แหวนมหัศจรรย์ พาฉันมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

“หนอย!.. กลับมาเดี๋ยวนี้นะไอ้น้องบ้า!! ฉันจะฆ่าแกยัยเซน่า!!! ” เด็กสาวคนหนึ่งตะหวาดเสียงดุดัน ขณะที่เธอกำลังวิ่งวนไปรอบๆ บ้านอย่างร้อนรน

^-^ ก่อนที่ฉันจะได้ฆ่าน้องสาวสุดรัก เรามาแนะนำตัวกันนะ ฉันชื่อ ‘แซนดี้’อายุ17ปี หลายคนเห็นว่าฉันนิสัยเหมือนอายุ2ขวบ  หญิงสาว  ที่โดนน้องสาวผู้ใจร้าย ทารุณ ป่าเถื่อน เลือดเย็น เลือดอุ่น  (เข้าเรื่องเถอะ)  ทำแหวนสุดจะแพงแสนแพงตกท่อ TAT ถึงยังไงก็เป็นน้องสาวที่ไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องอะไรเป็นอะไรเราไม่ต้องไปถือสาก็ได้  แต่ก็อดโมโหไม่ได้อยู่ดีแหะ  ที่บ้านของฉันมีเพียงฉันพี่ชายและ  น้องสาวเจ้าปัญหา ที่หาเรื่องให้ฉันและพี่ชายปวดหัวอยู่เรื่อย  ส่วนเรื่องของพ่อแม่ของฉันท่านไปไหนก็ไม่ รู้ แต่ฉันรู้เพียงว่าท่านหายไปตอนฉัน เซน่า และพี่ซันเดย์ยังเด็กมาก  พวกเราสามคนต้องไปอาศัยบ้านของป้าซ่าลิ่ม  แต่ตอนนี้ท่านก็เสียไปแล้ว เราจึงต้องอยู่ด้วยกันสามคน

“นี่ เซน่าเอาแหวนของพี่ไปเล่นทำไมมันแพงมากๆเลยรู้มั้ย' ฉันพูดด้วยอารมณ์ที่โมโห ใครไม่โมโหก็เทพและ เพราะแหนวนั้ราคาเกือบพัน และพี่ซันเดย์ก็เป็นคนซื้อให้ด้วย

“หนูอยากใส่นี่นาY-Y”

“แล้วทำไมไม่ขอพี่ละ>0<”

“ก็พี่ไม่อยู่แล้วจะให้หนูไปขอใครละ”

“มันก็จริงละนะ แต่ แต่ว่า...?–?^” ดูสิยัยเซน่าพูดสะฉันเถียงไม่ขึ้นเลยนะเนี่ย นี้หละนะเกิดมาเป็นคนเถียงไม่เก่งต้องมาเป็นอย่างนี้หรอT_T

“แต่อะไรพี่แซนดี้ เถียงไม่ออกนะสิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”ไอ้น้องบ้าบังอาจมาล้อฉัน หลังจากนั้นเซน่าก็วิ่งหนีไปเหมือนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ยัยเซน่า หยุดเดียวนี้นะ”ฉันพูดพร้อมวิ่งไล่เจ้าตัวปัญหา

“จะหยุดทำไม หยุดก็โดนจับนะสิ แบร่~”T_T

“ถ้าไม่อยากโดนจับก็เข้าห้องแล้วนอนไปเลยนะ”

“แบร่~”

“เดี๊ยะๆ” หลังจากสิ้นจากการเคลียเรื่องแหวน มันก็ล้มเหลวไม่เป็นถ้า แถมยังโดนไอ้คุณน้องล้อด้วย แต่นี้มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมพี่ซันเดย์ยังกลับมาสักทีเนี่ย โทรหาดีกว่า

(ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้)

“อ้าวพี่ปิดเครื่อง ฮาว~>O<” ชักง่วงแล้วสิไปนอนดีกว่า

ในความฝัน

เช้าแล้วหรอเนี่ย ดูสิหัวถึงหมอนปุบเช้าปับ ยังไม่หายง่วงเลยงะY^Y ฮาว~>O<

“แซนดี้ แซนดี้ แซนดี้ลูกแม่ เซนดี้”

“คะ ใครเรียกละเนี่ยOoO”

“แม่เองลูก”

“แม่ แม่อยู่ไหนคะ แม่”นี้มันฝันบ้าอะไรเนี่ยเกิดมาตั้งนานแล้วไม่เคยฝันถึงแม่เลย นี่มันจะเกิดเรื่องบ้าๆ ขึ้นหรือปล่าวเนีย แง้วันนี้เป็นตายของฉันใช่อะปล่าวงะ V^V

“แซนดี้แม่อยู่นี้ลูก”

“แม่ แม่จริงๆด้วย แม่ไปใหนมาคะแม่”ฉันพูดด้วยสายตาเศร้า จนเกือบน้ำตาไหล

“ลูกจำนิทานที่แม่อ่านให้ฟังตอนเด็กได้มั้ย??” อ้าวนอกเรื่องเลยสะงั้น  โถ่~คนกำลังซึ้งได้ที่ แต่ก็ตอบๆไปเถอะ

“พะ พอจำได้อยู่คะ ทำไมหรอคะ? ?^”ฉันตอบด้วงอาการงงนิดๆ

“ลูกต้องไปตามหาแหวนที่สลักรูปกระต่ายไว้ มันความหมายว่า.... 'ว่าอะไรทำไมถึงซับซ้อนแบบนี้นะ

'ว่าอะไรคะแม่'

'ช่างมันเถอะ แต่ลูกต้องใส่นอนทุกคืน เข้าใจมั้ย” มีอะไรกันที่ฉันยังไม่รู้แล้วความหมายของแหวนที่ว่านั้นคื่ออะไรกัน

“ทำไมละคะ หนูไม่เข้าใจค่ะ”ทำไมกัน ความรู้สึกที่ซับซ้อนจากคำบอกเล่าของผู้เป็นแม่ ถึงได้ซับซ้อนจนน่าเวียนหัวอย่างนี้ จะให้ฉันเข้าใจได้ยังไง

“อื้ม ซักวันรู้ก็จะเข้าใจ แต่ลูกต้องทำตามที่แม่บอกนะ ตกลงมั้ย”

'อ่อ...'ให้ตายสิ! คิดอะไรไม่ออกเลย งงไปหมดแล้ว

'ตอบมาสิลูก แม่ไม่มีเวลามา'แต่ก็นะแม่บอกไปแล้วนิว่าซักวันจะเข้าใจ

“ตกลงคะแม่”ฉันตอบด้วนน้ำเสียงแน้วแน่ มีสั่นเครือนเล็กน้อยเพราะ ความตื่อนเต้น

“ถ้างั้นแม่ไปก่อนนะ ซักวันเราจะได้เจอกันนะลูก”

“แม่คะอย่าพึ่งไปสิคะ เมื่อไรละคะแม่'

'หลังจากไขปริศนาหมดไง'

'แม่ต้องกลับมาหาหนูนะ หนูรักแม่ แม่มมมมม”

โปรดติดตามชมตอนต่อไป
  ANGEL SPlus  เปีย โน _tan