ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Help i am a Girl ! Special !! : ตอนพิเศษ

    ลำดับตอนที่ #6 : ตอนพิเศษ - เที่ยวเกาะกูด ตอนที่สี่ : เรื่องวุ่นๆในคืนวันแรก

    • อัปเดตล่าสุด 7 พ.ย. 52


    หลังจากที่พวกเราไปเที่ยวนํ้าตกกันนั้น เหล่ากลุ่มผู้ชายที่ไปเล่นนํ้าตกกัน (แน่นอนว่ารวมซาระและผมด้วย ลงไปเล่นแบบไม่ตั้งใจ) ก็ได้กลับที่พักเพื่อไปอาบนํ้ากัน ตอนนี้เป็นเวลา 5 โมงเย็นแล้ว ระดับนํ้าทะเลที่เหมือนนํ้าคลองนั้นขึ้นสูงขึ้นจนขอบเรืออยู่ในระดับพอดีกับขอบสะพานปลาทางเข้ารีสอร์ทเลย ผมกับซาระนั้นตรงดิ่งไปบ้านพักทันทีเพื่อไปเปลี่ยนชุด กลุ่มผู้ชายเองก็เดินกลับที่พักเหมือนกัน ไม่เว้นชายเพระชายเองเสื้อก็เปียกบ้าง

    "งั้น พวกเราจะไปเดินเล่นแถวๆนี้ระหว่างรออาหารเย็นนะ" ฝนบอกกับผมและซาระเมื่อพวกเรายืนอยู่หน้าที่พัก "อาบนํ้าตามสบายนะ"

    "ระวังพวกผู้ชายให้ดีนะ" แมวบอก "เดี๋ยวมันจะมาแอบดู"

    เหอๆ ได้ๆ

    หลังจากนั้น ผมกับซาระจึงผลัดกันอาบน้ำ โดยผมให้ซาระอาบก่อน ซึ่งหลังจากที่เธออาบเสร็จ เสื้อผ้าผมก็แห้งไปครึ่งนึงเลย คงจะรู้นะว่าอาบนานขนาดไหน เพราะตอนที่ผมรอฝนอาบน้ำตอนอยู่ในโรงเรียนคิงฟอร์ด ผมรู้ดีเลยว่าผู้หญิงนั้นอาบน้ำนานมาก

    และเมื่อผมอาบน้ำเสร็จ ก็พบกับต้าและชายกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกและมองมาที่ผมอย่างสนใจ

    โหย ไอ้เลว นี่แกเตรียมมาแอบดูฉันจริงๆด้วยใช่ไหมเนี่ย ผมเหลือบตามองเห็นชาย แล้ว ชายเอากับเขาด้วยเรอะนั่น  

    "มาทำอะไรกันนะพวกนาย" ผมถามต้าและชายไปอย่างสงสัย

    "อ๋อ จะมาบอกว่า อีก 15 นาทีอาหารเย็นจะพร้อมแล้วนะ" ชายบอกและสายตาของเขาก็พยายามหันไปทางอื่น ถึงหางตาของเขาจะเหลือบๆมามองผมบ้างก็ตาม ก็เข้าใจอะนะ ว่าผู้ชายมันก็เป็นแบบนี้อะแหละ เป็นเราเราก็คงแอบมองเหมือนชาย แต่ทำไมไอ้ต้ามันจ้องตัวของฉันอยู่ได้ละเนี่ย

    "อาราย ต้า" ผมถามมองอย่างเคืองๆ "มองอะไรของแก"

    "เปล่านิครับ" ต้าบอกไปส่วนตาของมันก็ค่อยๆจ้องมาที่ร่างของผม "ผมไม่ได้มองมิ้นนี่นา ผมแค่มองแขนและขาขาวๆของมิ้นต่างหาก อ้อๆ มองผ้าเช็ดตัวต่างหากหละครับ "

    "หนอย เจ้าคนบ้ากาม" ผมด่าใส่ต้าอย่างไม่ยั้ง "ไอ้ลามก ผีทะเล เลอะเทอะ พริกหยวก หน้าแมว"

    "เอ่อ คำหลังๆนั่นด่าหรือครับนั่น อิอิ" ต้าพูดขัดออกมา "เอ่อหน้าแมวเนี่ย แสดงว่าจะชมว่าผมหน้าตาน่ารักใช่มั้ยเอ่ย เมี้ยวววว"

    ด้วยความที่ผมคิดอะไรไม่ออกแถมยังอายๆอยู่แม้ว่าเป็นผู้ชายอยู่ในร่างผู้หญิงก็ตาม และตอนนี้อารมณ์ของผมเดือดสุดๆแล้วด้วย

    "หนอยไอ้ต้า" ผมร้องลั่นไปหามันอย่างโมโห "แก !!"

    ผมเดินพุ่งตัวไปหามันเพื่อเตรียมเอาหมัดของผมซัดไปที่หน้าของมันทันที แต่ทว่า ผ้าเช็ดตัวของผมที่ผมหนีบเอาไว้ข้างๆตัวนั้นเริ่มหลุดออก

    สายตาของผมจากที่มุ่งไปที่ต้านั้นเลื่อนมามองส่วนร่างกายของผมอย่างตกใจ

    แย่แล้ว !! ผ้าหลุด !!

    ผ้าเช็ดตัวของผมเริ่มค่อยๆหลุดออกมา ผมรีบก้มตัวลงไปเพราะไม่งั้นโป๊แน่ มือของผมจับผ้าเช็ดตัวเอาไว้ขึ้นมาปิดตรงส่วนหน้าอกของผม

    "กรรม" ต้าเองก็อุทานออกมาบ้าง จากสีหน้าล้อเลียนของต้านั้นเริ่มแดงออกมาหน่อยๆแล้วก็รีบทำหน้าซีเรียสทันที เขารีบมองไปซ้ายทีขวาทีเพราะเขากลัวว่าจะมีใครมาแอบมองผม

    "ดะ เดี๋ยวนะ มิ้น" ต้ารีบบอกออกมาอย่างซีเรียสและเชิงขอโทษผม "เดี๋ยวผมจะเอาผ้าเช็ดตัวมาเพิ่มให้

    "ไม่ต้องเลย ไอ้ต้า" ผมเงยหน้าตะโกนด่าใส่มัน หน้าของผมแดงแปร๊ดไปทั้งหน้าด้วยความอายและความกลัว "เพราะแกนะแหละ"

    "อารายอะ มิ้นทำผ้าหลุดเองนะครับ"

    ลมพัดหวิวๆเข้ามาโดนร่างของผม ผมมองซ้ายมองขวาอย่างจนปัญญา

    ทำยังไงดี แย่แล้ว แย่แน่ งานนี้

    และตอนนั้นเอา ชายที่ใส่เสื้อแขนยาว เขาถอดเสื้อของเขาแล้วก็เอามาคลุมหลังของผมเอาไว้

    "ต้า มานี่" ชายบอกต้าโดยไม่หันมามองผม "ออกมาก่อน"

    "เอ่อ อืม" ต้าตอบรับชายอย่างเห็นด้วย เขาหันมามองผมก่อนที่เขาจะไป

    "ขอโทษนะ มิ้น" ต้าบอกกับผมแล้วก็รีบวิ่งออกไปทันที

    ผมที่ตอนนี้ยังอยู่ในสภาพนั่งยองๆและก้มตัวอยู่นั้นผมเอามือจับเสื้อของชายและมองไปที่ชายกับต้าอย่างขอบคุณ ชายตอนนี้ส่วนบนไม่มีเสื้อใส่ ผมมองดูหลังสีผิวเหลืองของชายที่เดินกลับไปยังบังกะโลของเขาพร้อมกับต้า

    ขอบใจมากนะ ชาย ผมขอบคุณเขาในใจเบาๆ แล้วใช้เสื้อของชายนั้นดึงมาปิดส่วนหน้าของผมเพื่อให้เสื้อของชายบังส่วนบนของผมและพันผ้าเช็ดตัวใหม่อีกครั้ง แล้วผมก็มองซ้ายทีขวาทีก่อนเดินกลับไปในห้องพัก

    ระหว่างนั้น หัวหน้าห้องที่แอบมองดูพวกผมตั้งแต่แรกจากทางบังกะโลของเขา ชายและต้านั้นวิ่งมาที่ข้างหลังเขา

    "เกือบไปแล้วนั่น" ชายบอกกับต้า

    "นั่นสิ" ต้าพูดออกมาและสำนึกผิดหน่อย "ใครจะไปคิดหละว่าผ้ามันจะหลุดออกมาอะ "

    "เดี๋ยวเข้าไปใส่เสื้อใหม่ก่อนนะ" ชายบอกต้า ซึ่งเขาก็พยักหน้าให้ชายอย่างเครียดๆ

    หัวหน้าห้องมองชายผ่านทางหางตา ตอนนี้เขาแกล้งทำเป็นมองดูวิวไปรอบๆและมองไปที่พวกเขาอย่างสงสัย แต่เขาก็ยิ้มไปหาชายอย่างชัยชนะ

     

    ------------------

     

    มื้อเย็นวันนั้นเป็นอาหารบุพเฟ่ต์ทะเลเผา ได้แก่ ปลาหมึกเผา ปลาเผา กุ้งเผา แถมเผาและปิ้งกันให้กินสดๆด้วย นอกจากนี้ยังมีปูต้มตัวใหญ่ๆ พวกผมมานั่งแกะกินกันอย่างสนุกสนาน ตอนนี้ไอ้ต้าที่ผมรู้มันทำหน้ากลัวๆเครียดๆใหญ่ตั้งแต่ผมเดินเข้ามาในร้านอาหาร แต่พอผมบอกว่าไม่ได้ว่าอะไรมัน มันก็เริ่มสบายใจขึ้น และเริ่มขอโทษผมโดยการแกะเปลือกกุ้งเผาและแกะเปลือกปูให้ผมกินโดยที่ผมไม่ต้องใช้มือแกะเลย

    "ฉันแกะเองก็ได้ต้า" ผมบอกต้าอีกครั้งเมื่อเขาแกะปูตัวที่ 2 ใส่จานของผม

    "มะ ไม่ต้องเกรงใจครับ" ต้าบอกพลางเอื้อมมือไปหยิบกุ้งตัวที่ 8 มาแกะให้ผมโดยที่ตัวของเขาไม่กินเลยสักกะตัว

    "เกรงใจสิ แกะด้วยมือตัวเองยังจะอร่อยกว่าอีก = =" ผมบอกต้าไปตรงๆ

    "มะ ไม่ได้หรอกครับ" ต้าบอกต่อ

    เหอๆ ช่างมันแล้วกัน ดี มือจะได้ไม่ต้องเลอะ

    ส่วนฝนนั้นมองมาที่ผมอย่างอารมณ์ดี ส่วนจ๋านั้นมองมาที่ต้าและเริ่มออกอาการหึงแล้วสิ

    "มานี่" จ๋าเอื้อมมือไปหยิบกุ้งตัวที่ผมไม่ได้แกะแล้วเธอก็เริ่มแกะให้ผม "ฉันแกะให้มิ้นจังบ้างนะ"

    แต่จ๋าแกะไม่เก่งเท่าต้า กุ้งตัวเบ่อเริ่มเหลือตัวติ๊ดเดียว

    "อะนี่ครับ คุณมิ้น" ต้าบอกพลางส่งปูให้ผมต่อ

    "นี่จ๊ะ มิ้นจัง" จ๋าบอกบ้างเมื่อเธอส่งกุ้งที่แกะแล้วให้ผม

    ฮือ ตูจะกินหมดไหมเนี่ย

    ผมมองไปรอบๆอย่างสงสัย เพราะนอกจากพวกเราแล้วไม่มีแขกคนอื่นมากินข้าวอะไรกันเลย

    "อืม พี่คะ" ผมถามพนักงานสาวคนนึงที่กำลังรินนํ้าให้อยู่ "แล้วแขกคนอื่นๆหละคะ"

    "อ๋อ" พนักงานรีสอร์ทบอก "ไม่มีหรอกจ๊ะน้อง ก็พวกน้องเช่ารีสอร์ทในโซนนี้ทั้งโซนเลยนี่นา"

    หา ?

    พนักงานสาวเธอยิ้มให้ผมแล้วก็เดินไปรินนํ้าใส่แก้วคนอื่นๆที่แก้วเริ่มว่าง ผมมองไปที่ซาระอย่างตกใจ

    งั้นก็หมายความว่า พื้นที่ที่เราอยู่นี่ ซาระเหมาหมดเลยสิเนี่ย ผมมองดูเธอจนอ้าปากค้าง  โห รวยโคตร

    และเมื่อจบอาหารเย็นแล้ว คนจากรีสอร์ทก็มาบอกกำหนดการของวันพรุ่งนี้

    "เรือจะออกจากรีสอร์ทตอน 9 โมงครึ่งนะครับ" เขาบอก "เราจะมีแว่นตาดำนํ้าให้ยืมนะครับ ส่วนรายละเอียดที่เหลือนั้นค่อยคุยกันพรุ่งนี้ครับ"

    และหลังจากนั้น พวกเราก็เริ่มเดินกลับไปยังบังกะโลของพวกเรา

    "งั้น เจอกันพรุ่งนี้นะครับ" เทรนบอก

    "จ้า" ฟ้ารับคำ

    เนื่องจากผมกับซาระอาบนํ้าแล้ว เลยแค่เข้าห้องนํ้าแค่แปรงฟันแล้วก็ให้สาวๆที่เหลือเข้าไปอาบนํ้าทีละคน

    "ฮ่า เย็นสบายดีจัง" ฝนพูดออกมาอย่างสดชื่น ตอนนี้สาวๆทุกคนอาบนํ้ากันเสร็จแล้ว ตอนนี้สภาพอากาศข้างนอกนั้นเย็นมากและมีลมพัดเข้ามาตลอด ทำให้เหมือนกับว่ามีใครเปิดแอร์ให้

    เย็นแบบนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมห้องพักของพวกเราไม่มีแอร์

    ตอนนี้แมวกับฟ้ากำลังเอาไดรฟ์เป่าผมตัวเองอยู่ ส่วนผมนั้นเอาเสื้อผ้าตัวเองที่เอาไปผึ่งจนแห้งแล้วใส่ถุงพลาสติกแล้วก็มัดเอาไว้

    "ต๊ะแก"

    เสียงประหลาดๆดังออกมาในห้อง สาวๆทุกคนยกเว้นผมหยุดกิจกรรมที่ตัวเองทำอยู่ทันที

    "สะ เสียงอะไรอะ" แมวถามออกมาอย่างกลัวๆ

    "ต๊ะแก"

    เสียงนั้นดังเป็นครั้งที่ 2 ฝนเองก็เริ่มมองไปรอบๆอย่างกลัวๆบ้าง

    "ฮือ มันดังอีกแล้วอ่า" จ๋าบอกออกมาเสียงสั่น

    "เสียงตุ๊กแกนะ" ผมบอกไปอย่างหน้าตาเฉยพลางล้วงหยิบขวดนํ้าตนเองออกมา

    "กรี๊ดดดด !!" แมวร้องลั่นออกมา "ตุ๊กแกเหรอ"

    แม่จ้าว แก้วหูแทบพัง  ผมแทบสำลึกน้ำเมื่อพวกเธอกรี๊ดลั่น กลัวอะไรนักหนา แค่ตุ๊กแกเอง

    "ต๊ะแก"

    "ฮือ มันร้องอีกแล้วอ่า" ซาระเองก็กลัวเหมือนกัน

    "เอางี้ๆ" ผมบอกไปอย่างรำคาญ "เดี๋ยวเราหามันแล้วก็ไล่มันออกไปข้างนอก โอเคไหม"

    "มะ มิ้นจังไม่กลัวเหรอ" จ๋าถามผม

    "กลัวอะไร แค่ตุ๊กแกเอง"

    "คะ แค่ตุ๊กแกเนี่ยนะ" จ๋าพูดออกมาเหมือนเธอจะร้องไห้

    เอ้าๆ รีบๆหาแล้วก็ไล่ๆมันไปก็จบแล้วมั้ง

    ผมเริ่มมองไปรอบๆผนังและตามซอกพื้นเพื่อตามหามัน

    "ฉะ ฉันจะช่วยหาด้วยนะ" ฝนลุกขึ้นแล้วก็เริ่มมองๆหามันพร้อมกับผมด้วยอย่างกลัวๆ "ฟะ ฟังเสียงของมันสิ"

    "ต๊ะแก"

    "เดี๋ยวนะ" ผมบอกให้ฝนหยุด "ฉันรู้แล้วว่ามันอยู่ไหน"

    "ไหนอ่า" ฟ้าถามออกมา

    "นั่นไง" ผมชี้ไปบนเพดานที่มันยังเกาะอยู่ ตัวใหญ่ดีเหมือนกันวุ้ย

    "ต๊ะแก"

    "กรี๊ดดดดดดด !" เหล่าสาวๆร้องลั่นกรี๊ดออกมาราวกับแหกปากกรี๊ดในคอนเสิร์ต

    โอ้ย หนวกหูโว้ย !

    แมวรีบวิ่งไปหยิบไม้กวาดออกมาและเธอก็จับด้วยมือทั้ง 2 ข้างสั่นราวกับเธอควบคุมมันไม่ได้

    "ไล่มันไปที มิ้น" แมวร้องออกมาอย่างกลัวๆ "ละ ไล่มันออกไปที"

    "ได้ๆ" ผมยื่นมือขอไม้กวาดจากแมวมาแล้วเริ่มยื่นไม้กวาดขึ้นไปข้างบนแล้วเริ่มเขี่ยๆมันออกไป มันเดินหนีก้านไม้กวาดของผมออกไปตรงอีกข้างของห้อง แต่มันก็ดันหล่นไปอีก

    แถมหล่นไปตรงหัวของฝนด้วย !!

    "อะ อะ อะไรอะ" ฝนถามพวกผมอย่างกลัวๆ "มะ มีอะไรตกอยู่บนหัวของฉันอะ"

    "อะ เอ่อ" ผมพยายามไม่บอกฝน เพราะดูเหมือนเธอจะกลัวมาก ขืนบอกทีกรี๊ดลั่นบ้านแตกแน่ - - "เอ่อ ฝน อยู่นิ่งๆนะ อย่าขยับนะ"

    ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆฝนเพื่อเตรียมจับมันแล้วเตรียมโยนมันออกไปข้างนอก และเริ่มเป็นไปได้สวยเพราะฝนเองก็อยู่นิ่งๆและเมือของผมเริ่มจะคว้ามันได้แล้ว

    "แล้ววววอะไรมันอยู่ อยู่บนหัววฝนล่ะ มิ้น อย่า อย่าบอกนะว่า ตะๆๆ"

    "อยู่ๆเฉยๆนะฝนไม่มีอะไรหรอก" ผมบอกกับเธอไปอย่างรำคาญ แม่คุณ จะกลัวอะไรนักหนา แค่ตุ๊กแกเอง  "นิ่งๆไว้นะ ห้ามกรี๊ด ห้ามขยับ ห้ามวิ่ง อยู่เฉยๆนะ"

    "อ่ะอ่ะโอเค ก่ะก่ะก้อได้ ต่ะต่ะแต่เร็วๆหน่อยยนะ เราากลัวววมาก เลย" 

    ผมยื่นมือไปเตรียมจะจับตัวมัน

    "ต๊ะแก"

    ร้องหาป้าแกไงฟะ !!

    "อ๊ายยยยยยย !!" ฝนรีบวิ่งไปรอบๆห้องอย่างกลัวๆ สาวๆคนอื่นๆนี่เดินหลบฝนเป็นแถบ "เอามันออกไป เอามันออกไป แง้"

    "ฝน" ผมร้องลั่นใส่ฝน "ใจเย็นๆ"

    เธอวิ่งไปบนฟูกเตียงแล้วก็สะดุดล้มตรงเตียง แต่ตุ๊กแกเจ้าปัญหาที่เกาะบนหัวของเธอนั้นดันกระเด็นแล้วมาเกาะตรงเสื้อชุดนอนของผมและเกาะบนท้องของผม

    "ว้ายยยย !!" จ๋าร้องลั่นออกมา "มะ มะ มะ มันเกาะบนตัวมิ้นอ่า"

    "เฮ้ย กลัวไรไปได้" ผมบอกไปอย่างเฉยๆ "เอาหละ เดี๋ยวจะเอามันไปปล่อยข้างนอกนะ"

    "จ๊ะ จ๊ะ" ฟ้าบอกออกมา

    ยังไม่ทันที่ผมจะเอื้อมมือไปจับมัน มันค่อยๆกระดืบตัวของมันหนีมือของผม ปีนไต่ขึ้นมาบนเสื้อของผมขึ้นมาข้างบนเรื่อยๆ และขึ้นมาตรงเกือบจะถึงหน้าอกของผมด้วย !!

    "เฮ้ย ไอ้บ้า" ผมร้องลั่นไปใส่มันอย่างตกใจเมื่อพบว่ามันค่อยๆกระดืบๆหนีมือของผมขึ้นมาบนหน้าอกผมเรื่อยๆ "ไอ้ตุ๊กแกลามก แกเป็นญาติกับไอ้ต้าไงฟะ ออกไปจากอกของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ เฮ้ยๆ อย่าไต่ขึ้นมา จักจี๋โว้ย ออกป๊ายยยยย !!"

    ถึงทีที่ผมต้องขยาดกับตุ๊กแกบ้างเมื่อมันไต่ขึ้นมาถึงหน้าอกของผมแล้ว ฝนและฟ้าคว้าหมอนออกมาแล้วก็ฟาดใส่ตัวของผมเพื่อไล่เอาตุ๊กแกออกมา แล้วพอมันร่วงลงมาที่พื้น แมวก็คว้าไม้กวาดที่เธอหยิบออกมาตีไล่มันออกไปข้างนอก

    "ออกไป๊ ออกไป๊" เธอเปิดประตูแล้วใช้ไม้กวาด กวาดไล่มันออกไป ซึ่งพอมันออกไปแล้ว เธอรีบปิดประตูทันที

    "เฮ้อ...." ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกพลางทรุดตัวไปลงนั่งกับพื้น

    "ขอโทษนะ มิ้น" ฟ้าบอกขอโทษผม

    "ช่างเถอะ ฟ้า" ผมบอกฟ้าไป พอกันทีกับตุ๊กแกลามกนั่น ไม่เอาแล้ว หยะแหยง

     

    -----------------

     

    ทางด้านฝั่งบังกะโลของผู้ชายนั้น ชายมองมาที่บังกะโลที่ผมอยู่เพราะมีเสียงกรี๊ดร้องดังลั่นออกมา

    "เป็นห่วงมากสินะ" หัวหน้าห้องบอกขึ้นและเดินมาข้างๆชาย เขาหันไปมองหัวหน้าห้องอย่างสงสัย

    "ห่วงอะไรเหรอ" ชายถามหัวหน้าห้อง

    "แกไม่ต้องมาปิดบังฉันเลย ชาย" หัวหน้าห้องบอกและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "ฉันรู้หมดแล้วหละ"

    "หา เรื่องอะไร" ชายรีบถามออกไปอย่างสงสัย

    "อย่ามาทำเป็นไก๋" หัวหน้าบอก "เรื่องของมิ้นกับนายไง นายนะ"

    ไม่นะ ชายคิดในใจอย่างจนตรอก ความแตกแน่

    "นายแอบชอบมิ้นใช่ไหมหละ"

    โป๊ก !!

    หัวของชายทิ่มลงไปตรงขอบไม้ของระเบียงหน้าห้องพักโดยไม่ตั้งใจ

    "มะ ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ" ชายบอกหัวหน้า

    "เหรอ" หัวหน้าย้อนถามตอบ "แล้วถ้าไม่ได้แอบชอบ ทำไมนายต้องสนิทและช่วยเหลือมิ้นขนาดนั้นด้วย"

    "ก็ ก็บอกแล้วไง ว่าฉันกับมิ้นเป็นเพื่อนกันมาก่อนนะ"

    "บอกความจริงมาดีกว่า ชาย" หัวหน้าห้องยิ้มออกมาอย่างชัยชนะ

    "ว่า นายกับมิ้นนะ เป็นอะไรกันแน่"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×