คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Mission 10 : ประชุมที่บ้านคิตตี้
นุ๊กกำลังยืนอยู่กับหัวหน้าห้องสาว พวกเขาทั้งสองคนยืนอยู่ที่หน้าทางเข้าพิพิทธภัณฑ์ท้องฟ้าอวกาศ ซึ่งเป็นสถานที่แหล่งเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องโลกอวกาศ สถานที่แห่งนี้อยู่หน้าโรงเรียนพอดี จึงเหมาะแก่การมานัดพบกันอย่างยิ่ง เพราะว่าบ้านของคิตตี้นั้นอยู่ใกล้โรงเรียนก็จริง แต่มีหัวหน้าห้องคนเดียวเท่านั้นที่รู้ที่อยู่บ้านของเธอ จึงต้องนัดเจอกันนั่นเอง
หนุ่มน้อยกระโดดอยู่กับที่พร้อมกับเดินไปมา ราวกับว่าเขากำลังวอร์มอัพก่อนออกกำลังกาย โดยที่หัวหน้าห้องสาวนั้นนั่งอยู่ม้านั่งใต้ร่มเงาไม้ มือของเธอจิ้มบนมือถือไอโฟนของเธออยู่ราวกับว่าเธอกำลังเช็ดตารางเวลาของเธออยู่
"ดูท่าทางตื่นเต้นจังเลยนะ" หัวหน้าห้องสาวถามนุ๊ก
"แหงสิ ครั้งแรกนี่หว่า ที่จะได้ไปเที่ยวบ้านผู้หญิงนะ" นุ๊กบอกด้วยสีหน้ากระตือรือร้น
"ชาตินี้ไม่มีใครคบแล้วไง" หัวหน้าห้องสาวถาม
"โอ้โห พูดซะอยากโบกสักที แต่มันก็จริง" นุ๊กห่อไหล่ หยุดกระโดดอยู่กับที่ทันที "แต่ที่มันสุดๆ ก็คือ วันนี้แหละจะได้เห็นไอ้กอร์ฟโดนรุม แอร็ย"
นุ๊กแอบแหล่มองดูหัวหน้าห้องสาว ซึ่งเธอรีบทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเขาทันที
"นั่นไง พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาเลย เฮ้ย ไอ้กอร์ฟ ทางนี้โว้ย" นุ๊กโบกไม้โบกมือ
ผมวิ่งไปยังทางที่นุ๊กโบกมือเรียกผม พร้อมกับดูนาฬิกาข้อมือเพื่อดูว่ากี่โมงแล้ว วันนี้ผมสวมชุดไปรเวสธรรมดา เสื้อสีฟ้าและกางเกงยีนส์สีนํ้าเงิน
"มาทันเวลาพอดีเลยวุ้ย" ผมพึมพำ
"เอาหน่า วันหยุดทั้งที แถมได้ไปเที่ยวบ้านสาวๆ อีก ตื่นเต้นหน่อยสิเว้ยเพื่อน ตื่นเต้วหน่อย" นุ๊กยิ้มแป้นบอกผม
"ช่ายๆ ตื่นเต้นจะตาย ฮ้าววววววววว" ผมอ้าปากหาววอด
"นี่เอ็งไม่รู้สึกไรเลยเหรอว่ะ" นุ๊กถามผมด้วยสีหน้าชวนสงสัย
"รู้สึกเด๊ะ วันหยุดทั้งทีอยากนอนมันถึงบ่ายสาม แต่ก็ต้องตื่นเอาตอนแปดโมง เฮ้อ อยากนอนต่อวุ้ย" ผมพึมพำพร้อมกับเอามือเช็ดนํ้าตาที่ไหลออกมาเล็กน้อย
"ถ้าพวกหล่อนรู้นะว่านายพูดแบบนี้นายมีหวังโดนตบแน่" เพื่อนผมบอกด้วยนํ้าเสียงไม่ชอบใจนัก
"พวกหล่อนไหน ? ใครเหรอ" ผมถามด้วยนํ้าเสียงใสซื่อ เพราะผมไม่รู้จริงๆ
"เออๆ ช่างเหอะ ฉันจะเบื่อความบื้อของนายจริงๆ" นุ๊กโบกไม้โบกมือไปมาราวกับไม่สนใจคำพูดของผม เล่นทำเอาผมสงสัยมากขึ้นไปอีก
หัวหน้าห้องสาวนั้นเธอมองดูและตั้งใจฟังทุกคำพูดของผมทุกคำ เธอแอบยิ้มเล็กน้อย พลางใช้นิ้วตัวเองดันแว่นตัวเองให้ขึ้นมาบนดั้งจมูก
"รอนานไหมย่ะ"
เสียงของคนที่สามดังขึ้น และเมื่อพวกเราหันไปมอง ก็พบกับเทียร์ที่ใส่เป็นชุดไปรเวสเช่นเดียวกัน เพียงแต่เป็นเสื้อแขนสั้นสีชมพู กางเกงสีขาวขาสั้น และชุดของเธอนั้นเหมือนเน้นโชว์ผิวขาวของเธอเต็มที่ ข้างหลังเธอนั้นเป็นผู้ชายสวมใส่ชุดสูธ ซึ่งมีรถเก๋งยี่ห้อราคาแพงสีดำจอดอยู่ข้างหลัง ดูก็เพิ่งรู้เลยว่าเธอนั่งรถมา
"ไม่นานหรอก เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง" ผมตอบโดยไม่ได้สนใจชุดที่เธอแต่งมากนัก
"งะ งั้นเหรอ" เทียร์เริ่มหลบตาผม "ก็ดีแล้วนี่นา ชั้นเองก็ไม่ได้อยากมาไวนักหรอก"
เธอเอานิ้วชี้ทั้งสองมือชนเข้าด้วยกัน ซึ่งผมมองแล้วไม่เข้าใจเลยว่าเธอทำแบบนั้นทำไม ส่วนนุ๊กนั้นมองดูราวกับมองดูละครสดอย่างไรอย่างนั้น
"อ้าว เห็นวันนี้คุณหนูรีบตื่นมาตั้งแต่เช้ามืด แถมให้เมดเกือบยี่สิบคนเข้าไปแต่งหน้าทำผมร่วมสองชั่วโมง แถมยํ้านักยํ้าหนาไม่ใช่เหรอครับว่าให้ดูดีในแบบคนธรรมดาที่สุด เพื่อจะได้มาเจอคุณกอร์ฟไวๆ ไงหละครับ" ชายในชุดสูธแซว
เด็กสาวหน้าแดงขึ้นมาทันที เธอรีบหันหน้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว
"ไอ้จัสตินบ้า!! พูดออกมาทำไมย่ะ หุบปากไม่เป็นรึยังไงกัน เงียบไปเลยนะ แล้วมาส่งชั้นแล้วก็รีบๆ ไปได้แล้วย่ะ" เทียร์โวยวายออกมาเสียงดังลั่นราวกับเด็กประถม โดยชายคนนั้นได้แต่ยกมือห้ามเธอ ดูเหมือนว่าแรงที่เธอทุบตีเขาจะเบาบางเหมือนเด็กๆ ไม่มีผิด โดยพวกเราสามคนมองดูปฏิกิริยาของเธอ
แต่แล้วเมื่อเธอเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เธอรีบเอามือไขว้หลังทั้งสองข้างแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น และเมื่อเธอหันหน้ามาสบตากับผม เธอหน้าแดงแป้ดไปทั่วทั้งหน้า เป็นอาการีที่ผมไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียว
"อยะ อย่าเข้าใจผิดนะย่ะ ฉันก็แค่ไม่อยากมาสายก็เท่านั้นเอง" เทียร์เอามือกอดอกแล้วก็สะบัดหน้าหนีผมทันที
ผมก็แค่พยักหน้าเล็กน้อย สงสัยคงจะไม่อยากมาสายจริงๆ คงเหนื่อยละสินะ หน้าแดงแบบเนี้ย
และเมื่อคนรับใช้ของเทียร์กลับไปแล้ว หัวหน้าห้องสาวก็เก็บมือถือไอโฟนของเธอแล้วก็ลุกขึ้นยืน
"งั้นก็ไปกันเถอะ" เธอบอก โดยที่คนอื่นๆ ตามเธอไปโดยไม่มีใครพูดอะไรอีก ยกเว้นเทียร์ซึ่งแอบน้อยใจผมอยู่
ตาบ้า ไม่ดีใจเลยรึยังไงย่ะที่ฉันอุตส่าห์รีบมาแบบเนี่ย เธอก้มลงแล้วก็เอามือลูบแขนของเธอ อุตส่าห์ใส่ชุดแบบนี้มาทั้งที
ทางไปยังที่อยู่ของคิตตี้นั้นอยู่ถัดจากปากซอยทางเข้าโรงเรียนของพวกเราไปแค่สี่ซอย แต่เมื่อเข้าไปแล้ว เส้นทางเดินยังกับเขาวงกต มีเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ลึกพอสมควร ถึงระยะทางดูเหมือนจะไม่ไกลเท่าไหร่นักระหว่างซอยย่อยต่างๆ แต่ถ้าไม่รู้ทางนี้มีหวังหลงได้ง่ายๆ และในที่สุด พวกเราก็มาอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง มีสองชั้นและดูธรรมดาๆ ไม่ได้หรูหรามากมายอะไร มีที่จอดรถและสนามหน้าบ้านเล็กน้อย ผมดูแล้วบ้านผมยังมีขนาดใหญ่กว่าเลยนะนั่นนะ
"ที่นี่แหละบ้านของคิตตี้" หัวหน้าห้องบอก
"เฮอะ นี่นะเหรอบ้าน อะโด่ ธรรมดาสุดๆ" เทียร์ทำท่าหยิ่งยะโสตอนพูด
"ถ้านี่ธรรมดา แล้วบ้านตูไม่รังหนูเลยเหรอว่ะ" นุ๊กพึมพำ
แต่หัวหน้าห้องไม่ได้สนใจคำพูดของเธอนัก เธอกดกริ่งที่รั้วบ้าน และสักพัก คิตตี้ก็เดินออกมาต้อนรับพวกเรา
"สวัสดีจ้า เชิญเข้ามาก่อน"
เธอสวมใส่ชุดสีชมพูแขนสั้น กางเกงขายาวสีขาว และรองเท้าแตะ ดูเหมือนว่าเธอจะดีใจมากที่พวกเราเดินมาถึงได้ ผมคิดว่าเธอคงดีใจที่พวกเราเดินมากันแล้วไม่หลงมากกว่า แต่ทำไมเธอต้องมองดูผมตลอดเวลาด้วยนะ แล้วสำคัญ เหมือนวันนี้เธอจะน่ารักเป็นพิเศษเลยแฮะ
"มีอะไรเหรอกอร์ฟ" เธอเอียงหน้าถามผมด้วยสีหน้าใสซื่อ
"อ๋อเปล่า ไม่มีอะไร" ผมส่ายหน้าตอบโดยไม่ใส่ใจนัก แล้วก็เดินตามหัวหน้าห้องที่เดินเข้าไปในบ้านของเธอเป็นคนแรก และคิตตี้ก็เดินเข้าไปในบ้านต่อทันที เทียร์นั้นหยิบผ้าเช็ดหน้ามากัดอย่างเคียดแค้นและราวกับจะฉีกมันให้ขาดให้ได้
ฮึ้ย แกนะแก บังอาจแต่งตัวน่ารักมาเพื่อหวังจะเอาใจกอร์ฟอย่างนั้นเหรอ โอ้ย ทนไม่ไหวแล้ววววว
เธอเหลือบตามองดูนุ๊กที่จับตามองเธออยู่ เขาสะดุ้งทันทีเมื่อรู้ว่าเธอหันหน้ามามองเขา
"มองไร มีปัญหาเรอะ" เธอตะคอกถาม
"ไม่ ไม่มีอะไร" นุ๊กรีบตอบอย่างรวดเร็วแล้วก็เดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว
วันนี้คงได้มีอะไรหนุกๆ ให้ดูแหงม เด็กชายยิ้มอย่างร่าเริง
ภายในบ้านของคิตตี้นั้นเหมือนบ้านทั่วๆไป ชุดรับแขกเก้าอี้โต๊ะทำจากไม้ธรรมดา ทีวีจอ 32 นิ้ว LCD รุ่นธรรมดา ไม่ใช่แบบ HD ห้องนํ้าเล็กๆ ใต้บันไดทางขึ้น แต่ที่พอสะดุดตาหน่อยก็คือ ชั้นหนังสือที่อยู่ติดผนังข้างๆ โต๊ะรับแขกเนี่ยแหละ ผมมองจากระยะไกลแล้ว มันตู้หนังสือการ์ตูนชัดๆ แถมตู้เบอเร่อเลยด้วยซํ้า
"รอก่อนน้า เดี๋ยวจะเอานํ้ามาให้ดื่มจ๊ะ เอานํ้าอัดลมดีไหม"
"ตามสบาย ฉันยังไงก็ได้" หัวหน้าห้องนั่งลงบนโต๊ะรับแขกแล้วก็วางกระเป๋าลง แล้วเปิดเพื่อหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมา
"ชั้นขอผ่าน ไม่เอาหรอกนํ้าธรรมดาๆ นะ" เทียร์ยกมือห้ามบอก
ดูเหมือนเด็กสาวจะไม่ได้สนใจเทียร์เท่าไหร่ เธอเดินเข้าไปในครัว และสักพักก็มีเสียงหยิบแก้วดังออกมาทันที
ผมเดินไปดูที่ตู้หนังสือการ์ตูนด้วยความสนใจ เพราะถ้าเทียบระหว่างหนังสือเรียนกับหนังสือการ์ตูนละก็ ยังไงผมก็ต้องเลือกหนังสือการ์ตูนก่อนอยู่แล้ว
"หนังสือการ์ตูนเยอะเลยแฮะ" ผมบอก โดยที่นุ๊กเองก็สนใจเดินมาดูด้วย ส่วนเทียร์นั้นแอบทำหน้างอนอยู่ห่างๆ
"อ๋อ แม่ของคิตตี้เขาเป็นนักเขียนการ์ตูนนะ" หัวหน้าห้องบอก
"เหรอ เขียนเรื่องไรอ่ะ" ผมถามพร้อมกับลองหยิบออกมาดูเล่มหนึ่งโดยไม่ได้ดูสันปกว่ามันมีรูปอะไร
"โดจิน Yoai นะ" หัวหน้าห้องตอบ
"ห๊ะ!!" นุ๊กอ้าปากค้าง "จริงงะ"
"จริงด้วย" ผมเริ่มมองดูหนังสือที่ผมหยิบออกมาด้วยสีหน้าขยะแขยง หน้าปกนั้นเป็นรูปผู้ชายสองคนหน้าตาแบบเกาหลี แต่เปลือยกายท่อนบนทั้งคู่ แถมกอดกันเสียอีก แล้วมีเขียนชื่อเรื่องว่า 'รักต้องห้ามของพี่น้อง'
นี่มันแนวการ์ตูนเกย์ไม่พอ ยังออกแนวพี่น้องอีกเหรอว่ะ ผมมองดูด้วยสีหน้าขยะแขยง และเมื่อมองไปบนชั้นหนังสือ ก็พบเจอแต่หนังสือการ์ตูนเกย์ทั้งนั้น ไม่ว่าจะชื่อเรื่อง 'หักสวาท เจ้าชายรูปงาม' หรือชื่อเรื่องว่า 'ความรักของกุนคุง' แต่ละเรื่องชวนอ้วกเสียจริงๆ
"รอนานไหมจ๊ะ อ้า นั่นมัน..." คิตตี้เดินถือถาดใส่แก้วมาให้ เธอตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นผมหยิบการ์ตูนออกมาดู
"อ๋อ โทษทีนะที่หยิบออกมาโดยไม่ขอก่อน" ผมรีบบอก
"ไม่เป็นไรหรอก" คิตตี้ยิ้ม พลางวางถาดลงบนโต๊ะ "แหม๋ ไม่นึกนะว่ากอร์ฟจะชอบการ์ตูน Yoai ด้วย"
"ไม่ใช่เลย" ผมรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว "แต่ก็ เป็นผลงานที่แม่เธอเขียนไม่ใช่เหรอ เอ่อก็ รูปสวยดีนะ"
ผมจำใจชมไปงั้น ทั้งๆ ที่ใจจริงผมอยากจะปามันทิ้งจะตายอยากอยู่แล้ว
"อ๋อ อันนั้นนะ ชั้นเขียนเองแหละ" คิตตี้ตอบด้วยนํ้าเสียงเอียงอาย
"จริงงะ" ผมถาม โดยพยายามปั้นหน้าไม่ให้ตกตะลึงไปมากกว่านี้
"ก็แหม๋ ชีวิตรักๆ ของชายหนุ่มสองคนเนี่ย มันน่าลุ้นระทึกดี จริงไหม" เธอเอามือทั้งสองข้างจับแก้มตนเอง
น่าโยนทิ้งถังขยะนะสิไม่ว่า ผมคิดอย่างเครียด
แม้แต่เทียร์เองยังตกตะลึงเลยว่าคิตตี้แอบชอบนิยมแนวนี้ด้วย นั่นทำให้เธอยิ่งทำหน้ารังเกียจเธอมากขึ้น ซึ่งคิตตี้ไม่ได้สังเกตถึงเรื่องนี้
"ถ้ากอร์ฟชอบละก็ ยืมไปอ่านได้นะ ฉันมีเขียนเป็นไตรภาคถึงสิบเล่มเลยแหละ" คิตตี้ถามผม
"ไม่ดีกว่า เกรงใจ" ผมรีบวางหนังสือเล่มนั้นบนตู้ที่เดิมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับรีบซ่อนมือไปข้างหลัง เพราะฝ่ามือของผมทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งมือ "เอาเป็นว่า มาคุยเรื่องงานกันดีกว่านะ"
"ว้า น่าเสียดาย" คิตตี้แอบยิ้มเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหยิบแก้วนํ้าเพื่อส่งให้ทุกคนดื่ม โดยหัวหน้าห้องนั้นหยิบมาดื่มเป็นคนแรกและทำหน้านิ่งตลอด ราวกับว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าคิตตี้แอบนิยมแนวนี้ ส่วนเทียร์นั้นมัวแต่ตกใจจนเผลอรับแก้วนํ้าดื่มจากคิตตี้โดยไม่รู้ตัว
หัวข้อการคุยของพวกเรานั้นก็คือการเลือกหัวข้อในการทำรายงาน ซึ่งหัวข้อนั้นสรุปสุดท้ายก็ไปที่บ้านของเทียร์ ที่บ้านเธอทำธุรกิจส่งออกรายใหญ่ของประเทศอยู่
"อยะ อย่าเข้าใจผิดนะย่ะ" เทียร์ท้วงขึ้นมาเมื่อหัวหน้าห้องตกลงที่จะไปที่บ้านของเธอในอาทิตย์หน้าเพื่อไปดูกิจการของเธอ "ชะ ชั้นก็แค่ไม่อยากให้พวกเธอต้องทำงานลำบากก็เท่านั้นเอง"
"งั้นเหรอ" ผมถามเธอ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ผมหันหน้าหนีไปทางอื่น เพราะกลัวถูกเธอว่าอีก อารมณ์เหมือนอยากว่าอะไรผมซักอย่างเลย
เทียร์นั้นเหมือนทำหน้าตาไม่พอใจมากขึ้น เธอนั่งลงแล้วก็กอดอก ทำหน้าบึ้งมากกว่าเดิมเสียอีก เมื่อกี้ดูเหมือนว่าเธอแกล้งทำหน้าบึ้งนะนั่น แต่งวดนี้เหมือนเธอจะหน้าบึ้งจริงๆ ด้วยวุ้ย
"โกรธอะไรเหรอเทียร์" ผมถามเธอ
"ใคร ใครโกรธอะไร แล้วทำไมฉันต้องโกรธด้วยเล่า" เทียร์หันหน้าหนีแล้วตอบด้วยนํ้าเสียงกระด้างเล็กน้อย
"ก็ดูท่าทางโกรธนี่นา" ผมถามเธอ
"ไม่ได้โกรธซักหน่อย"
"ก็โกรธอยู่เห็นๆ นี่นา"
"เดี๋ยวแม่ก็โกรธจริงๆ ซะเลย จะเซ้าซี้ถามไปถึงไหนย่ะ" เทียร์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วถลึงตาจ้องมองผม
"หยึย ไม่ถามแล้วค้าบ" ผมรีบนั่งลงอย่างสงบเสงี่ยมและไม่พูดอะไรอีก
เด็กสาวนั่งลงและทำหน้างอน เหมือนผมได้ยินเธอพึมพำออกมาว่า ตาบ้า อะไรสักอย่างด้วยนะ แต่ไม่กล้าถามเหมือนกัน ดูๆ ไปแล้วเธอก็น่ากลัวใช่ย่อยนะเนี่ย
ผมหันหน้ามองนุ๊กเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา แต่นุ๊กเองก็ทำหน้าบึ้งใส่ผมอีก
"งี่เง่า" เขาว่าผม
"อะไรอีกละเนี่ย" ผมโต้กลับด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ "ไม่เข้าใจ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะเนี่ย"
"เฮ้อ นายนี่น้า" นุ๊กเอามือจับหน้าผากตัวเอง
"เอาหน่าๆ" คิตตี้ยกมือทั้งสองข้างขึ้น "อย่าทะเลาะกันเลยนะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปบ้านเทียร์กันนะ"
แต่เด็กสาวเทียร์ก็ยังหน้าบูดไม่หาย เล่นทำเอาบรรยากาศยังไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย
"อุ้ย ดูซิ เครื่องดื่มหมดแล้ว งั้นเดี๋ยวชั้นไปเอาเครื่องดื่มมาให้นะ" คิตตี้ยิ้มบอกกับทุกคนก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ครัวอย่างรวดเร็ว
เธอเดินไปที่ห้องครัว แล้วก็เปิดดูในตู้เย็นเพื่อมองหาเครื่องดื่ม แต่ก็หมดเกลี้ยง เธอจึงมองไปทั่วตู้เย็น แล้วก็เจอขวดที่มีรูปพวงองุ่นติดอยู่ที่สลาก เธอจึงหยิบออกมาดู ปรากฎว่ายังเต็มขวด เธอจึงหยิบมันออกมาและเตรียมเอามาเสิร์ฟทันที
และเมื่อเด็กสาวเดินกลับมาที่ห้องรับแขก บรรยากาศก็ยังไม่ดีขึ้น เทียร์ก็นั่งงอนอยู่เหมือนเดิม ส่วนผมนั้นราวกับอยากหดหัวให้จมไปกับเก้าอี้ไม้ให้ได้เลย
"เอาเป็นว่าเรื่องคุยงานเดี๋ยวเอาไว้คุยกันทีหลังละกันนะ" คิตตี้รินเครื่องดื่มลงบนแก้วของทุกคน "อะ ดื่มกันหน่อย"
และเมื่อคิตตี้ยื่นแก้วให้เทียร์ เธอคว้าแก้วที่เธอก็ดื่มมันอย่างรวดเร็ว นั่นยิ่งทำให้ผมรู้ได้อีกว่าเธอคงโกรธจรริงๆ นะแหละ แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเธอโกรธผมเรื่องอะไรกันแน่
"ขอบใจ" หัวหน้าห้องรับแก้วนํ้าดื่มมาจากคิตตี้ แล้วเธอก็ดื่มเงียบๆ เธอมองพวกผมมาตั้งแต่แรกแล้ว ดูเหมือนเธอกำลังคิดพิจารณาอะไรอยู่
"เอาปะกอร์ฟ" คิตตี้ถามผม
"ไม่ดีกว่า ขอบคุณ" ผมยกมือปฏิเสธ และคนสุดท้ายที่ดื่มก็คือ นุ๊ก นั่นเอง จึงมีแต่ผมและคิตตี้ที่ไม่ได้ดื่ม
"เอ้อ คิตตี้ นํ้าอะไรหว่า อร่อยดี" เทียร์ถาม ดูเหมือนนํ้าเสียงและคำพูดของเธอจะเริ่มแปลกๆ
"นํ้าองุ่นแหละมั้ง สงสัยแม่ชั้นซื้อมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่เห็นท่านดื่มซะที" คิตตี้ยักไหล่ แล้วก็รินให้เทียร์อีกแก้วเมื่อเธอยื่นมาให้ริน
"อีกแก้วด้วย" หัวหน้าห้องยื่นแก้วมาให้เธอ ซึ่งเธอก็รินให้
"เอาด้วย" นุ๊กเองก็ก้มหน้าและยื่นแก้วมาให้คิตตี้ริน
"อร่อยขนาดนั้นเชียวเหรอ" ผมเริ่มสนใจเครื่องดิ่มปริศนาที่คิตตี้เอามาให้ทุกคนดื่ม "ขอสักหน่อยก็ดี"
"โอเคจ้า" คิตตี้รินมันมาให้ผม และเมื่อผมรับมาแล้วผมยกมันขึ้นจ่อที่ริมฝีปาก แต่เมื่อผมดมแล้วก็รู้สึกแปลกๆ จึงไม่ได้ดื่มและมองดูนํ้าสีแดงนั่นอย่างสงสัย
"เอ่อ คิตตี้ เหมือนกลิ่นมันจะแรงๆ ไปหน่อยนะ" ผมถามเธอเพราะเริ่มสงสัยเครื่องดื่มที่ว่านี้
"เอ๋ กลิ่นแรงเหรอ" คิตตี้ถาม และเธอก็ยกขวดมันขึ้นมาดมบ้าง "อืม กลิ่นแรงจริงๆ ด้วย"
"นํ้าอะไรเนี่ย" ผมถามเธอ แต่ยังไม่ทันที่ผมได้รับคำตอบจากคิตตี้ ปรากฎว่านุ๊กเอียงตัวมานอนซบกับผม และเมื่อผมหันไปมอง ปรากฎว่าผมเห็นสายตาของเขาดูเลื่อนลอนยังไงพิกล แถมหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
"เฮ้ยนุ๊ก เป็นไรเปล่า" ผมถามเขา แต่นุ๊กนั้นกลับยิ้มออกมาแปลกๆ
"นํ้าบ้าอะไรตูไม่สนหรอกนะเว้ย" นุ๊กพยายามยันตัวเองออกมาจากตัวผม แต่ดูเหมือนจะทำได้ยากลำบากเหลือเกิน "อีกแก้วเด๊ะคิตตี้ เอิ้ก"
พล็อกๆ
นุ๊กยืนขึ้นแล้วก็เดินตัวเอียงไปเอียงมา แล้วขาของเขาก็ชนกับขาของผม ทำให้เครื่องดื่มหกใส่ตัวผมจนเสื้อผมเปียกไปหมด
"อ้าวเฮ้ย ไอ้นุ๊ก" ผมสบถด้วยความไม่พอใจ
"ฮ่าฮ่าฮ่า ก๊าก ก๊าก เอิ้ก" นุ๊กหัวเราะออกมาดังลั่น
"อะไรของมัน" ผมยกมือผมขึ้นเพราะมันหกมาโดนมือด้วย แต่เมื่อผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์ ผมเริ่มตกใจและรู้เลยว่าคิตตี้เอาอะไรมาให้ทุกคนดื่ม
"คิตตี้ นี่มันไวท์ไม่ใช่เรอะ" ผมถามเธอเสียงดัง
"ว้าย จะ จริงเหรอ" คิตตี้เริ่มทำสีหน้าไม่ดีนัก "ละ แล้วรู้ได้ยังไงหละ"
"นี่มันไวท์ กลิ่นมันจะไม่แรงนัก พ่อฉันเคยเอามาดื่มอยู่" ผมรีบบอก จากนั้นก็หยิบขวดที่คิตตี้ถืออยู่หมายจะเอามาดูว่าใช่รึเปล่า แต่เมื่อผมยกขวดมันออกมาจากมือของคิตตี้แล้ว มือของเทียร์ก็คว้าหมับมาจับมือของผมทันที
"อารายไอ้กอร์ฟ" เทียร์มองผมด้วยด้วยแววตาไม่พอใจ หน้าของเธอแดงจัด "จะริบไปดื่มคนเดียวเหรอย่ะ เอิ้ก.."
"ทะ เทียร์ ใจเย็นๆ ก่อนนะ" ผมรีบจับมือของเธอเพื่อเอามือของเธอออก แต่มือของบุคคลที่สามก็มาจับที่มือของผมอีก และเมื่อผมกันไปมอง ก็พบว่าหัวหน้าห้องสาวเองก็จับมือผมเอาไว้ด้วยเช่นกัน
"ช้านเห็นด้วยนะ" หัวหน้าห้องพึมพำบอก ใบหน้าของเธอดูน่ารักยังไงๆ พิกลเมื่อเธอหน้าแดงแบบนี้ "เอามาแบ่งให้พวกชั้นดื่มเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"เอามาให้ชั้นต่างหาก" เทียร์พยายามออกแรงดึงมือผมไปทางเธอ"
"เอามาห้ายช้าน" หัวหน้าห้องฉุดผมไปทางเธอ
ตอนนี้ข้างหน้าผมมีสองสาวที่ต่างคนต่างมองผม และไม่มีใครยอมใครด้วย ผมเริ่มรู้สึกถึงความซวยที่กำลังจะมาเยือนผมในไม่ช้านี้อยู่
ความคิดเห็น