คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Bambino] Chapter I
บทที่ 1
‘ารท้อแบบAbdominal pregnancy แม้ะเป็นผู้หิ็อยู่ในเ์อันรายทั้แม่ทั้ลู แ่ในเสน์อุเนี่ย ผม็แปลใอยู่เหมือนันแ่ะไม่อถามีว่า เพราะเป็นเรื่อส่วนัว ใน่วนีุ้บยอนอาะมีอาารแพ้ท้อ อารม์หุหิแปรปรวน่ายเหมือนับผู้หิทั่วๆไป และเพื่อวามปลอภัยอุและลู หมอะให้เอสโรเนไปทานเพื่อปรับสภาพโรสร้าภายในให้เหมาะับัวอ่อนในรรภ์ อาทิย์หน้าหมอะนัมารวอาารอีรั้นะรับ’
“แบฮยอน แบฮยอน”
“หือ?”
“ันเรียนายั้หลายรอบ นายเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?” โ ยอู หรืออีื่อือ ีโอ ถามเพื่อนสนิทที่นั่เหม่อลอย้วยวามเป็นห่ว
“นายเรียันเหรอ?” แบฮยอนี้หน้าัวเอพลาทวนถามยอู
“็ใ่น่ะสิ่ ละเมออะไรอนายเนี่ยแบ ปินายไม่เป็นอย่านี้นะ” ยอูพูพลาัสปาเี้เ้าปาัวเอแล้วนั่้อหน้าเพื่อนหนุ่มหน้าหวานทีู่เหมือนนนอนหลับพัผ่อนไม่เพียพอมาหลายืน
“โทษที มีเรื่อเรียๆนิหน่อยน่ะ” แบฮยอนพูับเพื่อน่อนะเริ่มลมือโรยพริไทยำลบนเส็อัวเอที่ปล่อยทิ้ไว้นเือบะเย็นืไปแล้ว
“เรียเหรอ ั้น ไปแน์ัน”
“ไม่เอาอ่ะ พ่อรู้ันโน่าแน่” แบฮยอนปิเสธเพื่อน้วยใบหน้าเอือมระอา หาเาไม่ใ่ลูรัมนรีแ่เป็นเพียแ่นธรรมาๆ เาไม่้อิหน้าิหลัหรือิอะไรให้มันวุ่นวายแถมยั้ออยรัษาหน้าาอรอบรัวมามายนานี้หรอ
“พ่อนาย็อยู่ที่ระทรว ะไปรู้ไ้ยัไ ไปเหอะน่า ปิพ่อนายเยับไ้ที่ไหนล่ะ นอารั้นั้นรั้เียวที่นายับพ่อไปเอันโยบัเอิที่ผับเียวัน ถ้ารั้นี้ยัเออี นาย็เรียพ่อมานั่โ๊ะเียวันะเลยสิ่”
“อืม...ั้นไป สเ็นี่เริ่มืละ” แบฮยอนัสินใอย่ารวเร็วพลาหยิบสูทมาพาที่มือแล้วึูมือเรียบริรให้มาเ็บิล ยอูเยหน้ามอเพื่อนแล้วรีบหยิบทิู่มาเ็ปา่อนะเินามแบฮยอนที่วาเินเสร็เรียบร้อย็เินออไปโยไม่รอรับเินทอน
“เฮ้ย รอ้วยิ่แบ!!”
“วันนี้รับเป็นบลูามิาเ่หรือินโทนิีรับุบยอน?”
“เพียวเีล่า”
“บลู...ห๊ะ? เีล่ามัน...”
“นายฟัไม่ผิหรอ ไว้ใหูนายไ้ วันนี้ันะินเีล่า...เพียวๆ” แบฮยอนยืนยันหนัแน่นับบริร่อนะหันไปให้วามสนใับารแสบนเวที บริรรับออร์เอร์อย่าๆแล้ว็เินลับไปยัเลา์
“แปล ปิุายแบฮยอนไม่สั่แอลอฮอล์แรๆ สสัยนายะเรียมาริๆ” ยอูมอเพื่อนสนิทอย่าอึ้ๆปนทึ่เพราะปิแบฮยอนนั้นแทบะไม่อยาแะแอลอฮอล์ใๆยเว้นเหล้ารัมที่ะใ้ทำ็อโแลฟั์ แถมรั้นี้ยัสั่แบบเพียวอี
“นินึ”
ทันทีที่เรื่อื่มูราโ่ แอน์ โทนิอยอูับเพียวเีล่าอแบฮยอนถูเสิร์ฟลมาบนโ๊ะ แบฮยอนไม่พูพล่ามทำเพลอะไรนอารแ้วทรสูแะริมฝีปาแล้วรอลไปนหมภายในรวเียว
“เอาแบบนี้มาวนึเลย” แบฮยอนพูับบริร
“นายะบ้าเหรอแบฮยอน ินนานั้นเอามาอาบเลยีไหม?” ยอูปรามเพื่อนสนิทอย่าใ วาที่โอยู่แล้วยิ่โึ้นไปให่
“ีโอ วันนี้ันอ แล้วพรุ่นี้ันะไม่เป็นแบบนี้อี”
ำพูสื่อวามหมายแปลๆอแบฮยอนทำให้ยอูไม่ล้าถามอะไร เาไ้แ่นั่มอูเพื่อนระแอลอฮอล์เ้าปาเหมือนื่มน้ำเปล่าแ้วแล้วแ้วเล่า
“ยอูอา~ นายรู้ไหม นายเป็นเพื่อนที่ีเลิศประเสริศรีที่สุั้แ่ันเยเอมาเลย” แบฮยอนพูเสียัวเียเหมือนนเมาเ็มที่ แ่็ยัไม่หยุื่ม
“แบฮยอน นายเมาแล้วนะ พอเหอะ” หนุ่มัวเล็าโบอเพื่อนสนิทที่เริ่มเอาหน้าุลไปบนโฟาผ้าสัหลาสีแส
“นอย่าแบฮยอนไม่มีมาวววว~ เอ๊ะ! ีโอ นายมีแฝ้วยเหรอ...หนึ่ สอ สาม โอ้ว แฝสามเลยเหรอ เ๋ๆๆ ไม่เห็นเยรู้มา่อนเลย อึ๊” แบฮยอนปรบมือับัวเอสอสามที่อนะฟุบหน้าลับโฟา
“ยอู ันมาแล้ว รอนานมั๊ย๊ะ พอีว่ารอานยอลมันปิร้านาแฟมันให้เรียบร้อยว่าะลามาไ้” เ็หนุ่มัวสูเินรเ้ามาหาีโอแล้วนั่ล้าๆหนุ่มน้อยาโอย่าไม่รอ้า เ็หนุ่มอีนเินเ้ามา้วยใบหน้าเ็ๆเพราะเสียเพลในผับนี้ัมานแทบะไม่ไ้ยินเสียพูุย
...ปึ่
“โอ๊ยยยยยย!”
“เฮ้ย ระวัหน่อย นั่นเพื่อนัน!” ยอูะโนบอเ็หนุ่มอีนที่เินเ้ามาทีหลัแล้วสะุาโ๊ะล้มทับร่าเล็ออีนที่นอนฟุบไปับโฟาเป็นที่เรียบร้อย่อนหน้านี้แล้ว
“หือ อะไรวะนะหลับะนอน~” ใบหน้าหวานเยหน้าึ้นมามอนที่ล้มทับ่อนะสะลึมสะลือพึมพำเบาๆแล้วึหลับ่อ านยอลไม่ไ้ลุออาัวอแบฮยอน เาทำเพียแ่มอหน้าหวานสวยนั้นนิ่ๆ
“มันื่อแบฮยอน เมาไปเรียบร้อยละ ไม่รู้ไปเรียอะไรมา มาถึ็ระเีล่าเหมือนะเอาไปอาบ” ยอูแนะนำเพื่อนอย่าไม่ไ้ใส่ใมานั หนุ่มัวสูลุึ้นยืน่อนะหันหน้าไปทาเพื่อนสอนที่นั่สวีทหวานันอยู่
“อิน ยอู ันลับละนะ อ้อ ยอู เพื่อนนายน่ะ อยู่้าๆร้านัน เี๋ยวันพาไปส่เอ เผื่อพวนายสอนะไปไหน่อะไ้ไม่้อเป็นห่ว” านยอลพู้วยน้ำเสียเรียบๆะปรายามอนัวเล็ที่นอนเมาอยู่บนโฟา
“ห๊ะ ทำไมรีบลับนัวะ พึ่มาถึะไม่สั่อะไรสัหน่อยเหรอ?” อินมอหน้าเพื่อนัวเออย่าๆ
“็นั่นน่ะสิ่” ยอูพยัหน้ารับอย่าเห็นีเห็นาม้วย
“ไม่ล่ะ แบฮยอนแลอาารหนั ันว่าพาไปนอนพั่อนีว่า” านยอลปิเสธแล้วมอนัวเล็ที่เอาหน้าถูไถไปบนโฟาเหมือนพยายามะลุึ้นแ่ลุไม่ไหว
“หือ...ั้นฝา้วยนะานยอล หมอนั่นพยศอาปราบยาสัหน่อย” ยอูบอานยอล ร่าสูพยัหน้าเิรับรู้่อนะประอนัวเล็ที่นอนหลับเพราะเมาเป็นที่เรียบร้อยไปแล้วึ้นมาแล้วรวบัวึ้นอุ้มในอ้อมแน ใบหน้าหวานสะลึมสะลือเยึ้นมามอนิหน่อยแ่ไม่ไ้ใส่ใอะไรแล้วึฟุบหลับ่อ
านยอลพาแบฮยอนมาที่บ้านอัวเอเพราะว่าเาไม่สามารถปลุแบฮยอนให้ื่นไ้สำเร็ เาัารถอุสูททีู่ท่าทาะอึอัออาัวอหนุ่มัวเล็ ใบหน้าหวานใสไม่มีทีท่าว่าะื่นเอา่ายๆเลยะ้วย านยอลึนั่ล้าเียแล้วเลี่ยผมที่ปรหน้าอนัวเล็อออย่าอ่อนโยน เามอหน้าแบฮยอนสัพัพลาอมยิ้มนิๆแล้วึลุึ้นเพื่อะเอาสูทไปัให้ แ่ระาษใบหนึ่ร่วออมาาระเป๋าเสื้อ านยอลเยหน้ามอแบฮยอนที่นอนหลับสนิท่อนะถือวิสาสะเปิระาษใบนั้นู
“...นี่มัน”
ใบหน้าอานยอลูื่นใมาทันทีที่เปิอ่าน เามอหน้าแบฮยอนสลับับระาษในมือ นัวเล็ยัหลับสนิท่อไปโยที่เ้าัวไม่รู้เลยว่าถูล่วรู้วามลับานที่เาไม่อยาให้รู้มาที่สุเ้าแล้ว
“อืมมมม” แบฮยอนส่เสียในลำอ ใบหน้าหวานมวิ้วเ้าหาันพลาำมือแน่น ร่าสูนอนะแมอารระทำนั้นอย่าพยายามะเ้าใ่อนที่เาะึัวอนัวเล็เ้ามาอ ใบหน้าหวานุลับแผอว้าอนัวสูว่า านยอลหายใเ้าลึๆเพื่อุมสิัวเอไม่ให้ิเลิ เพราะนัวเล็นี่ใ่ว่าน่ารัน้อยะเมื่อไรล่ะ
“อ๊า!!!” เสียโหวเหวโวยวายัึ้นนานยอลรีบวิ่หน้าาื่นเ้ามาูในห้อ ใบหน้าหวานอเ้าอร้านเบเอรี่สุลาสสิที่มีื่อว่า ‘Baekkerry Home’ ใมาึ้นไปอีเมื่อพบว่าบ้านที่เายืมอาศัยอยู่ทั้ืนนี้เป็นบ้านอใร
“นะ นาย ปาร์ ปาร์ านยอล” แบฮยอนมีท่าทีที่ใมาๆ เา้มลสำรวัวเอ็พบว่ามีเสื้อผ้าปปิรบทุส่วน เพียแ่...เสื้อับาเนี่มันไม่ใ่อเาน่ะสิ่ TAT
“นายทำอะไรับเสื้อผ้าันนนนนน!!” แบฮยอนโวยวายทันที านยอลไม่อบอะไรเาทำเพียแ่เินรเ้ามาใล้ับนัวเล็แล้วยยิ้มนิๆที่มุมปา่อนะนั่ล้าเียแล้วยื่นหน้าเ้าไปใล้นมูแทบะนัน ใบหน้าหวานถอยออห่าทันทีโยสัาา
“ยัรู้สึเวียนหัวอยู่ไหม?” ำพูเรียบ่ายแ่ฟัูริใอย่าประหลา นัยน์าเรียวเล็สบเ้าับนัยน์าออีน มันล้ายับแรึูที่ทำให้เาไม่สามารถละสายาออาันไ้
“ไม่เป็นไรแล้ว” แบฮยอนอบพลาเบือนหน้าหนีไปอีทา
“ั้นไปอาบน้ำแล้วมาิน้าวเถอะ ันเรียมไว้ให้แล้ว” านยอลบอแบฮยอน อนแรูเหมือนแบฮยอนะไม่ทำาม แ่พอเห็นสายาอนรหน้าเาึรีบเินเ้าห้อน้ำไปทันที านยอลเินไปเปิู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเอาเสื้อเิ้สีมพูับาเสีำที่เพิ่สั่ให้พนัานในร้านออไปื้อมาให้เมื่อั่วโมที่แล้วมาแวนไว้หน้าู้เสื้อผ้า
แบฮยอนแ้มประูออมาาห้อน้ำเพื่อเ็ว่ามีบุลอื่นนอเหนือาเาอยู่ภายในห้อนี้้วยหรือไม่ และเมื่อพบว่าทาโล่โปร่สบายไร้วี่แววอานยอล เาึเินไปหยิบเสื้อที่านยอลแวนเอาไว้มาใส่และเริ่มารแ่ัวบำรุผิวามสไล์ุายอเา
“เห็นหน้าืแบบนั้น นึไม่ถึว่าะใ้อพวนี้เป็น้วย ะใ้ให้หมเลยอยู”
ไม่พูเปล่า นัวเล็็ัารบีบรีมราาแพบนโ๊ะอานยอลมาโลมลบนผิวอเามาเินปิเพื่อแล้านยอล
หลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็เป็นที่เรียบร้อย แบฮยอน็เินมาในห้อรัว อาหารหลาหลายเมนูถูัเรียอยู่บนโ๊ะ านยอลอยู่ในุเสื้อเิ้แนสั้นสีฟ้าาเสีาว ที่ัวเามีผ้าันเปื้อนสีาวปิทับเสื้อเิ้อีั้นในะที่ำลัทำอาหาร
“ทำอะไรน่ะ?” แบฮยอนะโหน้าเ้าไปูในหม้อ านยอลหันมามอเานิหน่อย่อนะนอาหารในหม้อให้เ้าันแล้วัใส่าม
“แืลูิ้นสาหร่าย” านยอลอบพร้อมวาอาหารอีเมนูลบนโ๊ะ แบฮยอนพยัหน้ารับรู้่อนะมลิ่นแล้วเิอาารลื่นไส้อีระลอ เารีบวิ่ไปยัิ์ล้าานโยมีานยอลามเ้ามาูอาารอย่าเป็นห่ว
“่วนี้นายไม่วรื่มเรื่อื่มแอลอฮอล์นะแบฮยอน มันไม่ี่อเ็ในท้อ”
านยอลลูบหลัแบฮยอนในะอีมือที่ว่าอยู่ใ้รินน้ำิอุ่นๆใส่แ้วแล้วยื่นให้ับแบฮยอนเมื่อเารู้สึีึ้น
“นายรู้!?” แบฮยอนผะไปับำพูอานยอลอีระลอ านยอลพยัหน้ารับแล้วมอนัวเล็อย่าเป็นห่ว แบฮยอนรับน้ำิมาิบเพื่อไล่อาารพะอืพะอมนี้่อนลื่นลูสอะามมา
“่วสอเือนเ็ำลัมีารพันาทาสมอ นายวรินแ่อที่มีประโยน์ให้มาๆ” านยอลพูพร้อมับเลื่อนเ้าอี้ให้แบฮยอนนั่ล
“รู้หรอน่ะ” แบฮยอนบ่นุบิบับัวเอแล้วิบน้ำิ่อเพราะมันทำให้รู้สึีึ้นว่าเิมเยอะเลย านยอลนั่ล้าๆแล้วเอื้อมมือมาลูบที่ท้ออแบฮยอน
“อยาเห็นหน้าเาเร็วๆั” านยอลพูแล้วอมยิ้มับัวเอ แบฮยอนมอารระทำอานยอลแล้ว็หน้าแึ้นมาโยไม่รู้ัว
“ทำเหมือนัวเอเป็นพ่อ...” แบฮยอนแวะไปนิหน่อย
“แล้วันไม่เหมือนรไหนล่ะ ็ันทำนายท้อ” านยอลอบลับ้วยน้ำเสียเรียบๆแ่ทำเอานฟัหน้าแ่านไปนถึใบหู เพราะำศัพท์ที่เาพูมันฟัู...
“ันยัไม่อนุาให้นายเป็นพ่ออลูันะหน่อย” แบฮยอนเถียแ้เ้อ แ่ารระทำอเาทัู้่นั้นูเหมือนู่รัใหม่เพิ่แ่านแล้วำลัะมีลูัวน้อยๆเลย
“ถ้าั้นัน้อเริ่มาเป็นสามีนาย่อนใ่ไหมล่ะ?” านยอลยิ้มแบบมีเลศนัยแล้วมอหน้าแบฮยอน ใบหน้าหวานแระเรื่ออย่าเห็นไ้ัทั้เินทั้อาย
“อะ ไอ้ ไอ้บ้า...นายมัน...” แบฮยอนะุะัะ่าแ่็่าไม่ออ เาึหันไปให้วามสนใับอาหารบนโ๊ะแทนที่ะ่อล้อ่อเถียับานยอล เ็หนุ่มัวสูหัวเราะเบาๆเพราะเาสามารถที่ะทำให้นัวเล็รหน้านี้เินไ้
“ทานเยอะๆนะรับ ุภรรยา” านยอลแล้แหย่่อ แล้ว็รีบปิปาทันทีที่แบฮยอนูส้อมึ้นมาเป็นอาวุธ านยอลันู่นันี่ใส่านแบฮยอนนนัวเล็เริ่มบ่นโวยวาย
“นนะไม่ใ่หมู ัมาใส่อยู่ไ้ ถ้าน้ำหนัึ้นันะเะนาย”
“ไม่อ้วนหรอน่ะ ินเยอะๆน่ะีแล้วลูะไ้แ็แร”
“มาวัเอาไปเลี้ยเอเลยสิ่”
“ลอออมา่อนันเลี้ยแน่ ระหว่านี้็ูแลีๆแล้วัน”
เถียันไปเถียันมานเวลาเลยไปเ้าโมว่า านยอลับแบฮยอนึไ้ฤษ์ออมาาบ้านเพื่อไปทำานที่ร้านอัวเอ แบฮยอนฝารถไว้ที่ผับแ่็โทรบอให้นไปเอาลับมาให้แล้ว วันนี้านยอลึ้อเป็นนพาแบฮยอนไปส่ที่ร้าน พนัาน่าพาันมอเ้านายอย่าแปลใที่วันนี้ไม่ไ้ับรถมาเอ แถมนที่ับมาส่็ันเป็นเ้าอร้านฝั่ร้ามอี้วย
“อนเที่ยันะมารับไปิน้าว” านยอลเินามเ้ามาส่ในร้านโยไม่สนใสายานรอบ้าที่มอมาที่พวเาสอนแทบะเป็นาเียว
“ไม่้อหรอน่า ันหาินเอไ้” แบฮยอนบอ
“ั้นเี๋ยวะแวะมาู ูแลัวเอีๆนะ...” านยอลยื่นมือไปลูบผมนัวเล็ที่เริ่มลมือผสมแป้เ้หลัาเินไปล้ามือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“รู้แล้วๆ ไปร้านนายไ้แล้วไป” แบฮยอนเอ่ยปาไล่เพราะบรราพนัาน่าับ้อทุารระทำอเาทัู้่อย่าอยารู้อยาเห็นไปเสียทุเรื่อ านยอลยิ้มให้แบฮยอน่อนะเินออไปาร้านโยมีสายาอพนัานนอื่นๆส่สายาหื่นระหายอยารู้เรื่ออเาทั้สอนมอามไป
“มออยู่นั่นแหละ านน่ะไม่มีทำันเหรอ?” แบฮยอนลับเ้าสู่โหมปิอีรั้ พนัานในร้านที่เริ่มับลุ่มุบิบึ่าน่าแยย้ายันไปทำหน้าที่อัวเอ่อ
cinna mon
ความคิดเห็น