คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ....... Chapter VI แว่น ปะทะ หมวก.......
....... Chapter VI “แว่น ปะทะ หมวก”.......
เช้าวันใหม่ที่คอนโดหรู....งานในช่วงเช้าที่แสนยุ่งเยิงของสาวซานาดะอย่างแรกคือการตื่นขึ้นมาแต่เช้าทำข้าวเช้าแล้วก็เบนโตะสำหรับเธอกับเทะสึกะ งานที่ 2 ของเธอคือการไปปลุกหมีแว่นที่ยิ่งอยู่นานวันเข้าก็เริ่มตื่นช้าทุกวันจนตอนนี้ซานาดะต้องเข้าไปปลุกเองถึงจะยอมตื่น วันดีคืนดีมีตื่นเช้าบ้างแต่ความซวยก็ยังไม่พ้นซานาดะที่พอเปิดประตูเข้าไปเห็นอีกฝ่ายไม่เปลือยท่องบนก็กำลังใส่บ็อกเซอร์ตลอด นั้นยิ่งทำให้เธอแทบอยากเอาไม้ทิ่มตาตัวเองเหลือเกิน
“เนเนะ...วันนี้จะให้ฉันไปส่งเธอมั้ย?” เทะสึกะถามขึ้นขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งทานข้าวเช้าฉัน “ไม่ต้อง...” ตอบได้นิ่งมากเลย...นางเอกของพวกเรา
“แล้วตอนเย็นล่ะ...?”
“ตอนเย็นก็ไม่ต้อง...นายมาทีไรพวกรุ่นน้องต้องวุ่นวายกันตลอด” เป็นความจริงตามที่ซานาดะได้ว่าไว้เทะสึกะมาทีไรพวกรุ่นน้องชายหญิงเป็นต้องเข้ามาวุ่นวายกับเธอทุกครั้ง มันก็ช่วยไม่ได้เพราะคู่หมั้นของเธอมันหล่อลากดินซะขนาดนี้
“หึงเหรอ?....” พูดออกมาจนซานาดะอยากข้าวที่ทานให้ติดคอเธอตายจริง ๆ “ใช่ที่ไหนกันยะ!!....บอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่าฉันน่ะไม่ยอมแต่งงานกับนายแน่...เจ้าหมีบ้า!!” อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือนซานาดะก็ยังคงความดื้อรั้นตามแบบฉบับตัวเองไม่เคยเปลี่ยน...ที่เปลี่ยนก็คงเป็นที่เริ่มย่นระยะความห่างของเธอกับเทะสึกะลงไปบ้างแล้วแถมเวลาโกรธมักเผลอเรียกเทะสึกะด้วยชื่อเล่นตลอด
ซานาดะรีบยัดกับข้าวที่เหลือจนหมดเกลี้ยงแล้วก็รีบเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปทันที.... “หึงสินะ....” รายนี้ก็ทำหน้าเฉย ๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไรนั่งทานข้าวอย่างช้า ๆ พอเก็บจานอะไรเสร็จแล้วก็เดินไปเรียนตามปกติ....ขอแค่ก่อนออกไปได้แกล้งร่างบางสักรอบก็ยังดี
“ไง...เทะสึกะ” เพื่อนสนิทคนหนึ่งของเทะสึกะ...อินูอิเดินมาโรงเรียนพร้อมกับสาวรูปร่างเพรียวแบบนักกีฬาบนหัวของเธอมีผ้าโพกหัวอยู่ด้วย ผมสีดำเหยียดตรงยาวประมาณบ่า ดวงตาสีน้ำตาลเรียวเล็กคิ้วโก้งที่เจ้าตัวชอบขมวดคิ้วเป็นปมตลอด จมูกโด่งนิด ๆ ริมฝีปากเรียวสีชมพูอมส้มดูน่ารัก..... “จำไคโด้แฟนฉันได้หรือเปล่า?”
“สวัสดีค่ะ รุ่นพี่เทะสึกะ” ไคโด้ก้มหัวเป็นมารยาท เทะสึกะมองแฟนของอินูอิแป็บหนึ่งก่อนจะนึกถึงคู่หมั้นตัวเองที่ชอบทำหน้าเข้ม ๆ ขมวดคิ้วจนจะพันกันเป็นปมเหมือนกันแต่ของเทะสึกะจะแรงกว่าตรงที่ดื้อรั้นและทำตัวเป็นแมวพยศ? “ไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีใช่มั้ยไคโด้?”
ไคโด้พยักหน้าเบา ๆ “พูดถึงแฟน....แล้วภรรยาของนายล่ะเป็นไงบ้าง?...” อินูอิไม่รู้ว่าเทะสึกะยังไม่ได้แต่งงานกับซานาดะก็แค่....หมั้นแล้วก็อยู่ด้วยกันแบบคู่รักเฉย ๆ ส่วนไคโด้ที่เพิ่งได้ยินครั้งแรกก็หูพึ่งรอฟังบทสนทนาของแฟนกับรุ่นพี่ “....ยังไม่ได้แต่งงานกันหรอกแต่อยู่ในฐานะคู่หมั้นเท่านั้นเอง”
“ยะ อยู่ด้วยกัน!?....นายกับซานาดะน่ะนะอยู่ด้วยกันเหลือเชื่อ!!” เทะสึกะเล่าเรื่องทั้งหมดให้อินูอิกับฟูจิ....ฟูจิมาท่าทีตกใจอย่างมากพอรู้ว่าเทะสึกะอยู่กับใคร “ดะ เดี๋ยวก่อนฟูจิ...มันน่าเหลือเชื่อยังไง?” อินูอิถามอย่างสงสัยแต่สีหน้าก็ยังอึ่ง ๆ งง ๆ กับข่าวใหม่ล่าสุดอยู่เหมือนกัน
“ฮ่า ๆ ผู้หญิงที่เกลียดผู้ชายเข้าไส้อย่างซานาดะ...หมั้นกับเทะสึกะยังไม่พอได้อยู่ด้วยกัน 2 คนอีกฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่า มันจะน่ารักขนาดไหน....” ฟูจิกำลังนึกภาพเทะสึกะอยู่กับซานาดะแต่ดูเหมือนว่าจะออกแนวเพ้อฝันเกินไปหน่อย “.....มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดหรอกนะฟูจิ...”
“หมายความว่าไง....” ทุกคนต่างงง
“ก็เวลาเนเนะอยู่กับฉันทีไรจะชอบโวยวายตลอดทำอะไรผิดนิดหน่อยก็โกรธแล้ว...แถมยังหัวดื้อหัวรั้นสุดขีดแต่ก็มีส่วนน่ารักตรงที่เวลานอนฝันร้ายจะตัวสั่นหงึก ๆ แล้วก็ขดตัวกลมเหมือนลูกแมวตลอดบางทีก็มีจับชายเสื้อของฉันด้วย” พวกฟูจิลองนึกภาพตาม....สาวโหดอย่างซานาดะนอนขดตัวเป็นลูกแมวงั้นเหรอแบนั้นมันก็....น่ารักสุดยอดเลย
“...น่ารักเนอะ....” นั่งนึกภาพด้วยสีหน้าที่เป็นสีชมพูระเรื่อ
“จริงด้วย! เมื่อวันก่อนฉันเอาเรื่องของนายไปเล่าให้คุคุงฟังเขายังตกใจเลยนะ บอกว่าเคยเจอคู่หมั้นนายหนหนึ่งด้วยล่ะ” พอฟูจิพูดจบเทะสึกะก็ทำเป็นเอียงคอดูน่ารักแต่หน้าคุณชายก็ยังนิ่งไม่เปลี่ยนเหมือนเดิม
“คุคุง?....”
เจอแบบนี้เข้าไปฟูจิแทบอยากจะถ่ายรูปนี้ส่งไปให้คู่หมั้นของเทะสึกะได้ดูจริง ๆ เพราะเฮียแว่นดันทำน่ารักมากเกินเหตุ....ไอ้คนข้าง ๆ เทะสึกะอย่างอินูอินี่สิจะตายอยู่แล้วนั่งเกร็งท้องไม่ให้หลุดขำออกมาอยู่ “นะ นั่นนะหมายถึงแฟนของฟูจิที่ชื่อ ชิราอิชิ คุราโนสึเกะ เขาเป็นหนุ่มโอซาก้าน่ะ”
“งั้นเหรอ...”
“ใช่แล้วล่ะ คุคุงบอกว่ารุ่นน้องที่เขาสนิทด้วยเป็นแฟนกับรุ่นน้องซานาดะน่ะตอนเจอกันครั้งแรกเขาบอกว่า ซานาดะดูโดดเด่นที่สุดในกลุ่มถึงจะชอบทำหน้าโหดและฉุนเฉียวตลอดเวลาแต่ดูน่าค้นหาดีนะ” ฟูจิพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่เหมือนจะเห็นรังสีอันตรายลอยออกมาหน่อย ๆ ท่าทางจะเคืองแฟนไม่ใช่น้อย ๆ เลย “แล้วเธอไม่หงุดหงิดรึไงที่แฟนเธอพูดถึงคนอื่น” อินูอิถาม
“หึ ๆ ไม่หรอกก็แค่ตอนพูดฉันแอบเร่งแอร์ในห้องเขาให้เย็นขึ้นจนคุคุงต้องขอร้องให้ลดแอร์ลงเท่านั้นเอง เขาร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนว่า คุริรินอยู่ในที่เย็น ๆ ไม่ได้....หึ ๆ” เป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า แฟนหนุ่มของฟูจิรักด้วงกว่างของตัวเองมากขนาดไหนและฟูจิเป็นสาวแอบโหดขนาดไหน
“ฟูจิ....เธอโหดขึ้นหรือเปล่า?”
ในขณะที่ทั้ง 3 กำลังพูดคุยกันอยู่จู่ ๆ พวกสาว ๆ ในห้องก็วิ่งไปที่ระเบียบหน้าห้องแล้วก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดวี๊ดว๊ายกันจนน่าหนวกหู
“ทำไมวันนี้พวกผู้หญิงถึงได้หนวกหูกันจังนะ” อินูอิเอามือปิดหู
“พวกนายไม่รู้เรื่องที่มีเด็กแลกเปลี่ยนจากอเมริกามาเรียนที่โรงเรียนเราอยู่ปี 1 เห็นว่าหน้าตาหล่อเหลาพอ ๆ กับนายเลยนะเทะสึกะ....มาเรียนวันแรกก็ได้รับฉายาเลยว่า ปริ๊น...” ช่างรู้ไปหมดทุกเรื่องสมกับเป็นประธาน (หญิง) แห่งชมรมถ่ายรูปไม่มีข่าวไหนจะรอดพ้นสายตากับหูของเธอไปได้ “เธอนี่ก็ยังรู้ข่าวเร็วกว่าเพื่อนเหมือนเดิมเลยนะ”
“แน่นอนอยู่แบ๊ววว” ชู 2 นิ้วบอกถึงความเจ๋งของตัวเอง อินูอิกับเทะสึกะได้แต่มองนิ่ง ๆ กับความน่ารักแอบหลุดของเพื่อนสาว
ถึงเวลาเข้ากิจกรรมชมรม....ชมรมที่เทะสึกะเข้ายังไงก็ไม่พ้นสิ่งที่เขาชอบมากที่สุด...เทนนิส...แต่ว่าวันนี้กลับเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นเมื่อเด็กใหม่ที่ชื่อ ปริ๊นอะไรนั้นดันมาเข้าชมรมเดียวกับเขาซะได้....พวกสาว ๆ เลยมายืนกรี๊ดกร๊าดเสียงดังจนไม่มีสมาธิจะซ้อม...
“นั่นใช่รุ่นพี่คนดังที่คนทั้งโรงเรียนพูดถึงกันหรือเปล่าฮะ....” ปริ๊นเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายียวนแวบแรกที่เทะสึกะเห็นก็คือ เป็นเด็กที่ไร้มารยาทที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา “นายเป็นใคร........” ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากันเขม็งเลย
“เอจิเซ็น เรียวมะฮะ....ยินดีที่ได้รู้จัก” เอจิเซ็นยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อขอจับมือกับอีกฝ่าย เทะสึกะจ้องมือที่ยื่นออกไปนั้นก่อนยื่นไปจับมือของอีกฝ่าย “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน....” พูดจบเทะสึกะก็รู้สึกถึงแรงบีบที่เริ่มหนักขึ้นของอีกฝ่าย เอจิเซ็นมองหน้าแล้วเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของตัวเองขณะที่เทะสึกะตอบรับแรงบีบนั้นด้วยการบีบกลับ
“ผมได้ยินเรื่องของรุ่นพี่เทะสึกะมาเยอะเลย...ได้ยินว่ายกเลิกการแข่งทุกแมตซ์แล้วบินกลับมาเรียนต่อที่นี้เพราะอะไรเหรอครับ...หรือว่ารุ่นพี่บาดเจ็บอยู่กันแน่” พฤติกรรมที่เหมือนดูหมิ่นรุ่นพี่ของเอจิเซ็นทำให้เทะสึกะไม่พอใจมาก ๆ เขาจึงปล่อยมือแล้วมองด้วยสายตาติเตียน “ไปรวมกับพวกเด็กใหม่ทางนู่นซะ...”
“เอาตามนั้นก็ได้ฮะ...” เอจิเซ็นยิ้มมุมปากก่อนจะทำตามที่เทะสึกะบอกแต่ก่อนที่เขาจะไปก็หันมากระซิบกับเทะสึกะ “....แฟนของรุ่นพี่น่ะ....สวยดีนะฮะ” ทิ้งคำพูดให้เทะสึกะงุนงงแล้วก็จากไป
หลังจากนั้นเวลาช่วงฝึกซ้อมเอจิเซ็นจะพยายามหาเรื่องก่อกวนเทะสึกะตลอดเวลาตั้งแต่การพูดจา แย่งที่นั่งเวลาพัก ขโมยน้ำของเทะสึกะมาดื่ม พยายามทำเทะสึกะเสียหน้าต่อหน้ารุ่นน้องจนเมื่อเร็ว ๆ นี้เขาแกล้งตีลูกเทนนิสเฉียดหน้าเทะสึกะไปนิดหน่อยโดยอ้างเป็นอุบัติเหตุไม่ได้ตั้งใจ ฝ่ายเทะสึกะก็ไม่รู้ว่าด้วยสาเหตุอะไรทำให้เอจิเซ็นต้องทำแบบนี้กับเขาคนเดียว...
...พอเลิกชมรมเทะสึกะก็จะเก็บของเปลี่ยนเสื้อเพื่อไปรับซานาดะที่โรงเรียนเพราะเวลาเลิกชมรมของเทะสึกะจะเร็วกว่าซานาดะประมาณ 30 นาที เวลาที่เขายืนรอซานาดะอยู่หน้าประตูใหญ่จะมีนักเรียนหญิงไม่ต่ำกว่า 10 คนยืนล้อมเขาไว้แต่เทะสึกะก็ไม่สนใจเพราะแค่เจอซานาดะคนเดียวก็น่าปวดหัวพออยู่แล้ว...
“เนเนะ.........” เอ่ยเรียกทันทีเมื่อเห็นร่างเพรียวสวยของซานาดะ “บอกกี่ครั้งแล้วยะว่า ไม่ต้องมารับ...!” ถึงซานาดะจะบ่นยังไงเขาก็ไม่สนใจเพราะเขาคิดว่ามันเป็นสิ่งเดียวเขาจะพอทำเพื่ออีกฝ่ายได้ แต่ความสงบก็ต้องหมดลงเมื่อเอจิเซ็นได้ย่างกายเข้ามาในโรงเรียนของซานาดะ
“ไงพี่สาว....!” เอจิเซ็นโบกไม้โบกมือให้ซานาดะราวกับว่าสนิทกันมานาน ซานาดะได้แต่ยิ้มอ้าปากค้างส่วนเทะสึกะที่รู้สึกถึงอันตรายก็เลยเดินเข้าไปกุมมือซานาดะ “ ไม่เจอกันนานเลยนะ...เก็นโกะจัง” ยานางิกับยูคิมูระยืนอึ่งเมื่อมีหนุ่มหล่อถึง 2 คนเข้ามาหาเพื่อนสนิทของพวกเธอ
“นะ นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี้...?” ยิ่งพอเห็นซานาดะเป็นคนพูดเองเทะสึกะก็ยิ่งกุมมือแน่นขึ้นกว่าเดิม เอจิเซ็นจ้องมองพฤติกรรมที่เปลี่ยนของเทะสึกะก็ยิ่งบุกหนักมากเข้าไปอีก “ก็ในสมุดประจำตัวนักเรียนของพี่สาวไง...” เอจิเซ็นชูกระเป๋าสตางค์ของซานาดะขึ้นมาแค่เพียงสิ่งนั้นร่างบางก็สะบัดมือออกจากเทะสึกะตรงไปหาเด็กหนุ่มอีกคนทันที
“กระเป๋าของฉัน!...นายเก็บมาได้เหรอ? ขอบคุณนะ...” รอยยิ้มของความดีใจปรากฏขึ้นอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนบนหน้าสวย ๆ ของซานาดะ บางคนก็ได้ยืนอึ่งนึกว่าเป็นแค่ความฝันบางคนก็หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายเหตุการณ์อันเสี้ยววินาทีนั้นเอาไว้....ฝ่ายเทะสึกะที่เห็นคู่หมั้นตัวเองเป็นแบบนั้นก็เดินเข้ามาแล้วก็สวมกอดร่างบางนั้นจากด้านหลังเพื่อแสดงตนว่าเขาเจ้าของร่างบางนี้ “เนเนะ...เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ?” เอ่ยถามแต่สายตาที่นิ่งจนเย็นยะเยือกจ้องมองไปที่เด็กหนุ่มคู่กรณี
“กะ ก็นิดหน่อยน่ะ....ฉันไปรู้จักเขาโดยบังเอิญในหอสมุด” หอสมุดครั้งเดียวที่เขารู้ว่าซานาดะไปหอสมุดก็คือ วันที่เขากับเธอออกไปเที่ยวข้างนอกกันแค่ 2 คนเท่านั้น “นิดหน่อยเหรอ....” เอจิเซ็นหัวเราะเบา ๆ ในลำคอก่อนจะเดินมากระชากแขนของซานาดะให้หลุดจากอ้อมกอดนั้น
“พวกเราน่ะสนิทมากกว่าที่คุณอีกนะ....” เอจิเซ็นพยายามจะดึงตัวซานาดะให้เข้ามาใกล้ตัวเขามาแต่มือของเทะสึกะรั้งแขนอีกข้างของซานาดะไว้ได้ทัน ตอนนี้คนที่ทำอะไรไม่ถูกที่สุดก็คือ ซานาดะ....นึกไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเหตุการณ์รัก 3 เส้ากันที่หน้าประตูใหญ่แถมสาวตัวต้นเหตุยังเป็นเธอ...คนที่โค ตะ ระเกลียดผู้ชายที่สุด
“...ปล่อยมือของนายออกจากคู่...เนเนะซะ” เทะสึกะเกือบเผลอหลุดปากบอกความลับของเขากับซานาดะแล้ว เอจิเซ็นเลิกคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะแสดงรอยยิ้มยียวนของตัวเองออกมา
“ทำไมผมจะต้องปล่อยด้วยล่ะฮะ...รุ่นพี่เทะสึกะต่างหากที่ควรปล่อยมือจากพี่สาว” ได้ยินคำตอบที่ไม่น่ายินดีเท่าไรสายตาของเทะสึกะก็เริ่มนิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ มากซะจนดูน่ากลัวในสายตาของซานาดะ “เลิกทำเป็นเล่นได้แล้ว เนเนะเป็นผู้หญิงของฉัน....ปล่อยซะ!” เจอคำพูดนี้เข้าไปเลือดที่แก้มก็สูบฉีดจนตอนนี้หน้าของเธอแดงยิ่งกว่ากุ้งล็อบสเตอร์ซะอีก ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายนิ่ง ๆ เป็นรูปปั้นอย่างเทะสึกะจะพูดอะไรที่ชวนจั๊กจี้แบบนี้ออกมาได้...
“โห...เร่าร้อนกันจริงเลยนะฮะ” เอจิเซ็นพูดก่อนนิ้วเรียวของเขาจะลูบไล้บนแก้มสวย ๆ ก่อนจะหยุดลงตรงริมฝีปากอวบอิ่มจากนั้นก็ทาบทับริมฝีปากของเขาลงไปต่อหน้าต่อตาคู่หมั้นของอีกฝ่าย
“แต่ผม....ไม่ยอมปล่อยผู้หญิงของรุ่นพี่ไปหรอกนะ....”
ความคิดเห็น