คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“นารุโตะ ตื่นได้แล้วลูก”สาวสวยผมแดงกำลังปลุกลูกชายขอองตน
“อือออ ตืนแล้วครับแม่”เด็กหนุ่มผมทองหน้าหวานค่อยๆตื่นขึ้น
“งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วไปที่ห้องอาหารแม่มีเรื่องจะคุยด้วย”เมื่อผู้เป็นแม่สั่งเด็กหนุ่มก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว
เมื่อเด็กหนุ่มแต่งตัวเสร็จก็เดินไปที่ห้องอาหาร ก็พบพ่อกับแม่กำลังกินข้าวอยู่ก็เดินเข้าไปนั่งในที่ประจำพร้อมลงมือกินข้าว
“แม่ครับ พ่อครับ มีเรื่องไรหรอครับ”นารุโตะถาม
“แม่อยากให้ลูกไปเรียนที่ โคโนฮะไฮสคูล”ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น
“ทำไมอะครับ”
“คือตอนเด็กๆเราได้ไปขอลูกเพื่อนพ่อแต่งงาน พวกพ่อๆก็เลยจับหมั้นให้เลยในตอนนั้น”ผู้เป็นพ่อตอบคำถาม
“หา จริงหรอครับแล้วผู้ชายหรือผู้หญิงอ่ะครับ”
“ผู้ชาย 5คน”
“หา ใครอ่ะ”
“คงบอกไม่ได้ลูกต้องไปหาเองที่โรงเรียนที่จะไปเรียน”
“ครับผม”นารุโตะตอบ
ณ.โคโนฮะไฮสคูล เวลาหกโมงเย็น
“พ่อครับ ผมต้องอยู่หอใช่ไหมครับ”
“ใช่แล้วหอลูกอยู่ หอสีทองชั้นบนสุด ลูกขึ้นไปเก็บของและพักผ่อนซะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าไปเรียน”
“แล้วกุญแจละพ่อ”
“ไม่ต้องใช้กุญแจ แต่มันใช้รอยนิ้วมือของลูก แล้วก็ลูกเรียนอยู่ห้อง1/S”
“ครับๆ”
นารุโตะก็เดินไปหาตึกสีทอง แล้วเห็นว่าลิฟกำลังจะก็รีบวิ่งไปพร้อมตะโกนว่า
“อย่าพึ่งปิดครับ รอด้วย”
สักพักลิฟก็เปิดออก เห็นชายหนุ่มผมดำยาวตาสีไข่มุกกำลังยืนอยู่ในลิฟ
“ขอบคุณครับ”นารุโตะเอ่ย
“ไม่เป็นไรครับ แล้วจะไปชั้นไหนละ”ชายหนุ่มเอ่ย
“ชั้นบนสุดครับ แล้วพี่ชายชื่ออะไรหรอ ผมชื่อนารุโตะ อุสึมากิ นารุโตะ อยู่ ปี1ครับ”
“พี่ชื่อฮิวงะ เนจิ อยู่ปี2 แล้วเราเป็นไงย้ายมาสินะ”
“ทำไมพี่เนจิถึงรู้ละ”
“ก็ส่วนใหญ่จะเป็นพวกหน้าเดิมๆที่เรียนเรื่อยชั้นมาจากม.ต้น ในโรงเรียนก็จำกันได้หมดแล้ว”
“งั้นหรอครับ”
ติ่ง
“งั้นพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวตอนเช้าพี่จะพาทั่วโรงเรียน”
“ขอบคุณครับ ผมกำลังหนักใจว่าจะหาห้องเรียนเจอไหมอยู่พอดี^^”
“แล้วเจอกัน บาย”
“บายครับ”
พอพี่เนจิเดินจากไป ลิฟก็ปิดลง
“อ้าา พี่เนจิหล่อแถมใจดีอีกด้วย”
พอถึงห้อง นารุโตะก็เก็บของอาบน้ำและเข้าห้องทันที
เช้าวันถัดมา
“อืออ อ เช้าแล้วสินะ”จากนั้นนารุโตะก็ก็ลุกจากเตียงไปอาบน้ำแต่งตัว
พอแต่งตัวเสร็จก็ลงลิฟเพื่อไปหาพี่เนจิ ขณะที่ลิฟกำลังลง ลิฟก็หยุดรับคนซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่เนจิ
“สวัสดีครับพี่เนจิ”
“ไงนารุโตะ ตื่นเช้าจังนะ พี่กำลังไปหาพอดี”
“แหะๆ ผมกะไปรอพี่เนจิที่ข้างล่าง เพราะไม่รู้ว่าพี่เนจิอยู่ห้องไหน”
“’งั้นตามพี่มา เดี๋ยวพี่จะพาไปห้องอาหารก่อนแล้วกัน”
“ครับผม กำลังหิวอยู่พอดี”
สักพักนารุโตะและเนจิก็เดินมาถึงห้องอาหาร
“แล้วเราจะกินอะไรละเดี่ยวพี่ซื้อให้ ส่วนเราก็ไปจองโต๊ะนะ”
“ชาซูราเมงครับ”
“OK งั้นเราไปจองโต๊ะรอพี่ก่อนนะ แล้วจะรีบมา”
“ครับผม” ^^
แล้วนารุโตะก็เดินมานั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างสามารถมองเห็นสวนนั่งเล่นที่มีน้ำพุอยู่ตรงกลางโดยที่ตรงกลางน้ำพุเป็นรูปปั้นจิ้งจอกเก้าหาง แล้วมีน้ำพุพุ่งขึ้นลงสลับไปมาอยู่รอบๆรูปปั้น ขณะที่นารุโตะกำลังดูสวนอย่างเพลินๆเนจิก็ยกอาหารว่างบนโต๊ะเสร็จก็เรียกนารุโตะให้หันมากินราเมง
“นารุโตะๆๆ”
“อะ คะ ครับ มีไรหรอพี่เนจิ”
“ราเมงเราจะอืดหมดแล้ว”
“อ้าวแล้วพี่เนจิมาถึงตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”
“ได้สักพักแหละ ว่าแต่เราดูไรอยู่ หือ”
“ดูสวนครับ มันสวยดีเลยมองเพลินไปหน่อย”
“เราชอบจิ้งจอกละสิ”
“งะ พี่เนจิรู้ได้ไง”
“เดาเอานะ”
“งั้นพี่เนจิอย่าบอกใครนะ ผมนะชอบจิ้งจอกมากๆเลย”
“พี่ไม่บอกใครหรอก แล้วเราอยากรู้ไหมว่าใครเป็นคนคิดแบบสวน”
“อยากรู้สิครับ ทำสวนออกมาได้สวยมากๆๆๆ เวอร์สุดๆๆ”
“หึหึ ที่มันเวอร์นี้เพราะมันมีจิ้งจอกใช่มั้ย”
“เหะๆ แล้วใครเป็นคนออกแบบหรอ”
“คนออกแบบสวนคือซาอิ แต่คนออกแบบน้ำพุคือ นาระ ชิกามารุ”
“อ้าว ทำไมมีคนออกแบบสองคนอ่ะ”
“พอดีตอนแรกชิกามารุขอเปลี่ยนตรงน้ำพุอย่างเดียว แต่ซาอิบอกว่าบรรยากาศมันไม่เข้ากันเลยเปลี่ยนสวนใหม่ทั้งสวนเลย”
“ตอนแรกมันเป็นอย่างไรหรอครับ ทำไมถึงเปลี่ยนอ่ะ”
“ตอนแรกนะเป็นเหมือนสวนสาธารณะธรรมดา ไม่รู้อยู่ดีๆชิกามารุก็อยากเปลี่ยนขึ้นมา พอถามว่าทำไมมันก็ตอบว่า เดี๋ยวอีกไม่นานคนที่ผมรักก็จะมาเรียนที่นี้ แล้วสัญญาไว้ว่าถ้าเจอกันคราวหน้าจะสร้างรูปจิ้งจอกกลางน้ำพุไว้ให้ดู”
“โอ้ โห เจ๋งสุดๆทำเพื่อคนที่รักสินะ” ‘อืม จะว่าไปเราก็เคยสัญญาแบบนี้มาก่อนนี้หว่า คงไม่ใช่มั้ง’
“นั้นสินะ เอ้าไปเรียนได้แล้ว”
นารุโตะและเนจิก็เดินไปที่ห้อง1/S
“ขอบคุณพี่มากๆเลยที่เดินมาส่งแถมยังเลี้ยงข้าวด้วย”
“ไม่เป็นเรื่องแค่นี้เอง ตั้งเรียนนะ”
พอนารุโตะเดินเข้าห้องได้สักพักเนจิก็เดินจากไป
ความคิดเห็น