คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter:4th Im OK...
Chapter:4th I’m OK.
“คุณไปกินข้าวกัน!!”เสียงเจื้อยแจ้วของแพทดังขึ้น หลังจากที่เราเดินออกมาจากห้องปฎิบัติการฟิสิกส์เมื่อหมดคาบเรียนตอนช่วงเช้า ยัยนี่ร่าเริงได้เสมอแหละครับ ตั้งแต่คบกันมาผมยังไม่เคยเห็นเธอเศร้าเลย!! จนผมสงสัยว่าเธอประสาทดีหรือเปล่า?? มีหรือครับคนที่ไม่เคยเศร้าหรือกลุ้มใจอะไรเลย??
“เอาดิ!!” ผมตอบเธอ ทั้งที่ผมยังกลุ้มใจเรื่องที่คนเห็นว่าเราเป็นแฟนกัน อาจเป็นเพราะเธอตัวติดกับผมตลอดเวลาก็ได้มั้ง? ไม่ว่าผมจะไปที่ไหนก็จะมีแพทตามมาด้วย แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดานี่ครับที่เพื่อนที่สนิทกันมากจะทำแบบนี้ เธอเป็นเหมือนน้องสาวของผมเพราะแม่ผมกับแม่แพทเป็นเพื่อนสนิทกัน เผอิญว่าท่านสองคนมีลูกอายุเท่ากันเลยให้เป็นเพื่อนเล่นกัน และอีกอย่างคือบ้านผมมีแต่เด็กผู้ชายแม่เลยเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ แล้วก็คอยย้ำให้พวกผมสามพี่น้องคอยดูแลแพทให้ดีเพราะพวกเราเป็นผู้ชายและแพทเป็นผู้หญิง ไอ้ตัวผมก็เป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่คอยดูแลแพทอยู่ตลอด ทำไงได้ครับ ผมมันคนดี 555+
“จู!! เร!! ไปกินข้าวกัน”แพทตะโกนเรียกฝาแฝด ที่กำลังเดินตามพวกเราออกมาจากห้อง ผมหันไปมองหน้าไอ้เอ็มที่ยืนอยู่ด้วยกันกับผมอย่างสังเกตการณ์ ไอ้เอ็มมันตามจีบเรอยู่ครับ เรื่องนี่มันเอามาปรึกษากับผมตั้งหลายรอบว่าจะทำไงดี? ผมก็ไม่ใช่คนที่สันทัดเรื่องนี้เท่าไหร่ไอ้อยากจะช่วยก็ไม่มีปัญญาครับ เพราะได้ข่าวว่าเธอมีแฟนเป็นนักเรียนโรงเรียนดังย่านบางรัก ผมก็เลยต้องปล่อยไอ้เอ็มไปตามทาง จนปัญญาช่วยครับงานนี้
“อะไรมึงไม่ไปกินกับไอ้อัคเหรอวะไอ้คุณ? กูได้ข่าวมาว่ามึงจู๋จี๋กับประธานนักเรียนในที่ประชุม เปลี่ยนรสนิยมก็ไม่บอกนะมึง!!” ไอ้กรีนถามผมยิ้มๆ เวรแล้วไงครับ!! แมร่งรู้เรื่องจากไหนวะ แต่ไอ้ที่ว่าผมเปลี่ยนรสนิยมน่ะหมายความว่าไง! ปากเพื่อนผมมันน่ามีคนคบมั้ยครับเนี่ย?
“ข่าวมึงผิดแล้วล่ะไอ้กรีน!! กูจู๋จี๋กับไอ้อัคก็ฟ้าผ่าแล้วมึง”ผมว่า จะว่าจู๋จี๋ได้ไงครับผมยังตบหัวมันไปป้าบใหญ่ สังสัยไอ้เพื่อนผมนอกจากปากดีแล้ว ไม่มีอย่างอื่นดีเลย แยกแยะระหว่างตบกับจู๋จี๋ไม่ออกนี่มันเรียกว่า ว่าอะไรครับ ระหว่างโง่ กับ โครตโง่?
“ไม่ผิดหรอก!! ได้ยินว่าไอ้อัคมันนั่งทำฟิสิกส์ให้มึงด้วยนี่ เพื่อนกูเสน่ห์แรงชิบ ไอ้อัครักไอ้อัคหลงนะมึง โอ๊ย!! แตะกูไมวะ” ผมมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง ไอ้นี่ชักลามปาม!! มารักมาหลงอะไร!! มันพูดเล่นเอาผมขนลุก ไอ้กรีนมันจิตหมกมุ่นปะวะเนี่ย?
“พ่อมึงเหอะไอ้กรีน! หยุดพูดเลยมึง ไม่งั้นกูจะเอานันยางอุดปากมึงให้!!” ได้ผลครับมันหยุดพูด แต่ไอ้การที่มันแลบลิ้นปลิ้นตา ใส่ผมมันหมายความว่าไงครับ? หมายความว่าไม่เอานันยางยัดปาก แต่จะให้เอาแปะบนหน้ามันใช่มั้ยครับ?!
“มึงอยากได้ตรานันยางประทับบนหน้าเมิงใช่ปะไอ้ห่ากรีน เอาข้างซ้ายหรือข้างขาว? หรืออยากได้ทั้งสองข้าง? บอกมาเดี๋ยวกูจัดให้!!” ผมวางของบนมือไว้บนเคาท์เตอร์ข้างกำแพง ถอดรองเท้าคู่ใหม่เอี่ยมที่เพิ่งซื้อมาเมื่อตอนต้นเทอม เตรียมตัวเอาฟาดหน้าไอ้เพื่อนเลวตรงหน้าผม
“สัด!! กูล้อเล่นบ้างเหอะทำจริงจัง ไอ้ห่านี่!!”ไอ้กรีนจับมือผมไว้ไม่ให้ถอดรองเท้าได้สำเร็จ ผมเงยหน้ามองมันนิดๆ ก่อนเอาเท้าข้างที่ยกขึ้นมาลงอย่างเดิม ไอ้เอ็มที่ยืนขำผมกับไอ้กรีนหยิบหนังสือบนเคาท์เตอร์ส่งให้ผม ส่วนไอ้ชาที่ยืนขำพวกผมอย่างเปิดเผย ก็เอาหนังสือในมือมันฟาดหัวไอ้กรีนไปทีนึ่ง เพราะไอ้ห่ากรีนแมร่งเสือกไปตบหัวไอ้ชาที่ยังขำมันกับผมไม่หยุด สงสัยว่ามวยจะเปลี่ยนคู่แล้วล่ะครับ?!
“ขำไรกันอ่ะ บอกแพทบ้างดิ!!” แพทที่โพล่มาเกาะไหล่ผมยื่นหน้าเข้ามาในวงที่พวกผมกำลังคุยกันอยู่ เรียกความสนใจจากพวกผมที่กำลังจะร่วมมือกันกระทืบไอ้กรีนข้อหา กวนบาทาคนอื่นไปทั่วให้ไปสนใจสาวเจ้าของเสียงอย่างเธอ
“เรากำลังพูดถึงเหตุการณ์ การจู๋จี๋ของไอ้คุณกับอัคน่ะแพท?” สุนัขในปากไอ้กรีนทำงานอย่างไม่มีบกพร่องต่อหน้าที่ ทำเอาผมอยากวิ่งไปซื้อตะกร้อครอบปากมันเอาไว้จริงๆคำ
แพททำหน้างงๆกับคำตอบของไอ้กรีนมองหน้าพวกผมสลับไปมา แล้วสุดท้ายก็มาจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง? ไอ้ผมก็สงสายตาอาฆาตไปให้ไอ้เพื่อนปากไม่สร้างสรรค์ที่ส่งยิ้มมาทางผมอย่างมีชัย!! ฝากไว้ก่อนเหอะมึง ไอ้เวร กรีนนนนนนนนนนน!!!!!!
“คุณชอบอัคตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกแพท? แพทจะได้เป็นแม่สื่อให้??”แพทพูดยิ้มๆ ทำเอาไอ้เอ็มกับไอ้ชาฮาลั่น ส่วนไอ้กรีนแมร่งยิ้มหน้าบานที่หาพวกได้ ผมก็ได้แต่มองหน้าไอ้พวกนี้อย่างเซงๆ เอากันเข้าไป เอากันให้พอ แกล้งกูกันให้พอ!!!!
“เออ!! จำไว้นะแพท เรื่องเก่ายังไม่ได้เคลียเลย เอาใหม่อีกเรื่องแล้ว” ผมว่า
“โอ๋ โอ๋!! ไม่งอนน้า เค้าล้อเล่น”แพทเอามือส่ายไปมาตรงหน้าผมเหมือนทุกทีที่เธอทำผมเคือง เป็นแบบนี้ทุกทีแหละครับ ต้องแกล้งผมก่อน พอผมโกรธแล้วก็มาง้อที่หลัง!! อย่างงี้เรียกตบหัวแล้วลูบหลังได้หรือเปล่าครับ?? เหอะๆ
“จะไปกินข้าวกันได้หรือยัง”
“เดี๋ยวก็หมดพักกันพอดี”
คงเป็นใครไปไม่ได้หรอกครับถ้าไม่ใช่ยัยจู กับ ยัยเร แฝด(นรก)มหากาฬ คู่เดียวเท่านั้น ไอ้เอ็มชะงักทันที มันหันไปยิ้มให้แฝด เห็นแล้วผมก็หมั่นไส้อยากถีบมันเล็กน้อย(ความจริงคืออิจฉาน้องเอ็มนั่นเอง:โทรเลขอีกแล้วจ้า) ไอ้นี่มันเปลี่ยนเร็วชะมัด เมื่อกี้แมร่งยังหัวเราะกูอยู่เลย พอยัยเรมาเท่านั้นแหละ แมร่งทำหน้าตาอย่างกับพระเอก สันดานว่ะแมร่ง!!
“ไปกันเหอะกูหิวแล้ว!”ไอ้เอ็มพูด แล้วเดินตามแฝดไปทันที เล่นเอาผมอึ้งไปกับมันจริงๆ
“ไอ้เชี่ยเอ็ม!!! เห็นสาวแล้วลืมเพื่อนนะแมร่ง!! “ไอ้ชาบ่นแล้ววิ่งตามไอ้เอ็ม ที่ทำการหนี(พวกผม)ตามยัยเรไปแล้ว ไอ้ชากับไอ้เอ็มนี่ก็แมร่งสนิทกันมาตั้งแต่ประถมครับ ไปไหนมาไหนก็ต้องเห็นมันสองคนอยู่ด้วยกันตลอด ถ้าเห็นพวกมันอยู่คนเดียวเมื่อไหร่ พายุคงเข้าวันนั้นแหละครับ
ผม ไอ้กรีน แพท เดินตามทัพหน้าที่มุ่งหน้าไปโรงอาหารเพื่อหาอะไรทาน เป็นอาหารกลางวันเรื่องราววันนี้คงจบลงด้วยดีครับ!! ถ้าเมื่อผมเดินเหยียบพื้นโรงอาหารจะไม่เจอพวกแฝดกับเพื่อนผม นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับพวกพี่ชายของผม!!
“พี่ปอง!!” เสียงแพทดังขึ้นเมื่อเห็นพี่ชายผมที่ส่งยิ้มมาให้เธอ ผมยืนอึ้งนิดๆ ไม่ใช่เพราะเห็นพี่ชายของผม แต่เป็นเพราะเธอคนนั้นที่นั่งส่งยิ้มให้ผมตรงนั้นต่างหากที่ทำให้ผมต้องหยุดอยู่ตรงนี้!!
“ไอ้คุณมึงเป็นไรวะ?” ผมรู้สึกตัวเพราะแรงสะกิดเบาๆของไอ้กรีน ผมส่ายหน้าตอบมันไป ไอ้กรีนพยักหน้าเหมือนเข้าใจ เดินนำผมไปต่อคิวซื้อก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำที่มันจะแดกทุกวันอังคารและวันพฤหัส (ผมก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันทำไมต้องแดกเฉพาะสองวันนี้) ผมเดินไปต่อไอ้กรีน เมื่อเราสองคนได้ก๋วยเตี๋ยวมา เราก็มานั่งที่โต๊ะ โดยผมนั่งเก้าอี้ข้างไอ้กรีนที่ตรงข้ามกับพี่อันอัน!!
“ไอ้คุณเย็นนี้กลับบ้านเองนะ เฮียต้องไปเลี้ยงส่งเฮียอั้นที่บ้านอันน่ะ” เฮียปองบอกผมทันทีที่นั่งลง ผมพยักหน้ารับคำโดยไม่พูดอะไรก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวไปเงียบๆ ปล่อยให้ทุกคนบนโต๊ะคุยกันไป ก็มีแต่ผมเท่านั้นแหละครับที่ยังคงเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไรดี!!
“คุณ คุณ!! ได้ยินพี่หรือเปล่า??”เสียงหวานๆของผู้หญิงตรงหน้าทำให้ผมต้องกลับไปสนใจวงสนทนาตรงหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ทุกคนบนโต๊ะต่างมองที่ผมเป็นตาเดียว
“ขอโทษครับ พอดีผมแค่หิวอ่ะ เลยรีบกินไม่สนใจใคร 555+” ผมเอามือเกาหัวแก้เก้อ
“ตระกะว่ะเมิง กินไม่สนใจใคร”ไอ้กรีนพูด ทำเอาทั้งโต๊ะฮาครืนกับคำพูดของมัน มีแต่ผมคนเดียวนี่แหละครับที่ฮาไม่ออก งานนี้มีเลิกคบครับ!!
“เย็นนี้ไปบ้านพี่ด้วยกันมั้ยคุณ? เหลือแต่คุณคนเดียวนี่แหละที่ยังไม่ตอบสักที”ที่อันยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ผมยิ้มตอบเธอไป พยักหน้าเป็นการตอบรับคำชวนของเธอ
“อย่างงี้ก็ครบแล้ว!! พี่อั้นต้องดีใจแน่ๆ” พี่อันพูดยิ้มๆ รอยยิ้มของเธอทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยที่เดียว พี่อันอันเป็นผู้หญิงที่ใจดี และอ่อนโยนกับผมเสมอ แต่เธอคงไม่รู้หรอกครับ ว่าความใจดีและอ่อนโยนของเธอ มันทำร้ายคนอย่างผมขนาดไหน
“งั้นแกโทรไปหาแม่เองแล้วกัน โทรไปขอแม่แพทด้วยล่ะ”เฮียปองยื่นโทรศัพท์มือถือมาให้ผม ผมรับมาอย่างโดยดี ผมมองหน้าพี่สาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม เธอกำลังพูดคุยกลับพี่นิ พี่ชายแสนดีของผม ผมมองสายตาเธอก็รู้ครับ สายตาที่เธอมองเขา มันสื่อออกมาหมดว่าเธอคิดอะไร เธอรักผู้ชายคนนี้ รักผู้ชายที่ผมรู้ว่าไม่สามารถแม้แต่จะคิดต่อสู้เพื่อแย่งเธอมาเป็นของผมได้!!
ไอ้กรีนตบขาผมใต้โต๊ะเบาๆ ผมรู้ครับว่ามันกำลังให้กำลังใจผม ผมหันไปมองหน้ามัน สายตาของมันพูดกับผมว่า ‘ไม่เป็นไรนะมึง’ และ ผมก็ตอบมันกลับไปว่า ‘กูไม่เป็นไร’
‘ผมไม่เป็นไรหรอกครับ แค่หัวใจดวงนี้กำลังถูกบีบจนชา แค่นั้นเอง!!’
ความคิดเห็น