คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Mission 7 : ถ่ายทำมิวสิควิดีโอ
นักเรียนหญิงจำนวนมากได้เข้ามานั่งที่ในห้องเรียนกันเรียบร้อย หลังจากที่มีกิจกรรมหน้าเสาธงที่ทำให้เสียเวลาเรียนไปแล้วคาบนึง พวกเธอก็เตรียมตัวที่จะมาเรียนในคาบเรียนที่สองทันที
"อรุณสวัสดิค่ะ ท่านเทียร์"
เพื่อนสาวของเธอที่ดูเหมือนจะเคารพนับถือเธอมากได้ยกมือไหว้และย่อตัวทักทายเธออย่างนอบน้อม เด็กสาวเทียร์เดินยืดอกเข้าไปในห้องอย่างสง่าผ่าเผย พร้อมกับยกมือตอบเพื่อให้ทุกคนไม่ต้องยกมือไหว้เธอต่อ เหล่าเด็กสาวในห้องนั้นต่างคนต่างมองดูดูเทียร์ด้วยแววตาที่นับถือและชื่นชม
"เทียร์มาแล้วหละเธอ"
"ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ"
"แถมรวยอีกต่างหาก น่าเสียดายนะ ที่ยังไม่มีหนุ่มคนไหนมาจีบนะ"
"เอ๋ แบบนี้ฉันก็เข้าไปจีบได้นะสิ อร้ายยยย"
ขนลุก เทียร์คิดด้วยความไม่ชอบใจเมื่อเธอได้ยินเสียงสนทนาเมื่อกี้ แต่เธอก็ต้องรีบปั้นหน้ายิ้มและทำท่าทางหยิ่งๆ เพื่อกลบเกลื่อนทันที
"เทียร์ เมื่อคืนไม่ได้ชนะใช่มะ เสียใจด้วยนะ" เพื่อนสาวคนหนึ่งของเธอเดินมาบอกเมื่อเทียร์นั่งลงบนโต๊ะของเธอแล้ว
"เชอะ ไอ้แบบนั้นนะฉันไม่ค่อยใส่ใจนักหรอกนะ" เทียร์พูดด้วยนํ้าเสียงเย่อหยิ่ง "ระดับฉันแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอกย่ะ โฮ้ โฮะ โฮะ โฮะ"
เสียงซุบซิบดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเธอพูดแบบนั้น
"เห็นไหม หัวเราะอีกแล้ว"
"มิน่า ทำไมถึงไม่มีใครกล้ามาจีบ"
"ว้า น่าเสียดาย นิสัยไม่เคยเปลี่ยนแบบนี้ฉันก็คงไม่สนแล้วแหละ"
เด็กสาวเทียร์หันหน้ามองไปทางอื่นด้วยความไม่ชอบใจ พร้อมกับมองไปนอกหน้าต่างเพื่อคลายอารมณ์ตนเอง
ใช่ว่าฉันจะอยากทำแบบนั้นซะหน่อย เธอคิด
ประตูห้องเรียนเปิดออก พร้อมกับอาจารย์ที่ปรึกษาในห้องเดินเข้ามา เป็นอาจารย์สาวที่เหมือนอายุจะราวๆ สี่สิบ แล้ว แต่ที่แท้จริงท่านอายุแค่สามสิบต้นๆ เท่านั้น เหตุเพราะเป็นอาจารย์คนหนึ่งที่ทำงานหนักเอามากๆ นั่นเอง และเมื่อท่านเดินเข้ามาในห้อง ก็ทำให้เหล่านักเรียนทั้งห้องทยอยกันไปนั่งที่ตนเองทันทีโดยไม่ต้องมีใครสั่ง
"นักเรียน เคารพ" หัวหน้าชั้นสั่งทุกคน และเมื่อทุกคนในห้องกล่าวทำความเคารพแล้ว อาจารย์ก็พยักหน้าและบอกให้นั่งลง
"อาจจะกระทันหันไปหน่อย แต่ครูมีข่าวดีมาบอกนะ" อาจารย์ที่ปรึกษาบอกด้วยนํ้าเสียงตื่นเต้น "ทางสถานีโทรทัศน์ได้เลือกโรงเรียนเราให้เป็นสถานที่ถ่ายทำมิวสิควีดีโอด้วย และได้เลือกห้องเรียนห้องเราเป็นห้องถ่ายทำด้วยนะ"
เสียงพูดคุยด้วยความตื่นเต้นดังไปทั่ว บางคนถึงกับพึมพำออกมาว่า 'จริงเหรอค่ะ' หรือ 'ว้ายๆ มิวสิควีดีโออะไรอ่ะ' ทำให้ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยกันในทันที
เทียร์นั้นฟังที่อาจารย์พูดทุกอย่าง แต่เมื่ออาจารย์พูดถึงการถ่ายทำมิวสิควีดีโอจากสถานีโทรทัศน์ เธอรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันที
จะมาเยาะเย้ยกันรึยังไงนะ เธอคิด
"และนอกจากพวกเธอทุกคนจะได้เล่นเป็นตัวประกอบกันแล้ว ยังจะมีดาราหน้าใหม่มาด้วยนะจ๊ะ" อาจารย์พูดด้วยแววตาเป็นประกาย "ปรบมือต้อนรับน้องกอร์ฟหน่อยจ้า"
และเมื่อทุกคนหันหน้าไปทางหน้าห้อง ก็พบกับบุคคลที่หลายคนรู้จักกันดี โดยเฉพาะเทียร์
(Golf Talk)
ก็ตูเองนี่หว่า
ผมเดินเข้ามาในห้องเรียน หลังจากที่ผมโดนช่างแต่งหน้าของหน่วยของพ่อจับผมแปลงโฉมเหมือนเมื่อคืนนี้และถูกจับแต่งตัวชุดนักเรียนหญิงของโรงเรียนนี้แล้วเรียบร้อยแล้ว
"น้องกอร์ฟจ๊ะ ทักทายอะไรเพื่อนๆ หน่อยดีไหมจ๊ะ" อาจารย์สาวพูดด้วยนํ้าเสียงชื่มชมตัวผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งแม้แต่ผมเองยังไม่เข้าใจเลยว่าคนระดับอาจารย์แบบนี้ยังแยกผมไม่ออกเลยว่าผมเป็นตัวผู้ตัวเมีย
ผมหันหน้ามองไปทางประตูหน้า ที่ตอนนี้มีทีมงานจากสถานีโทรทัศน์พวกช่างกล้องต่างๆ และทีมงานของพ่อผมอยู่ พ่อผมยกนิ้วให้ผมทันที
ผมอยากถอนหายใจออกมาแทบตายเพราะต้องมาทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะมันก็คือส่วนหนึ่งของภารกิจนั่นเอง
"สวัสดีค่ะ ชื่อกอร์ฟนะค่ะ ยังไงวันนี้ก็ต้องขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"
เนื่องจากเสียงของผมยังไม่แตกหนุ่ม ทำให้นํ้าเสียงยังโทนสูงเหมือนผู้หญิงอยู่บ้าง ทำให้การพูดจาของผมนั้นแค่ดัดเสียงนิดหน่อยเสียงก็เหมือนผู้หญิงแล้ว จะว่าไปเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่น่าเอามาอวดให้คนอ่านรู้กันไหมเนี่ย
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!! น่ารักจังเลย"
ผมมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย เมื่อเหล่าสาวๆ เริ่มมองผมด้วยสายตาเป็นประกาย
มีพวกเธอบางคนเหมือนทนไม่ไหว ลุกขึ้นจากโต๊ะแล้ววิ่งเข้ามาห้อมล้อมผมทันที
"ว้ายๆๆ เห็นในทีวีก็น่ารักแล้ว เจอตัวจริงก็น่ารักยิ่งกว่าอีกง่า"
"กลิ่นตัวก็ห้อมหอม"
"มีแฟนยังง่า ถ้าไม่มีขอเป็นแฟนแทนได้ไหม ว้ายๆๆ"
ยังไม่มีเลยเจ๊ แล้วผู้หญิงมาขอเป็นแฟนแบบนี้ความจะแตกไหมเนี่ย ผมพยายามระงับความตื่นเต้นส่วนนี้เอาไว้
"พวกเธอ กลับไปนั่งที่เดี๋ยวนี้" อาจารย์รีบออกคำสั่งไล่ทันที "มรรยาทนะมีไหม"
"ค่า" เหล่าสาวๆ ที่ลุกขึ้นมานั้นต่างเดินคอตกแล้วกลับไปนั่งที่เหมือนเดิมทันที
"ขอโทษด้วยนะจ๊ะ พอดีเด็กๆ เขาไม่เคยเห็นดาราตัวเป็นๆ ใกล้ๆ ขนาดนี้นะ" อาจารย์สาวพูดด้วยนํ้าเสียงเหมือนผมเป็นบุคคลสำคัญ
ก็คิดอยู่เหมือนกันนะว่าผู้หญิงชอบเรื่องพวกนี้มาก แต่ก็ไม่นึกถึงว่าจะเป็นขนาดนี้ ผมคิด
ทางด้านเทียร์นั้นเธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรเหมือนเพื่อนๆ ในห้องของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่เธอนั้นกลับจ้องมองดูผมไม่ละสายตา
มาถ่ายทำที่นี่ มาเยาะเย้ยฉันรึยังไงกันนะ เธอคิด แล้วทำไมเธอต้องมาถ่ายทำกันที่นี่ด้วยหละ
ผมมองไปรอบๆ ห้องด้วยความอยากรู้ แต่เมื่อผมสบตากับเธอนั้น เธอหน้าแดงฉ่าแล้วก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที
บ้าหน่า ทำไมเราถึงใจเต้นอีกแล้วละเนี่ย เป็นเพราะอะไรกันนะ เธอพยายายามควบคุมความรู้สึกตื่นเต้นนี้เอาไว้
ส่วนผมนั้นไม่ได้สนใจเธอด้วยซํ้า ผมมองไปรอบห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะห้องเรียนที่นี่กับห้องเรียนของผมนั้นแตกต่างกันมาก เรียกได้ว่าคนละเกรดด้วยซํ้า ถึงจะไม่เท่าโรงเรียนคิงฟอร์ดก็ว่ากันว่าเป็นโรงเรียนที่หรูที่สุดในประเทศก็เถอะ
เก้าอี้มีเบาะนั่งกับเบาะพิงด้วย สุดยอด ผมคิด
-------------------------------
"อาจารย์ค่ะ ทำไมถึงไม่ยอมตอบรับความรู้สึกของหนูหละค่ะ"
ผมเงยหน้าถามผู้ที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ข้างหน้าผม ด้วยการที่ผมอยู่ในห้องกับอาจารย์ตามลำพังสองต่อสอง อาจารย์สาวยืนอยู่หน้าห้อง หันหน้าให้กระดานดำและเหมือนกำลังเขียนอะไรสักอย่าง
อาจารย์หยุดเขียนบนกระดาษ แล้วก็วางชอร์กลงบนรางกระดานดำ แล้วก็หันมาทางผมด้วยสีหน้าที่ปลอบโยน
"เสียใจด้วยนะ เราไปกันไม่ได้หรอก"
ผมอ้าปากค้างเล็กน้อย ริมฝีปากของผมสั่นระริก ผมส่ายหน้าเล็กน้อยราวกับว่าไม่เชื่อว่าสิ่งที่อาจารย์พูดมามันคือความจริง นํ้าตาของผมเล็ดลอดออกมาเล็กน้อยด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
"คัท!!"
เสียงของผู้กำกับดังขึ้น ทำเอาผมสะดุ้งและเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าตัวผมตอนนี้อยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไรอยู่ ผมรีบเช็ดนํ้าตาทันที ซึ่งเหมือนมาสคาร่าที่โปะบนหน้าของผมจะไม่ละลายหรือโดนเช็ดออกได้ง่ายๆ
ผมมองไปรอบๆ อีกครั้ง คนเล่นที่แสดงเป็นอาจารย์นั้นชูนิ้วโป้งพร้อมกับยิ้มมาให้ผม ทางซ้ายขวาของผมนั้นมีกล้องอยู่สี่ถึงห้าตัวกำลังล้อมรอบถ่ายทำผมอยู่ และก็ทีมงานของสถานีโทรทัศน์ต่างมองผมด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม ส่วนข้างนอกห้องเรียนนั้นมีนักเรียนหญิงในชั้นนี้และคนอื่นๆ ต่างมารุมดูด้วยความตื่นเต้น
"สุดยอดมากเลยน้องกอร์ฟ" ผู้กำกับใส่แว่นตาดำและคาบไม้จิ้มฟันเอาไว้ในปากบอกกับผมอย่างชื่นชม "การแสดงออกทั้งท่าทาง นํ้าเสียง และคำพูดแสดงถึงความเศร้าโศกของสาวน้อยที่ผิดหวังในความรักออกมาได้อย่างเต็มที่ เหมือนกับว่ากำลังโดนหักอกอยู่จริงๆ นะแหละ"
"แหะๆ เหรอค่ะ" ผมหัวเราะกลบเกลื่อน เพื่อพยายามปกปิดอารมณ์ตนเองเอาไว้
ใช่แล้วครับ ที่ผมแสดงได้สมบทบาท เหตุเพราะว่าเมื่อตอน ม.สอง ผมเคยแอบชอบนักเรียนหญิงโรงเรียนหญิงล้วนสาขาหนึ่ง แต่หลังจากที่ผมแอบเฝ้ามองเธอมาเป็นเดือน ในที่สุดผมก็ไปสารภาพรักกับเธอ แต่แล้วเธอก็คิดว่าผมเป็นผู้หญิงที่ทำตัวเป็นทอม ก็เลยปฏิเสธผมทันที แถมประโยคเดียวกับที่นักแสดงอาจารย์บอกเหมือนกันด้วย ภาพของเธอนั้นล่องลอยมาบนหัวของผม ทำเอานํ้าตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เพราะนั่นก็คือรักแรกของผมนั่นเอง
ระหว่างนั้นสาวๆ ที่ยืนอยู่ข้างนอกห้องนั้นต่างคนต่างมองดูผมด้วยแววตาที่ชื่นชม แน่นอนว่ารวมไปถึงอาจารย์ที่ปรึกษาด้วย ยกเว้นเทียร์ที่มองด้วยความสงสัย
ยังกับใบหน้าของผู้ชายที่โดนหักอกยังไงอย่างนั้นเลยแฮะ เทียร์คิด
"เอาหละ เซตฉากได้เลย เราจะเตรียมตัวถ่ายฉากต่อไป" ผู้กำกับพยักหน้าและก็บอกกับลูกทีม ซึ่งทั้งหมดพยักหน้าและตอบรับอย่างกระตือรือร้น ซึ่งผมมองแล้วก็สงสัยเหมือนกันว่าพวกเขาไปเอาแรงกระตุ้นพวกนี้มาจากไหน ทั้งๆ ที่ก่อนมาถ่ายทำฉากนี้แต่ละคนทำท่าเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนกันทั้งนั้นเลย
ผมหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับว่าทำท่าหายเหนื่อย แต่ที่จริงแล้วผมแอบปรับคลื่นวิทยุในวิกของผมเพื่อคุยกับพ่อผมต่างหาก
"พ่อครับ ตกลงบทนี่มันอะไรกันเนี่ย" ผมถามพ่ออย่างสงสัย "ทำไมตัวเอกในมิวสิควีดีโอต้องโดนอาจารย์ผู้หญิงหักอกด้วย"
"มันคือมิวสิควีดีโอแนวใหม่ไงลูก" พ่อของผมบอก "เป็นเรื่องสาวของสาวน้อยนักเรียน ม.ปลาย คนหนึ่งที่ตกหลุมรักอาจารย์ที่อายุมากกว่าตัวเองถึงยี่สิบปี ก็เลยแอบชอบอยู่ห่างๆ แต่สุดท้ายไม่ว่าจะคาดหวังแค่ไหนก็ต้องผิดหวัง เพราะตัวอาจารย์ผู้หญิงที่นางเอกแอบชอบนั้นแต่งงานแล้วนั่นเอง เป็นไง เนื้อเรื่องแหล่มชีมิ"
"นี่มันประกอบเพลงบ้าอะไรกันเนี่ย" ผมถามด้วยความสงสัย "แล้วมันมีอย่างที่ไหนกันละเนี่ยที่เรื่องออกแบบนี้ แค่ผู้หญิงชอบผู้หญิงด้วยกันผมว่ามันวิปริตพอแล้วนะ ดันมาชอบคนที่แก่กว่าตั้งยี่สิบปีเนี่ยนะ"
"เอาหน่า แนวดีออก" พ่อผมพูดด้วยนํ้าเสียงชวนขัน
"มันจะขายออกรึเปล่าเหอะไอ้แนวแบบเนี้ย" ผมวิจารณ์
"ขายออกอยู่แล้วถ้าลูกแสดง" พ่อผมแซวออกมาอีก
ก่อนที่ผมจะโวยตอบพ่อกลับไป ทีมงานของสถานีได้เปิดประตูเปิดให้เหล่านักเรียนหญิงในห้องเข้ามากันได้ ต่างคนต่างร้องกรี๊ดออกมาจนหูผมแทบสลบ และเมื่อผมมองไปรอบๆ ก็พบว่าพวกเธอมารุมล้อมผมเรียบร้อยแล้ว
"สุดยอดมากเลยค่ะพี่กอร์ฟ"
"เล่นทำเอาหนูอยากร้องไห้ไปตามพี่เลยนะเนี่ย"
"เหมือนพี่โดนหักอกจริงๆ เลยอ่ะ"
อ้าว ดันชอบซะอีกพวกนี้ ผมคิดอย่างสงสัยและไม่น่าเชื่อ
เทียร์นั้นเมื่อได้เข้ามาในห้องแล้ว เธอยืนกอดอกแล้วก็ยืนอยู่ตรงประตูเข้าออกของห้องเรียนและไม่ได้เข้ามารุมล้อมผมเหมือนคนอื่นๆ เขานัก เธอมองผมราวกับว่าเธอหมั่นไส้ผมด้วยเหตุผลอะไรสักอย่าง
"เอาหละๆ" ผู้กำกับปรบมือสามครั้งซึ่งทำให้เหล่าสาวๆ เงียบลงทันที "เดี๋ยวเราจะเริ่มถ่ายฉากต่อไปกันเลยนะ ขอให้ทุกคนนั่งที่ตนเองด้วยนะจ๊ะ"
"ค่า" เหล่าสาวๆ ต่างตอบรับอย่างพร้อมเพรียงแล้วก็รีบกลับไปนั่งที่ตนเองทันที ยกเว้นผมเพราะผมไม่ได้มีโต๊ะเป็นของตัวเองตั้งแต่แรกแล้ว
"อืม งั้น น้องกอร์ฟไปนั่งตรงโต๊ะนั้นละกัน" ผู้กำกับบอกผมพร้อมกับชี้นิ้วไปตรงโต๊ะตัวหนึ่งที่ว่างอยู่
และโต๊ะตัวนั้นก็ติดกับเทียร์ด้วย
ผมพยักหน้าแล้วก็เดินตามผู้กำกับไปอย่างเชื่อฟัง เพราะตราบใดที่ผมยังถ่ายไม่เสร็จก็ยังเริ่มทำภารกิจไม่ได้ แต่เมื่อผมเดินไปนั่งที่ดังกล่าวแล้ว ผมก็เพิ่งสังเกตว่าโต๊ะข้างๆ ผมนั้นก็คือ ผู้เข้าประกวดคนที่สิบสามที่ผมเจอเมื่อคืนนั่นเอง
"อ้าว เรียนอยู่ห้องนี้ด้วยเหรอ" ผมถามเธอ
"เอ่อ ใช่ ทำไม เพิ่งเห็นเหรอ" เทียร์ถามผมด้วยนํ้าเสียงเย่อหยิ่ง
"เพิ่งเห็นนะ" ผมตอบตามความจริง ซึ่งไม่รู้ผมคิดไปเองไหม เหมือนผมเห็นว่าเธอทำท่าทางไม่พอใจอย่างมาก "แล้ว เธอมีชื่อว่าอะไรเหรอ"
"อยากรู้ไปทำไม" เธอตอบด้วยนํ้าเสียงดุดัน
"อ๋อเปล่า ไม่มีอะไร" ผมยกมือและทำหน้าขอโทษเธอ จากนั้นผมก็มองไปหน้ากระดานดำเพื่อดูผู้กำกับที่กำลังเซตกล้องตามมุมต่างๆ อยู่
งั้นก็ปล่อยเธอไปเถอะ ดูท่าทางไม่ชอบเราตั้งแต่ที่สถานีโทรทัศน์ละ ผมคิด
ส่วนเทียร์นั้นถึงเธอจะทำท่าทางไม่ชอบผม แต่เธอก็แอบเหลือบตามองผมอยู่เล็กน้อย
"เอาหละครับ สำหรับฉากนี้จะเป็นฉากในห้องเรียนนะครับ โดยน้องกอร์ฟของเราจะต้องทำท่าทางมองดูอาจารย์สาวหน้าห้องด้วยสายตาที่อึ้ง ไม่เคยพบเจอคนที่สวยขนาดนี้มาก่อน และเมื่อเพื่อนๆ คนนั้น" ผู้กำกับชี้ไปทางกลุ่มของพวกเทียร์ ซึ่งทำให้เด็กสาวสะดุ้งเล็กน้อยทันที "จะต้องทำเป็นชวนน้องกอร์ฟคุย จากนั้นก็ให้น้องกอร์ฟรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นคุยกับเพื่อนทันทีนะครับ"
ทำไมต้องเป็นฉันด้วยนะ เทียร์คิดอย่างไม่พอใจ คิดจะหยามฉันรึยังไงกันนะ ผู้กำกับคนนี้เนี่ย
เฮ้อ จะเล่นได้ไหมเนี่ย ผมคิด กับผู้หญิงที่ไม่เป็นมิตรกับเราแบบเนี่ย
"เอาหละครับ กล้องพร้อม ฉากพร้อมนะครับ และ... แอ็คชั่น!!"
นักแสดงที่แสดงเป็นอาจารย์สาวเดินเข้ามาในห้องเรียน ทำท่าเหมือนจะเข้ามาสอน ผมเริ่มทำตามบททันที นั่นก็คือ เริ่มมองดูเธอด้วยสายตาที่ตกตะลึง ผมแสร้งทำเป็นว่าอาจารย์ที่อยู่เบื้องหน้านั้นเป็นที่สวยที่สุดที่ผมเคยเจอ อันที่จริงไม่ต้องแสร้งก็ได้ เพราะอายุของนักแสดงคนนี้อายุแค่ยี่สิบต้นๆ ซึ่งก็สวยน่ารักอยู่แล้ว แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมารับบทอาจารย์ที่อายุสามสิบกว่าด้วยนะ ไม่เข้ากับหน้าเลยแม้แต่น้อย
เทียร์นั้นมองผมด้วยความรู้สึกแปลกๆ เธอเริ่มไม่สนใจการถ่ายทำอีกต่อไป เพราะว่าเธอเริ่มทำหน้าตาสงสัยผมทันที
มองยังกับผู้ชายมองอย่างนั้นแหละ เทียร์คิด แปลกจริงๆ ด้วย
ผู้กำกับที่ยืนอยู่ข้างๆ เริ่มส่งสัญญาณให้ตัวประกอบ หรือนักเรียนสาวที่นั่งข้างๆ ผมนั้นเริ่มทำตามบท นั่นก็คือเข้ามาพูดคุยกับผมทันที นักเรียนหญิงคนที่อยู่ข้างหลังผมไม่รอช้า รีบยื่นมือเข้ามาสะกิดผมทันที
"นี่ๆ วันนี้ทำไมสวยจังเลย กรี๊ดๆ" เธอพูดคุยพร้อมยิ้มแป้น
เฮ้ๆ ตามบทให้แกล้งพูดคุยไม่ใช่รึยังไง ผมคิด แต่ก็ต้องหันกลับไปแล้วทำท่าเปิดปิดปากเหมือนคุยอยู่ แม้ว่านักเรียนหญิงคนข้างหลังจะบ่งบอกแววตาที่น่าเสียดายที่ผมไม่คุยตอบมาก็ตาม แต่เธอก็พะงาบๆ ปากตอบผม ราวกับว่าตอนนี้เราสองคนกำลังคุยภาษาใบ้กัน
และเมื่อผมหันไปมองดูเทียร์ แน่นอนว่าตามบทผมต้องยิ้มพูดคุย โดยผมยิ้มให้กับเธอ และเด็กสาวก็สบตากับผมในทันที
เธออ้าปากค้างเล็กน้อย แล้วก็รีบเบือนหน้าหนีผมไปทางอื่นทันที ทำเอาผมเผลอทำหน้าสงสัยไปโดยไม่รู้ตัวว่าทำไมเธอถึงต้องหันหน้าหนีผมด้วย ในบทก็ไม่มีแบบนี้นี่นา
ทะ ทำไมกันนะ เธอคิดอย่างลนลาน ทำไมมองๆ ดูแล้วถึงใจเต้นแปลกๆ ด้วยนะ แถม นะ น่ารักจัง มะ ไม่ได้นะเทียร์ คนๆ นี้เป็นผู้หญิงนะ เธอจะเป็นเลสเปี้ยนไม่ได้นะ
ระหว่างนั้น ผู้ช่วยผู้กำกับที่มองเห็นปฏิกิริยาของเทียร์ เขาเริ่มพลิกบทดูทันที
"ผู้กำกับครับ ในบทไม่มีแบบนี้นิครับ สั่งคัทแล้วถ่ายใหม่ดีไหมครับ" ผู้ช่วยผู้กำกับรีบกระซิบถามทันที
"ไม่ต้องหรอก ปล่อยไปแบบนี้แหละ" ผู้กำกับยิ้มอย่างมีเลิศนัย "เตรียมบอกให้นักร้องของเราเตรียมเปลี่ยนเนื้อเพลงด้วยละกัน หึๆ"
"หา?" ผู้ช่วยผู้กำกับมองด้วยความสงสัย แต่ผู้กำกับทำท่าไม่สนใจ
"นี่ เป็นอะไรเปล่า" ผมแอบกระซิบถามเธอ "ปวดท้องรึเปล่า"
"ปะ เปล่านะ" เธอพึมพำพูดเสียงรัว "มะ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"
ผมคิ้วขมวดด้วยความสงสัย ไม่เป็นอะไรแล้วทำไมต้องหันหน้าหนีด้วยนะ
"และ...คัท!!" ผู้กำกับตะโกนบอก "ทำได้เยี่ยมมากครับ"
"ค่ะ?" เทียร์เงยหน้าถามผู้กำกับ
"ใช่ๆ หนูนั่นแหละ เดี๋ยวน้าเปลี่ยนบทให้นะ เรารอดูตอนทิวสิควีดีโอออกแล้วได้เลย" ผู้กำกับหัวเราะหึๆ
เทียร์มองดูผู้กำกับ จากนั้นเธอก็เริ่มก้มหน้าอย่างลุกลี้ลุกลน แน่นอนว่าผมเองก็เช่นกัน
"ถ้างั้นฉากที่เหลือก็ไปเก็บภาพบรรยากาศตามโรงเรียนเอานะ" ผู้ช่วยผู้กำกับสั่ง "น้องกอร์ฟครับ วันนี้ขอบคุณมากนะครับ บทของน้องกอร์ฟเสร็จแล้วครับ จะกลับเลยไหมครับ"
มีเสียงวิทยุดังออกมาจากวิกของผม พ่อผมเริ่มส่งสัญญาณให้ผมเดินไปที่โรงอาหารของโรงเรียนนี้แล้ว
"อ๋อ ขอตัวไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะค่ะ" ผมบอกกับทีมงาน ซึ่งทุกคนก็ยิ้มและพยักหน้าให้
"เอ๋ จะไปห้องนํ้าเหรอค่ะ ให้ไปเป็นเพื่อนไหมค่ะ" เพื่อนสาวคนที่แสดงสะกิดผมเมื่อกี้ถามด้วยแววตาเป็นประกาย
"เอิ่ม ไปคนเดียวได้" ผมบอกปฏิเสธทันที จะไปเป็นเพื่อนทำไมกันละเนี่ย จะไปยืนฉี่ด้วยกันรึยังไง
ผมรีบเดินออกไปนอกห้องเรียนทันทีเพราะเริ่มรู้สึกว่าสาวๆ ในห้องกำลังจะเรียกหรือตามผมมา เสียงเรียกชื่อผมดังออกมาจากในห้องตลอดเวลา ทำให้ผมต้องรีบเร่งฝีเท้าให้ไวมากขึ้น
เด็กสาวเทียร์นั้นเอามือกุมหน้าอกตำแหน่งหัวใจตนเอง เธอมองดูปฏิกิริยาร่างกายตนเองด้วยความสงสัย
เพราะอะไรกันนะ ทำไมเหมือนเรารู้สึกว่ากอร์ฟคนนั้นเป็นผู้ชายเลย เธอคิด
เธอหันหน้ามองไปตรงทางออกที่ผมเดินออกไปเมื่อสักครู่นี้
หรือจะเป็นผู้ชายจริงๆ กันนะ เธอคิด
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอ เธออาศัยจังหวะที่เพื่อนๆ ในชั้นเอารูปถ่ายมือถือที่ถ่ายรูประหว่างการถ่ายทำได้ เอามาพูดคุยกัน ส่วนทีมงานของสถานีนั้นก็ง่วนอยู่กับการเก็บอุปกรณ์ เธอจึงอาศัยจังหวะนี้สามารถเดินออกไปได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็นเธอ
เธอรีบก้าวขายาวๆ แล้ววิ่งไปตามทางเดินที่ผมเดินไป
ความคิดเห็น