คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ....... Chapter III ความซวยมาเยือน!!.......
....... Chapter III “ความซวยมาเยือน!!”.......
เช้าวันใหม่ที่สดใสช่างเหมาะที่จะเจอเรื่องดี ๆ ตลอดทั้งวันแต่มีบางคนน่ะสิไม่ได้สิอย่างนั้น...ในห้องชั้นบนสุดของคอนโดหรูซานาดะค่อย ๆ ลุกจากเตียงอย่างงัวเงียเหมือนคนนอนไม่ค่อยหลับ ตาข้างล่างคล่ำจนแทบจะสังเกตเห็นได้....
“....อืม.....”
เธอหันมองข้างเตียงซึ่งมีเด็กหนุ่มร่างสูงนอนหันหลังให้เธออย่างสบายอารมณ์ ซานาดะชักสีหน้าหงุดหงิดก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเดินตรงไปทำข้าวเช้ากับเบ็นโตะ 2 ชุดแล้วนึกขึ้นได้ว่าต้องไปปลุกเด็กหนุ่ม...เธอเดินเปิดประตูเข้าไปแต่ว่า....
“กรี๊ด!!! ไอ้@#*#%&(0[]o)!!#$%$#@3*” ถึงกับกรี๊ดลั่นคอนโดเมื่อเข้าไปเห็นเด็กหนุ่มกำลังเปลือยท่องบนอยู่ หน้าตาก็หล่อเหลาแล้วมีซิกแพคด้วยแบบนี้สาว ๆ หลงแน่แต่สำหรับเธอนั้นมันคือฝันร้ายในตอนเช้าดี ๆ นี่เอง
“ตะโกนเสียงดังแต่เช้าเลยนะ” เทะสึกะทำหน้านิ่ง ๆ ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยแม้ว่าจะโดนสาวเห็นตัวเองตอนเปลือยก็ตาม “หัดอายน่ะเป็นมั้ย?! แล้วทำไมไม่ล็อคประตูห้อง!” ซานาดะโวยวายพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำเหมือนเชอร์รี่สีแดงสด
เขาทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นมาได้ “ลืมซะสนิทเลย...” พูดแล้วก็ยังจะทำหน้าเฉยจนอีกฝ่ายรู้สึกหงุดหงิด “ลืมบ้าอะไรของนายยะ!! หัดดูหน่อยสิว่าใครอยู่กับนายด้วย!!!” จะโวยวายยังไงเขาก็ยังทำหน้านิ่งไม่เปลี่ยน
“...ฉันนึกว่าอยู่กับผู้ชายซะอีก”
“เทะ...สึ...กะ!!!!”
“กรี๊ด!! รุ่นพี่ซานาดะเท่ที่สุดเลยค่ะ!!!” บรรดาสาว ๆ รุ่นน้องตามแหกันมายืนมองตรงหน้าต่างของห้องเรียนเพื่อมาดู 3 สาวสุดสวยเล่นเทนนิสในคาบพละอยู่พอดี “รุ่นพี่ยานางิสวยมากเลยค่า!! รุ่นพี่ยูคิมูระน่ารักที่สุดเลยค่า!!!!” แค่ชั่วโมงเรียนพละของ 3 สาวก็ทำให้ทั้งโรงเรียนต้องวุ่นกันได้ทุกรอบ
“ใช้ไม่ได้เลยจริง ๆ แทนที่จะเอาเวลามานั่งเรียนกลับมายืนอ๋อส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายแบบนี้” ซานาดะส่ายหัวกับพฤติกรรมของรุ่นน้องผู้หญิง เหล่าเพื่อนสาวก็ได้แต่ยืนยิ้ม ๆ กับนิสัยซื่อ ๆ บางครั้งก็ไร้เดียงสาหน่อย ๆ ของซานาดะ
“ช่วยไม่ได้เก็นโกะออกเป็นคนเท่แล้วก็มาดแมน...จะมีแฟนคลับสาว ๆ บ้างก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว” ยูคิมูระเดินมาตบไหล่เบา ๆ “แล้วเมื่อวานเป็นไงบ้างกับหนุ่มแว่นนั่นน่ะ” ดันเอ่ยถึงคนที่ซานาดะไม่อยากได้ยินมากที่สุดในตอนนี้
“เซระ...อย่าพูดเรื่องหมอนั่นได้มั้ย? ได้ยินแล้วฉันอยากจะร้องไห้” ยูคิมูระยืนหัวเราะคิกคักกับท่าทีของซานาดะ
“เก็นโกะวันนี้ฉันขอไปเที่ยวบ้านเธอหน่อยได้มั้ย?” จู่ ๆ ยานางิก็นึกอยากไปเที่ยวบ้านของเพื่อนเล่นเอาซานาดะทำหน้าเหวอเพราะเธอยังไม่ได้บอกใครเรื่องที่เธอโดนจับย้ายให้อยู่ร่วมกับเทะสึกะ พอได้ยินก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่เธอพูดคัดค้านหัวกระแทกฝาจนแม่ต้องสั่งให้พี่ชายจับเธอมัดติดกับเตียงไม่ให้เธอไปไหนจากนั้นก็ขนข้าวของของเธอย้ายมาเรียบร้อยเสร็จสรรพ
“เป็นวันหลังได้มั้ยเรนกะ” ซานาดะยืนนึกคำพูดที่จะพูดกับยานางิซึ่งแต่ละคำที่นึกได้ชวนให้สงสัยที่สุดเลย “พอดีว่าฉันต้องไปเก็บห้องก่อน...ห้องฉันมันรกน่ะ” ยานางิกับยูคิมูระหันมามองหน้ากันพวกเธอแปลกใจคนที่เนียบตลอดเวลาอย่างซานาดะจะปล่อยให้ห้องตัวเองรกได้และในขณะที่พวกเธอกำลังสงสัยก็มีแขกคนใหม่เข้ามาร่วมด้วย
หมับ!
“ย่าห์!....ตะขอเสื้อในฉัน!!”
เด็กสาวร่างเล็ก ผิวสีขาวซีด เรือนผมสีเงินยาวสลวยชอบทำให้กระเซอะกระเซิงตลอดเวลา ดวงตาสีเทากลมโตที่ไม่มีใครเคยมองออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แพขนตายาวงอนสวย คิ้งโก่งโค้งได้รูป สันจมูกโด่งเชิด ริมฝีปากเล็กอมชมพูหน่อย ๆ ย่องเข้ามาจับหน้าอกของซานาดะจากได้หลัง
“ปุริ!” เด็กสาวคนใหม่ดูจะสนุกที่ได้แกล้งซานาดะมาก ๆ
“เฮ้อ....ยางิวช่วยทีสิ”
ยานางิดีดนิ้วเบา ๆ ก็มีเด็กหนุ่มคนใหม่โผล่ออกมาทันที หนุ่มร่างสูงเพรียว ผิวขาวซีด ผมสีน้ำตาลเรียบเนียบบ่งบอกถึงความเป็นเด็กเรียนของเขา ดวงตาสีน้ำตาคมกริบที่ถูกบดบังด้วยแว่นตาหนา จมูกโด่งรับกับริมฝีปากเรียวของเขาได้อย่างลงตัว
“เข้าใจแล้วครับ...” เขาส่ายหัวอย่างปลง ๆ ที่ต้องมาดูแลสาวน้อยจอมป่วนคนนี้ “ให้ตายสิ! นิโอเล่นอะไรไม่เข้าเรื่องอีกแล้วนะ เซระช่วยหน่อย..ใส่เข้าไม่ใช่ถอดออก” พูดเหมือนตัวเองจะรู้ว่าเพื่อนสนิทอยากแกล้งเธอด้วยเหมือนกัน
“จ๊ะ ๆ....เก็นโกะแล้วตกลงว่าไงจะให้พวกเราไปเที่ยวบ้านเธอมั้ย?” ยูคิมูระย้อนกลับมาถามเรื่องเดิมที่ซานาดะพยายามจะลืมมันและมันก็ไปกระตุ้นให้นิโอ “บ้านของซานาดะ....ฉันขอไปด้วยคนสิ” กะแล้วว่าต้องขอตามไปด้วย
เหมือนความซวยครั้งใหญ่กำลังมาเยือนซานาดะอีกรอบ “ไม่ต้องเลย! อุ๊บ!?” ยังพูดไม่ทันจบก็โดนยูคิมูระเอามือปิดปากไว้แล้ว “ถ้าเธออยากมาก็มาเลยจ๊ะ นิโอ” รอยยิ้มจอมเจ้าเล่ห์ยามที่ได้ความคิดแผลง ๆ สำหรับแกล้งเพื่อนประทับบนหน้าของยูคิมูระ
“เดี๋ยวก่อนมาซาโยะ วันนี้เธอมีนัดเที่ยวกับคิริฮาระจังไม่ใช่เหรอ?” ผู้เป็นดั่งเลขาของนิโอถามถึงเรื่องที่เธอจะไปเที่ยวกับรุ่นน้องจอมแสบอีกคน “ก็พาไปด้วยเลยสิ....ยางิวก็มาด้วย” ซานาดะยืนหน้าเหวอในขณะยูคิมูระกับยานางิซึ่งยืนอยู่ข้างหลังยกนิ้วให้กับความคิดอันเยี่ยมยอดของนิโอ
“โอเค! ตกลงตามนี้เลยวันนี้พวกเราจะไปเที่ยวบ้านซานาดะกัน!!” ยูคิมูระสรุปเองคนเดียวไม่ได้ดูเลยว่าเจ้าของบ้านเลยว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง...คำตอบคือ วิญญาณออกจากร่างไปเรียบร้อยแล้ว “ใครก็ได้ช่วยฉันที....” ซานาดะแทบอยากจะร้องไห้กับความซวยครั้งนี้
ช่วงเวลาเลิกในขณะที่ทุกคนกำลังยืนรอรุ่นน้องกันอยู่นั้นซานาดะก็ได้ปลีกตัวออกไปคุยโทรศัพท์คนเดียว “รุ่นพี่!!” เด็กสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพวกซานาดะ เธอมีรูปร่างเล็ก ผิวสีขาวออกโทนสีแทนหน่อย ๆ ผมสั้นสีดำหยักศก ดวงตากลมโตบ้องแบ๊วสีเขียวมรกต ริมฝีปากอวบอิ่มชอบเผยรอยยิ้มของความสดใสร่าเริงอยู่ตลอดเวลา....
“จริงเหรอค่ะ! รุ่นพี่นิโอที่บอกว่าจะไปบ้านรุ่นพี่ซานาดะกัน” พอได้รับโทรศัพท์จากรุ่นพี่ตัวเองก็แทบเนื้อเต้นด้วยความดีใจเพราะไม่บ่อยครั้งนักที่จะได้ไปเที่ยวบ้านซานาดะ แล้วทางเจ้าของบ้านล่ะ?
“พวกเธอถามฉันรึยังว่าฉันอยากให้พวกเธอมา...”
“แน่นอนอยู่แล้วล่ะอากิ! ขอไปเก็นโกะก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว” ยูคิมูระตอบแซงหน้าเจ้าบ้านไปแล้วแถมยังทำหน้าแอ๊วแบ๊วใส่ซานาดะด้วย “ฉันจำได้ว่า...ฉันปฏิเสธเต็มที่แต่พวกเธอไม่ฟังฉันเองนะ” ถึงจะพูดไปก็ไม่มีใครฟังเธอเลยสักคน
“ดีเลย!....งั้นฉันชวนเพื่อนมาอีกดีกว่า” คิริฮาระกำลังจะโทรศัพท์หาเพื่อนแต่ว่าก็มีออร่าน่ากลัวมาจากด้านหลังของเธอ “อากิ...ถ้าเธอโทรหาใครอีกฉันจะฆ่าเธอแน่” ซานาดะทำหน้ายักษ์ใส่จนคิริฮาระต้องรีบหลีภัยไปหายานางิ ส่วนซานาดะก็โดนสันมือของยูคิมูระไปทีหนึ่ง
“ซานาดะ...ถ้าเธอไม่ยอมพาพวกเราไปล่ะก็ฉันจะเอารูปตอนเธอสวมชุดเมดสมัยม.ต้นมาแฉนะ หึหึหึ” แบล็คยูคิมูระโผล่ออกมาแล้วแถมยังเอาภาพอันน่าอายของซานาดะมาขู่ด้วย
“ฉะ ฉันจะพาไปเดี๋ยวนี้ค่ะ....” สุดท้ายก็ไม่สามารถขัดใจยูคิมูระได้เลย
จากนั้นแก็งสาวสวยกับผู้ชายอีกหนึ่งก็มุ่งหน้าไปบ้านของซานาดะ (คอนโด) ทันที “ลงตรงป้ายนี้ล่ะ....” ยูคิมูระกับยานางิแปลกใจเพราะทางที่ซานาดะพามามันตรงข้ามกับทางที่พวกเธอเคยไป
“เดี๋ยวเก็นโกะ บ้านเธอไปทางนี้แน่เหรอ?” ยูคิมูระถามเพื่อความแน่ใจอีกรอบหนึ่ง ซานาดะไม่ตอบแต่เดินนำทางไปเรื่อย ๆ จนถึงหน้าคอนโดหรูซึ่งตอนนั้นเองที่เทะสึกะเพิ่งเดินมาถึงเหมือนกัน
“ซานาดะมาถึงตั้งแต่เมื่อไร?” ทุกคนถึงกับอึ่งเมื่อเห็นซานาดะเดินเข้าไปหาเทะสึกะ
“เมื่อกี้....ขอโทษด้วยที่โทรไปรบกวนแต่อย่างที่ฉันโทรไปบอกนายล่ะว่า วันนี้เพื่อนฉันจะมาเที่ยวบ้าน” ซานาดะทำหน้าไม่สบายใจกลัวว่าเทะสึกะจะปฏิเสธเพราะตอนโทรคุยกันเทะสึกะก็ไม่ได้บอกอะไรเธอมากนักก็แค่พูด ‘อืม’ อย่างเดียวเท่านั้น
“ไม่ต้องเกรงใจฉันก็ได้เพราะยังไงซะเราก็ต้องอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว” เทะสึกะเอามือลูบหัวของซานาดะเบา ๆ ท่ามกลางความตกใจของทุกคนซานาดะก็....
“อย่ามาจับผมฉัน!!! แง้วววว!!!” ซานาดะขู่ฟ่อใส่แก้อาการเขิน ยอมทนอยู่ด้วยแต่ยังไงซานาดะก็เป็นซานาดะวันยังค่ำ...ซามูไรสาวผู้เกลียดตัวผู้ยิ่งชีพ
“หึ! เข้าไปข้างในกันเถอะ” เทะสึกะถือกระเป๋าของซานาดะก่อนจะเดินนำทุกคนไปในห้องของคู่ข้าวใหม่ปลามันคู่นี้
“สุดยอด!!! หรูชะมัดเลย...” คิริฮาระดูจะตื่นตาตื่นใจกับคอนโดสุดหรูของรุ่นพี่ “....ซานาดะ...หนุ่มแว่นหน้าหล่อนั้นเป็นใคร” นิโอพูดไปพร้อมแอบหยิบของในห้องมาเล่น ทำเอายางิวต้องคอยเสียวสันหลังวาบอยู่ตลอด
“หมอนั่นเป็น....เอ่อ......” ยังไม่ทันได้ตอบก็โดนเทะสึกะเอาแอปเปิ้ลมายัดปาก “....ฉันเป็นคู่หมั้นของเก็นโกะชื่อเทะสึกะ คุนิมิสึ...ยินดีที่ได้รู้จักแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยดูแลคู่หมั้นของฉัน” พวกที่ได้ยินครั้งแรกยืนอ้างปากค้างส่วนที่เหลือก็ไปช่วยแกะแอปเปิ้ลออกจากปากซานาดะ
“เอ๋!!!” ร้องลั่นคอนโด
“แค่ก แค่ก แค่ก...นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ยเจ้าแว่น!!!” ร่างบางสำลักเล็กน้อยก่อนจะหันไปโวยวายแล้วก็ทุบแขนอีกฝ่ายแก้เขิน
“มันก็ยังดีกว่าปล่อยให้เธอพูดอ้อมค้อมจนน่ารำคาญนั่นล่ะ” ดูเหมือนเทะสึกะจะไม่ได้ใส่ใจว่าเขาจะเสียหายอะไรในเมื่อทุกอย่างที่เขาพูดเป็นความจริงทั้งหมด “ถ้าเธออายก็ไม่ต้องก็ได้เดี๋ยวฉันบอกเอง....” พูดซะซานาดะเขินหน้าแดงเลย
“รุ่นพี่ซานาดะมีแฟน!! แบบนี้ต้องอัพลงเฟสด่วน!!” ตัวเองกำลังจะหยิบมือถือขึ้นมาก็เจอออร่าสีดำน่ากลัวเข้าอีกรอบแถมรอบนี้ยังมาพร้อมกับสายตาของเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อด้วย “ถ้าเธออัพลงนะอากิ...ฉันเอาเธอตายแน่”
ปรี๊ด! ไม่ใช่เสียงมือถือของคิริฮาระหรือ 2 สาวสวยแต่เป็นเสียงมือถือของสาวขี้แกล้งที่สุดในโรงเรียนแต่ดันมีแฟนเป็นถึงประธานนักเรียนผู้ได้ฉายาว่า ‘สุภาพบุรุษ’ “ปุริ! อัพลงเรียบร้อย....” เมื่อโลกทั้งใบแตกเป็นเสี่ยง ๆ ต่อหน้าซานาดะ
“ยัยนิโอ!!!!!”
ความคิดเห็น