Benoname...แค่รักครับ ทำไมต้องตั้งชื่อ? (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #21 : Chapter:17th Umm...

Chapter:17^th Umm…

       ไม่น่าเชื่อว่าการถ่ายทำหนังสั้นของพวกเราจะผ่านฉะลุยอย่างไม่มีอุปสรรคใดๆทำให้การทำงานล่าช้า  แต่พวกเราก็ต้องเร่งให้ทันฉายในงานประจำปี และนั่นก็ทำเอาพวกผมแทบตาย กลายเป็นซอมบี้กันเลยทีเดียวล่ะครับ!!! แต่ความเหนื่อยก็หายไปหมดหลังจากหนังของเราประสบความสำเร็จอย่างมาก เป็นที่กล่าวขานไปทั่วโรงเรียนกันเลยหละครับ ทุกคนให้การตอบรับดีมาก  ความดีความชอบทั้งหมดคงต้องยกให้ แพท ของพวกเราที่ทำงานหนัก 555+ แต่เธอก็ภูมิใจมากกับผลงานชิ้นนี้  ผมล่ะดีใจกับเธอจริงๆครับ และคนสำคัญอีกคน ที่ถึงแม้จะไม่ได้อยู่เบื้องหน้า แต่ก็เป็นเบื้องหลัง(แน่นอนครับไม่ใช่ กลาก เกลื้อน หรือสิวที่แผ่นหลังแน่นอน -_-;;)ที่คอยอำนวยความสะดวกให้เราในทุกๆขั้นตอน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากประธานนักเรียนสุดเพอร์เฟกของเรานั้นเองงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!

            “เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!!!!!” เสียงเฮดังลั่น  บรรยากาศครื้นเครง พร้อมเสียงโล้งเล้งของทีมงานห้าสิบกว่าชีวิตดังลั่นร้าน ทุกคนดูร่าเริงสนุกสนาน  รวมถึงผมที่กำลังลั้นลากับกุ้งตัวโตๆบนเตาย่าง  555+  หลังจากทำงานเสร็จเราก็ต้องมาเลี้ยงฉลองความสำเร็จอันยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างของพวกผม ^o^

            “คุณ แล้วอัคล่ะ?” ผมละสายตาจากกุ้งตัวโตบนเตาไปมองหน้าแพทที่ยิ้ม สนุกสนานกับทุกคน  เห็นเธอตอนนี้แล้วผมก็รู้สึกดีไปกับเธอด้วย เพราะอย่างที่ผมบอกแหละครับ ‘แพท’นี่แหละครับ ‘ผู้ทุ่มเทตัวจริง’

            “ชวนไปแล้วหละ เดี๋ยวคงมา” ผมคีบกุ้งมาไว้ในถ้วยของผมเพื่อความปลอด (เพราะมันมีไอ้กรีนอยู่ในรัศมีร้อยเมตรนี่แหละครับ กุ้งของผมเลยไม่ปลอดภัย)

            “โทรไปชวนอีกครั้งนะ! เผื่ออัคลืม” ผมพยักหน้ารับคำขอร้องของแพทเพราะไม่อยากขัดใจเธอ ทั้งที่ผมเพิ่งชวนมันเมื่อเช้า ถ้ามันลืมนี่ก็คงไม่ต้องจำอะไรได้แล้วหละครับ....ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาอัคอย่างไม่รีบร้อนนัก

            “ว่าไงครับ!” รอไม่ต้องนานครับ  อัครับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสบายๆ

            “อยู่ไหนเนี่ย?” ผมถาม  ได้ยินอัคหัวเราะกลับมาเบาๆ   “อยู่ห้องกรรมการ” อัคตอบผมกลับ

            “แล้วจะมาป่าว?...แพทอยากเจอหน่ะ โอ๊ย!!!!เจ็บนะแพท ตีทำไมเนี่ย?” ผมลูบแขนบริเวณที่ถูกฝ่ามือแพทตีไปมา...เห็นมือเล็กๆอย่างนี้ก็เถอะ แต่เจ็บไม่ใช่เล่นนะเนี่ย!!!!

            “55+ ไปดิ ขอเคลียร์งานก่อนแปป เดี๋ยวตามไป  ฝากบอกแพทด้วยหละว่า ขอบคุณที่ยังอุส่าต์อยากเจอ”

            “อือๆรีบมาแล้วกัน  เดี๋ยวไม่มีเหลือให้มึงนะ” ผมว่า  อัคหัวเราะอีกครั้ง

            “ครับๆ จะรีบไปนะ รอด้วยแล้วกัน”

            “อือๆ กูก็กินไปเรื่อยๆเนี่ยแหละ แต่แมร่งมึงเป็นประธานนักเรียนแน่เหรอวะ  ขนาด ผอ. ยังงานเยอะไม่เท่าเมิงเลยนะ”ผมว่า มือก็คีบหมูบนเตาใส่ถ้วยเสบียงต่อ ตาผมก็เหลือบไปเห็นไอ้กรีนกำลังจดๆจ้องๆพี่สาวโต๊ะข้างๆอยู่...ไอ้ห่านี่!!!!  ไม่เคยเรียก

            “เพราะมีคณะกรรมการแบบพวกมึงเนี่ยแหละ ทำงานก็ช้า ชิ่งกลับกันก็โครตเร็ว แล้วจะเหลือใครช่วยกูวะ” 555+ ฟังมันบ่นอุ๊บอิ๊บ น้ำเสียงเคืองๆแล้วก็ขำ  มันก็เรื่องจริงครับ ดูจากผมเป็นตัวอย่าง!!! คิดไปคิดมาไอ้อัคมันก็น่าสงสารอยู่มิใช่น้อยที่ดันเจอเพื่อนร่วมงานอย่างผม...

            “บ่นมากมึงทิ้งงานมากินกะพวกกูเลยดีกว่า  เดี๋ยววันจันทร์ค่อยกลับไปทำ”ผมว่า

            “เออกูก็คิดงั้นเหมือนกัน  งั้นเดี๋ยวเจอกันเลยแล้วกัน 555+” อ้าว!!! ไอ้นี่แมร่งบ้าจี้ แต่ก็ดีครับให้มันปล่อยวางและหัดทำตัวแบบพวกผมบ้าง 555+(เลวคนเดียวไม่พอยังพาคนอื่นเลวด้วย)

            “เออ!! งั้นก็รีบมา” ผมว่า...ตามใจมันแล้วกัน ยังไงพวกเราก็ได้อัคคนนี้แหละครับช่วยมาตลอด...แต่ความจริงผมก็อยากให้อัคได้มาสนุกกับพวกเราในวันนี้เหมือนกัน  เพื่อเป็นการขอบคุณในหลายๆเรื่อง...

            “งั้นแค่นี้ก่อน เดี๋ยวเจอกัน” อัคตอบกลับมา

            “เออ...เดี๋ยวเจอกัน” ผมว่าก่อนกดตัดสายผมหันไปบอกแพทเรื่องอัค เธอพยักหน้ารับก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ  ผมนั่งกินของที่คีบมาตุนไว้จนล้นถ้วย 555+ พอเห็นอย่างนี้แล้วรู้สึกว่าตัวเองตุนไว้เยอะเกินไป  แต่ไม่เป็นไร ยังไงผมก็กินหมดอยู่แล้วหละครับ ^^;;

            “ไงครับหนุ่มน้อย...โทรชวนสามีมาดินเนอร์สำเร็จไหมครับ?? กิ๊วๆๆๆๆ!!!!” ผมหันไปสาดนิ้วกลางใส่ไอ้พวกบ้าอีกโต๊ะ ที่มีแกนนำเป็นไอ้เพื่อนเลวกรีน  และมีลูกคู่คือไอ้ชากะไอ้เอ็มตัวดี...ไอ้พวกนี้มันน่านัก!!!

            “สามีเชี่ยไร!!! ไอ้ห่านี่” แต่มีหรือครับแค่ด่าไอ้พวกเชี่ยนี่มันจะหยุด...โดยเฉพาะไอ้เชี่ยกรีนที่แมร่งปากมีไว้เพาะพันธุ์สุนัข

“ทำมาเป็นด่า...สามีมาไม่ได้หรือไงจ๊ะ!!! กิ๊วๆๆๆๆ” ผมพอเข้าใจครับว่าไอ้กรีนมันไม่หยุดเพราะสันดาน...แต่ไอ้ลูกคู่นี่มัน น่าเตะยิ่งกว่าไอ้ตัวนำซะอีก -_-;;

“เก็บปากพวกมึงไว้แดกเถอะ!!! สามีมาไม่ได้กะพ่อมึงดิ” ไอ้กรีนยักไหล่ทำท่าได้กวนส้งตรีนที่สุดในสามโลก...ส่วนคนอื่นๆก็ฮากันยกใหญ่ มีแต่ผมคนเดียวล่ะมั้งครับที่ฮาไม่ออก -_-;;

“มีไรกันอ่ะ? ขอแพทรู้ด้วยคนดิ” แพทที่กลับมาจากห้องน้ำถาม...ท่าทางเธอดูร่าเริงจนผิดปกติ  เห็นแล้วทำเอาผมรู้สึกเสียวสันหลังผิดปกติ...

“ก็ไอ้คุณอ่ะดิแพท อารมณ์เสียเพราะสามีมาไม่ได้” ได้ทีไอ้กรีนรีบตอแหลทันที  ไอ้ห่านี่พูดไรต้องเอาหารล้าน  ถึงจะได้ความจริง แพทหัวเราะคิกก่อนพูด

“แต่เท่าที่รู้อัคเค้ามาได้นะ  คุณคงไม่ได้อารมณ์เสียเพราะเรื่องนี้ล่ะมั้ง?”

“อ้าว!!! ทำไมแพทพูดงั้นอ่ะ???”ผมโวยวายใส่แพทที่ยิ้มแก้มแทบแตก  สนุกกันมากสินะครับ??

“หรือไม่จริง??  แพทสังเกตมานานแล้วนะ อัคเทคแคร์คุณคนเดียวเลย”

“ไม่จริงอ่ะ!!! มันก็เทคแคร์คนอื่นเหมือนกันแหละ” ผมเถียง  ไม่ใช่ผมคนเดียวแน่นอนครับ  ตลอดการถ่ายทำ  ไอ้อัคมันคอยเอาดูแลทุกคนเป็นอย่างดี  เพราะตัวมันไม่ค่อยมีส่วนช่วยเรื่องการแสดงเท่าที่ควร  มันเลยค่อนข้างรู้สึกผิด เพราะงานนี้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับกรรมการนักเรียนด้วย มันก็เลยคอยดูแลเพื่อนๆทุกคนโดยการซื้อข้าว ซื้อน้ำ ซื้อขนมมาคอยบริการกองถ่ายไม่ขาด  มันดูแลผมคนเดียวตรงไหนกัน???

“ก็มีคุณคนเดียวที่อัคคอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้  อย่านึกนะว่าแพทไม่เห็น!!!”

“ไม่ได้ป้อนซะหน่อย วันนั้นแค่มือเปื้อนเลยจับช้อนไม่ได้  ไอ้อัคมันเลยช่วยเท่านั้นแหละ” ก็วันนั้นผมทำอุปกรณ์ประกอบฉากแล้วเกิดสีเปื้อนมือ แล้วผมก็ขี้เกียจล้างมือเพราะยังไงก็ต้องกลับมาทำต่อ  แล้วไอ้อัคก็มาบังคับให้ผมกินข้าวตอนงานกำลังยุ่งๆ พอผมบอกยังไม่กิน มันก็ขู่บังคับให้ผมกิน  จนสุดท้ายมันก็เป็นฝ่ายตักข้าวยัดปากผม...มันป้อนข้าว ป้อนน้ำผมตรงไหนกัน??

“แล้วที่กลับบ้านด้วยกันทุกวันล่ะ???”

“ก็อัคมันมีรถ แล้วบ้านเรากับบ้านมันก็ทางเดียวกัน  ช่วยชาติประหยัดน้ำมันออก” ก็บ้านผมมันเป็นทางผ่านบ้านอัคนี่ครับ ผิดตรงไหนที่เราจะกลับบ้านด้วยกัน???

“ไม่ต้องมาเถียงเลย  ยังไงอัคก็ดูแลคุณมากกว่าทุกคนอยู่ดี” แพทสรุป ก่อนทุกคนจะส่งเสียเออออเห็นด้วยกันเป็นแถว....แล้วกูจะเอายังไงต่อละคราวนี้!!!!

“เถียงอะไรกันอยู่ครับ!!!”  ไอ้ตัวต้นเหตุเดินยิ้มหน้าบานเข้ามา  เท่านั้นแหละครับบบบ

“ฮิ้ววววว!!!!”ทุกคนโห่ร้องด้วยความดีใจ(?) แต่มีผมคนเดียวเท่านั้นที่อยากร้องไห้T^T

“มาพอดีเลยครับคุณอัค  เชิญทางนี้เลยครับ” ไอ้กรีนรีบแทรกตัวมาลากไอ้อัคเข้ามานั่งที่ว่างข้างผม...ส่วนไอ้คนถูกลากก็ทำหน้ามึนเดินตามแรงลากมาอย่างไร้การขัดขืน 

“มีไรกันอะคุณ ท่าทางน่าสนุกนะ” พอนั่งได้มันก็เอ่ยปากถามทันที  แล้วจะให้ผมตอบยังไงล่ะครับ??  จะบอกว่า ‘พวกมันกำลังยัดเหยียดกูให้เป็นเมียมึง’ เหรอครับ?? ไม่มีทางซะล่ะ!!!!

“เปล่า!!! พวกเราก็แค่ตั้งข้อสงสัยเรื่องมึงกะไอ้คุณเท่านั้นแหละ” ไอ้กรีนสอดปากเข้ามาตอบแทนผม  ทำหน้าที่ไม่เคยขาดตกบกพร่องเชียวนะเมิง!!!!

“สงสัยเรื่องไรอ่ะ??” ไอ้อัคถาม  ผมเห็นหน้าซื่อๆแล้วอยากจะเอาไก่ทอดนี่ยัดปากมันก่อนที่จะพูดอะไรออกมาซะจริงๆ

“ก็... // มันแค่แหย่เล่นน่ะอย่าสนใจเลย หิวป่าววะ??? พี่ครับขอจานเพิ่มชุดนึ่งครับ” ผมรีบตัดบทไอ้กรีนแล้วหันไปเรียกพี่พนักงานให้เอาจานมาเพิ่ม แล้วหันไปไล่ “มึงก็ไปกินกันได้แล้ว  แมร่งของบนเตาจะไหม้อยู่แล้วนั่น” ไอ้กรีนทำปากยื่นขัดใจแต่ก็เลิกพูดและกลับไปนั่งที่แต่โดยดี

“แล้วตกลงมีเรื่องอะไรกันเนี่ย???” ผมหันไปมองไอ้อัคที่ยังคงเป็นผู้ไม่รู้ต่อไป...ผมคิดผิดคิดถูกครับเนี่ย??ที่ชวนมันมาด้วย -_-;;

“ไม่มีอะไรหรอก?? กินนี่ดิอร่อยนะ”ผมคีบเต้าหู้ปลาทอดใส่ถ้วยมัน (พี่เค้าเอามาให้เร็วได้ใจมากครับ)

“แล้วมันเรื่องอะไรกันเนี่ย????????”

*******

            “ไอ้อัคพอได้แล้ว ถ้วยกูไม่ใช่หลุมขยะอวกาศนะเมิง  และท้องกูก็ไม่ใช่หลุมดำด้วยไม่ต้องคีบให้กูแล้วสัด!!! กูจะอ้วก” ตั้งแต่มันมานั่งถ้วยผมก็เต็มไปด้วยหมู หมึก กุ้ง และอื่นๆอีกมากมายที่เคยอยู่บนเตา  จนตอนนี้มันจะล้นออกมาจากถ้วยอยู่แล้ว  และที่สำคัญ ผมไม่เห็นมันจะแดกอะไรเลย  เอาแต่คีบนั่นคีบนี่ให้ผม  ส่วนถ้วยตัวเองมีแค่เศษแป้งไก่ทอดที่กินไปชิ้นเดียว...

            “กูหวังดีอยากให้มึงกินเยอะๆจะได้โตเร็วๆ 555+” โตเร็วๆ!! กูสูง 171 นะโว้ย ไม่ใช่ 117

            “สัดเถอะ!! มึงอะแดกๆเข้าไป วันนี้แมร่งทำงานทั้งวัน” ผมว่าพรางคีบของบนเตาให้มันบ้าง ที่นี้แหละถ้วยมึงเป็นขยะอวกาศแบบถ้วยกูแน่ 555+

            “กูรอให้มึงคีบให้อยู่นะเนี่ย  หิวจะตายอยู่แล้ว!!!” เอ๊ะ!!! ไอ้นี่กวนส้งมากครับ หลังจากผมคีบเบคอนสองชิ้นโตให้มัน  ไอ้อัคก็รีบคีบเข้าปากอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว...

            และแล้วผมกับไอ้อัคก็เปิดสึกคีบของกินใส่ถ้วยของอีกฝ่าย  และดูท่าผมจะเป็นฝ่ายเพรี่ยงพร้ำ.... “เล่นไรเป็นเด็กไปได้  แดกไปเลยของจะล้นอยู่แล้วมึง” เนื่องจากกำลังจะแพ้ เลยโบกหัวไอ้อัคไป 1 ทีเพื่อเป็นการตัดกำลังคู่ต่อสู้  ส่วนไอ้อัคที่โดนผมโบกก็หันมาสวนโบกผมกลับ 1 ที่ถ้วนเช่นกัน “มึงอะแหละ!!!!! แดกไปซะ  ถ้วยมึงยิ่งกว่ากูอีก” ถึงเสียงมันจะจริงจังแค่ไหน  แต่ดูจากหน้ามันแล้ว...ไอ้ห่านี่ดูสนุกยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก!!!!

            “สวีทกันจริงจังอ่ะ  เค้าอิจฉาจริงจังนะ” แพทที่อยู่ตรงหน้าผมเริ่มแซว  ผมชะงักเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากตอบโต้อะไรมากนัก(เดี๋ยวเข้าตัวครับ)  ไอ้อัคยิ้มให้แพทแต่ก็ยังกินต่อไปโดยไม่พูดอะไร  ในเมื่อมันไม่พูด ผมก็ทำหน้าที่คีบของบนเตาให้มันต่อโดยกินของในถ้วยขยะอวกาศของตัวเองไปด้วย

            “แล้วอัคทำไรอยู่อ่ะมาช้าจัง?”แพทถาม  อัคพยายามเคี้ยวของในปากให้หมดก่อนตอบ

            “ก็งานเอกสารเรื่องงบน่ะ  ความจริงนีมส์ก็ทำให้ผมแล้วหละ  แต่ผมแค่อยากเช็คดูให้เรียบร้อยก่อนจะถึงมือ รองผอ.น่ะ ก็เลยนานหน่อย...แต่ก็ยังไม่เสร็จหรอกนะ  เพราะมีคนโทรมาให้ผมเก็บไว้ทำวันอื่น” แน่นอนครับคนๆนั้นก็ผมเองยังไงหล่ะ!!! ผมทำเป็นไม่สนใจ คีบเบคอนขึ้นเตาย่างอย่างสนุกสนาน  “คุณ แฮมหน่อยดิ!! คีบแต่เบคอนมาให้ จะให้กูไขมันอุดตันตายหรือไง??” ไอ้อัคบ่นงืมงำ  ผมเลยคีบแฮมมาย่างให้มันแทน (รู้ทันได้ไงเนี่ย!!! กะให้มันกินมันเยอะแล้วนอนซะหน่อย)

            “แล้ววันนี้คุณกลับกับอัคอีกปะเนี่ย?” แพทหันมาถามผม

            “ว่าจะ ค้างบ้านกรีนหน่ะ” ผมตอบ  มีเหตุผลเดียวที่เราจะไปต่อกันครับ  แน่นอนว่าเป็นสุรา100%

            “อย่าให้มันเยอะเกินแล้วกัน” แพทพูด ผมรู้จากน้ำเสียงครับว่าเธอไม่อยากให้พวกเรากินกันเท่าไหร่ไอ้เหล้าเนี่ย?  แต่ว่านะครับมันก็ต้องมีบ้างในโอกาสพิเศษ  และพวกผมก็ไม่ได้กินกันบ่อยๆ และก็ไม่ใช่พวกที่เมาแล้วชอบทำให้คนอื่นเดือดร้อน

            “ครับๆ  อย่างมากก็หลับที่บ้านไอ้กรีนแหละ” ผมว่า

            “แล้วแพทกลับบ้านยังไงหละครับ?” อัคที่เงียบฟังพวกผมคุยกันก็ถามขึ้น

            “คงแท็กซี่แหละ!!” แพทว่า...ความจริงพวกผมก็ไม่ค่อยอยากให้เธอไปแท็กซี่คนเดียว  ก็ว่าจะนั่งแท็กซี่ไปเป็นเพื่อนเธอก่อนแล้วค่อยวนกลับไปบ้านไอ้กรีน แน่นอนครับ ถ้าแพทเป็นอะไร  ผมคงต้องตายวันนั้นเหมือนกัน!!

            “งั้นผมไปส่งแล้วกัน” อัคอาสา และแน่นอนครับมันเป็นความคิดที่ดีมาก...อย่างน้อยอัคก็เป็นคนที่ไว้ใจได้...และแน่นอนครับผมไว้ใจมันที่จะฝากให้มันดูแลแพท

            “ไม่เป็นไร  เรากลับแท็กซี่เองได้ แค่นี้เอง”แพทว่า 

            “ไม่ต้องเลยแพท  กลับไปกับไอ้อัคมันเลย  แพทเป็นผู้หญิงนะพวกเราเป็นห่วงกันหมด  ก็ว่าจะนั่งแท็กซี่ไปส่งแพทที่บ้านก่อนแล้วค่อยไปบ้านไอ้กรีน  แต่ให้ไอ้อัคไปส่งเราก็สบายใจรู้มั้ย???” ผมร่ายยาวใส่แพท  แพทได้แต่ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ  แต่เธอก็ไม่ได้คิดจะเถียงอะไร นอกจากยอมรับเหตุผลโดยดี

            “คุณเหมือนพ่อแพทเข้าไปทุกวันแล้วนะ” แพทบ่นอุ๊บอิ๊บ

            “อย่าว่าแต่คุณเลย  แพทก็เหมือนแม่คุณเข้าไปทุกวันเหมือนกัน” ผมบ่นบ้าง

            “เอาเป็นว่า  ผมไปส่งแพทก่อนแล้วกันนะครับ” อัคสรุปข้อโต้เถียงทั้งหมด  แพทยอมรับโดยดี  และนั่นก็ทำให้ผมสบายใจมากกกกกกก!!!!!!

            เรานั่งกันจนเกือบสามทุ่ม... ทุกคนก็เริ่มแยกย้ายกลับบ้านหลังจากถล่มDidomonกันจนราบคาบ(บรรยากาศเหมือนร้านหมูกระทะริ่มทางมากครับ 555+)  ผมแอบสังเกตว่าพี่พนักงานดูโลงใจที่ในที่สุดพวกเราก็กินเสร็จกันสักที (ก็บอกแล้วครับ...ทำเหมือนร้านเค้าเป็นร้านหมูกะทะ  โวยวายกันยิ่งกว่าตลาดซะอีก 555+)

            “จะไปไหน???”ผมมองมือที่คว้าข้อมือผมไว้อย่างงง...อะไร?

            “ก็จะไปบ้านไอ้กรีนไง  มันเดินไปโน้นกันหมดแล้ว” ผมหันหน้าไปมองทางไอ้กรีนที่เดินออกนอกร้านไปแล้ว 

            “รู้แล้วว่าจะไปบ้านกรีน แต่จะเดินไปทางนั้นทำไม?”อัคถามต่อ... ผมว่ามันคงมึนควันแล้วแหละครับ  ไม่ให้ผมเดินตามไอ้กรีนไปแล้วจะไปบ้านมันได้ไงหล่ะครับ?!?!?!?!?!?!?!?!?!

            “ก็ไปแท็กซี่กับพวกมันไง...ไม่ไปเดินไปกับมันแล้วจะให้กูเดินไปทางไหนหล่ะ???” ผมว่า 

            “ไปกลับกูไง”ไอ้อัคยังไม่ยอมปล่อยมือ

            “ก็มึงไปส่งแพท กูจะไปกับมึงทำไมวะ??” ผมถาม ตาก็ยังมองตามหลังพวกนั้นที่เดินคุยกันโดยไม่มีใครหันมาสนใจผมสักคน...พวกมึงช่วยดูหน่อยได้ไหมว่าเพื่อนมึงขาดหนึ่ง!!!!!!!

            “ก็นั่งเป็นเพื่อนกูตอนขากลับไง” อัคเถียงต่อ

            “แล้วทำไมกูต้องนั่งกลับเป็นเพื่อนมึงด้วย?!?!?!?” ผมขมัดคิ้วกับไอ้คนเรื่องมากตรงหน้า  ทำไมกูต้องกลับเป็นเพื่อนมึงด้วย

            “แล้วที่มึงจะไปกับพวกนั้นมึงนั่งรถไรกันหล่ะ??” อยู่ๆแมร่งก็เปลี่ยนเรื่องซะผมตามไม่ทัน...นั่งรถเป็นเพื่อนมันกับเรื่องผมนั่งรถอะไรไปบ้านไอ้กรีน...มันเกี่ยวกันตรงส่วนไหน????

            “แท็กซี่สิวะ!”ผมตอบ

            “ไอ้คุณ มึงจะไปกะพวกกูมั๊ยเนี่ย??” เสียงไอ้ชาดังมาจากทางด้านหลัง  ผมตัวชาเพราะมืออัคยังกำข้อมือผมเอาไว้ไม่ปล่อย  แต่โชคดีที่ผมกำลังหันหน้าคุยกับอัคอยู่  ซึ่งหมายความว่าผมกำลังหันหลังให้พวกมัน และแน่นอน ....ไม่มีใครเห็นว่าข้อมือผมถูกกุมเอาไว้

            “ไปกันก่อนเลย!!! เดี๋ยวคุณไปส่งแพทกะกูก่อน” ไอ้อัคตัดหน้าผมตะโกนบอกไอ้ชา...อ้าว!!!!

            “เฮ้ยรอกูด้วย!! กูจะไปกะพวกมึง” ผมร้องลั่นพยายามแกะมือไอ้อัคออกเพื่อจะตามไอ้พวกนั้นไป  แต่ไอ้เอ็มกับตะโกนตอบมาว่า

            “มึงไปส่งแพทกะไอ้อัคก่อนก็ดี...ซอยบ้านแพทยิ่งงงๆอยู่เดี๋ยวแมร่งตอนไปส่งน่ะส่งถูก แต่ตอนออกมาจะกลับนี่ดิไปไม่ถูก” และผมก็นึกได้...มันก็จริง!

            “เออๆ กูไปส่งแพทก่อนก็ได้ แล้วแดกกันรอกูด้วยหละ!!” ผมยอมแต่โดยดี   ส่วนไอ้อัคก็ยิ้มอย่างพอใจ...

            สุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายยอมอยู่ดีสินะครับ!

            แพทขอเดินซื้อของใช้อีกนิดหน่อยก่อนที่เราจะไปส่งเธอที่บ้านครับ...ตลอดทางกลับบ้านแพทเป็นฝ่ายผูกขาดการสนทนาทั้งหมดกับสารถีกิตติมาศักดิ์ของเรา ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเงียบ คอยตอบอือออเมื่อเธอหันมาถามความเห็น  แต่นั้นก็เป็นเรื่องที่ดีครับเพราะผมก็ไม่มีสมาธิอยู่กับเนื้อกับตัวเหมือนกัน เพราะใจผมน่ะลอยตามแท็กซี่ไอ้พวกนั้นจนถึงบ้านไอ้กรีนไปเรียบร้อยแล้วหล่ะครับ!!!!

            “กลับกันดีๆหละ” แพททิ้งทายก่อนลงจากรถ  ผมย้ายมานั่งหน้าหลังจากนั่งเบาะหลังมานาน รู้สึกเมื่อยนิดๆเพราะที่มันค่อนข้างแคบไปสำหรับผม(จะบอกว่าขาผมยาวน่ะครับ 55+)           

            “ดูแลคุณดีๆนะอัค” แพทยิ้ม  ผมถลึงตาใส่แพท  ก็ดูเธอพูดดิครับ!  แต่ไอ้ที่ยิ่งกว่าก็คือไอ้อัคที่แมร่งเสือกตอบ  “อยู่แล้วหล่ะ!” เท่านั้นแหละครับ แพทก็หัวเราะคิกคักสมใจ

            “พูดไรกันเนี่ย!  เข้าบ้านได้แล้วแพท คุณน้ามาชะเง้อรอแล้วนั่น” ผมโบ้ยหน้าไปทางหน้าประตูบ้านที่คุณน้า  แม่ของแพทมายินรอลูกสาวโฟร์เรื่องไร้สาระกับไอ้อัคอยู่  แพททำแก้มป่องก่อน สะบัดหน้าอย่างงอนๆ (รู้สึกมั้ยครับ?  วันนี้แพทงอนบ่อยมาก)

            “ไปแล้วก็ได้!  คุณจำไว้นะว่าไล่เค้า” เป็นอย่างงั้นไป! แพทก้าวเข้าบ้านแล้วหันมาแลบลิ้นใส่ผม  เหอะๆ  เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า!!

            “มึงก็ตอบอะไรไม่เข้าเรื่องนะ...ตอนนี้กูเสื่อมเสียหมดแล้วเนี่ย!” ผมหันไปจัดการไอ้เจ้าตัวดีที่ตอบอะไรไม่รู้กาลเทศะที่ทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรข้างๆ

            “อ้าว!! ก็แพทฝากให้กูดูมึงดีๆ  แล้วกูตอบรับมันผิดตรงไหนวะ?” ผมล่ะหมั่นไส้หน้าซื่อๆของมันจริงๆ  แต่ก็คร้านจะเถียงต่อ 

            “เดี๋ยวส่งกูหน้าหมูบ้านก็ได้มึง  เดี๋ยวกูเรียกแท็กซี่ไปบ้านไอ้กรีนเอง” ผมว่า  อัคไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ

            อัคขับมาเรื่อยๆจนออกมาถนนใหญ่ “จอดตรงนี้ก็ได้มึง” ผมบอก แต่ไอ้อัคก็ไม่ยอมจอด ผมเลยเพิ่มเสียง  “จอดดิมึง  ไปไกลมันเปลืองเงินกูนะโว้ย!!” ผมว่า  แต่อัคก็ยังไม่จอดสักที ผมหมดความอดทนเลยทำท่าจะเปิดประตูเมื่อรถจอดติดไฟแดง  แต่ไอ้อัคคว้ามือผมไว้ทันซะก่อนที่ผมจะเปิดประตูออกไป

            “มึงจะทำอะไร?!?!?!?!?!?!” มันตะโกนใส่ผม  ผมรู้สึกโกรธครับ  แต่พอเห็นมันตกใจขนาดนั้น  ก็สำนึกได้ว่าไม่ควรที่จะทำอะไรแบบนี้

            “ก็มึงไม่จอดให้กูลงสักที กูก็เลยต้องเปิดประตูลงไปเอง” ผมว่า อัคมองหน้าผมเหมือนต้องการบอกว่า ‘มีเรื่องต้องเคลียร์’ ก่อนที่จะออกรถเพราะไฟเขียวพอดี  อัคขับรถมาจอดเทียบฟุตบาทข้างทางก่อนหันมามองหน้าผม แต่เนื่องจากผมยังเคืองมันอยู่ที่ไม่ฟัง  ผมเลยมองออกไปนอกหน้าต่าง อัคถอนหายใจก่อนพูดว่า

            “ที่หลังอย่าทำแบบนี้นะ  มันอันตรายรู้มั้ย?” น้ำเสียงอัคอ่อนโยน  ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับว่ามันอันตราย  แต่ก็เพราะตัวมันไม่ยอมฟังผมดีๆ 

            “กูจะไปแท็กซี่” ผมบอก  อัคถอนหายใจอีกครั้งก่อนตอบ   “เดี๋ยวไปส่ง อย่าดื้อหน่า”  ผมหันไปมองหน้าคนข้างตัว “มันไกล!!”

            “ถึงจะไปส่งไง” อัคตอบ

            “ไม่ต้องหรอก  มึงเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ กลับไปพักไป!” ผมไล่  เหนื่อยขนาดนี้ยังทำตัวเป็นพ่อพระค่อยรับค่อยส่งคนอื่นอยู่อีก!! มันทำให้ผมไม่ชอบใจเลยสักนิด

            “รู้ได้ไงว่ากูเหนื่อย  กูมีแรงพอจะไปส่งมึงแล้วกัน” ไอ้อัคว่า  และคำพูดมันก็ทำให้ผมของขึ้น!!!

            “อัค!!  มึงไม่ต้องบอกว่ามึงไม่เหนื่อย เพราะกูไม่เชื่อ!!!  มึงเรียนมาทั้งวันแล้วยังต้องมาทำงานกรรมการต่อ  แถมยังต้องขับรถมาส่งแพท  หัดรู้ลิมิตตัวเองซะบ้าง!!” ผมโมโหมากครับ  ผมรู้ว่ามันล้ามาก  ทำไมผมจะมองไม่ออก  ถึงมันจะยิ้มขนาดไหน  แต่ผมก็เห็นนะว่ามันเหนื่อยมาก...

            “กูรู้ตัวเอง  ตอนนี้กูยังไหวจริงๆ” ผมถอนหายใจ  บางที่นายอัครเดชที่ใครๆว่าเป็นเด็กดีมาตลอด ก็ดื้อไม่ใช่เล่นเหมือนกัน

            “งั้นพอถึงบ้านไอ้กรีนมึงห้ามขับกลับ  นอนอยู่บ้านมันเลย” ผมขอร้องแกมบังคับ  อัคยิ้มรับเมื่อได้สิ่งที่ต้องการ  เห็นแล้วก็อยากโบกมันสักทีจริงๆ!!! 

            อัคโทรบอกทางบ้านว่าจะค้างบ้านเพื่อน ก่อนกลับรถไปบ้านไอ้กรีน  ผมนั่งฟังเพลงจากสถานีวิทยุ  พี่ดีเจเปิดเพลงโปรดของผมตอนนี้  เสียงนุ่มๆ ทำให้ผมยิ้มออกมาเมื่อได้ฟัง ข้างทางเต็มไปด้วยแสงไฟจากร้านค้าที่ยังไม่ถึงเวลาปิด  ความรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากเราสองคนได้ขอยุติกันมาสักพัก 

            ใจหนึ่งใจ จะต้องการอะไร ให้มันมาก...มาย ให้มันวุ่น...วาย～

            “คุณ!!!” เสียงเรียกชื่อผมทำลายความเงียบระหว่างเรา

            เพียงเธอนั้น ใส่ใจกัน..เบาเบา～

            “หืม～ ” ผมขานรับ 

            พอให้สอง...เรา ได้ทำอะไรมากมายในตอนนี้.. ～

            “อย่าทำแบบนี้อีกนะ” ผมหันไปมองหน้าคนขอร้อง

            “อืม～ ” ผมตอบรับ  ความจริงผมรู้ตัวครับว่ามีส่วนผิดอยู่มาก  “ขอโทษนะ”

            “อืม～   ขอโทษที่ไม่ฟังเหมือนกันครับ”

            บางเวลาไม่เป็นไร...

            “แล้วอย่าพูดแบบนั้นอีกนะ” ผมขมวดคิ้วสงสัย... อัคที่เหมือนจะรู้ทันอธิบาย

            “อย่าบอกให้กูส่งมึงกลางทางเพื่อที่มึงจะเรียกแท็กซี่ไปไหนคนเดียว  อย่าพูดแบบนั้นตอนที่กูอยู่กับมึงและพร้อมจะไปส่งมึงได้” น้ำเสียงจริงจังของอัคทำให้ผมอึ้งไปสักพัก

            ถ้าเธออยู่ไกล...บางเวลาฉันเข้าใจ

            “ได้มั๊ย??” เมื่อผมไม่ตอบ  อัคก็เร่งขึ้นมากอีก

            ～  ถ้าลืมกันไป...บางเวลาไม่เป็นใจ

            ก็ไม่ต้องเสียดาย...ปล่อยมันไปก่อนน้า  ～

            “อืม”  ผมตอบรับ  อัคยิ้มอย่างพอใจ

            คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร

            ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน

            มีเวลาดีๆแค่บอกให้ฉันได้ฟัง

            ไม่มากเกินไป...ดังนั้น...

            “เพราะกูจะไม่มีทางปล่อยมึงให้อยู่คนเดียว โดยเฉพาะที่ที่กูมองไม่เห็นมึง...เข้าใจนะ”

ค่อยๆรักกัน...เบาเบา... ～

“ อืม ”

Happy  New Year 2011

ตามสัญญาสำหรับตอนนี้ค่ะ  รู้สึกตัวเองแต่งตอนนี้ได้เลี่ยนที่สุดในสามโลก>*<  แต่รู้ว่าทุกคนต้องชอบ (แน่นอนเราก็ชอบเหมือนกัน 5555)

มีความสุขมากๆนะคะทุกคนในปีนี้  หลายสิ่งหลายอย่างอาจเปลี่ยนไป แต่มันก็หมายถึงเรื่องใหม่ๆอาจเข้ามาแทนที่  ถ้าไม่มีการเปลี่ยนแปลง...เราก็อาจไม่ได้เจอสิ่งที่ดีที่สุดในวันข้างหน้า!!!!!

Ps.พบกันอีกที่ปีหน้า!!! อันนี้ล้อเล่น  พบกันอีกทีตอนหน้านะคะ

Ps2. ขอบคุณสำหรับทุกๆcomment ที่ตอบ Topic ที่เราได้ตั้งไว้นะคะ  ยังเปิดรับความคิดเห็นของทุกๆคนอยู่เรื่อยๆค่ะ ^^

Ps3. สำหรับ Topic1 นั้น  เรามีคู่อยู่ในใจแล้วหละค่ะ (เอ๊ะ???????)  เป็นเรื่อง ที่ต้องลุ้นสำหรับปี2011นี้  ดูน่าตื่นเต้นดี 555+  จะเป็นใครน้า!!