คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 เมื่อความซวยมาเยือน 100%
1
2วันต่อมา.....
เฮ้อออออ! ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันไม่อยากให้มันมาถึงเลยซักนิด U_U มันก็คือวันเปิดเทอมของฉันไง ถึงวัน
เปิดเทอมจะดูน่าเบื่อนิดหน่อยแต่ก็มีข้อดีนิดหน่อยคือการได้พบปะเพื่องฝูงซึ่งไม่ได้พบหน้ากันมาเกือบ3เดือนเต็ม
>_<
เอี๊ยดด!
หลังจากนั่งรถออกจากบ้านมาที่โรงเรียนใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงโรงเรียนฉันซักที
“ถึงแล้วครับคุณหนู จะให้ผมมารับตอนกี่โมงดีครับ” ลุงสมคนขับรถที่บ้านของฉันเอ่ยถามฉันอย่างสุภาพสุดๆ
“ลุงสมมารับแคนดี้ตอน5โมงเย็นแล้วกันนะคะ^_^ ” เมื่อตกลงกับลุงสมเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าไป
ในโรงเรียนอย่างสง่างามสมกับเป็นไฮโซแบบสุดๆ >______<
บรื้นนนนนน~
“กรี้ดดดดดดดดด! กล้าดียังไงมาขับรถเฉี่ยวคนอื่นแบบนี้หะ =[]=!” ช่วงนี้ฉันจะซวยอะไรนักหนาเนี้ย 2วันก่อนก็
เจอผู้ชายบ้าที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาชนแถมยังด่าฉันปาวๆ แล้วนี่ยังจะมีอีตาบ้าไหนอีกเนี้ยขับรถมาเฉี่ยวเอาซะฉันล้มไม่
เป็นท่าเลย ToT แง ฉันที่กำลังลุกขึ้นยืนจากพื้นแล้วเดินตุ้ยๆไปหาตัวปัญหาที่ยังอยู่บนรถ หนอยยย กล้าดีมากเลย
ที่มาขับรถมาเฉี่ยวคนไฮโซ สวย เริ่ดอย่างฉันได้ ไหนมาดูให้เห็นกับตาซิว่ามันคนนั้นเป็นใคร!
“นี่นายขับรถภาษาอะไรฮะ ไม่ดูทางรึไงว่ามีผู้หญิงที่ไฮโซ สวย เริ่ด เดินอยู่น่ะฮ่ะ!” ฉันบันดาลโทสะอย่างอดไม่ได้
และแล้วคนที่อยู่ในรถก็เปิดประตูรถออกมา ซึ่งมันทำให้ฉันหวอกินไปครึ่งวินาที
“=[]=!......=[]=!”
“นาย!”
“เธอ!”
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าฉันจะได้เจอกับอีตานี่อีก U_U ทำไมพระเจ้าถึงทำร้ายแคนดี้ผู้แสนบอบบางผู้นี้ด้วยการได้พบเจอกับอีตานี่ซ้ำสองด้วย TT__TT ฮือๆ
“นายมาที่ได้ยังไงหรือว่าตามฉันมางั้นหรอ”
“ฉันเรียนอยู่ที่นี่และฉันไม่ได้คิดจะตามคนอย่างเธอหรอกนะ เธอนี่หลงตัวเองจริงๆนะ หึ”
“ฮ่ะ นายว่ายังไงนะ นายบอกว่าฉันหลงตัวเองงั้นเหรอแต่ เอ๊ะ นายบอกว่านายเรียนอยู่ที่นี่งั้นเหรอ O_o ไม่จริงอ่ะ
แล้วทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นหน้านายล่ะ (- - )( - -)(- - )( - -)” ฉันส่ายหัวอย่างไม่เชื่อที่นายนั้นบอก ไม่เชื่อเด็ดขาด!
=O=!
“เพราะว่าฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนน่ะสิ หึ ว่าแต่เธอน่ะ อย่าบอกนะว่าเธอเรียนอยู่ที่นี่น่ะ O_o” เขาพูด
“หึ ก็ใช่น่ะสิ ไม่เห็นเครื่องแบบที่ฉันใส่อยู่รึไงฮะ” อีตานี่ตาบอดรึยังไง -___________- ชิช้ะ
“(- -)(_ _)(- -)(_ _)(- -)” เขาทำท่ามองตั้งหัวจรดเท้ามาทางฉัน
“งั้นเหรอ ฉันชื่อนิวเยียร์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“หะ! นายว่าอะไรนะ O_o”
“ฉันบอกว่าฉันชื่อนิวเยียร์ ยินดีที่ได้ร้จัก”
“อ๋อ งั้นเหรอ ฉันชื่อแคนดี้ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” ฉันตอบ
“หึ ชื่อเชยชะมัด”
“ห้ะ นายว่ายังไงนะ!!! =__=+”
“เปล่า ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” เมื่ออีตาบ้านิวเยียร์แนะนงแนะนำตัวเองเสร็จก็เดินหนีไปเรียนเลย อีตานี่ยังไงเนี้ย ตอนเจอกันครั้งแรกมันไม่ใช่อย่างนี้นิ หรือว่ามีแผนการวางไว้อยู่แน่ๆเลย =___=+
ช่วงพักเที่ยง
“โอ้ย พักเที่ยงสักทีฉันหิวจนไส้กิ่วแล้วนะเนี้ย -O-!” ยัยแจมเอ่ยด้วยหน้าตาและท่าทางเหมือนคนไม่ได้กินข้าวมาเป็นชาติ(เวอร์ไปไหน)
“แจม แกก็เวอร์ไปนะ ไส้กิ่วตรงไหนย่ะดูยังไงก็หมูตอนชัดๆ ฮ่าๆ” ยัยน้ำเถียงใส่ยัยแจมเล่นเอายัยแจมเถียงแทบไม่ออก อิอิ
“เลิกเถียงกันได้แล้วยัยแจม ยัยน้ำ มัวแต่ว่ากันอยู่นั่นแหละเดี๋ยวข้าวก็หมดก่อนหรอก =__=” ฉันพูดแทรกขึ้นก่อนที่สองคนนี้จะได้เปิดเวทีมวยกันซะก่อน
ตุ้บ!
โอ้ยย ใครเอาแผงอกมาชนหน้าฉันเนี้ย =[]=! อย่างนี้ต้องเจอฉันวีนสักหน่อยแระ
“นี่ เดินยังไงของนายน่ะห้ะ ไม่เห็นรึยังไงว่าคนเดินมาอ่ะห้ะนายนี่มัน....นิวเยียร์ =[]=!” ฉันอึ้งไปสามวินาทีก่อนจะตั้งสติได้ “นี่นายมายืนขวางทางฉันทำไมเนี้ย ถอยไปซิพวกฉันจะไปกินข้าว”
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” อะไรกันอยู่ดีๆก็มีเรื่องจะคุยกับฉันซะงั้น -__-?
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย ถอยไปซะ”
ขวับ !
“นะ..นี่นายจะลากฉันไปไหนเนี้ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ยัยแจมยัยน้ำช่วยฉันด้วย ToT” อะไรของอีตานิวเยียร์เนี้ยอยู่ดีๆก็มาลากฉันออกจากยัยแจมกับยัยน้ำเฉยเลย แถมยัยแจมกับยัยน้ำก็ไม่มีทีท่าว่าจะเข้ามาช่วยฉันอีก พวกแกช่างรักฉันเหลือเกิ้นนะสองเพื่อนซี้ของฉัน ฉันรักพวกแกมากกกกกก -0-/
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นายนิวเยียร์ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกร้องให้คนช่วย ช่วยดวะ...อุ๊บ O.O” ฉันยังไม่ทันจะพูดจบ อีตาบ้านิวเยียร์ก็รีบเอามือมาปิดปากฉันไว้
“ช่วยเงียบซักพักเนี้ยมันจะตายเลยรึยังไงฮะ” เขาพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด
“แอ้วอายอากอั้นอาอำไอ(แล้วนายลากฉันมาทำไม)” ฉันพยายามที่จะดิ้นเพื่อที่จะให้หลุดจากการที่ถูกอีตานิวเยียร์เอามือปิดปากฉันไว้
“เธอพูดอะไรฟังไม่รู้เรื่อง” โอ้ยไอ้บ้านิวเยียร์เอ้ย นี่นายโง่หรือฉันบื้อกันแน่เนี้ยฟังที่ฉันพูดแค่นี้ก็ไม่รู้เรื่องไปตายซะไอ้นิวเยียร์บ้า
“อายอ้อเอาอือออกอิ(นายก็เอามือออกสิ)”
“เฮ้ยฟังไม่รู้เรื่อง อ๊ะๆ เอามือออกก็ได้วะจะได้คุยกันรู้เรื่องซักที แต่ว่าถ้าฉันเอามือออกแล้วเธอจะต้องไม่โวยวาย เข้าจั๋ย?”
“ (- -)(_ _)(- -)(_ _)” ฉันรีบพยักหน้าอย่างไว รีบๆเอามือออกได้แล้ว อยากจะบอกว่าอีตานี่มือเค็มมาก ถ้าไม่เอามือออกตอนนี้นะฉันได้เป็นโรคไตเพราะความเค็มของมืออีตานี่แน่ๆ *___*
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” เขาพูดด้วยหน้าตาที่เจ้าเลห์สุดๆ
“มีอะไรว่ามา” ฉันตอบ
“ฉันต้องการให้เธอมาเป็นแฟนแบบปลอมๆให้ฉัน”
“O[]O! ฮะ..นะ..นายว่ายังไงนะ” เมื่อกี้อีตานั้นพูดล้อเล่นกับฉันใช่มั้ย นายนี่ต้องแกล้งฉันอยู่แน่ๆ
“นี่เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงหะ ฉันบอกแค่ครั้งเดียวก็น่าจะรู้เรื่องแล้วนะ” อะไรนะ อีตาบ้านี่คิดอะไรอยู่เนี้ยอยู่ดีๆก็มาบังคับให้ฉันเป็นแฟนปลอมๆให้ด้วยเนี้ย
“แล้วทำไมฉันต้องไปเป็นแฟนปลอมให้นายกันล่ะ บ้ารึเปล่าเหอะ!” ฉันตอบ
“งั้นถ้าเป็นอันนี้ล่ะ :)" เขาควักอะไรบ้างอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขาซึ่งมันก็คือ
”O_O! นั่นมันกระเป๋าเงินของฉันนิ อ่อนายนี่เองที่เป็นคนเก็บกระเป๋าตังค์ฉันไป มิน่าละฉันไปถามคนแถวนั้นก็ไม่มีใครเห็น ”
“หึ ใช่ ฉันเป็นคนเก็บได้เอง ก็ช่วยไม่ได้อยากทำตกเองนิน่า แต่เอ้ของที่อยู่ข้างในกระเป๋าตังค์ใบนี้น้า? ฮ่าๆ" ข้างในนั้นมันจะมีอะร้ายนอกซะจากรูปของฉันตอนกำลังแคะขี้มูก ฮือๆ ฉันไม่น่าเอารูปอะไรที่มันทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงของฉันไว้ในกระเป๋าตังค์เล้ย(บ้าสุดๆ)
"แล้วนายจะให้ฉันเป็นแฟน....แบบปลอมๆให้นายเพื่ออะไร?"
"ก็......ไม่รู้สินะ"
"ห้ะ ไม่รู้สินะ มันหมายความว่ายังไงห้ะ"
"ก็ตอนนี้ยังคิดไม่ออก เอาเถอะน่า เธอจะว่ายังไงตกลงจะเป็นหรือไม่เป็น? ไม่อย่างนั้น
“ตกลงฉันจะเป็นแฟนแบบปลอมๆให้นายก็ได้แต่แค่1เดือนเท่านั้น ตกลงมั้ย” ชิ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วยเนี้ยY__Y ฉันอยากร้องไห้วันสามครั้งหลังอาหารจริงๆ
“ตกลงตามนั้นเลย อ้อ! แล้วเย็นนี้เธอต้องกลับบ้านพร้อมฉันด้วยนะ แล้วเจอกันเย็นนี้นะที่รัก ^^” หลังจากที่นิวเยียร์เดินไปได้ไกลมากโขแล้วฉันก็แทบจะอ้วกกับคำที่นิวเยียร์ทิ้งท้ายไว้
‘...แล้วเจอกันตอนเย็นนะที่รัก’ แอวะจะอ้วกอ่ะ =()=!
ณ โรงอาหาร
หลังจากที่ตกลงปลงใจเป็นแฟน(ปลอมๆ)ให้นิวเยียร์อะไรเรียบร้อยฉันก็รีบลงไปที่โรงอาหารอย่างรวดเร็วเพราะ
กลัวว่าพวกยัยแจมกับยัยน้ำจะสงสัยเอาได้ สองคนนี้ยิ่งขาเมาท์ประจำโรงเรียนเสียด้วย =__=; ฉันล่ะปลง เฮ้อ!
“ยัยแคนดี้! ทางนี้ \(>_<)/” เสียงนี้มันคุ้นหูแห้ะ หึๆ ฉันนึกออกแล้วเสียงเพื่อนที่แสนดีทั้งสองของฉันนั่นเอง (_- )(-_-) พอฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับทั้งสอง ยัยน้ำก็เอ่ยถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ไงย่ะ ยัยแคนดี้ คุณสุดหล่อคนนั้นเขาเรียกเธอไปคุยเรื่องอะไรหรอ” นั้นไงอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ ยังไม่ทันได้นั่ง ยัยแจมก็ถามขึ้นมาซะแร้ะว่าฉันไปคุยอะไรกับนิวเยียร์
"แหม พวกแกนี่รักฉันจริงๆนะ ฉันโดนฉุดไปแทนที่จะถามว่าฉันเป็นอะไรมั้ย แต่กลับมาถามถึงอีตานิวเยียร์.. เอ้ย...นิวเยียร์เนี่ยนะ -________-+"
“เขาขอฉันเป็นแฟน ก็แค่นั้นแหละไม่มีอะไรมากหรอกน่า” ฉันตอบแบบขอไปทีจะได้เลิกๆถามให้มันวุ่นวาย
“หา! แล้วเธอตกลงเป็นแฟนกับเขารึเปล่า?” ยัยแจมรีบถามอย่างรู้งาน
“ก็...........อืม” ฉันตอบไปด้วยความขยาดสุดๆ ก็ใครอยากจะไปเป็นแฟนกับนิวเยียร์บ้างล่ะ หน้าตาก็งั้นๆ(เหรอ) นิสัยก็ไม่ดี(อันนี้จริง) ไม่มีอะไรดีซักอย่าง -*-
“จริงเหรอ แล้วเขาชื่ออะไรหรอ เผื่อจะได้ทำความรู้จักกันไว้ >___<” ยัยน้ำถาม
“ชื่อนิวเยียร์น่ะ” ฉันตอบ
“ชื่อแปลกดีเนอะ ว่ามั้ยยัยแจม” ยัยน้ำหันไปเมาท์กันกับยัยแจมอย่างเมามันส์
“ใช่ๆ ชื่อแปลกดีอ่ะ น่ารักด้วย กรี้ดๆๆ >___<” ยัยแจมตอบ
“นี่ๆ เลิกเม้าท์แล้วก็กินข้าวซะเดี๋ยวก็หมดเวลากินข้าวหรอก =___=” ฉันปรามทั้งสองคนให้เลิกเม้าท์กัน เดี๋ยวก็ไม่เป็นอันกินข้าวกันพอดี
4 P.M.
เลิกเรียนแล้วเย้ >_< ฉันรอเวลานี้มานานแล้วได้เวลาที่ฉันจะได้กลับบ้านซักที แต่แอ๊ะเหมือนว่าเย็นนี้ฉันคงจะไม่มีความสุขแล้วสินะ ToT
‘เย็นนี้เธอต้องกลับบ้านพร้อมกับฉัน’
แต่เรื่องอะไรฉันจะกลับกับนิวเยียร์ด้วย ฉันจะหนีกลับบ้านเอง ฉลาด(แกมโกง)มั้ยล่ะ ฮ่าๆ เพราะฉะนั้นเริ่มแผนการได้ ฉันเดินออกจากห้องเรียนมาคนเดียวโดยไม่ให้ยัยแจมกับยัยน้ำตามมาด้วยไม่อย่างงั้นมันจะเป็นจุดสนใจจนอาจทำให้นิวเยียร์รู้ได้ว่าฉันคิดจะหนี ฉันเดินจนมาถึงหน้าโรงเรียน
“เฮ้อ ปลอดภัยสักที” ฉันมองซ้ายมองขวาแล้วปลอดภัยเลยรีบเดินอย่างรวดเร็วแต่ก็มีคนมารั้งมือฉันไว้จากด้านหลัง ใครกันล่ะเนี้ย ขอให้อย่าเป็นคนที่ฉันไม่อยากเจอทีเถิ้ด Y/\Y
“(_<)(>_<)(OoO)(T_T) นะ...นิวเยียร์” ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งฉันด้วย ToT แงๆ ฉันไม่อยากเจออีตานี่เอามันออกไป แงๆๆ
“กลับบ้านกันได้รึยังจ้ะ ^___^” นิวเยียร์พูดด้วยน้ำเสียงชวนอ้วกชะมัด UoU!
“อืม Y_Y” ทำไมฉันถึงหนีไม่พ้นจากอีตานี่น้า ฮือๆๆ
“งั้นก็ไปขึ้นรถฉันเลย :)” นิวเยียร์ลากฉันเข้าไปนั่งในรถของเขาที่เฉี่ยวฉันเมื่อเช้านี่ =___=
“นายบอกว่าจะไปส่งฉัน แล้วนายรู้จักบ้านฉันหรอ” ฉันถาม
“ก็ให้เธอบอกทางไง :)” นิวเยียร์ตอบ
“เรื่องอะไรฉันจะบอกนาย”
“ถ้าไม่บอกว่าบ้านเธออยู่ไหน ความลับในกระเป๋าเงินของเธออาจจะ….”
20 นาทีต่อมา...
ในที่สุดรถของนิวเยียร์ก็มาจอดที่หน้าบ้านฉันจนได้ -___- รีบๆลงจากรถดีกว่าจะได้ไม่ต้องคุยอะไรกันมาก
“ส่งแค่นี้แหละ งั้นฉันไปก่อนนะ บาย” ฉันพูด
“อืม พรุ่งนี้ฉันมารับนะ ^__^ คุณแฟน” นิวเยียร์พูด
“ตามใจเลยค่ะ คุณแฟน ^_^” ฉันตอบอย่างประชด จะมารับงั้นเหรอ เรื่องอะไรฉันจะรอให้นายมารับฉันล่ะ โฮ่ๆๆ
ในที่สุดเราก็อัพตอนที่หนึ่งจบแล้ว โปรดติดตามตอนต่อไป >__<
ความคิดเห็น