คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ...Chapter VII Jealous...
...Chapter VII ‘Jealous’...
วันที่แสนธรรมดาในค่าย U-17 แต่กำลังจะไม่ธรรมดาสำหรับคอร์ท 1 เพราะตอนนี้เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในคอร์ทของพวกเขาแล้ว... นั่นคือสงครามประสาทของ 2 ท็อปคลาสในค่ายเริ่มค่อย ๆ หายไปทีละน้อยแล้ว...เหลือก็เพียงอภิมหาสงครามของนางเคะสุดแกร่ง???? อย่างเบียวโดอิน โฮโอ กับ โทคุงาว่า คาสึยะเท่านั้น (= =; อยู่ใกล้กันไม่ได้ชอบปล่อยกระแสไฟฟ้าใส่กันอยู่ตลอด #คนนะไม่ใช่ปลาไหลไฟฟ้า!??
ชิ้ง!!? ยังพูดไม่ทันขาดคำก็เริ่มกันอีกแล้ว...ใครมันปล่อยให้ 2 คนนี้อยู่ใกล้กันเนี่ย? (- -‘’
หมับ!? มีมือแกร่งมาดึงคอเสื้อของเบียวโดอินจนเข้าเสียหลักเซถลาออกไปข้างหลัง หลังของเขาชนเขาเข้ากับแผ่นอกแกร่งของคนที่คุ้นเคย
“อะ โอนิ!?...” หันไปจ้องหน้า “ปล่อยฉันนะ!!” คงเพราะรู้ว่าจะไปหาเรื่องต่อเลยต้องล็อคคอไม่ให้ไปไหน... ถ้าจะถามว่าระหว่างเล่นกับเด็กกับคุมร่างบางคนนี้อันไหนหนักกว่ากัน...คิดว่าโอนิน่าจะตอบอย่างหลังมากกว่า (มั้งนะ)
“หาเรื่องโทคุงาว่าอีกแล้วเหรอ...” มองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุ ๆ เตรียมพร้อมโดนเทศนาได้เลยลุงเบียว - -;
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ (-__-‘” ต้องรีบบอกก่อนจะโดนดุ
“อ้าว!? มายืนทะเลาะอยู่ตรงนี้เองเหรอ... ^ ^” ไอ้ตัวแสบเข้ามาช่วยแตกแล้ว (- -; ยิ้มหน้าระรื่นแบบนี้แสดงว่าจงใจสินะ...
“ทาเนกาชิม่าคุมแฟนนายให้มันดี ๆ หน่อยสิฟะ!”
“โอนินายก็ช่วยดูไอ้บ้านั่นไม่ให้มาเฉียดใกล้ฉันทีสิ...”
แง่ง!! (- -* ยืนจ้องเขม็งใส่กันอีกแล้ว....ถ้าเป็นเรื่องอื่น 2 คนนี้คงจะยอม ๆ แต่พอเป็นเรื่องของอีกฝ่าย ‘ยังไงฉันก็ไม่มีทางยอมมันเด็ดขาด!!’ ไม่เคยยอมกันสักทีเลย (-__-)
‘ไอ้เด็กเวรนี่เดี๋ยวปั๊ดฆ่าซะ...(-__-*’
‘คนแก่ก็อยู่ส่วนคนแก่ไปสิ...(- -*’ ยังเขม็งใส่กันไม่เลิก
“เฮ้อ...” 2 หนุ่มถอนหายใจเบา ๆ ‘ถ้าอีกคนไม่อยู่ก็คงไม่เลิกสินะ...’
“พอเลย...กลับไปซ้อมต่อได้แล้ว” โอนิต้องลากคอออกไปจากจุดเกิดเหตุลองให้อยู่ต่อดิ ได้กัดกันอีกนานแน่นอน..
“อืม.... 2 คนนั้นดูสนิทกันขึ้นนะ” ทาเนกาชิม่ายืนมอง 2 คนที่กำลังยืนเถียงกันเรื่องเมื่อกี้นี่... สงสัยอีกไม่นานคงจะได้เห็นคู่รักคู่ใหม่เกิดขึ้นมาอีกแล้วสินะ
“แต่ก็ไม่ได้คืบหน้าอยู่ดี...ถ้าสนใจทางนั้นมากฉันว่านายเอาเวลาไปซ้อมหรือไม่ก็ดูแลแฟนตัวเองหน่อยนะ” พูดแบบนี้แสดงว่า งอนชัวร์ 100% งานงอกแล้วล่ะทาเนกาชิม่าเอ๋ย!...
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิ! โทคุ..!!” จงไปง้อแฟนก่อนซะแล้วค่อยมายุ่งกับคู่ชาวบ้าน - -; กลับมาทางคู่หลักของเรากันบ้าง...
“ก็บอกแล้วไงว่า เลิกบ่นฉันสักที...!! บ่นเป็นคนแก่อยู่ได้แค่หน้าเหมือนตาลุงแก่ยังไม่พอใจอีกใช่มั้ย!??”
“ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะบ่นนายแค่จะบอกให้นายทำตัวดี ๆ กับคนอื่นบ้าง”
“คนอื่นฉันพอทนแต่กับเจ้าโทคุงาว่า...ไม่มีทาง!!” มีดื้อใส่...เดี๋ยวคืนนี้จะบอกให้โอนิจัดแบบหนัก ๆ นะ = =;
“เลิกทำตัวแบบนี้สักทีจะได้มั้ย?...”
“หุบปากสักทีเถอะ” พูดก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา “แล้วไปทำอะไรมาเหงื่อออกโคตรเยอะเลย...?” เอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อให้... ขอโทษนะค่ะ ช่วยไปหวานตรงที่อื่นด้วย = =; #คนไร้คู่อิจฉาค่ะ!!
“ไม่ต้องเลยเดี๋ยวฉันเช็ดเองได้” แย่งผ้าเช็ดหน้าจากมือร่างบางมาเช็ดเอง
“คงไม่ได้แอบไปฝึกคนเดียวในป่าอีกแล้วใช่มั้ย?”
“นิดหน่อยน่ะ...แล้วนายจะถามทำไม?”
“ไม่คิดจะช่วยคนอื่นไปด้วยรึไง?” พูดแบบนี้แสดงว่าอยากจะไปด้วยสิท่า
“ไม่ล่ะ...เพราะฉันกลัวว่าจะมีคนได้รับอันตรายตอนที่ฉันฝึกอยู่” คงจะเดาออกว่าอีกฝ่ายอยากตามมาด้วยเยลต้องปฏิเสธไปก่อน...พอหลังจากวันนั้น (วันที่เบียวเมา) โอนิดูจะเปิดเผยความรู้สึกมากขึ้นทั้งเป็นห่วงและหวงอีกฝ่ายมาก ๆ ส่วนเบียวโดอินดูจะยอมโอนิมากขึ้นเริ่มคุยแบบปกติไม่มีหาเรื่อง แต่เรื่องสร้างปัญหายังมีไม่เคยเปลี่ยน
“โอเค....” รับผ้าเช็ดหน้าคืนแล้วก็ยืนจ้องหน้ากัน...อย่าจ้องมากนะเดี๋ยวเฮียเบียวท้อง???
“บอส...” ลูกน้องมาขัดจังหวะ (= =;
“มีไร...?” หันทิศทางไปหาลูกน้อง
“เรื่องซ้อมช่วงบ่าย..จะให้.....” ระหว่างที่ยืนคุยกันโอนิก็ปล่อยรังสีทะมึนอะไรสักอย่างออกมาด้วย...เบียวโดอินไม่รู้สึกแต่ดุ๊คน่ะรู้สึกเต็ม ๆ ความรู้สึกที่เหมือนจะบอกว่า ให้เขารีบออกห่าง ๆ ร่างบางซะ...
“เป็นอะไรของแก? ดุ๊ค” เห็นลูกน้องอาการไม่ค่อยดีเลยถามแบบไม่คิดว่า ลูกน้องจะโดนหนักกว่าเดิมรึเปล่า? - -‘
“ไม่มีอะไรหรอกบอส เดี๋ยวค่อยมาคุยใหม่ก็ได้” หนีเอาตัวรอดก่อน..
“อะไรของมันวะ??” ยืนงงเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปหาร่างสูง “เมื่อกี้นี่นายทำอะไรรึเปล่า?” ร่างสูงยักไหล่เบา ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ 2 คนนี้ไม่รู้คือว่า การกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของทาเนกาชิม่าหมดแล้ว
“หึ ๆ ๆ ๆ เจอเรื่องสนุกอีกแล้ว” ตามง้อโทคุให้ได้ก่อนเถอะแล้วค่อยมาพูด = =;
การฝึกซ้อมรอบบ่าย....คราวนี้โอนิมีซ้อมแข่งกับโทคุงาว่าคงรู้สินะว่า เบียวโดอินหน้างอขนาดไหนพอรู้เข้า... ยืนกอดอกมองคนซ้อมแข่งอยู่ข้างคอร์ท
“ไง... อารมณ์บูดเชียวนะ” ทาเนกาชิม่าเดินมาคุยด้วยวางแผนอะไรมาอีกล่ะ แล้วตามง้อโทคุเสร็จแล้วงั้นเหรอถึงมาได้น่ะ..
“เออ... (- -*” สายตาประมาณว่า หงุดหงิดอยู่อย่ามายุ่ง...
“ฮ่า ๆ ๆ อืม....รู้สึกว่าช่วงนี้นายกับโอนิดูจะสนิทขึ้นเยอะเลยนะ”
“มันก็ไม่ได้สนิทอะไรมากนักหรอก....ก็แค่....” พอไปมองโอนิก็หน้าหงิกขึ้นมาซะงั้น (= =; ช่วยไม่ได้ก็คนมันหึงล่ะมั้งนะ...
“แล้วเมื่อรอบที่แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้างอ่ะ?...”
“ไม่มีอะไรพิเศษหรอก...แต่ฉันจำได้ว่า ฉันยังไม่ได้สะสางเรื่องที่นายมอมเหล้าฉันเลยนะ ทาเนกาชิม่า (= =^” กว่าจะรู้ความจริงก็ทำเอาเขาบ้าไปหลายวัน
“เอาน่า ๆ เรื่องนั้นส่วนเรื่องนี้ก็ส่วนเรื่องนี้ └(￣▽￣*) แต่ถามหน่อยว่า ไม่เกิดเรื่องดี ๆ ขึ้นระหว่างพวกนาย 2 คนเลยรึไง?”
“ไม่รู้สินะ.... แต่ว่าตอนที่ฉันหลับฉันฝันว่า มีคนมากระซิบบอกว่า ‘อยากอยู่ข้าง ๆ ฉัน’ ฉันคิดว่ามันก็แค่ความฝันบ้าบอเท่านั้นล่ะ...”
“แล้วถ้ามันเป็นจริงล่ะ นายจะว่ายังไง...”
“เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเกิดเรื่องแบบนั้นกับฉัน”
“มันก็ไม่แน่นะ....เพราะฉันรู้ว่า.... เบียวโดอินนายชอบโอนิใช่มั้ยล่ะ?”
“มะ ไม่มีทา....!? (=////=)” ยังพูดไม่ทันจบก็มีอะไรบางอย่างสีดำ ๆ พุ่งเฉียดหน้าพวกเขาทั้ง 2 คนไป หันไปดูก็เห็นโอนิกำลังยืนแผ่รังสีอำมหิตออกมาทั่วทั้งคอร์ท ดูจากสีหน้าและท่าทางแล้วคงจะโมโหไม่ใช่น้อย ๆ
“เมื่อกี้นายทำอะไรของนาย ไอ้บ้าเกือบโดนหน้าฉันแล้วนะเฟ้ย!?” รีบหันไปว๊ากทันที...จู่ ๆ ก็ตีบอลมาทางนี้แถมทำหน้าแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยสักนิด
“ขอโทษที...ฉันตีพลาด” ตอบมาได้หน้าตาเฉย
“ไอ้ตอแหล! (=[]=;; น้ำหน้าอย่างนายเนี่ยนะจะพลาดบ้าไปแล้วววว” ที่เขาตีมาเพราะ หึงต่างหากล่ะ เฮีย =__=
“.............” ทำเป็นไม่สนใจ = =;
“คิดจะฆ่าพวกฉันรึไงฟ่ะ!!! ไอ้บ้าโอนิ!! (=[]=!!!”
“ตายไปเลย...” ตอบได้เยือกเย็นมาก...โกรธจนจะแปลงร่างเป็นยักษ์ได้แล้วมัง้!?
“นี่แก...!!!! หืม!!?” หันไปมองข้างหลังเจ้าตัวแสบทาเนกาชิม่าใช้เขาเป็นที่กำบังอยู่เลย “แล้วนายจะหลบหลังฉันทำพระอะไรห่ะ!!! (o[]o!!” แค่ตัวคนเดียวก็ยังจะเอาไม่รอดอยู่แล้ว
“ปึก!! (- -*)” ยิ่งเห็นอยู่ใกล้กันก็ยิ่งโกรธหนักเข้าไปอีก....
“ขอหลบหน่อยนะ... (￣▽￣)” คนนู่นยิ่งใกล้ยิ่งโกรธ...ส่วนนี่ยิ่งโกรธยิ่งแกล้ง
“หายไปซะ...(- -*” เสิรฟ์แบล็คแจ็คไนท์x10 ใส่ทั้งคู่ไม่ยั้ง...วิ่งหลบกันมันเลยครับพี่น้องแล้วการแข่งล่ะ....โทคุงาว่ายกเลิกการแข่งเพื่อมาดูความสมเพชของคู่อริโดยเฉพาะ...
“...........” หยิบแร็ตเก็ตมาตีโต้กลับไปบอลกระจายคนละทิศคนละทางพังกำแพงเป็นแถบ ๆ (= =;; หาเรื่องให้ค่ายต้องเสียค่าใช้จ่ายเกินความจำเป็นอีกแล้ว...
“เบียวโดอิน โฮโอกับโอนิ จูจิโร่....ช่วยออกจากคอร์ทแล้วไปเก็บบอลเดี๋ยวนี้...” โค้ชคุโรเบะต้องสั่งให้ออกมาทันที 2 คนนี้แข่งกันมีแต่จะทำให้ของพังมากขึ้นเท่านั้น - -)
“โอนิ....” เอ่ยถามขึ้นระหว่างที่จะเอาตะกร้าไปเก็บ “นายเป็นอะไร? ดูอารมณ์เสียชอบกล...”
“เปล่า...” แต่มันฟ้องว่ากำลังโกรธอยู่ชัด ๆ
“แต่ฟังดูเหมือนโกรธเลยนะ...อย่าบอกนะว่านายโกรธเรื่องที่ฉันคุยกับทาเนกาชิม่าน่ะ”
“......” ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่า ใช่...
“นายจะโกรธไปทำไมกัน... ในเมื่อทาเนกาชิม่าก็มีเจ้าโทคุงาว่าอยู่แล้วหัดใช้เหตุผลหน่อยเถอะ” พูดเหมือนตัวเองไม่เป็นงั้นล่ะ = =;; เมื่อกี้ยังเห็นยืนกอดอกหน้างออยู่เลย...
“นายไม่ต้องมาทำเป็นใช้เหตุผลกับฉันเลย เพิ่งทำข้าวของพังไปเองนิ” แล้วทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้...
“คนที่เริ่มก่อนมันนายนะเฟ้ย...(= =”
“พูดแบบนี้แสดงว่า จะไม่ยอมรับผิดใช่มั้ย?” อยู่ ๆ ก็กลายเป็นเฮียเบียวที่ผิดซะงั้น
“ผิดอะไร!? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะเฟ้ย!! =[]=!!”
“ฉันไม่เชื่อนายหรอก....มาให้ฉันลงโทษซะดี ๆ” ลงโทษอะไรยังไง หุ ๆ ๆ ๆ อยากเห็น =.,,,,,= #ใครก็ได้ช่วยเอาไรเตอร์ไปไกล ๆ ที
“ทำไมฉันต้องโดนลงโทษด้วยห่ะ!??”
“นายจะยอมโดนดี ๆ หรือจะให้ฉันกำลังบังคับนาย...”
“ไอ้แล้วที่นายทำอยู่มันไม่ได้เรียกว่า บังคับรึไงฟ่ะ!!!? (=[]=;” เถียงสู้ ๆ รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้แต่ขอสู้ไว้ก่อน
“จะยอมหรือไม่ยอม...” คราวนี้มาทั้งเสียงและสีหน้าเลย...
“ยอมก็ยอมฟ่ะ T^T) ห้ามทำรุนแรงนะ...” เดอะวินเนอร์โอนิ!! มีครั้งไหนบ้างที่เฮียจะชนะโอนิ - -; ไม่เป็นไรเขาบอกว่า ความใจอ่อนเป็นบ่อเกิดแห่งการสมยอมของเคะ???
“เงียบ ๆ แล้วหลับตาซะ...”
“เอ๋!?....” ถึงจะสงสัยแต่ก็ยอมหลับตาตามที่พูดอย่างโดยดี
.......จุ๊บ..... โอนิฉวยโอกาสครั้งสำคัญจุ๊บแก้มเบียวโดอินไปทีนึง =.,,,,=
“ห้ามทำแบบนี้อีกนะ ถ้าทำอีกฉันจะลงโทษนายหนักกว่านี้แน่...” ไปจุ๊บคนอื่นแล้วยังมาทำหน้าแดงใส่อีกอ่ะ >//////<
‘เอ๋????.....ฮะ? (o////o’
ความคิดเห็น