คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนพิเศษ - เที่ยวตะลุยเหนือ อีสาน ตอนสอง : คืนแรก ณ จังหวัดน่าน เจ้า
หลังจากที่ผมกับต้าสามารถเคลียรเรื่องปัญหาเมื่อกี้ได้ ( สรุปก็คือ ผมยอมยกโทษให้ต้ามันเพราะถือว่ามันเป็นสถานการณ์จำเป็น แต่ให้ตายเหอะ โดนผู้ชายจับก้นด้วยกันเนี่ย อึ้ยย..... ) พวกผมก็นั่งดู TV ในรถจนหนังจบไปแล้ว 2 เรื่อง ทิ้งให้ต้าขับรถอยู่คนเดียวนานเป็นชั่วโมง ๆ โดยเขาอาศัยหนังสือแผนที่บอกทางที่ซาระมีอยู่ในรถ จากบ้านเมืองสู่ชนบท 2 ข้างทางก็เป็นทุ่งนา การนั่งรถมาเที่ยวแบบนี้ถึงจะเหมื่อยและไม่ค่อยมีอิสระยืดแข้งยืดขาเหมือนตอนไปเกาะกูดก็ตาม แต่วิวข้างทางก็มีอะไรให้ดูมากกว่าเยอะ เส้นทางก็ขึ้นภูเขา รายล้อมด้วยป่าไม้เขียวขจีและมองเห็นการปลูกพืชแบบขั้นบันได ภูเขาลูกที่อยู่ไกล ๆ นั้นก็มีเมฆฝนปกคลุมภูเขาลูกนั้นราวกับมันเป็นหมวกให้กับภูเขาลูกนั้น ต้าปิดแอร์ในรถแล้วก็เปิดหน้าต่างรถแทน ลมเย็น ๆ พัดเข้าภายในตัวรถที่เย็นกว่าแอร์เสียอีก ผมสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าจมูกของผม ผมชื่นชอบที่จะอยู่กับธรรมชาติแบบนี้มากกว่าในตัวเมืองเสียอีก ถึงบ้านนอกของผมจะเป็นต่างจังหวัดก็ตาม แต่ก็เป็นแค่ทุ่งนาธรรมดา ๆ นับว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งรถและมามองดูวิวบรรยากาศบนภูเขาแบบนี้เป็นครั้งแรก มันช่างตื่นตาตื่นใจมากมายสำหรับผม
และในที่สุด พวกผมก็มาถึง ณ จังหวัดน่านแล้ว และที่พักของพวกเรานั้นก็อยู่ในอำเภทเชียงกราน ทางเข้านั้นจะเลี้ยวเข้าไปอีก ในครั้งแรกความรู้สึกนั้นผมเหมือนกับว่ามันเข้าไปในถิ่นทุรกันดารเลยนะ =_= ถนนก็เป็นดินลูกรัง แถมทางชันซะด้วยสิ ( เข้าใจสาเหตุแล้วว่าทำไมซาระถึงใช้รถทัวร์ไม่ได้ ) และเมื่อข้ามเนินภูเขาขนาดย่อมไปแล้ว ก็พบกับป้ายรีสอร์ทขนาดใหญ่ทางขวามือ และทางข้างหน้าก็เป็นลานจอดรถที่ปูด้วยก้อนหินขนาดเล็กแทนที่จะเป็นถนนดินลูกรัง และเมื่อพวกผมเปิดประตูลงไป ก็ต้องสูดเอาอากาศบริสุทธิเข้าเต็มปอดกันทุกคน บริเวณหน้าทางเข้ารีสอร์ทนี้เงียบสงบและมีแต่ป่าไม้ ไม่ได้ยินเสียงรถราที่วิ่งจากถนนหลักเลยนอกจากรถอีกคันของหัวหน้าห้องที่ขับตามมาและกำลังถอยหลังเอารถจอดเข้าที่จอดรถ อากาศเย็นสบายและชื้นเล็กน้อยปกคลุมพวกผม ยามที่ผมพัดมาเล็กน้อยก็ถึงกับหนาวสั่น ผมปรารถนาอากาศแบบนี้มากตั้งแต่ผมมาใช้ชีวิตในเมืองหลวง ทุ่งนาบ้านนอกของผมนั้นอากาศก็ไม่ได้เย็นและสดชื่นถึงขนาดนี้
" เย็นจังเลยเนอะ " แมวคุยกับผม มือของเธอกอดอกเอาไว้เพราะว่าเสื้อที่เธอใส่มานั้นบางและเนื้อผ้าไม่ได้หนาเหมือนผม ( แต่ใส่สีเข้มนะ ขอความกรุณาอย่าคิดลึก )
" นั่นสิ นี่ขนาดปลายฤดูฝนแท้ ๆ " ผมบอกพลางมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น มองไปที่ไหนก็มีแต่สีเขียวเต็มไปหมด มันทำให้ผมมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก >0<
" นี่ " แมนถอดเสื้อนอกที่เขาใส่มาคลุมไหล่แมว " ใส่ซะสิ "
มือของเธอจับที่เนื้อผ้าแล้วก็มองมาที่แมนอย่างเขินอายเล็กน้อย ผมมองดูแล้วรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย ชิ !
" อะ แฮ่ม... " หัวหน้าห้องทำเสียงระคายคอเสียงดัง แมนถึงกับต้องรีบถอยหลังหนีออกจากแมวอย่างรวดเร็ว " ซาระ เราไปเช็ดอินกันเลยดีไหม ^^ "
" ไฮ้ ! " เธอตอบหัวหน้าห้องอย่างร่าเริง พลางเดินนำพวกผมไปทางเข้ารีสอร์ท โดยที่หัวหน้าห้องมองมาที่แมนกับแมวอย่างเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนที่จะหันหน้าและเดินตามซาระไป
คิดไปเองเปล่าหว่าว่าหัวหน้าห้องมันรู้แล้วว่า 2 คนนี้มันเป็นแฟนกันเนี่ย - - ^ นับวันน่าเสียวสันหลังขึ้นทุกทีเลยวุ้ยไอ้หัวหน้าเนี่ย
ทางเข้ารีสอร์ทนั้นมีที่กันรถเข้าที่ทำจากไม้สัก แต่ไม่มีป้อมยามอยู่ข้าง ๆ เลย ทางขวานั้นประดับด้วยต้นไม้เมืองหนาวที่ผมมองดูแล้วคล้าย ๆ ต้นสน มีรั้วไม้กั้นอยู่และก็มีกระถางต้นไม้ปลูกไม้ดอกสีชมพูสดใส มองเลยทางขวาไปก็พบเหมือนทะเลสาปในหุบเขาเลย พื้นถนนยังปูด้วยถนนก้อนหิน ทางซ้ายนั้นมีบ้านไม้ที่เป็นตึกอำนวยการ สงสัยติดต่อที่พักกันที่นั่นแหละมั้ง และสักพัก ซาระก็ควงกุญแจมาพวงหนึ่ง
" เราจะได้ค้างที่บังกะโลหลังใหญ่เลยนะค่ะ " ซาระบอกอย่างร่าเริง " ต้ากับหัวหน้าก็ไปขับรถเข้ามาจอดข้าง ๆ ที่พักเลยนะคะ "
ซาระเดินนำพวกผมไปยังที่พัก โดยมีเจ้าหน้าที่รีสอร์ที่ใส่ชุดชาวเหนือเดินนำไปด้วย มันทำให้ผมอดมองไปรอบ ๆ ไม่ได้ ทางขวานั้นก็มีสวนดอกไม้เมืองหนาวมาให้ชม สนามหญ้าขนาดใหญ่ไม่มากก็อยู่ถัดไปเล็กน้อย แหม๋ แบบนี้เล่นบอลกันได้สบาย ๆ เลย *-* ทางซ้ายนั้นก็เป็นบ้านพักบังกะโลเรียง ๆ กันไป มันดูเหมือนมีกัน 1 ชั้นและ 2 ชั้นตามแต่ละหลัง แต่หลังคานั้นมุงลงมาเกือบถึงพื้น ตัวบ้านทำด้วยไม้ทั้งหลังและออกดูเหมือนบ้านพักในสวิตเซอร์แลนด์เลย
บ้านพักของพวกผมนั้นดูภายนอกแล้วเหมือนมีด้วยกัน 3 ชั้น เมื่อเจ้าหน้าที่รีสอร์ทเปิดประตูให้และพวกผมเข้าไปสำรวจดู มีห้องนอนอยู่ข้างใน รวมทั้งหมด 6 ห้อง ทุกห้องมีห้องนํ้าส่วนตัวพร้อมเครื่องทำนํ้าอุ่น , มีทีวี , ตู้เย็น , ตู้เสื้อผ้า และแอร์ให้พร้อม ( ไม่เข้าใจเลยว่าจะมีแอร์ไว้ทำไม อากาศโคตรเย็น -*- ) มีห้องโถงกลางที่เป็นห้องรับแขกพร้อมชุดเฟอร์นิเจอร์และทีวีครบครัน ตัวในบ้านนั้นทำด้วยไม้ผสมกับปูนและกระเบื้องปกติ เมื่อเดินไปหลังบ้านก็พบกับโต๊ะหินอ่อนที่ติดกับต้นไม้ที่ปลูกไว้และมีรั้วกั้น มีที่ตากผ้าอยู่ทางขวามือ บรรยากาศร่มรื่นมาก
เมื่อพวกผมสำรวจที่พักกันเสร็จแล้วก็เกิดการแย่งจองห้องพักกัน ระหว่างนั้นต้ากับหัวหน้าห้องก็เอารถมาจอดข้าง ๆ บ้านพักเสร็จพอดี
" เดี๋ยวพวกผมจะขนของไปให้นะครับ " ต้าบอกกับทุกคน " พวกผู้หญิงไปนั่งรอในบ้านเลยแล้วกันครับ ไม่ต้องมาช่วยหรอก"
หัวของผมมีเสียงปริออกมาเล็กน้อย หนอย จะบอกว่าผู้หญิงไม่ต้องทำอะไรอย่างนั้นเรอะ แต่ฉันเป็นผู้ชายนะ
" ไม่เป็นไรต้า " ผมบอกพลางเดินไปหลังรถตู้ที่เขาเพิ่มจะเปิดกระโปรงหลัง " ฉันช่วยถือให้ "
" ไม่ต้องคร้าบ " ต้าเอ่ยเสียงยานออกมา " งานนี้ให้ผู้ชายทำเถอะครับ "
" หมายความว่าไง ต้า ^^ + " ผมถามเสียงหวานออกไปจนผิดปกติ
" ก็งานนี้มันเหมาะกับผู้ชายนิครับ " ต้ายังพูดเสียงยานออกมาอีก หนอย จะบอกว่าฉันมันเป็นพวกผู้หญิงอ่อนแอเรอะ ฉันเป็นผู้ชายนะ ( โว้ย ! )
ผมเดินไปที่หลังรถแล้วก็หยิบกระเป๋าของใครก็ไม่รู้คนนึงขึ้นมา จนต้าต้องมองด้วยความประหลาดใจ
" งานยกของนะมันไม่แบ่งเพศกันหรอกนะต้า " ผมฉีกยิ้มอย่างน่ากลัวแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านพัก วางกระเป๋าลงบนพื้นแล้วก็เดินกลับไปที่หลังรถเพื่อหยิบกระเป๋าอีกใบ
" งั้นก็ได้ " ต้ายิ้มอย่างโหดเหี้ยมแล้วก็ยกกระเป๋าอีกใบขึ้น " งั้นมาแข่งกันมิ้น ว่าใครจะได้ขนกระเป๋าได้เยอะกว่ากัน "
" เอาเซ่ " ผมโต้กลับอย่างท้าทาย และวิ่งไปยังรถตู้อีกคันที่หัวหน้าห้องยังไม่ทันจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาเลย " ใครขนหมดคนสุดท้ายคน ๆ นั้นต้องไข่เน่า "
" เอาสิครับ " ต้ามองผมราวกับมีแผนในใจ
หึ ๆ มิ้นครับ เรื่องอะไรจะให้ผู้หญิงอย่างคุณเอาชนะผมได้หละครับ ต้าคิดในใจอย่างดูถูก
ผมคว้ากระเป๋าอันนึงได้แล้วก็วิ่งไปที่บ้านพัก วางลงไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งลงบันไดมาเพื่อมาเอากระเป๋าอีกอัน ในขณะที่ต้าเดินก็รีบวิ่งขนกระเป๋าแล้วก็รีบวางรีบมาขนกระเป๋าอีกอันอย่างรวดเร็ว ผมกับต้าเกือบวิ่งชนกันหลายครั้งเมื่อวิ่งสวนกัน มีตอนนึงที่ต้าวิ่งอ้อมลงบันไดไปอีกฝั่งเพื่อหลบเลี่ยงไม่ให้วิ่งชนกับผม ซึ่งมันก็เป็นการดูถูกผมอีกทางเพราะว่าระยะทางมันก็ไกลกว่าทางที่ผมวิ่ง ทำให้ดูเหมือนว่าต้าแข็งแรงกว่าผมจึงสามารถวิ่งได้ไกลกว่าผม ซึ่งผมก็ใช้วิธีอื่นโดยการเอามือจับราวบันไดแล้วก็กระโดดเหวี่ยงตัวออกมานอกทางเดินหน้าห้องพักลงมาบนพื้นสนามหญ้าหน้าห้องพักแทนโดยไม่สนใจว่าราวบันไดมันจะหักไม่หัก ส่งผลให้ต้าต้องทำเวลาในการวิ่งไปขนกระเป๋าให้ไวขึ้น และผมก็ต้องวิ่งให้ไวมากขึ้นเพื่อแข่งกับต้าให้ทันเวลา จากที่ต้องวางกระเป๋าเริ่มจะเป็นการโยนกระเป๋าไม่ก็ขว้างกระเป๋าไปแทน ตอนนี้ผมกับต้าไม่สนใจเรื่องของที่อยู่ข้างในกระเป๋าของคนอื่นจะแตกไม่แตก ผมกับต้าสนใจแค่ว่า ห้ามแพ้ !!
เมื่อกระเป๋าใกล้หมดแล้ว ต้าจึงเริ่มใช้วิธีการโยนกระเป๋าจากระยะไกล ในขณะที่ผมนั้นวิ่งแล้วใช้เท้าเหยียบบนผ้าเช็ดเท้า ไถลตัวเองมาตามพื้นห้องพักเพื่อเอากระเป๋ามาวาง จากนั้นก็เหยียบเท้าข้างเดียวกับผ้าเช็ดเท้าแล้วเท้าเปล่าอีกข้างก็เหยียบลงบนพื้นไม้ของห้องพัก หมุนตัวเองครึ่งวงกลมแล้วก็ไถลตัวเองกลับไปที่หน้าประตู ตอนนี้ทุกคนมองดูผมกับต้าราวกับกำลังดูการแข่งขันกีฬาอย่างหนึ่งเลย
" ของพวกเราจะพังไหมเนี่ย - - v " ฟ้าพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อมองเห็นต้าเขวี้ยงกระเป๋าลงมาแทนที่จะเอามาวางจากขอบหน้าประตู
" ไม่ต้องสน ฉันพนันข้างต้า " หัวหน้าห้องวางขนมที่พวกเขามาด้วยเป็นของพนันกัน
" ได้ ฉันเชียร์มิ้นจัง >_< " จ๋าวางของพนันด้วย
ในขณะที่ชายนั้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องบ้านพักแล้วก็มองดูผมกับต้าวิ่งแข่งกันเอากระเป๋าเสื้อผ้ามา ( โยน ) แข่งกันอย่างดุเดือด
นพเนี่ย เจอจี้จุดไปทีก็หยุดไม่ได้เลยแฮะ เขามองผมกับต้าที่เริ่มอ้าปากหอบหายใจแล้วขำเล็กน้อย
--------------------
หลังจากที่ผมกับต้าแข่งกันขนของเสร็จ ( ปรากฎว่าต้าดันเผลอเหยียบผ้าเช็ดเท้าตรงประตูหน้าบ้านพักแล้วลื่นล้ม ผมเลยเป็นฝ่ายชนะไปโดยปริยาย ฮ่าฮ่า ) จากนั้นก็ได้เวลาเลือกห้องกัน
ห้องนอนห้องที่หนึ่งนั้นเป็นห้องของชายกับหัวหน้าห้อง โดยชายซึ่งเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของหัวหน้าห้องที่เริ่มจี้จุดแมนกับแมว หลังจากที่เขาวางกระเป๋าลงบนพื้นห้องเสร็จแล้ว ชายยิงคำถามใส่หัวหน้าห้องทันที
" อ๋อ แมนกับแมวนะเหรอ " หัวหน้าห้องบอกเมื่อชายถามเสร็จ " เอาจริง ๆ ฉันแค่สงสัยการกระทำของ 2 คนนี้มาตั้งแต่งานเทศกาลโรงเรียนแล้วหละ ตอนที่ฟ้ามารายงานฉันว่าพบแมนมากับน้องสาว ทั้ง ๆ ที่ในประวัติส่วนตัวของแมนนั้นบอกว่าเขาเป็นลูกคนเดียว แถมตอนนั้นแมวก็ขอออกเวรไปเดินเล่นในงานโรงเรียนด้วย "
เวรกรรม นี่แสดงว่าเขารู้มาตั้งแต่งานโรงเรียนแล้วเหรอเนี่ย ชายคิดในใจอย่างเหลือเชื่อ เพราะในประวัติของนักเรียนทุกคนในห้องนั้นอยู่ในแฟ้มทะเบียนประวัตินักเรียนที่หัวหน้าห้องเป็นคนดูแลอยู่
" ว่าแต่นายเถอะ ชาย ตอนมิ้นไปเที่ยวสวนสัตว์แล้วเจอคนร้าย ทำไมนายถึงต้องไปช่วยด้วย แถมนายรู้ข่าวได้ยังไง " หัวหน้าห้องยิงคำถามใส่ชายบ้าง
" บ้าเรอะ ก็มิ้นโทรบอกฉันเอง ใครจะปล่อยให้เพื่อนตกอยู่ในอันตรายหละ " ชายตอบอย่างไม่ชอบใจ
" จิงอ่ะ " หัวหน้าห้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชายจนหน้าเกือบจะชนกัน สีหน้าก็กระหายความอยากรู้จนชายถึงกับเหงื่อตก
" เออ "
" แต่ช่างเหอะ " หัวหน้าห้องหันหลังกลับแล้วก็เดินไปที่กองสัมภาระของเขาเอง " ตอนนี้เรื่องของแมนกับแมวน่าสนใจกว่าจริงไหม "
มีเสียงหัวเราะหึ ๆ อย่างขนลุกดังออกมาจากตัวหัวหน้าห้อง
คบกันมาตั้งนานเพิ่งจะรู้ว่าหัวหน้าห้องน่ากลัวก็ตอนนี้แหละ ชายคิดในใจอย่างเสียวสันหลัง
อีกห้องนึงสุดทางเดินชั้น 2 ของบ้านพักก็เป็นห้องพักของแมน ต้า และ เทรน ( เพราะเมื่อหารจำนวนคนแล้วเทรนเกินมาคนนึง เลยมานอนรวมกับ 2 คนนี้ โดยเจ้าตัวเดินออกไปเอาหมอนกับผ้าห่มจากห้องนอนอีกห้องอยู่ ) ดังนั้นสองคู่หูคู่ซี้ซึ่ง 2 หน่อนี้กำลังวางแผนเรื่อง ๆ นึงอยู่
" ตามนี้นะแมน " ต้าผู้ออกเสนอไอเดียแผนการที่ว่าบอกกับแมนซึ่งเขาสนใจฟังอย่างกระตือรือร้น " พอนายทำให้มิ้นจังตกใจแล้ว ฉันจะออกไปทำตัวช่วยเหลือมิ้นทันที โอเคนะ "
" ได้ ๆ " แมนรับคำอย่างว่าง่าย เพราะเขาตั้งใจอยู่แล้วที่จะทำให้แมวประหลาดใจบ้าง
" เดี๋ยวฉันนอนพื้นแล้วกันนะ " เทรนบอกเมื่อเขาผลักประตูห้องที่ปิดเอาไว้เฉย ๆ ไม่ได้ล็อคเข้ามา มือของเขาหอบหมอนกับผ้าห่มมาด้วย " พอดีฉันเอาถุงนอนมาเผื่อ นาย 2 คนนอนบนเตียงไปแล้วกันนะ "
" ได้ ๆ ขอบใจมากเพื่อน " ต้ายิ้มให้กับนํ้าใจของเทรนที่มีต่อพวกเขา
อีกห้องนอนห้องหนึ่งนั้นเป็นห้องนอนเฉพาะของพี่น้องหมาป่า ปอกับปลานี่เอง
" เย้ ๆ " ปอกระโดดเล่นบนเตียงนอนในห้องพักเด๋งดึ๋งอย่างสนุกสนาน
" เบา ๆ หน่อยสิปอ " ปลาตำหนิเมื่อเขาถอดวิกออกมาเพื่อคลายความอึดอัดที่หูตนเอง " เดี๋ยวข้างของก็พังหรอก "
" ไม่เห็นเป็นไรเลย " ปอยิ้มตอบอย่างสนุกสนาน " เตียงที่นี่สนุกจังเลยนะปลา ลองมาโดดดึ๋งดูสิ "
" กะอีแค่เตียง สนุกตรงไหนเนี่ย "
แต่แปบเดียวหลังจากที่ปลาลองดูบ้าง เขาก็ไปกระโดดเด้งดึ๋งบนเตียงอย่างสนุกสนานพร้อมกับปอ โดยคราวนี้ทั้งคู่แข่งกันว่าใครจะกระโดดดึ๋งได้เร็วที่สุด
ฝั่งตรงข้ามห้องของห้อง 2 พี่น้องก็เป็นห้องของ 2 สาว แมวกับซาระนั่นเอง
" ว้าว นี่นะเหรอ ที่พอกหน้าแบบญี่ปุ่น " แมวตาลุกวาวเมื่อเห็นข้าวของที่ซาระหยิบออกมาวางบนโต๊ะเครื่องแป้ง
" อืม ซาระจะบำรุงผิวทุกสัปดาห์นะ แมวสนใจอยากมาลองกับซาระไหม ^^ " ซาระชวนแมว ซึ่งสาวน้อยพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น
" จ้า ขอบใจมากนะจ๊ะ ซาระ >_< "
ถัดไปอีกห้อง ก็เป็นห้องนอนของอีก 2 สาว นั่นก็คือ ฟ้ากับจ๋า ซึ่งงานนี้จ๋าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่
" ฉันอยากนอนห้องเดียวกับมิ้นจังจังเลย " จ๋าพูดเสียงซึมเมื่อรู้ว่าฝนมีประสงค์ที่จะนอนห้องเดียวกับผม
" อ้าว ทำไมหละ " ฟ้าถามอย่างสงสัย เธอเพิ่งเอาเสื้อที่จะใส่ตอนอยู่ในรีสอร์ทนี่แขวนใส่ในตู้เสื้อผ้าเสร็จ "
" ก็ ฉัน ฉัน " จ๋าหน้าแดงออกมาเมื่อเธอนึกถึงตอนที่ไปเที่ยวเกาะกูดกันคราวก่อน เธอมากอดผมราวกับหมอนข้าง " ก็ฉัน อยาก... "
" อยากอะไรเหรอ " ฟ้ายื่นหน้ามาถามใกล้ ๆ อย่างสงสัย
" ว้าย ! อย่ายื่นหน้าเข้ามาแบบนี้สิยะ "
" ก็เธอพูดเสียงเบาลง ๆ นี่นา " ฟ้าตอบ " นี่ หน้าเธอแดงแล้วนะ ไม่สบายเปล่า "
" ปะ เปล่านะ " จ๋ารีบแก้ตัวอย่างร้อนรน " คือ คือว่า ใช่ ๆ คืออากาศมันเย็นนะ แหะ ๆ "
" อ๋อ " ฟ้ารับคำอย่างว่าง่าย แล้วจากนั้นเธอก็กลับไปจัดการข้าวของของเธอต่อ โดยที่จ๋ามองดูกำแพงที่อีกฝั่งเป็นห้องนอนของผมอย่างโหยหา
และห้องสุดท้ายริมฝั่งทางเดินข้าง ๆ บันไดทางลงไปชั้นล่างนั้นก็เป็นห้องนอนของผมกับฝนนั่นเอง
" แต่ก็ไม่นึกนะว่าเธอจะไม่ขอนอนห้องเดียวกับฉันนะ " ผมคุยกับฝนพลางเปิดหน้าต่างและปิดมุ้งลวดรับลมเย็น ๆ จากภายนอก ที่ผมสงสัยเธอเพราะว่าตอนที่มีการเลือกห้อง ฝนอาสาคนแรกที่จะมาขอนอนห้องเดียวกับผม
" ฉันก็แค่อยากรู้นะจ๊ะ " ฝนเดินมาถามผมด้วยสีหน้าที่ใสซื่อ แต่แฝงไปด้วยแววตาจริงจัง
" อยากรู้เหรอ " ผมถามอย่างตกใจ
" ใช่ " ฝนตอบผมด้วยนํ้าเสียงที่เข้มขึ้น " ฉันสังเกตมานานแล้วนะ ไม่สิ แทบทุกวันมากกว่า "
ฝน นี่เธอ
" แล้วฉันก็อยากรู้มานานละ ว่ามิ้นนะ "
นี่ อย่าบอกนะว่า........
" ว่ามิ้นจังอ่า ชอบต้าอยู่เปล่านะซี่ >0< "
โป๊ก ! !
หัวของผมก้มไปโขกกับขอบหน้าต่างอย่างไม่ตั้งใจ อูยยย โนเลยมั้งเนี่ย
" บ้าเรอะ " ผมรีบตอบด้วยความไม่ชอบใจ " ใครจะไปชอบไอ้ลามกพรรณนั้นกัน "
" หรา แต่พักนี้เธอกับเขาสนิทกันใหญ่เลยนะ " ฝนล้อเลียนผม
" ตรงไหนมิทราบ - - "
" ไม่บอก ^^ " เธอกระโดดโลดเต้นไปที่กองข้าวของสัมภาระของเธอ โดยปล่อยให้ผมยืนอึ้งและงงอยู่อย่างนั้น
ให้ตายสิ ถามบ้าไม่รู้ ขนลุกซู่เลย ผมคิดอย่างไม่ชอบใจ ถึงเธอจะไม่สงสัยเราเรื่องที่เราเป็นนพก็เหอะ แต่แบบนี้มันก็ไม่ไหวนะ -*-
ในระหว่างที่พวกเราจัดข้าวของอยู่นั้น เทรนเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปหยิบลูกบอลในรถ และระหว่างนั้น เขาก็เห็นสิ่งที่เขาไม่นึกว่าจะได้เห็น และสิ่งนั้นทำให้เทรนต้องรีบวิ่งเข้าไปในบ้านพักและมาชั้น 2 อย่างรวดเร็ว เทรนวิ่งไปเคาะประตูห้องนอนทั้ง 6 ห้องโดยไม่สนใจคนในห้องเลย
" มีอะไร เทรน " หัวหน้าห้องเปิดประตูมาถามพร้อมกับทุกคนที่เปิดประตูออกมาดูด้วยความสงสัย
" คือ เมื่อกี้นะ " เทรนรีบบอกอย่างร้อนรน " ฉัน ฉันเห็นรถตู้ด้วยหละ "
" เห็นรถตู้แล้วมันผิดตรงไหน อาจเป็นนักท่องเที่ยวคนอื่นก็ได้ " แมวถามอย่างสงสัย
" คือ ข้างรถตู้นั้นนะ " เทรนรีบบอกพวกผมอย่างรวดเร็วจนพวกผมต้องตาโตกับทุกคนด้วยความตกใจ
" เฮ้ย เรื่องจริงนะ ! " ต้ารีบถามอย่างตกใจ
" เออเดะ จะโกหกไปทำไมวะ "
ผมรีบวิ่งออกจากห้อง ลงบันไดไปชั้นล่างแล้วก็ออกไปนอกบ้านพักและมองหารถตู้คันที่เทรนว่าอย่างรวดเร็ว แล้วก็เจอรถตู้ทั้ง 2 คันจอดอยู่ที่ข้าง ๆ บ้านพักเราฝั่งซ้ายมือนั่นเอง
" ไม่จริงหน่า " ผมพึมพำอย่างไม่น่าเชื่อ โดยมีคนอื่น ๆ ที่วิ่งตามผมลงมาดูและก็มองดูรถตู้ 2 คันนั้นอย่างตกใจไม่แพ้กัน
" มาได้ยังไง " ชายพูดออกมาเบา ๆ
เพราะรถตู้ 2 คันนั้น ข้าง ๆ รถติดไว้ว่า ' โรงเรียนคิงฟอร์ด แผนกมัธยมศึกษาตอนปลาย '
--------------------------
อย่างที่ผมโปะภาพไว้เมื่อตอนที่แล้ว นี่คือประสบการณ์ที่ผมเคยไปเที่ยวมาจริงๆครับ
อันนี้เลยครับ ทางเข้ารีสอร์ท ( เมื่อประมาณ 9 ปีที่แล้วนะ ตอนนี้ไม่รู้มีถนนลาดยางไปยัง )
อันนี้มองจากในรถ คือป้ายรีสอร์ทครับ
ซูมให้ดู
นี่เป็นถนนทางเข้ามาจนถึงที่จอดรถตอนที่ซาระเดินไปติดต่อเช็คอินครับ
นี่บรรยากาศก่อนเข้าบริเวณรีสอร์ท เหมือนทะเลสาปในหุบเขาไหมครับ ^^
รูปต่อไปนี้คือบรรยากาศรอบ ๆ รีสอร์ท เรียงภาพหมุนกล้องไปเรื่อยๆครับ
ขับรถเอารถเข้ามาจอดข้างๆบ้านพักครับ
อันนี้เป็นบ้านตอนที่ผมไปพัก ส่วนบ้านที่มิ้นและพรรคพวกไปพักนั้นจะอยู่อีกหลังครับ หลังนั้นจะมี 2 ชั้นและใหญ่กว่า
ความคิดเห็น