ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ในที่สุดก็เจอ...
"ฮิซานะ...น้องสาวของเจ้าคือใครกันข้าตามหานางมานานแสนนานแล้วนะ"เบียคุยะบ่นอยู่คนเดียว
"เบียคุยะข้าเจอคนที่ใช้โรคุโจโคโรได้แล้วนะ"อุคิทาเกะวิ่งมาแต่ไกล
"ใครรึที่ใช้วิถีพันธนาการที่61 โรคุโจโคโรได้"เบียคุยะตกใจเพราะที่ผ่านมาไม่มีใครใช้ได้นอกจากตน
"นักเรียนโรงเรียนชินโอ ลูเคีย"อุคิทาเกะบอก
"เป็นแค่ยมทูตฝึกหัดงั้นรึ พาข้าไปดูหน่อย"เบียคุยะบอกอุคิทาเกะ
"นั่งเลยๆ เดี๋ยวข้าจะพานางมากินชาไปก่อนนะ"อุคิทาเกะบอกให้เบียคุยะนั่งกินชา
"นี่เจ้าพาข้ามาดูนักเรียนหรือพาข้ามากินช้าเนื่ย"เบียคุยะถามอุคิทาเกะ
"ทั้งสองนั้นแหละ ลูเคีย ทางนี้"อุคิทาเกะโบกมือให้ลูเคีย
"หัวหน้าอุคิทาเกะมีอะไรหรอคะ"ลูเคียเดินออกมาจากอาคารสอนวิถีมาร
"คือว่าท่านคนนี้อยากเห็นวิถีพันธนาการที่61น่ะ"อุคิทาเกะบอกลูเคีย
"ฮิซานะ...."เบียคุยะเผลอพูดออกไป
"ใครหรอคะ...ฮิซานะ ดิฉันลูเคียค่ะ^^"ลูเคียยิ้มตอบ
"ไม่มีอะไรไหนเจ้าลองแสดงให้ดูหน่อยสิวิถีพันธนาการของเจ้า"เบียคุยะปัดคำพูดและให้ลูเคียแสดงให้ดู
"ค่ะ...วิถีพันธนาการที่61โรคุโจโคโร"ลูเคียมองไปที่นกและใช้วิถีมาร
"จิ๊บๆๆ "นกร้องเพราะอยู่ดีๆก็ตกจากท้องฟ้าแถมขยับตัวไม่ได้อีกด้วย
"เจ้าทำได้ดีมาก เท่าที่ข้าจำได้เจ้าเป็นคนที่สามที่ใช้วิถีพันธนาการนี้ได้"เบียคุยะพูดพร้อมตบมือ
"ขอบคุณค่ะ"ลูเคียโค้งคำนับ
"เจ้าจะว่าหรือปล่าวถ้าข้าจะรับเจ้าเข้ามาในตระกูลข้า"เบียคุยะเสนอให้ลูเคีย
"แต่...ทำไมล่ะคะ"ลูเคียตกใจกับคนถาม
"ก็ไม่มีอะไร..ใบหน้าเจ้าคล้ายกับภรรยาข้ามาก"เบียคุยะพูดพร้อมหยิบรูปฮิซานะให้ดู
"o.o "ลูเคียจกใจอย่างหนักเพราะหน้าช่างคล้ายนางเหลือเกิน
"ข้าจะให้เวลาเจ้า3วัน แล้วข้าจะขอคำตอบ"เบียคุยะพูดแล้วเดินออกไป
"เขาคงถูกชะตากับเธอนะ^____^"อุคิทาเกะยิ้มให้ลูเคียแล้วเดินออกไป(อีกคน)
"ลูเคียจัง!!!ไปทำอะไรตรงนั้นล่ะ"ฮินาโมริโบกมือให้ลูเคีย
"ไม่มีอะไรหรอก ฮินาโมริจัง"ลูเคียพูดแล้วเดินไปหาฮินาโมริกับเร็นจิ
"เร็วๆสิฉันหิวแล้วนะ"ฮินาโมริบอกพร้อมหยิบกล่องข้าวออกมา
"จ้าๆ ว่าแต่วันนี้ฮินาโมริจังห่ออะไรมาหรอ"ลูเคียนั่งลงบนเก้าอี้ใต้ต้นไม้
"เหอะๆ วันนี้ฉันลืมห่อมาเพิ่งไปซื้อมานี้แหละจ๊ะ^^" "ฮินาโมริยิ้มแหงๆ
"ช่างเถอะฉันกินได้ "เร็นจิอยู่ดีๆก็พุดขึ้นพร้อมหยิบทั้งของลูเคียกับของฮฺนาโมริกิน
"เร็นจิ!!! ของนายไปไหนทำไมมาแย่งของฉัน"ทั้ง2พูดพร้อมกัน
"เอ่อ..ก็คือฉันน่ะลืมเอามาเงินก็หมดเเล้วด้วย"เร็นจิชูกระเป๋าตังขึ้นมาแล้วเถลง(ไม่มีไรซักอย่าง)
"ช่างเถอะ....ข้ามีเรื่องจะบอกพวกเจ้า"ลูเคียพูดขึ้นมา
"มีอะไรหรอ??"ฮินาโมริกับเร็นจิถามพร้อมกัน
"คือ..ท่านเบียคุยะแห่งตระกูลคุจิกิชวนข้าไปอยู่ในตระกูลน่ะ"ลูเคียก้มหน้าบอก
"จริงสิลูเคีย ดีจังนะได้ไปอยู่ในตระกูลสูงๆน่ะ"เร็นจิตบบ่าลูเคีย
"ลูเคียจัง...ทำไมถึงมาบอกล่ะ"ฮินาโมริเศร้าเมื่อได้รู้ว่าจะเสียเพื่อนไป
"ข้าอยากให้พวกเจ้าช่วยข้าตัดสิ้นใจหน่อยน่ะ^_^"ลูเคียยิ้มแหงๆ
"อย่างงั้นหรอ..ไปเถอะลูเคียเพื่ออนาคตของเธอเอง.^_^."ฮินาโมริยิ้มทั้งน้ำตา
"ถ้าพวกเจ้าเห็นดีด้วย..ข้าก็จะไป .I_I."ลูเคียพูดจบก็วิ่งไปที่บ้านของเบียคุยะ
"ดีแล้วหรอฮินาโมริ"เร็นจิถามเพื่อนด้านข้าง
"ด็เพื่ออนาคตของลูเคียจังนิ..."ฮินาโมริบอกกับเร็นจิ
จบไปแล้วจ้า1ตอน อย่างเป็นนักอ่านเงานะ
"เบียคุยะข้าเจอคนที่ใช้โรคุโจโคโรได้แล้วนะ"อุคิทาเกะวิ่งมาแต่ไกล
"ใครรึที่ใช้วิถีพันธนาการที่61 โรคุโจโคโรได้"เบียคุยะตกใจเพราะที่ผ่านมาไม่มีใครใช้ได้นอกจากตน
"นักเรียนโรงเรียนชินโอ ลูเคีย"อุคิทาเกะบอก
"เป็นแค่ยมทูตฝึกหัดงั้นรึ พาข้าไปดูหน่อย"เบียคุยะบอกอุคิทาเกะ
"นั่งเลยๆ เดี๋ยวข้าจะพานางมากินชาไปก่อนนะ"อุคิทาเกะบอกให้เบียคุยะนั่งกินชา
"นี่เจ้าพาข้ามาดูนักเรียนหรือพาข้ามากินช้าเนื่ย"เบียคุยะถามอุคิทาเกะ
"ทั้งสองนั้นแหละ ลูเคีย ทางนี้"อุคิทาเกะโบกมือให้ลูเคีย
"หัวหน้าอุคิทาเกะมีอะไรหรอคะ"ลูเคียเดินออกมาจากอาคารสอนวิถีมาร
"คือว่าท่านคนนี้อยากเห็นวิถีพันธนาการที่61น่ะ"อุคิทาเกะบอกลูเคีย
"ฮิซานะ...."เบียคุยะเผลอพูดออกไป
"ใครหรอคะ...ฮิซานะ ดิฉันลูเคียค่ะ^^"ลูเคียยิ้มตอบ
"ไม่มีอะไรไหนเจ้าลองแสดงให้ดูหน่อยสิวิถีพันธนาการของเจ้า"เบียคุยะปัดคำพูดและให้ลูเคียแสดงให้ดู
"ค่ะ...วิถีพันธนาการที่61โรคุโจโคโร"ลูเคียมองไปที่นกและใช้วิถีมาร
"จิ๊บๆๆ "นกร้องเพราะอยู่ดีๆก็ตกจากท้องฟ้าแถมขยับตัวไม่ได้อีกด้วย
"เจ้าทำได้ดีมาก เท่าที่ข้าจำได้เจ้าเป็นคนที่สามที่ใช้วิถีพันธนาการนี้ได้"เบียคุยะพูดพร้อมตบมือ
"ขอบคุณค่ะ"ลูเคียโค้งคำนับ
"เจ้าจะว่าหรือปล่าวถ้าข้าจะรับเจ้าเข้ามาในตระกูลข้า"เบียคุยะเสนอให้ลูเคีย
"แต่...ทำไมล่ะคะ"ลูเคียตกใจกับคนถาม
"ก็ไม่มีอะไร..ใบหน้าเจ้าคล้ายกับภรรยาข้ามาก"เบียคุยะพูดพร้อมหยิบรูปฮิซานะให้ดู
"o.o "ลูเคียจกใจอย่างหนักเพราะหน้าช่างคล้ายนางเหลือเกิน
"ข้าจะให้เวลาเจ้า3วัน แล้วข้าจะขอคำตอบ"เบียคุยะพูดแล้วเดินออกไป
"เขาคงถูกชะตากับเธอนะ^____^"อุคิทาเกะยิ้มให้ลูเคียแล้วเดินออกไป(อีกคน)
"ลูเคียจัง!!!ไปทำอะไรตรงนั้นล่ะ"ฮินาโมริโบกมือให้ลูเคีย
"ไม่มีอะไรหรอก ฮินาโมริจัง"ลูเคียพูดแล้วเดินไปหาฮินาโมริกับเร็นจิ
"เร็วๆสิฉันหิวแล้วนะ"ฮินาโมริบอกพร้อมหยิบกล่องข้าวออกมา
"จ้าๆ ว่าแต่วันนี้ฮินาโมริจังห่ออะไรมาหรอ"ลูเคียนั่งลงบนเก้าอี้ใต้ต้นไม้
"เหอะๆ วันนี้ฉันลืมห่อมาเพิ่งไปซื้อมานี้แหละจ๊ะ^^" "ฮินาโมริยิ้มแหงๆ
"ช่างเถอะฉันกินได้ "เร็นจิอยู่ดีๆก็พุดขึ้นพร้อมหยิบทั้งของลูเคียกับของฮฺนาโมริกิน
"เร็นจิ!!! ของนายไปไหนทำไมมาแย่งของฉัน"ทั้ง2พูดพร้อมกัน
"เอ่อ..ก็คือฉันน่ะลืมเอามาเงินก็หมดเเล้วด้วย"เร็นจิชูกระเป๋าตังขึ้นมาแล้วเถลง(ไม่มีไรซักอย่าง)
"ช่างเถอะ....ข้ามีเรื่องจะบอกพวกเจ้า"ลูเคียพูดขึ้นมา
"มีอะไรหรอ??"ฮินาโมริกับเร็นจิถามพร้อมกัน
"คือ..ท่านเบียคุยะแห่งตระกูลคุจิกิชวนข้าไปอยู่ในตระกูลน่ะ"ลูเคียก้มหน้าบอก
"จริงสิลูเคีย ดีจังนะได้ไปอยู่ในตระกูลสูงๆน่ะ"เร็นจิตบบ่าลูเคีย
"ลูเคียจัง...ทำไมถึงมาบอกล่ะ"ฮินาโมริเศร้าเมื่อได้รู้ว่าจะเสียเพื่อนไป
"ข้าอยากให้พวกเจ้าช่วยข้าตัดสิ้นใจหน่อยน่ะ^_^"ลูเคียยิ้มแหงๆ
"อย่างงั้นหรอ..ไปเถอะลูเคียเพื่ออนาคตของเธอเอง.^_^."ฮินาโมริยิ้มทั้งน้ำตา
"ถ้าพวกเจ้าเห็นดีด้วย..ข้าก็จะไป .I_I."ลูเคียพูดจบก็วิ่งไปที่บ้านของเบียคุยะ
"ดีแล้วหรอฮินาโมริ"เร็นจิถามเพื่อนด้านข้าง
"ด็เพื่ออนาคตของลูเคียจังนิ..."ฮินาโมริบอกกับเร็นจิ
จบไปแล้วจ้า1ตอน อย่างเป็นนักอ่านเงานะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น