คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ...Chapter IV Kimodameshi...
...Chapter IV ‘Kimodameshi’...
“รอบนี้ยังไงก็ต้องทำให้ได้...!!” น้ำเสียงกระตือรือร้นที่มากจนมากเกินไป.. จนทุกคนที่ได้ยินรู้สึกรำคาญสวด ๆ (- -* กลางห้องซาวน่าร้อน ๆ และท่ามกลางสมาชิก? อีก 5-6 คนแล้วทำไมต้องไปคุยกันในห้องซาวน่าด้วยก็ไม่รู้ - -;
“แต่ฉันว่าไม่มีทางเป็นไปดู...” หนุ่มแว่นผู้น่ารักเอ่ยขึ้นก่อนจะลากน้ำลงในหินร้อน ๆ ให้อุณหภูมิในห้องมันเพิ่มขึ้น = =; งานนี้ใครจะวิ่งออกข้างนอกคนแรกกันแน่?
“มันต้องเป็นไปได้สิ...! หลังจากเกิดเรื่องในห้องสมุดดูพวกนั่นจะสนิทเพิ่มขึ้นนิดนึงนะ” ยังดื้อรั้นที่จะทำต่อไป
“ทาเนะ...นายยังไม่เข็ดอีกเหรอ?” เสียงพูดนิ่ง ๆ ของโทคุทำให้ทุกคนต้องเงียบ... ‘สะ สงสัยยังโมโหเรื่องในห้องสมุดอยู่สินะ (‘ ‘;’ สำหรับตัวเขาที่อยากจะโค่นเบียวโดอินให้ได้การที่ต้องมาร่วมรับผิดชอบเก็บกวาดสิ่งที่อีกฝ่ายทำไว้นั้นถึงเป็นเรื่องที่น่าโมโหสุด ๆ
“ตะ แต่ว่ายังไงพวกเราก็เก็บกวาดกันหมดนะ ฮ่า ๆ ๆ (^ ^;”
“ก็ใช่สิ...เพราะฉันเป็นคนเก็บเกือบหมดเลยนิ!!!” เสียงตะโกนของคู่หูลอยดังมาแต่ไกล.. คงจะถูกตามตัวมาให้ช่วยแล้วก็โดนทิ้งงานให้ทำคนเดียวอีกแล้วสิท่า = =; น่าสงสารพ่อดาบมังกรคู่
“ถึงอย่างงั้นแต่พวกเราก็ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้นในห้องตอนที่พวกเราไม่อยู่เหมือนเดิมนะฮะ” หนูโมริพูดขึ้น
“แต่คนที่ทำให้พวกเราไม่ได้ก็คือ นายน่ะโมริคุง...” คาดโทษกันซะงั้น
“งือ....คุณสึกิ T^T” หันไปทำหน้าเบ้ใส่คนข้าง ๆ
“......” ไม่เอ่ยปากออกมาแต่ไอรังสีน่ากลัวที่ปล่อยออกมาทำให้ทุกคนต้องผวาราวกับจะบอกว่า ‘คิดจะทำอะไรคนข้าง ๆ ต้องผ่านเขาไปก่อน’
“คานาตะซัง...” พูดเสียงนิ่ง ๆ
“เข้าใจแล้ว..” แค่มองตากันก็รู้ใจ ตักน้ำราดใส่หินร้อนเพิ่มอุณหภูมิลงโทษร่างสูง
“หยุดราดน้ำใส่สักทีเถอะ!! มันร้อน!! =[]=;;” ในขณะที่ห้องซาวน่ากำลังวุ่นวายกันอยู่นั้นข้างนอกเองก็วุ่นไม่แพ้กันถึงจะมีแค่ 2 คนก็เถอะแต่ก็ทำให้พวกข้างในหยุดคุยแล้วแอบมาส่องดูเหมือนพวกถ้ำมอง (=___=;
“โอย ปวดหลังชะมัด...” เดินไปก็บ่นไปเหมือนคนแก่เลย
“ก็อยากหักโหมเองทำไมกันเล่า... (- -^” รายนี้ก็ไม่ต่างกันถึงจะบ่นแต่เดินตามดูแลอย่างใกล้ชิด
“ไม่ต้องมาโทษฉันเลยนะ คนที่ผิดน่ะมันนายเองไม่ใช่เหรอ!!” หันไปแยกเขี้ยวใส่
“ก็ฉันให้แผ่นประคบนายไปแล้วก็น่าจะดีขึ้นแล้วนิ...”
“คิดว่ามันจะหายรึไง? เล่นเข้ามาไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัวแบบนั้น...รับผิดชอบด้วย!!” อะไรเข้ามา? รับผิดชอบอะไร? =[]=!!! เจอคำพูดนี้เข้าไปพวกซุ่มบางคนถึงกับยืนค้างไปเรียบร้อยแล้ว...มีแววจะคิดออกไปไกลโขเลยล่ะ
“...ครับ ๆ” ตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร
“นี่นายเข้าใจจริง ๆ รึเปล่าเนี่ย? - -;” พอเห็นท่าทางแล้วก็ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจสักนิด... ช่วยรีบไว้ใจหน่อยเถอะค่ะ ไรเตอร์จะได้รีบรวบหัวรวบหางปิดกองเลย??
“ให้มันน้อย ๆ หน่อย เห็นแบบนี้แต่ฉันก็จริงจังพอจะรับผิดชอบใครได้นะ...” ผู้ชายที่ดูเป็นผู้ใหญ่พอจะพึ่งพาได้... พื้นฐานของการเป็นพ่อบ้านและพ่อของลูกที่ดีในอนาคต #ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยไรเตอร์ = =;
“ฉันไม่เชื่อนายหรอก...” เหมือนกำลังเล่นบทพ่อแง่แม่ งอนกันอยู่เลย
“แล้วคิดว่า ฉันอยากให้นายเชื่อรึไง?”
“พูดมากจริงเลย....งั้นวันนี้นายต้องเล่นเกม Resident Evil 6 เป็นเพื่อนฉัน” เปลี่ยนเรื่องคุยเฉยเลย...พูดแต่เรื่องรับผิดชอบอะไรไม่รู้น่าเบื่อ =____=; เปลี่ยนมั้ง ๆ จะได้สนุก...แน่ใจ?
“แต่นายเคยบอกว่า ไม่ชอบดูหนังเลือดสาด ๆ แล้วทำไมนายชวนฉันเกมประเภทนี้ด้วย?” ไม่สนิทแค่รู้มาเฉย ๆ เท่านั้น...เอ่อ... ไม่ทราบว่าเฮียโอนิรู้เองหรือว่าโดนเฮียเบียวจับพูดกรอกหูมากันแน่ -____-;
“ก็หนังกับเกมมันไม่เหมือนกันนิ...จะเล่นรึเปล่า?” ยืนจ้องตาอีกฝ่าย
“ไม่...ฉันจะไปซ้อม” คำตอบยอดฮิตของเฮียโอนิ –w-;
“ไหนบอกว่า รับผิดชอบไง...” เรียกร้องหาความรับผิดชอบ...ตอนนี้เนี่ยนะ??
“อย่าเอาคำพูดของฉันไปแปลในความหมายอื่นได้มั้ย?... เดี๋ยวคนอื่นก็พากันเข้าใจผิดกันพอดี (= =;” แต่รู้สึกว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดไปไกลแล้วล่ะ
“จะไปหรือไม่ไป....” จ้องหน้าเขม็งรออีกฝ่าย...ไรเตอร์คิดว่า ถ้าเฮียเอามือเท้าเอวได้คงจะเท้าไปแล้ว
“......” ไม่ตอบแต่พยักหน้าตกลงเบา ๆ ท่าทางเฮียโอนิจะเริ่มเข้าสู่หนทางการเป็นเมะที่ดีไปแล้ว? ...ต้องตามใจเคะ...
“.....เอาแต่ซ้อมมาก ๆ หัดผ่อนคลายซะบ้างเถอะ หน้าเป็นตาลุงแก่ไปแล้ว...”
“เลิกบ่นเป็นผู้หญิงสักที... ฉันรำคาญ” แล้วก็เดินหายไปกัน 2 คน กลับมาทางด้านพวกที่อยู่ห้องซาวน่าอีกรอบ...มันแห้งตายเป็นปลาตากแห้งรึยังเนี่ย =___=^)
“มะ เมื่อกี้มันอะไรกันครับ!! (o[]o!!” โมริมีอาการช็อคอย่างรุนแรง
“..........” อิริเอะกับสึกินั่งค้างเป็นหินไปแล้ว ส่วนโทคุงาว่าไม่สนใจตั้งแต่แรกก็นั่งอบซาวน่าต่อไป... และสุดท้ายหัวหน้าใหญ่สุด... =___=;;
“หึ ๆ ๆ ๆ ๆ ฉันนึกแผนดี ๆ ออกแล้ว” รอยยิ้มจอมมารเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมา ‘แผนการชั่วร้ายอะไรอีกล่ะเนี่ย = =’ ทุกคนคิดในใจ
“ทดสอบความกล้าเหรอ?...” โอนิกับเบียวโดอินย้ายที่มานั่งตรงส่วนที่พักที่นั่งเล่นยอดฮิตของค่าย... พวกทาเนกาชิม่าก็มาชวนพวกเขามาร่วมสนุก? กับกิจกรรมที่พวกเขาจัดขึ้นกันเอง = =;
“ใช่แล้ว...พวกนาย 2 คนจะมาร่วมด้วยกันมั้ย? ฉันว่ามันต้องสนุกแน่ ๆ”
“ไม่เอา...” ตอบกันอย่างพร้อมเพรียงมาก = =;
“สักหน่อยเถอะน่า...หรือว่าพวกนายไม่กล้าล่ะ?” พูดจี้โดนต่อมของเบียวโดอินเต็ม ๆ บวกกับสายตาเย็นชาที่พร้อมจะสปาร์คใส่กันตลอดเวลาของโทคุงาว่าที่เหมือนจะบอกว่า ‘นายมันขี้ขลาด... เบียวโดอิน’ ยิ่งทำให้เปอร์เซ็นต์การตกหลุมของร่างเล็กเพิ่มขึ้นพรวดเลย
“ของแค่นี้ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว (- -*” ติดเบ็ดเรียบร้อยสวยงาม
“แล้วโอนินายล่ะว่าไง...?” ถ้าตกเบียวโดอินได้โอนิก็จะกลายเป็นของกล้วย ๆ ทันที... 2 คนนี่ต้องอยู่ด้วยกันตลอด
“...ไป...” เรียบร้อยทั้งคู่ =w=)
“ฮิ ๆ ๆ ถ้าแบบนั้นก็ต้องมีบทลงโทษสำหรับคนที่ทำไม่สำเร็จด้วย ^ ^)b” คุณพอจะรู้มั้ยว่า เจ้าทาเนกาชิม่าต้องการจะพูดอะไร..
“ลงโทษ? อะไรของนายฟ่ะ..”
“เอาแบบนี้มั้ยล่ะ? จับกลุ่มไปเป็นคู่...ฉันกับโทคุ, สึกิกับโมริ, แล้วก็โอนิกับเบียวซัง...จุดหมายปลายทางอยู่กลางป่าแค่เดินไปให้ถึงจุดแล้วก็บอกมาว่าเห็นอะไรแล้วก็กลับมา ใครที่ทำไม่ได้ก็ต้องเจอบทลงโทษอย่างเช่น...ถ้าคู่เบียวซังทำไม่ได้ต้องโกนหนวดทิ้งซะ \(‘ ‘)”
“แล้วทำไมต้องเป็นหนวดฉันด้วยหว่ะเฮ้ย!! ...งั้นถ้านายทำไม่ได้นายต้องล้มเลิกความคิดที่จะจับกดเจ้าโทคุงาว่าซะ...”
“เดี๋ยว!! =[]=!! ทำไมต้องเป็นเรื่องนี้ด้วยล่ะ?!!”
“ไม่มีเหตุผล (- - จะเลิกกดกับยอมนั่งเครื่องบิน นายเลือกจะเอาทางไหน...”
“ทำไมของฉันมันมีแต่ข้อนรกทั้งนั้นเลยล่ะ!! (=[]=;;” จะหันไปให้คู่เคะของตัวเองช่วยก็เห็นยืนขอพรให้คู่ตัวเองทำไม่สำเร็จอยู่เลย ‘ทะ โทคุ...ทำไมนายถึงทำกับฉันด้ายยย T^T’
“เอ่อ...แล้วคู่ของพวกผมล่ะครับ? (‘w’?”
“นายก็....เลิกอ้อนเจ้าโอชิเป็นลูกหมาสักอาทิตย์ก็แล้วกัน” กอลิล่าลำเอียง...คู่รุ่นน้องเล่นของเบา แต่คู่คู่อริเล่นซะหนักไม่ให้เมะฝ่ายนั้นได้ทำอะไรเลย
“งะ งั้นฉันจะขอแอดของคู่พวกนายนิดนึง...ถ้าเกิดพวกนายทำไม่ได้ต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำให้พวกเราฟังนะ...ไอ้เรื่องรับผิดชอบอะไรเนี่ยแหละ”
“พะ พวกนายได้ยินด้วย (o/////o)” กอลิล่าหน้าแดง!!!?? แสดงว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่!!
“ก็ตอนนั้นพวกเราอยู่ในห้องซาวน่านี่นา...เพราะงั้นเล่ามาซะดี ๆ นะเบียวซัง”
.......พอถึงเวลารวมตัวเฉพาะกิจจริง ๆ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นในป่านะมีแววว่า เจ้าภาพจะโดนอัดเละแน่ - -;
“โอเค...จับบัตรคิวคู่โอนิประเดิมลุยคู่แรก...” สมกับเป็น No.1 ของค่าย U-17 จับมาก็เจอแจ็กพอตเลย = =;
“นี่ไฟฉายกับแผนที่...” ทีมงานซับพอร์ตอิริเอะกับคาจิ
“แน่ใจนะ... ว่าในนั้นไม่มีอะไร” เฮียเบียวเริ่มหน้าซีดนิด ๆ แล้ว
“แน่นอน...เราเซฟตี้เรื่องนี้กันเรียบร้อยแล้ว” พูดไปก็พร่างนึกถึงทีมงานฝ่ายแสดงข้างใน...โอมางาริโดนใช้ให้ทำอุปกรณ์แกล้งคนเดียวเลย = =;
“เบียวโดอิน.....นายไม่กลัวใช่มั้ย?” หลังจากเดินเข้ามาในป่าได้ประมาณ 10 นาทีโอนิก็เอ่ยปากพูดขึ้น...ชวนคุยจะได้ไม่กลัว
“คะ ใครบอกว่าฉันกลัวกันเล่า!!” ปากพูดแต่มือเฮียจับเสื้ออีกฝ่ายแน่นไม่ยอมปล่อยเลยนะ -___-;;
“ถ้ากลัวก็ไม่เห็นต้องมาทำอะไรแบบนี้เลย...”
“บอกว่าไม่ได้กลัวไงล่ะ..!!”
“นายไม่อยากให้พวกนั่นรู้เรื่องใช่มั้ยล่ะ?” เหล่มองอีกฝ่ายที่แอบมีสะดุ้งเล็กน้อย ‘แสดงว่าใช่สินะ’ “นายจะอายทำไมก็แค่บอกไปว่า นายเผลอเหยียบสบู่แล้วลื่นล้มหลังฟาดพื้นน่ะ” โธ่.... ไอ้เราก็นึกว่าอะไรทำเอาคิดไปไกลเลย
“อ้ากกก!! เงียบไปเลยเฟ้ย!! ถ้าตอนนั้นนายไม่ทำสบู่หลุดมือฉันคงไม่ต้องนอนหลังแบบนี้หรอก!! =///=” พูดไปก็ทุบหลังคนเกาะไปด้วย
“เบียวโดอินมันเจ็บนะ...” ทุบหลังอยู่สักพักก็เงียบไป...
“....ชอบ...นาย...ฉันชอบ...นาย” อีกฝ่ายกับหยุดเดิน อ้ายยยยย เฮียเบียวรุกได้ใจไรเตอร์มากกกกกกก =//////= “...ฉันหมายถึง...นิสัย...ของ...นาย...ฉันชอบมัน...ถ้าเป็นผู้หญิงคงจะชอบนายแน่ ๆ”
“ขอบใจ....” ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาเพิ่ม... โอนิช็อคไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย?
“ชอบ...จริง ๆ นะ นิสัยของนายน่ะ...”
“นายเพิ่งจะพูดไปเองไม่ใช่เหรอ...” แล้วก็เดินต่อไปท่ามกลางดงป่าอันมืดมิดที่ไม่น่าจะเหมาะกับการพูดซะเท่าไร...รู้สึกว่า พวกทาเนกาชิม่าจะพลาดช็อตเด่นสำคัญไปเสียแล้ว =w=)
‘หมอนั่น...ชอบฉันแค่นี้จริง ๆ น่ะเหรอ’
ความคิดเห็น