*”ไอ้บ้า

“เฮ้ย!!! ไอ้นี้ เอาจริงดิ”ยันทึ่มเอ่ยไม่น่าพูดไปเลย ปากแกพาซวยจริงๆ ฉันคิดพรามอยู่นาน จนยัยลูกขรึ่ง(ลูกครึ่ง_ _*)ทนไม่ไหวจึงพูดว่า..

“เออเอาจริง ด้วยเหตุผลนะหรอ คือฉันอยากไปเจอพี่สุดหล่อของแกไง >.<”

“ใครถาม”ฉันพูดด้วยความอารมณ์บอจอยนิดในดวงจิต

“ไม่มี อยากตอบเองมีไรปะ”ยัยจูลีตอบกลับด้วยน้ำเสียงโหดๆ ทำเอาคนอย่างฉันหัวหดเหลือสองเลยทีเดี๋ยว

“มะ..ไม่มี ไปกินข้าวก่อนนะ ^^;”ด้วยการถนัดในความเยงไม่ออกของฉันทำไห้ฑุดกลับไปแล้วหยองๆ

“ไปด้วยนะ”

“ไปทำไมยะ”ฉันถามขึ่งอีกยัยนี้จะกวนฉันจนและเลยหรือไง หึ!

“ก็จะไปแย่งแกกินข้าวไง”

“ไม่เอา แง่”ใครก็ได้ช่วยด้วย ไอ้จูลี้มันจะมาแย่งข้าวหนู

ที่บ้าน

“มีใครอยู่มั้ย”

“ไม่มีค่า”ผีพูดหรือไงยะ ยัยน้องบ้าเลย เมือคืนทำฉันแสบมาก

“เซน่ามาช่วยพี่ถือของหน่อย”ฉันบอกหลังจากยัยเซน่าเดินออกมาจากบ้านถึงตรงที่ฉันกำลังชื่อถือของเยี่ยงทาส ให้ยัยจูลี้

“ไม่เอา เพราะไม่มีคนอยู่”เซน่าพูดพรางมองหน้าฉันอย่างกวนๆ

“ถ้าไม่มีแล้วผีที่ใหนมายืนอยู่นี้ยะ”ฉันตอบกลับแบบไม่รับของยัยเซน่า

“อื้ม แต่ไม่ช่วยถือหรอก”เซ่นายังยืนกรานว่าจะไม่ช่วยถืออยู่ จะพูดอย่างนี้จนกลายเป้นหินเลยหรือไงฟะ

“ถ้าช่วยจะให้ค่าจ้าง”ฉันยงแบงค์สีแดงฉบับหนึงให้เซน่าดู หวังว่าขอเสนอนี้คงจะช่วยได้นะ

“คะโอเค”หน้าเงินชะมัด _ _^ เหมือนใครก็ไม่รู้เหอะ

“เจ้แซนนั้นใครนะ” เด็กหญิงผู้มีนัยต์ตาสีน้ำตาลแดงถามขึ้นอย่างสงสัย

“คนไม่ใช่ผีหรอกน่า”แตฉันกวนทีนกลับบ้างละจะรู้สึก

“รู้ไม่ได้โง่ แค่อยากรู้ชื่อ”ยัยเซนาตอบแบบรับมุกสุดฝืดของฉัน

“ชื่อ เมย์ โอเคมะ”

“ค่า แล้วอาเจ้แกมาทำไม”เซ่น่าถามแบบอยากรู้มากกว่าเก่า

“ไม่ได้มาฆ่าแกหรอกน่า”ถามโง่ๆ

“รู้ ตอบดีๆไม่ได้หรอ -_-”ได้ดิ แค่คุณต้องการ

“ได้ แต่เอากวนไว้เพื่อเงินเดือนจะเพิ่มกะเขาบ้าง วะฮะฮ่ ^.^”(รู้แล้วว่าหน้าเงินเหมือนใคร -.-^)

“หน้าเงิน”

“เออ! ยอมรับโว้ย”(พึ่งว่าน้องไปเมื่อกี้เองว่าหน้าเงิน-_-^)เหนื่อยกว่าจะเถียงน้องได้อยากชิบ! นี้ครั้งแรกนะเนี้ยที่เถียงไอ้คุณน้องได้ อิอิ แม่ละภูมิใจ ^.^

“ดีจ้า หนูชื่อไรจ๊ะ”

“ไม่ได้ชื่อหมาหรอก”ดูไอ้น้องบ้าพูดหยาบคายจริงๆ

“เซน่าทำไมพูดกับพี่เขาอย่างนี้ละ”

“หนูรู้ว่าเขามาทำไม”แล้วตอนเมื่อกี้ถามทำซากอะไร

“รู้ว่าไงยะ”อยากรู้เหตุของน้องจริง ฉันรู้แล้วยัยนี้มาทำไม

“รู้ว่าอาเจ้เขาจะมาแย่งข้าวฝีมือพี่ซันเดย์อะดิ” กะอีแค่เรื่องนิดเดียวเอง

“หา!! ไอ้คุณผีซันเดย์ทำกับข้าวให้กินหรอ”ใคร จะไม่ตกใจละก็พี่ซันเดย์เขาทำอาหราอร่อยกว่ากุ๊กระดับโลกสะอีก ขนาดฉันเป็นผู้หยิง ยังทำไมได้เหมือนพี่แกเลย

“พี่คะไม่ใช่ผีเหมือนเจ้”โอยเถียงไม่ออกแง้ T-T

“แล้วแกจะนอนห้องไหน เมย์”ฉันถามไปถามจุลี้ เพราะไม่อยากไปเถียงกับคนพันปาก อย่างเซน่าT_T

“ห้องเดียวกับแกนั้นแหละ”ได้นอนเบียดกับยัยนี้อะ ร้อนตายแน่ยัยแซนดี้

ตกตึกเย้ยตกดึก

    ง้าทำไมฉันต้องมานอนเบียดกับยัยนี้ด้วยเนี้ย ชิ คราวหลังฉันจะไปนอนบ้านพี่แกละจะเบียดจนตกเตียง เลยคอยดูเถอะ วะฮะฮ่า

'อ้ากกกกกก'ไม่ต้องงงว่าฉันเป็นอะไร....

ตุบ!!

'ยัยเมย์!!' ฉันตกเตียงค่ะ ท่านผู้อ่าน TAT

'อะไร เอ๊ะ!! แล้วแกไปนอนตรงนั้นทำไม -.-?' ทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก เดี๋ยวแม่ตบหัวขมองกระจุยเลย ชิ

'ก็แกนะมาเบียดฉันนะ แกนะมานอนข้างล่างเลย!!'ฉันตะโกนแบบให้ยัยเมย์ได้ยินคนเดียว(ตะโกนตรงใหนฟะ_ _lll)

'เรื่องอะไรละ ฉันเป็นแขกแกนะ แบร่~'  แขกก็แขกสิวะ ใครกลัวละ ฉันไม่ได้อยากให้แกมานิ _

'เป็นแขกหรอ _ _*'ฉันพูดพร้อมทำสีหน้าเจ้าเล่

'ใช่ ^^'

'ถ้างั้น แขกขายโรตีอย่างแกออกไปจากบ้านฉันเลย อ้ากกกกกก!!!'

'เฮ้ย!! ฉันไม่ใช่แขกอย่างนั้น 0o0'

'ไม่สน โว้ย!!'

'ถ้าแกอยากนอนบนเตียงเรามาแข่งกัน'ฉันหยุดชะงักทันที่เมื่อได้ยินคำว่า แข่ง  แข่งไปทำไม แข่งไปเพราะอะไร แข่งไปเพื่อใคร

'แข่งอะไรของแกวะ o.o' พอฉันได้ยินคำว่าแข่งทำให้ฉัน ถึงกับตาโตเท่าไรไข่ดับเบิ้นไดโนเสาร์ (มันมีอะไรให้ตาโตเนี้ย)

'มาเป่ายิ้งชุบกับ ^^ ใครชนะได้นอนบนเตียง เป่า10ครั้ง ดีมั้ย'

'มะ ไม่ฉันไม่เล่นปัญญาอ่อนอย่างนั้นหรอ' ใครจะไปแข่งกับแกฟะ ชิ

'กลัวแพ้อะดิ ^^'ยัยจูลียังทำสีหน้าเชื้อเชิญ

'มะ ไม่ ใครบอกแก_ _lll 'ฉันเริ่มมีเหงื่อเมล็ดใหญ่พุดออกมาจากปาก เย้ย หน้าเพราะฉันเป่ายิ้งชุบไม่เคยชนะเลยสักครั้ง

'ถ้างันก็มาแข่งกันดิ' ทำไงดี เอาวะแข่งก็แข่ง อ้ากกก! ยัยแซนดี้สู้ตาย!!

'ถ้างั้นก็ได้ '

   ง้า T^T ผลสรุปเป็นตามชะตากรรมที่ฟ้ากำหนด คือ แพ้.. เลยได้นอนข้างล่างเลย ยัยจูดี้ เย้ย! จูลี้นะยัยจูลี้ ฮาว~ ชักง่วงแล้วสิ ลืมตาไม่ขึ้นแล้ว

'แซนดี แซนดี 'ใครมาปลุกฉันเนี้ย อ้าก เดี๋ยงยิงทิ้ง>^<

'ใครอะ.. แม่ 0.0' ฉันขอถอนคำพูดที่จะยิงทิ้งละกัน จริงสิ ลืมไปเลยว่า แม่ให้หาแหวน นี้คงจะเป้นฝันสินะ 0-0

'ลูกหาแหวนเจอรึยัง'แม่ฉันเป็นผู้ถามก่อน

'ยังคะ'อย่าว่าแต่คิดจะหาเลย เพราะฉันลืมสนิทไปเลย

'มันไม่มีเวลาแล้วนะลูก ต้องรีบไปหาแหวนนะ ไม่สิอะนี้แหวนเอาไปเลยแม่แอบเอาไปเอามาจากนายใหญ่ ลูกรีบไปนะ แล้วลูกจะได้พบแม่อีกครั้ง หลังจากไขปริศนาได้'  ฉันรับแหวนมาจากแม่แล้วมองมันอย่างแปลกใจว่า ทำไมมันถึงสวยอย่างนี้(มันน่าแปลกใจมั้ยเนี่ย_ _lll) ฉันคิดว่าแหวนวงนี้น่าเป็นแหวนพลอยสีชมพู แล้วอีกอย่างนะข้างในแหวนั้นมีรูปกระต่ายและมีตัวอักศรตัวเล็กๆ สลักไว้ข้างในมันสวยมาก แต่ว่ามันหมายความว่าอะไรกันแน่นะ

'แม่ค่า... เอาแม่หายไปใหนแล้ว'พอฉันเงยหน้าขึ้นมาแม่ก็หายไปแล้ว แต่ฉันใส่เลยละกันแหวนนะ อิอิ^3^

'ใส่แล้วสวยขึ้นยะ..'

พรึบ!!! ตุบ

'อุ้ย!!! เจ็บชะมัด นี้มันเกิดอะไรเนี้ย แล้วฉันอยู่ที่ใหนกัน'คำถามร้อยแปดผุดขึ้นมาในสมองของฉัน หลังฉันใส่แหวนแล้วฉันก็มาอยู่ในที่แห่งหนึ่ง ทำไมห้องของฉันหายแสนรกของฉันไปใหนแล้วเนี้ย แล้วทำไมกลายเป็นห้องแสนหรู แบบนี้ละเนี้ย

'องค์หญิงเป็นอะไรไปเพคะ'ป้าคนหนึ่งวิ่งเข้ามา ป้าแกแต่งตัวแอ๊บแบ๊วจังมีหูกระต่ายด้วย อิอิ แค่..เอะ ป้าแกบอกว่าฉันเป็นองค์หญิงหรอ ฉันไปเป็นองค์หญิงตั้งแค่เมื่อไรเนี้ย แล้วฉันก็ก้มดูสภาพร่างกายของตัวเอง ชุดมันชั้งหรูหราอะไรเช่นนี้ ชุดนอนกระโปรงสีชมพูเหมือนราคาแพงมาก อะไรเนี่ย มันเกิดอะไรขึ้น เนี้ย อ้ากกก

โปรดติดตามชมตอนต่อไป
  ANGEL SPlus  เปีย โน _tan