คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Fairy Tale กลลวงหัวใจรัก ☆Chapter 1☆ My heart is confined [100%]
Fairy Tale ลลวหัวใรั
My heart is confined
เธอับเา…บันไปั้แ่เมื่อสอปีที่แล้วเพราะเหุผลนี้ เธอึไม่ยอมห้วนลับไป่อ ‘ราบาป’ ร่วมับเา…เธอะไม่ยอมให้เานอใแฟน้วยารมาอยู่ับเธอ แม้รสาิอ ‘ราบาป’ ะหอมหวานและยั่วยวนมาเพียใ็าม
เธอะไม่มีวัน้าวพลาเ้าไปในวัวเิม…ในเมื่อเธอใ้เวลาร่วมสอปีว่าะปีนป่ายออมาไ้ เธอะไม่มีวันลับไปนรับเาอีแล้ว
“เฮุน…ลับไปหออนายะ”
อฮยอนันร่าสูออห่าแม้ะรัน้ามับหัวใ็าม…ใบหน้าเนียนสวยพยายามไม่แสอารม์หวั่นไหวในใให้เาไ้เห็น แม้ว่าอนนี้เธออยาะโผเ้าหาอ้อมอแสนอบอุ่นนั่นมาเพียใ็าม
“เธอ…ลืมันไ้ริๆหรืออฮยอนอา”
น้ำเสียนุ่มหู อ่อนโยนอเาพลันทำให้หัวใวน้อยระุวาบ วามทรำในวันวานหลั่ไหลเ้ามาในห้ววามิ…สอมือหนาที่อยุมมือเธอเมื่อยามอ่อนล้า นิ้วเรียวยาวอยเ็หยาน้ำาให้ับเธอเมื่อเธอร้อไห้
“ันะไม่ทำผิพลาเป็นรั้ที่สอ”
“หึ…ผิพลาแบบนั้นหรือ” เฮุนแ่นหัวเราะในลำออย่าสมเพัวเอ “ไ้เหยื่อรายใหม่แล้วนิ…เธอถึลืมผู้ายที่เยนอนอเธอไ้ทั้ืนแบบัน!” เสียเ้มวาัลั่นะที่มือหนาออแรบีบปลายาเรียวอเธอ
“…”
“อบมันนัหรอ…อบมันมานาทำเป็นไม่รู้ัันเลยหรือไอฮยอนอา” เฮุน้อมอนัยน์าลมใสที่สั่นระริอย่าปวใ “ทำไม้อทำเป็นไม่รู้ััน…ทั้ๆที่แ่สบาหัวใเธอ็เ้นแรนานี้แล้ว”
“…”
“ในารที่ันยอมเปลี่ยนัวเอ ทำัวเอให้ีึ้น…ลับไปอยู่ับนนนั้นามำร้อออเธอ…นั่นทำให้เธอ ‘ลืม’ ันไปแล้วหรอ”
อฮยอนพยายามเบือนหน้าออาารเาะุมอเา แ่มันลับไม่เป็นผลเมื่อมือหนายัรึหน้าเธอไว้ไม่ให้ยับไปไหน…นัยน์าวนฝันำลัแผเผาหัวใเธอทีละน้อย
“อร้อ…ปล่อย!”
“หึ”
เฮุนแ่นรอยยิ้มร้ายา ร่าสูเบียเสียร่าบาให้แนบิำพนั ะที่มือเรียวยาว้าหนึ่อรั้เอวอเธอไว้
“้อให้ันทวนวามทรำไหม ‘นูน่า’ ?”
สิ้นำพูอเาริมฝีปาร้อนๆราวับเปลวไฟที่พร้อมะแผเผา สัมผัสอริมฝีปาบเบียสนิทันแนบแน่นหนัหน่วนเธอรู้สึเ็บแสบไปหม
ท่อนแนระับเอวบาอเธอไว้แน่นนร่าายแทบะหลอมละลายเป็นนนเียวัน แม้อฮยอนะพยายามเบี่ยหน้าหนีแ่ลับถูฝ่ามือร้อนระอุอบุมราวับ้อาระััเธออยู่ับริมฝีปาแสนร้ายาอเา
รสาิอูบอันแสนลึล้ำุ้นเยึมับเ้าสู่ริมฝีปาอเธอ ทัุ้ัน หนัหน่ว และร้อนแร อฮยอนหอบหายใพร้อมับันแผออเาออห่าาเธอ ทั้ทุบทั้ีแ่นัวสูลับไม่รู้สึถึวามเ็บปว เพราะเาำลัูื่มวามหอมหวานาริมฝีปาสวยส
“เลิทำเป็นไม่รู้ัันเสียที…” เสียเ้มระิบแผ่วเบาะที่เาลาริมฝีปาร้อนๆล้ายับ้อนถ่านเลื่อนไล้มายัออ บเม้มและฝารอยแ้ำในทุๆสัมผัสที่เาแะล
“ฮือ…อร้อ พอสัที”
ฮฮยอนัริมฝีปาลั้นลืนเสียสะอื้นที่ัเอาไว้อย่ายาเย็น น้ำาพร้อมใันหลั่รินรผิวแ้มะที่เฮุนยัฝัูบและฝาร่อรอยไว้บนลำอ
“อฮยอนอา” เสียสะอื้นไห้ออฮยอนล้ายับุึเาออาภวั์่อนะเบิาว้ามอหยาน้ำาที่เปรอะเปื้อนเ็มใบหน้าสวยสอเธอ
อฮยอนมอร่าสูที่ผละออาัวเอ…สบสายาสีำที่สะท้อนภาพใบหน้าที่เ็มไป้วยราบน้ำาอัวเอ…วาู่นั้นสั่นระริ้วยวามเ็บปวไม่่าัน
“ไ้โปร…อย่าทรมานัน้วยารทำเหมือนันเป็นนอื่นเลย”
น้ำเสียทีู่อ่อนลและนัยน์าที่เย็นาทอประายวามอ่อนโยน ะที่นิ้วเรียวยาวแะแผ่วล้าแ้มเพื่อเ็หยาน้ำาอย่าแผ่วเบา
“อโทษนะ…แ่นายเป็นนอื่นสำหรับ ‘พี่’ ั้แ่เมื่อสอปี่อนแล้ว”
อฮยอนปัมือเาออ้วยหัวใที่ปวร้าว…ร่าบาสบสายาับเา่อนะหันหลัเินาไป ทิ้เพียวามทรำอ ‘ราบาป’ ไว้ยัมุมที่มืที่สุ ทิ้เสียหัวใไว้เบื้อหลั…เธอไม่อยา ‘ทำร้าย’ วามรัอใรอีแล้ว
-100%-
มาแล้ว่ะ ฮุนอ > <
ฮุนรุนแรไปไหม ่วยิภาพฮุนอนนิ่ๆหน่อยนะ่ะ
ไ้โปรอย่าิถึ เน่อนิ่อยานแม่นะ 55555 ไม่ั้นะไม่โหเลย
ริสสิ ไรเอร์ะมาลให้อนเย็นนะ่ะ
เริ่มแระทีละู่ แ่ทุู่มีวามสัมพันธ์อันและัน
เม้นและโหวให้ไรเอร์้วยนะ่ะ อบุ่ะ
ความคิดเห็น