Help i am a Girl ! Special !! : ตอนพิเศษ

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนพิเศษ - เที่ยวตะลุยเหนือ อีสาน ตอนแรก : เหตุเกิดบนรถ

(เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากที่สอบเทอม 1 ของชั้น ม.5 กันในภาค 2)

ในที่สุดกำหนดการไปเที่ยวก็มาถึง และก็เช่นเคยเหมือนตอนที่ผมกำลังจะไปเกาะกูด ผมตื่นเต้นมากในคืนวันก่อนไป ผมจัดกระเป๋าเสื้อผ้าอย่างร่าเริงเพราะงวดนี้เธอจะไปทั้งหมด 7 วัน 6 คืน ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะพาพวกผมไปกันยังไง แต่ผมคงเดาไว้ก่อนว่าคงนั่งรถทัวร์ไปเหมือนตอนที่ไปเกาะกูด โอ้ย ตื่นเต้น >0<
แต่ผมมีปัญหาอยู่อย่าง ผมไม่มีเสื้อกันหนาว เพราะเนื่องจากเสื้อกันหนาวตัวนึงแพงมาก ( สำหรับผม ) และในช่วงหน้าหนาวทั้ง 3 ปีที่ผ่านมาตอนผมเรียนโรงเรียนชายล้วนก็ต้องทนความหนาวไปวัน ๆ เพราะเป็นนักเรียนไม่กี่คนที่ไม่มีเสื้อกันหนาวใส่ ซาระเตือนพวกผมว่าให้เอาเสื้อกันหนาวไปด้วย เพราะตอนนี้ที่ที่เราจะไปเที่ยวมันก็เริ่มหนาวแล้ว ( เพราะโรงเรียนคิงฟอร์ดปิดเทอมประมาณปลายเดือนตุลาคมนั่นเอง )
" ไงมิ้น " พี่เฟิร์นเรียกผมหลังจากเคาะประตูห้อง ผมเดินไปเปิดประตูให้ก็พบเสื้อกันหนาวสีขาวและที่ครอบหูสีขาวถืออยู่ในมือ ( ผมคิดโล่งอกในใจว่าดีทีมันไม่เป็นสีชมพูอีก -*- ) " พี่กะไว้แล่วว่าเราคงไม่มีเสื้อกันหนาวหรอก เพราะตอนที่พวกพี่ไปขนของมาจากห้องเช่าเราตอนแรก พี่ไม่เห็นเรามีเสื้อกันหนาวเลย "
" อืม ขอบคุณมากครับพี่ " ผมพูดพลางยื่นมือรับเสื้อกันหนาวจากพี่เฟิร์น นุ่มดีแฮะ " ใจจริงผมก็อยากขอเงินพี่ไปซื้อนะครับ แต่... "
" เราไม่ต้องเกรงใจพี่กับดอกเตอร์หรอก พี่ว่าดอกเตอร์คงสนับสนุนเรื่องเงินให้เราเต็มที่นะ เพราะดอกเตอร์เองก็ต้องรับผิดชอบเรื่องของเราสิ อย่าลืม "
มันก็จริงนะครับ เพราะหลังจากเลิกเรียนผมก็กลับโรงพยาบาลเลย ไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรือซื้ออะไรหากไม่ได้ไปกับซาระหรือมีคำสั่งจากดอกเตอร์ให้พาปอกับปลาไปสวนสัตว์เมื่อวาน เพราะผมเกรงใจนั่นเอง เหอ ๆ
" อ้อ แล้วก็ข้อปฏิบัตินะมิ้น " พี่เฟิร์นเตือนผมขณะที่ผมเอาเสื้อกันหนาวยัดใส่กระเป๋า " ในการไปเที่ยวครั้งนี้นะ....... "
" อ๋อ พี่จะบอกว่าให้ผมระวังตัวเองให้มากขึ้นใช่ไหมครับ " ผมตอบพี่เฟิร์นราวกับรู้ดี " ผมรู้ครับว่าตัวผมยังโดนองค์กรนั่นตามล่าอยู่ "
" เปล่า พี่จะบอกเราว่า ช่วยดูแลปลาหน่อยแล้วกัน เกิดเขาหลุดออกมาให้คนอื่นเห็นหูเห็นหางละยุ่ง " พี่เฟิร์นบอก " ส่วนเราก็อย่าลืมทาครีมนี้ด้วยนะ "
พี่เฟิร์นยื่นขวดนํ้ายาขนาดเล็กที่ใหญ่ราว ๆ กับขวดยาหม่องมาให้ ผมรับมันมาและเปิดดู พบว่ามันมีครีมสีขาว ๆ อยู่ในนั้น
" เราไปที่หนาว ๆ นะ ผิวได้แตกแน่ " พี่เฟิร์นยิ้มบอกผม " เดี๋ยวผิวเราก็หมดสวยพอดีเนอะ ^^ "
" พี่ครับ ผมเป็นผู้ชายนะครับ -*- "
" ไปหละนะ อย่าไปทำให้หนุ่ม ๆ ชาวเขาหลงเสน่ห์เราเข้าหละ " พี่เฟิร์นโบกมือบอกลาผมขณะที่พี่เขาเดินออกไปนอกห้อง ทิ้งให้ผมอ้าปากค้างพยายามจะโต้กลับแต่ก็โต้ไม่ทันอยู่นั่น ผมคุกเข่าลงกับพื้นและพึมพำอย่างหัวเสีย โถ่ ถึงผมตั้งใจจะกลับไปเป็นผู้ชายยังไง พี่เฟิร์นก็ยังเรียกผมและปฏิบัติกับผมราวกับผมเป็นน้องสาวเขาอย่างนั้นแหละ ฮือ ซิก ซิก T_T

------------------------

เช้ามืดวันต่อมา ผม ปอกับปลาเดินทางไปยังบ้านของซาระเพื่อไปหาเธอตามที่เธอนัดหมายเอาไว้ด้วยสภาพอ่อนแรงและโซเซอย่างกับซอมบี้ ( เพราะเมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับ สาเหตุเพราะพี่เฟิร์นดันบอกเรื่องหนุ่มชาวเขาเนี่ยแหละทำให้ผมคิดจินตนาการถึงหมู่บ้านชาวเขาที่มีแต่ตุ๊ดและกระเทยเต็มหมู่บ้านและมาหาผมช้า ๆ อึ้ยยย กว่าจะหลับลง -*- ) กระเป๋าเดินทางของผมนั้นผมได้มาจากพี่เฟิร์นอีกอันเพราะในการเดินทางครั้งนี้กินเวลามากกว่าตอนที่ไปเกาะกูดมาก และกระเป๋าใบเดียวก็ไม่พอ แน่นอนว่าปอกับปลาเองก็ถือมากันคนละ 2 กระเป๋าเช่นเดียวกับผม แต่ทั้งคู่นั้นกลับเดินทางมาด้วยอาการเฉยเมยและไม่ได้โซเซเหมือนผม
ผมหันไปมองปอกับปลาที่เดินตามผมมา ทั้ง 2 คนใส่เสื้อไปรเวศธรรมดาและใส่วิกผมเหมือนเดิม ยกเว้นปลาที่ไม่ได้ใส่กระโปรงมา แต่แบกกระเป๋าเดินทางมีรูที่เอาไว้ยัดหางตัวเองเข้าไปข้างในมาแทน ( แน่นอนว่าข้างในก็ขัดชั้นใส่เสื้อผ้าและสัมภาระส่วนตัวของเขาโดยที่หางของเขาจะไม่กระดิกโดนแล้ว เพราะผมคาดการณ์ว่าซาระน่าจะเอารถทัวร์ไป เลยให้ปลาแบกกระเป๋ายัดหางใส่ไปแทนการใส่กระโปรง เพราะแบบนี้ปลาจะสะดวกกว่า ) แต่จะว่าไป ทั้ง 2 คนทำหน้าตาไม่ค่อยสู้ดีเลยแฮะ
" แล้วนาย 2 คนนี่ " ผมทักทั้งคู่ " ไม่ดีใจเลยรึไงที่จะได้ไปเที่ยวนะ "
" ไอ้ดีใจมันก็ดีใจอยู่หรอกนะ " ปลายักไหล่ตอบผม " แต่ "
" เราไม่รู้นะสิว่าซาระจะพาพวกข้าไปที่ไหน " ปอบอก เธอทำสีหน้าค่อนข้างเครียด " ถ้าซาระไปที่แม่ฮ่องสอนละก็ พวกข้าก็อาจไปเจอกับหมู่บ้านของพวกข้าที่โดนพวกมันทำลายและฆ่าพ่อแม่ของพวกข้าหมดก็ได้ "
" ไม่หรอกมั้ง " ผมพยายามพูดปลอบใจพลางรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ไม่ยอมไปเซ้าซี้ถามซาระเรื่องสถานที่ที่พวกเราจะไปเที่ยว " พี่สาวของซาระเองก็โดนพวกมันจับตัวไปที่แม่ฮ่องสอนไม่ใช่เหรอ เธอคงไม่ไปที่นั่นหรอกหน่า "
ปลากับปอยังทำสีหน้าวิตกกังวลอยู่
" ไม่เอาหน่า ไปถึงบ้านซาระเธอก็คงบอกเราเองแหละว่าจะพาพวกเราไปเที่ยวที่ไหน ฉันฟันธงละกันว่ามันไม่ใช่แม่ฮ่องสอน "
" ถ้าไม่ใช่ก็ดี " ปลาพึมพำออกมา
พวกผมทั้ง 3 คนเดินเลี้ยวขวาเพื่อเข้าไปในซอยทางแยก สถานที่ถิ่นของบ้านซาระ และที่หน้าบ้านของเธอ พรรคพวกกลุ่มของเพื่อนผมก็มายืนรอพวกผมกันครบทุกคนแล้ว ต้าโบกมือให้ผมอย่างตื่นเต้น
" ดีคร้าบ มิ้นจัง วันนี้ก็สวยเหมือนเดิมนะคร้าบ "
เหอ ๆ ตัวทำลายความสุขของตูปรากฎขึ้นแล้ว แต่มองไปรอบ ๆ ก็ดันไม่เจอตัวซาระเลยแฮะ เธอไปอยู่ที่ไหนกันนะ
" อ๋อ ซาระนะเหรอครับ " หัวหน้าห้องบอกเมื่อผมเดินไปถาม " เห็นว่ากำลังไปตามรถมาให้พวกเราอยู่นะครับ "
" เหรอ แล้วเธอบอกรึเปล่าว่าจะพาพวกเราไปที่ไหน " ผมรีบถามเพราะต้องการให้ปอกับปลาสบายใจขึ้นเมื่อรู้คำตอบ ( ใจจริงผมก็อยากรู้ )
" เธอยังไม่ได้บอกเลยครับ เห็นว่าจะรอมิ้นมาเนี่ยแหละถึงจะบอก "
เหอ ๆ แล้วเมื่อไหร่เธอจะมากันละทีนี้
" โอฮาโย มิ้นจัง "
เสียงของเธอดังขึ้นทันที เมื่อผมหันไปมองดูเธอ สิ่งแรกที่ผมต้องตะลึงก็คือชุดของเธอครับ แม่จ้าว เธอใส่เสื้อ 2 ชั้น ชั้นในเป็นสีชมพู ส่วนชั้นนอกนั้นเป็นสีขาวมีลายดอกไม้นิดหน่อยที่มองดูแล้วสะอาดตา ชายเสื้อยาวลงมาถึงเอวของเธอและเธอก็ไม่ได้ติดกระดุมมัน ทำให้ชายเสื้อปลิวตามลมจนดูน่าหลงไหล เธอสวมกระโปรงสีชมพูตามแบบเสื้อข้างในของเธอ เธอยกมือสะบัดเส้นผมที่ปิดหน้าเธอ ผมมองซาระราวกับเธอเป็นปีศาจวีนัสเลยทีเดียว
เอ้ย ไม่ได้นะ เรามีฝนอยู่แล้วนะ ห้ามนอกใจเด็ดขาดนะ >_<
" มิ้นจังมาพอดีเลย ซาระไปตามรถมาแล้วคะ " ซาระผายมือไปข้างหลังซึ่งพวกผมทุกคนต้องมองตามดูด้วยความอยากรู้ แล้วก็ต้องพบกับพาหนะที่พวกผมจะเดินทางไป ไม่ใช่รถทัวร์ แต่เป็นรถตู้สีเงินยี่ห้อเบ้ว โอ้โห เล่นของแพงด้วย แถมไม่ได้มาคันเดียว มาถึง 2 คัน
" สถานที่พวกเราจะไปกันนั้น " ซาระอธิบายเมื่อรถทั้ง 2 คันมาจอดพอดี  " จะมีหลายทางที่เส้นทางไม่ดีบ้าง รถทัวร์ไปไม่ไหวคะ ซาระเลยขอเช่ารถตู้มาคะ "
คนขับรถบ้านของซาระลงจากรถ โค้งคับนับให้เธอตามธรรมเนียมแบบญี่ปุ่นแล้วก็ยื่นกุญแจรถให้เธอทั้ง 2 คน จากนั้นก็เดินจากไป
" อ้าว แล้วใครจะเป็นคนขับรถหละซาระ " ผมถามเมื่อเห็นคนขับรถของเธอเดินเข้าไปในบ้านของเธอแล้ว
" ต้ากับคุณหัวหน้าจะเป็นคนขับรถคะ "
" หา ! ! "
ผมรีบหันไปมอง 2 หนุ่มที่ยืนหน้าตาเฉยอยู่ข้าง ๆ ผมอย่างตกใจ จะให้ 2 คนนี้มันขับรถเนี่ยนะ !
" ไม่ต้องห่วงนะมิ้น " หัวหน้าห้องบอก " พวกผมทั้ง 2 คนมีใบขับขี่กันแล้ว เรื่องประสบการณ์ในการขับรถนั้นไว้ใจพวกเราได้ครับ "
ถึงผมจะรู้ว่า 2 หน่อนี้อายุ 18 แล้วก็เหอะ - - ^
" มิน่า ทำไมตอนที่มิ้นจังกลับไปแล้วซาระมาถามพวกฉันว่าใครขับรถเป็นบ้าง " ต้าเอามือจับคางขณะที่เขาพูด " แต่ซาระ พวกเราจะไปไหนกันนั้นเรายังไม่รู้เลยนะ "
" เราจะไปกัน 3 จังหวัดคะ " ซาระบอก " ไปที่น่าน เลย และเพชรบูรณ์คะ ^^ "
" ขับรถเที่ยวว่างั้น " ชายถามเธอ เธอพยักหน้าตอบรับอย่างกระตือรือร้น
ปอกับปลานั้นท่าทางโล่งใจขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าสถานที่ที่พวกเราจะไปเที่ยวนั้นไม่ใช่แม่ฮ่องสอน แต่ทำไมซาระไม่ให้คนขับรถมาขับรถ ( วะ )
" ต้าขับรถเก่ง ไว้ใจได้เลยมิ้น " ฝนเดินมาบอกผมทั้งรอยยิ้ม
" รับรองผมจะขับรถอย่างดีและรักษาตัวของคุณมิ้นให้ปลอดภัยทั้งตัวและหัวใจเลยคร้าบ >0< "
มันจะพาพวกเราตายยกคณะไหมวะเนี่ย แต่ตอนนี้ขอกระโถนก่อนเถอะ ผมอยากอ้วก !




รถคันนี้ครับที่ซาระไปเช่ามา

------------------

รถตู้ที่พวกผมนั่งมานั้นขับเลยผ่านจังหวัดนครสวรรค์แล้ว เพราะพวกผมออกกันเช้าเลยทำให้รถไม่ค่อยติด ตอนนี้เราแยกขึ้นรถกันคนละคัน โดยคันที่ผมนั่งนั้นมีต้าเป็นคนขับ ปอ ปลา ซาระ แล้วก็ฝนนั่งอยู่ ส่วนอีกคันนั้นหัวหน้าห้องเป็นคนขับ โดยมีแมว แมน จ๋า และเทรน นั่งคันหลังตามมา ตอนแรก ๆ ผมละเสียวแทบตายว่าไอ้ต้ามันจะขับรถไม่เป็นหรือเป็นบ้าง ที่ไหนได้ มันขับซะเชี่ยวชาญเลย แถมขับมาตามถนนนอกเมืองได้คล่องแคล่วด้วย
" อ๋อ เรื่องขับรถนะเหรอครับ " ต้าบอกเมื่อผมถาม " เอาจริง ๆ ผมขับรถเป็นตั้งแต่ 15 ปีแล้วนะครับ "
" หา จริงอะ 0_0 "
" ครับ พ่อผมเป็นคนสอนนะ แล้วประมาณอายุ 16 ผมก็เคยขับไปส่งของให้พ่อที่ชลบุรีมาแล้ว เรื่องขับรถนี่สบายใจได้ครับ "
เหอ ๆ อิจฉาพวกคนรวยยังไงก็ไม่รู้วุ้ย - - v
" แล้วนายขับทางถูกเหรอเนี่ย " ผมถามต้าเมื่อเขาขับรถเข้าตัวเมืองนครสวรรค์ ผ่านสะพานเดชาติวงศ์ ข้ามแม่นํ้าเจ้าพระยาไปแล้ว รถก็เริ่มติดไฟแดง ผมมองดูวิวตัวเมืองนครสวรรค์ก็เห็นห้างบิ๊กซีอยู่ทางซ้าย
" ซาระช่วยบอกทางไง " ต้ายิ้มบอกผม " ตอนที่เธอกึ่ง ๆ หลับ ๆ นะ ซาระบอกทางให้ตลอด ฉันเองก็เคยนั่งรถไปเชียงใหม่กับครอบครัวหลายครั้งแล้วตอนเด็ก ๆ นะ "
ซาระยิ้มให้ผมเมื่อผมมองดูกระจกหลัง มันก็จริงแฮะเพราะตอนที่ขับรถมา ผมก็ครึ่งหลับครึ่งตื่น เพราะผมมานั่งข้างคนขับ ( เพราะไอ้ต้ามันจงใจให้คนอื่น ๆ เข้าไปนั่งข้างในและให้ผมนั่งที่นั่งข้างคนขับแทน สาเหตุที่ทำให้ผมต้องยอมคือมันจะเปิดหนังผีให้ทุกคนดู ผมเลยรีบมานั่งอย่างรวดเร็ว แต่ดันเปิดหนังตลกที่ผมอยากดูด้วย ฮึ้ย..... )
รถตู้คันนี้ผมบอกได้เลยว่ามันกว้างกว่าที่ผมคิดเอาไว้ มีที่นั่งที่สามารถจุคนได้ 10 คนเลยทีเดียว แต่ที่นั่งหลังสุดคนที่นั่งกลับเป็นกระเป๋าสัมภาระของพวกเราแทน  พวกเราแยกกันนั่ง 2 คันเลยทำให้นั่งกันได้สบาย ๆ มีทีวีในรถที่ผมไม่เคยเห็นและอยากดูมากเปิดให้คนในรถดูกันได้ เครื่องปรับอากาศก็เย็นสบายทั้งคันแม้แต่คนที่นั่งหลังสุดก็ยังเย็นสบาย แถมเครื่องยนต์ก็ใช้นํ้ามันดีเซลที่พุ่งได้แรงไม่แพ้รถเก๋งเลย แถมยังมีเกียร์ไต่ระดับที่เอาไว้ขับรถบนเขาได้ด้วย ( ซาระบอกผมเมื่อผมถามว่าเกียร์พวกนี้ใช้ทำอะไร ) เรียกได้ว่าสุดยอดมากสำหรับรถคันนี้
" ถ้าคุณมิ้นเบื่อจะเดินไปข้างหลังก็ได้นะครับ " ต้าบอกผมเมื่อเห็นผมทำท่าเบื่อ ๆ " ปีนตัวรถเข้าไปข้างในเลยก็ได้ครับ "
" อย่างนั้นเหรอ " ผมมองไปข้างหลังที่ปอกับปลานั่งอยู่ พวกเขากระเถิบไปข้าง ๆ เพื่อให้ผมปีนเข้าไปได้ ผมเลยก้าวขาแล้วก็ยกตัวเพื่อเตรียมข้ามไปข้างหลังรถ เนื่องจากตัวรถสั่นเพราะรถเคลื่อนที่อยู่ และตัวผมก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว เลยก้าวข้ามไปลำบากนิดนึง ตอนนี้ผมยื่นขาขวาเข้าไปเหยียบพื้นรถข้างในแล้ว และเนื่องจาก TV ในรถเปิดอยู่ (  TV ในรถที่ว่านี้จะอยู่ตรงบริเวณหัวที่นั่งของหน้ารถพอดี ) ผมเลยจำเป็นต้องก้มหัวแล้วก็แอ่นตัวเพื่อหลบ TV นั่นเอง
ตอนนั้นเอง ต้ายื่นมือซ้ายเพื่อเปลี่ยนเกียร์ว่างเพราะข้างหน้านั้นเป็นไฟแดง  แต่ทว่า ข้อศอกแขนซ้ายของเขาดันมาโดนกับบั้นท้ายของผมพอดี แถมโดนเข้าจัง ๆ ด้วย ผมถึงกับต้องร้องเสียงหลงออกมาโดยไม่ตั้งใจ
" เฮ้ย ไอ้ต้า ! " ผมหันหน้าไปหามันและโวยใส่มัน " มาดุนก้นฉันทำไมฟะ "
" มะ ไม่ได้ตั้งใจนะครับ " ต้ารีบแก้ตัว  " ผมจะรีบเปลี่ยนเกียร์เพราะรถมันติดไฟแดง มิ้นอะทำไมไม่รีบเข้าไปอะครับ "
เออ มันก็จริงวุ้ย แล้วผมจะโวยทำไมเนี่ย
" มิ้นครับ ไฟเขียวแล้ว รีบเข้าไปเลยครับ " ต้ารีบบอกผม แต่ว่าจะเข้าไปยังไงละเนี่ย โอ้ย ขาหลังติด ผมมองดูหน้ารถทางหางตา ก็พบว่ารถข้างหน้าเริ่มเคลื่อนที่ไปแล้ว
ทันใดนั้น ต้าก็ใช้มือของเขาจับเข้าที่ก้นของผมเต็ม ๆ แล้วก็ดันก้นของผมให้ตัวผมเข้าไปข้างในได้สำเร็จ เมื่อตัวของผมไปซุกตรงที่นั่งเบาะหลังในตัวรถได้แล้ว รถเริ่มเรื่มเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ให้ตายเด๊ะ ทำไมมันไม่จับตรงหลังด้วยฟะ จับทำไมก้นตู !!
" ไอ้ต้า ! " เมื่อผมตั้งตัวได้แล้วก็หันหน้าไปหามัน ปรากฎว่ามันเหงื่อแตกเล็กน้อย " มือแกมาโดนก้นตรูทำไมวะ จะแต๊ะอั๋งกรูเรอะ ! "
" ทำไงได้ " ต้าพูดแก้ตัวจนติดอ่าง " ก็มิ้นไม่ยอมเข้าไปสักที ผมไม่รีบดันตัวคุณเข้าไปผมก็เปลี่ยนเกียร์ไม่ได้ แถมรถคันหลังก็จะบีบแตรไล่สิครับ "
เออ มันก็จริง แล้วทำไม..
" แล้วทำไมแกต้องมาจับก้นฉันด้วยฟะ ที่อื่นไม่มีจับไง "
" สถานการณ์มันรีบเร่งครับ " เขาพูดไปเหงื่อแตกพลั่กไป " ขอโทษด้วยแล้วกันครับ "
" เออ งั้นช่างมัน แต่ถ้าจงใจโดนกระทืบแน่ - -* "
เอาเหอะ ยกโทษให้มันไปแล้วกัน - - v สถานการณ์จำเป็นนี่หว่า โอ้ยย.. สยิวสยองวูบเลยผม
แต่ทันใดนั้น ต้าเอามือซ้ายข้างที่จับก้นผมขึ้นมาจับที่หน้าของเขา !
" ไอ้ลามก ! " ผมแผดเสียงลั่นไปจนฝนที่กำลังหลับถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมา " ทำบ้าไรของแกฟะ ! "
" ผะ ผมเปล่านะ " ต้าค่อย ๆ หันมาหาผมด้วยความหวาดกลัว " ผมจะเสยผมเฉย ๆ "
" กลิ่นหอมดีไหม ^^ " ปอถามต้าหน้าตาเฉย
" อืม หอม เอ้ย มะช่ายยยย "
" แก ตายย ! "
ผมยื่นมือไปบีบคอมันผ่านเก้าอี้คนขับ จนทำให้ต้าขับรถเอียงไปเอียงมา
" นี่ ปอ " ฝนถามปออย่างตกใจ " ทำไมถึงไปถามแบบนั้นหละ "
" ก็อยากรู้อะ ทำไมเหรอ " ปอถามอย่างหน้าตาเฉย
ขณะเดียวกัน รถคันหลังที่หัวหน้าห้องเป็นคนขับ พวกเขาเห็นรถของต้าขับเอียงซ้ายทีขวาทีข้ามทีละ 1 เลนส์จนรถคันอื่นต้องบีบแตรไล่ ( และด่า ) กันสนั่นหวั่นไหว
" ทำอะไรกันนะรถคันนั้น " แมวถามอย่างสงสัย " อันตรายจึง ๆ "
" ไม่รู้สิ " แมนตอบตาม