รักยกก๊วน ขบวนยัยตัวแสบ

รักยกก๊วนขบวนยัยตัวแสบ

สวัสดีค่ะ คุณแม่มีไรทานบ้างค่ะ หิวจนกินช้างได้เป็นตัวแล้วนะค่ะ ฉันพูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้

มีหลายอย่างไม่เห็นหรือไง  นี่แหละคือพี่ชายฉันที่มันไม่เคยพูดดีกับน้องสาวเลย  เพราะพี่ชายฉันมันไม่ได้ฉีดยาชอบกัดฉันเป็นประจำ ไม่รู้ฉันจะฉันจะติดเชื้อหรือเปล่าเนี่ย   พี่ชายฉันชื่อ พาร์ค นัทราพันธ์   กิจติวิชิกุล   เป็นแฝดคนล่ะฝากับฉัน มันเกิดก้อนฉัน สามนาที ยังแค้นไม่หายเลยแทนที่ฉันจะได้เป็นพี่ดันชิงฉันเกิดซะงั้น ชิงหมาเกิดจริงๆ เฮ้ย ! ไม่ใช่ชิงคนสวยอย่างฉันเกิดต่างหาก  ถ้าฉันได้เป็นพี่มันนะ ฉันจะแกล้งมันคืนให้สาสมเลย

ถ้าฉันเห็นแล้วฉันจะถามทำไมฮ่ะ ฉันถามมันกลับ

พอทั้งคู่นั่นแหละแม่รีบว่าไปกินข้าวกันเหอะ แพทมีนัดกับเพื่อนไม่ใช่หรอจ๊ะแม่ห้ามปรามก่อนที่จะมีศึกแล้วอดกินข้าว  เออวันนี้ฉันมีนัด เพื่อนๆ คงสงสัยแพทไปชื่อของใคร แน่นอนชื่อที่แสนไพเราะแบบนี้ชื่อฉันแน่นอน อิอิอิ

ฉันมีนามที่ไพเราะว่า นัททิราพร  กิจติวิชิกุล  เป็นลูกสาวของพ่อกับแม่(แล้วใครเป็นลูกปลาพยูนกับปลาหมอสีล่ะย่ะ คงมีแค่แกคนเดียวล่ะมั้ง) ฉันมีพี่ชายหนึ่งคน ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวในบ้านแม่ฉันจึงตามใจฉันมาตลอด ส่วนไอ้พี่พาร์คเป็นลูกรักของคุณพ่อฉันล่ะหมั่นไส้พี่พาร์คจริงๆ ขออะไรพ่อก็ให้ ทีฉันขอล่ะบอกว่าไร้สาระบ้างล่ะ เอาไปทำไมบ้างล่ะ ที่ร้ายแรงบอกว่าไปขอแม่สิเห็นไร้สาระเหมือนกัน  ดู ๆ ดู พ่อทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้  ฉันรู้และว่าพี่พาร์คได้นิสัยใครมา มาจากพ่อนี่เอง

ค่ะ พอดีว่าจะไปหาซื้อหนังสือมาอ่านก่อนเปิดเทอมค่ะ แล้วก้อกะจะเดินชอปปิ้งด้วยอ่ะค่ะคุณแม่

หนังสือนิยายล่ะสิท่า ในบ้านนี้ไม่มีใครกล้าขัดฉันหรอกนอกจากไอ้พี่พาร์ค

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นหนังสือเรียนหรือหนังสือนิยายจริงๆ ฉันก็ไม่เคยเรียนได้ เกรด1เกรด2อย่างพี่หรอกที่จริงพี่ฉันนะเรียนดีมาตลอดนะเกรดเฉลี่ยไม่เคยต่ำกว่า3เลย แต่ ไม่รู้ไปทำอีท่าใหนไม่รู้เกรดเฉลี่ยถึงตกลงอย่างนี้

เขาเรียกว่าหาประสบการณ์ใหม่ๆ  ให้กับชีวิตต่างหากจะได้ไม่ซ้ำซาก คิดได้อย่างนี้ ชาติคงรุ่งเรืองนะพี่พาร์ค

ประสบการณ์แย่ๆ ล่ะสิพี่ ฉันพึมพำในลำคอเพราะไม่อยากมีปากเสียงกับพี่ชายตัวเอง

ฉันรีบจักการกับอาหารที่อยู่ข้างหน้า เดียวไม่ทันนัด จนพี่ชายฉันเอ็ดขึ้น

จะรีบกินไปหาสามีหรือไร

อย่าบอกว่าใช้ปากพูดนะ ใครจะยอมโดนว่าอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ ถึงจะเป็นพี่ก็เหอะ

พ่อแม่ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ กับพฤติกรรม ของเราทั้งสอง อย่างเอือมล่ะอา

แม่ค่ะ พ่อค่ะ ไปแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะเสียงคำพูดที่สวยที่สุดในบ้านแบบว่าแพนเค้กต้องชิดซ้าย พอลล่าถึงกับชิดขวา  รวมทั้งมารยาท ก็เลวทรา..... เอ้ย ดีเลิศกว่าใคร ๆ

บอกลาเสร็จล่ะฉันก็เดินออกเพื่อที่จะไปตามนัด

เดี๋ยวจะไปยังไง ห้ามขับรถเองเด็ดขาดนะ อาทิตย์ที่แล้วก็ไปขับชนหมาตายล่ะ ยังจะขับไปอีกหรือไงแม่อ่ะจะอะไรนักหนาก็แค่ขับรถชนหมาตำรวจเองไม่เห็นมีอะไรมากเลย อีกอย่างมันก็แค่หมาอ่ะ

แล้วจะไปที่ใหนอ่ะ ยัยตัวแสบ ทำอย่างตัวเองไม่แสบอ่ะคุณพี่

ไปเซ็ลทรัลนะ ทำไมหรอจะไปส่งหรือไงฮ่ะ ฉันพูดเสียงกวนๆ เพราะไม่คิดว่าคนอย่างพี่พาร์คไม่ยอมให้ฉันสบายหรอก มันคงไม่มีน้ำใจไปส่งจริงๆ

อืม ไปด้วยกันสิพี่ก็นัดกับเพื่อนพี่เหมือนกัน

O_O  นี่พี่พูดจริง ๆ หรอ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ฉันไม่ได้พูดเว่อร์ นะ ตั้งแต่ฉันจำความได้ พี่ชายคนนี้ไม่เคยมีน้ำใจกับฉันเลย  ไม่เคยแบ่งอะไรให้กิน ใหใช้เลย   มีอยู่ครั้งหนึ่งพื่พาร์คมันชวนฉันไปปั่นจักรยานเล่นที่สวนสาธารณะ  ฉันก็หลงกลไปปั่นกับเขาด้วย เราถีบจักรยานกันเล่น จนถึงประมาณ5โมงเย็น  และ พอตอนจะกลับบ้านรถของฉันดันเหยียบตะปู เข้ายางแบนในทันทีทันใด ทำให้ฉันถีบจักรยานต่อไปไม่ได้ ฉันก็เลยขอซ้อนท้ายรถจักรยานของพี่ชายสุดหล่อด้วยความหวังที่ว่าจะได้ซ้อนท้ายกับไปด้วย ที่ใหนได้ล่ะ มัน(เริ่มใช้มันล่ะค่ะ) ดันบอกให้ฉันเข็นจักยานกลับบ้านเอง บอกว่าหัดพึ่งตัวเองก่อนพึ่งคนอื่นช่างเป็นพี่ที่ดีจริงๆ เลย หาที่ใหนไม่ได้แล้ว กว่าฉันจะกลับมาถึงบ้านก็ปาไปเกือบทุ่มหนึ่ง ก็เห็นไอ้พี่พาร์คไอ้พี่ชายตัวดีนั่งยิ้มแป้นหน้าจอทีวี ไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น   ทั้งๆ ที่น้องสาวของตัวเองโทรม เหงื่อท่วมตัวเลยไม่ต่างกับลูกหมาข้างถนน T_T  ตั้งแต่นั้นมาฉันไม่เคยหวังพึ่งอะไรกับผู้ชายคนนี้อีกเลย

หรือเธอ จะไปเองล่ะ ฉันก็ไม่ว่าอะไรล่ะ จะไปป่ะ  กลับมาเหมือนเดิมอีกล่ะ ดีได้ไม่นาน จริงๆเลยพี่ฉัน ทำไมฉันต้องง้อด้วย ฉันก็ต้อง

ไป ไป ไป   เขาไปด้วยนะตัวเอง =_= หน้าอายนชะมัดเลยที่จะต้องง้อผู้ชายคนนี้

ไปรอบนรถไป เดียวฉันไปเอากุญแจรถก่อน ฉันยังมองแบบอึ้งๆไม่หาย

ไปสิ เดียวก็ไม่ทันนัดหรอก  แล้วพี่ชายสุดหล่อแต่ไม่มีน้ำใจก็เดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินมาหาฉันที่รถ  และแล้วรถก็ออกตัว

รัดเข็มขัดด้วยนะขอเตือน ตอนนี้ฉันว่าฉันไม่ต่างอะไรกับอยูในสนามแข่งรถเลย  ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย

(O_O) ว้าย พี่พาร์ค รถ  มันจะชนเรา ฉันร้องด้วยความตกใจ แล้วรถก็หักหลบออกมาได้อย่างหวุดหวิด

จะร้องทำไม ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำไมอยู่น่า กำลังพาฉันไปตายล่ะ สิไม่ว่า

หรือคิดว่า ฉันจะพาเธอไปตายล่ะฮ่ะ   อ่ะ รู้อีก ไม่น่าเกิดมาเป็นพี่ฉันเลยน่าจะไปเป็นหมอดูคงเข้าทีแม่นยิ่งกว่าหมอดูบางคนอีก ฟันธง ชิ่งๆๆ   มอง ๆ ไป พี่ชายฉันก็หล่อ เหมือนกันนะเนี่ย รูปร่างสูงพอประมาณ ไม่เตี้ย และ ไม่สูง เกินไป  ผิวขาวเนียนมาก หน้าก็ใส แบบเว่อร์ ๆ อ่ะ แต่น้อย กว่าฉันนิดดดดดดดหนึ่งนะ อิอิอิ  ใบหน้าเรียนสวยได้รูป  จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีอมชมพู (ยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนอีก) ตัดกับผมสีน้ำตาลโดยธรรมชาติ ยิ่งทำให้ใบหน้าดูคม จัดว่าคน ๆ นี้ หล่อมาก  จัดว่าใช้ได้เลยทีเดียว   แปลกนะที่ฉันเป็นแฝดกับมันแต่หน้าตาเราไม่เหมือนกันเลยฉันดูดีกว่าเยอะ อิอิอิ  (ออกอาการหลงตัวเองเป็นอย่างมากเลยน่ะเนี่ย) แต่อย่างพี่ชายฉันนะต่อให้ฉันฟรี ๆ แถมเงินสัก ร้อยล้านก็ไม่มีใครเอาหรอก  (ออกอาการเว่อร์ไปแล้ว ใครไม่เอาฉันเอาเองก็ได้  : เข้าทางคนเขียนจนได้)  แล้วฉันก็ยิ้มกับความคิดของตนเองจนเสียงใครบางตนแถวนี้เ อ่ยขึ้น

นี่แพท โรงเรียน นานาชาติสุรวีย์ (โรงเรียนฉันเองอ่ะ)  เป็นไงบ้าง  อาจารย์ที่นั่นเป็นยังไงดุป่ะ ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าพี่พาร์คถามถึงโรงเรียนฉันทำไม แต่ก่อนพี่พาร์คเรียนอยู่โรงเรียนชายล้วน พอว่าโรงเรียนมีปัญหานิดหน่อยเลยย้ายโรงเรียนมาเรียนที่เดียวกับฉันอ่ะ  ได้ข่าวว่าพวกเพื่อนๆของเขาก็จะย้ายมาด้วยทั้งกลุ่มเลยมันจะวุ่นวายมั้ยเนี่ย  ขนาดอยู่บ้านยังทะเลาะกันจะเป็นจะตาย ถ้ามันมาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันล่ะก็ วุ้ย ไม่อยากจะคิดเลย  โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงแถว ๆ นี้แหละมีทั้งนักเรียนหญิง และนักเรียนชายมีสองฝั่ง มีฝั่งประถม กับ มัธยม  ตอนแรกพ่อจะให้ฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนแต่ฉันไม่ยอมร้องไห้ไปฟ้องแม่ ฉันเลยรอดตัวไปมีแต่พี่พาร์คอ่ะ ที่โดนจับเรียนชายล้วนคนเดียว ตอนนี้ฉันเรียนอยู่  ม.5 เรียนสาย วิทย์-คณิต  พี่พาร์คก็เรียนสายเดียวกับฉันน่ะ ขออย่าให้อยู่ห้องเดียวกันเลยนะ

ดุบ้างบางคน  แต่ โหดนะลงโทดทีอ่ะแล้วจะหนาว นี่อาจเป้นสิ่งเดียวที่จะทำให้พี่พาร์คกลัว  จะแกล้งให้สาสมเลยคอยดู

โอ้  สุดยอดไปเลย  นี่แหละประสบการณ์ ดี ๆ ต่อชีวิต จะได้วิ่งหนีแบบมัน ๆ

[^o^] สีหน้าพี่พาร์ค  มันเคยกลัวอะไรบ้สงไหมเนี่ย

[T_T]  สีหน้าฉัน   อยากร้องไห้มีพี่ชายปํญญาอ่อนขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ปวดใจ จริง

นี่แล้วพี่ไปทำอะไร ที่เซ็ลทรัล อ่ะ

ฉันก็นัดเพื่อนไว้เหมือนกับเธอนั่นแหละน่ายัยตัวแสบ

ชื่อแพทย่ะ  แล้วพี่มีเพื่อนด้วยหรอ ฉันไม่ได้กวนน่ะ ตั้งแต่เกิดมายีงไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเพื่อนพี่พาร์คแม้แต่คนเดียว เห็นมันบอกตลอดว่า ไปหาเพื่อน ไม่เคยเห็นเพื่อนมาหาสักที

ถามแบบนี้อยากตายหรอ เดียวถีบลงรถเลย ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยอ่ะ โอ่ โหดไปไหม ถึงกับถีบเลยหรอ พูดแบบนี้คิดว่าฉันจะกลัวหรือไงฮ่ะ ไอ้พี่บร้า

แหม  แค่ล้อเล่น น่า (เป็นงั้นไป) ใกล้ถึงแล้วฉันจะลงตรงนี้แหละ นะพี่พาร์ค  ดูซิ ฉันพูดดีกับพี่ ฉันตลอดเลย (หรอออออออออออออออ)  แต่ดูพี่พาร์คทำสิค่ะ ไม่เคย ๆ  พูดดีกับน้องสาวผู้น่ารักคนนี้เลย(แค่พูดคำว่าพี่เนื่ยนะ) ช่างเป็นนางเอกที่หน้าสงสารจริง ๆ ถ้าสงสารฉันโอนมาได้ที่เลขบัญชี   xxx-xx-xxxxxx-x  (นี่แหละรายได้พิเศษของยัยแพท อย่าหลงกลมันนะ)

แล้วฉันล่ะฮ่ะ แยบตัวใส

ว่าอะไรนะ พี่พาร์ค (งงเป็นไก่ตาแตกเลย)

ก็ยัยตัวแสบไง ทำเป็นโง่ไปได้ ก็มุขพี่xไง เลยทำให้ฉันงงเลย

ว่าไงแล้วฉันล่ะ แค่นี้ต้องถามด้วยหรา

พี่ก็ไปส่วนพี่ ฉันก็จะไปส่วนฉันเข้าจัยยยยย

นั่นสินะฉัน ก็นัดเพื่อนไว้เหมือนดันนี่หว่า ท่าทางจะเพี้ยนๆ นะ พี่ชายฉัน

จอดรถได้แล้ว จะเลยล่ะ

ก็จะจอดนี่ไง ตาบอดหรือไง ฮ่ะ ตกลงฉันผิดหรือไงที่ฉันถามเนี่ย    แล้วรถก็หยุดวิ่ง พร้อมกับเสียงของพี่ชายฉัน

ลงไปได้แล้วไป

พี่ไปใหนก็ไปเลยนะ ขออย่าให้เวรกรรมนำพาให้เจอกัน นร้าจร้า ขอบคุณมากที่มาส่ง ฉันรีบปิดประตูรถ แล้วรีบวิ่งไปที่ประตูเลื่อนโดยเร็วตรงไปที่นัดหมายกับเพื่อนฉันไว้ ก่อนที่ไอ้คุงพี่ชายจะตะโกนด่าตามฉันมาทัน   อิอิอิ