คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ...Chapter XII Engagement ring...
...Chapter XII ‘Engagement ring’...
นั่งอายม้วนกินข้าวเย็นไปอย่างเงียบ ๆ เสร็จก็โดนว่าที่แม่ย่า?? ในอนาคตลากมายิงคำถามมากมายใส่จนตอบแทบไม่ทัน ฝ่ายคุณแฟนก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นแฟนตัวดีนั่งทำตัวเงอะ ๆ งะ ๆ ตอบคำถามไปเรื่อย...กว่าจะได้หลุดพ้นก็ค่ำมืดกันซะแล้ว...
“อือ.....” พอเข้ามาก็เดินล้มตัวลงนอนบนเตียงของร่างสูงทันที
“หึ ๆ ไม่ไปอาบน้ำก่อนเหรอ?” แอบลอบหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้าง ๆ เกลี่ยพวงแก้มเนียนของอีกฝ่ายเล่น
“ของดวันนึงได้มั้ย..? (- -;” คนเป็นเคะต้องมีความสะอาดอยู่ในตัวสิเฮ้ย!!! =[]=!!
“ไม่ได้...เดินทางเหนื่อยมาทั้งวันแล้วไปอาบน้ำเถอะฉันเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้พร้อมหมดแล้วถ้านิไม่อาบเดี๋ยวฉันเข้าไปอาบเป็นเพื่อนก็ได้นะ..” ทำเป็นยิ้มมุมปาก.. เข้าไป 2 คนเดี๋ยวก็ไม่ได้นอนกันพอดีสิ - -;;
“ไม่เอาด้วยหรอก... (-///-; ฉันไม่อยากเหนื่อยไปมากกว่านี้” ว่าแล้วก็ลุกไปหยิบผ้าขนหนูแล้วก็เครื่องสำอางอะไรหลายแหล่ของคุณนายลิงออกมาเตรียมพร้อมจะไปอาบน้ำ แต่แล้วจู่ ๆ มือถือของตัวเองก็ดังขึ้นมาพอไปดูก็เห็นเบอร์ของแม่โทรเข้ามา “ว่าไงครับ...แม่ - -)”
‘โฮโอใช่มั้ย..? ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?’
“อยู่บ้านของเพื่อนน่ะแม่...โทรมามีอะไร?”
‘บ้านเพื่อน?...เพื่อนคนไหนเหรอ? ถ้าเป็นจูจิโร่คุงล่ะก็ขอแม่พูดกับเขาหน่อยสิ’ ทำหน้างง ๆ ว่าทำไมแม่ถึงรู้จักแฟนของลูกชายทั้ง ๆ ที่เขาก็ยังไม่เคยบอกทางบ้านเลยว่า ตัวเองมีแฟนเรียบร้อยแล้ว ไม่คิดจะถามอะไรจากผู้เป็นพระมารดาของตัวเองมากเลยยื่นมือถือให้ร่างสูงที่เอาแต่นั่งยิ้มกรุ้มกริ่มเหมือนคนบ้า (- -;;
“ผมโอนิเองครับ...แม่” รีบหันควับกับสรรพนามที่แฟนหนุ่มของตัวเองใช้เรียกแม่แฟน โอนิหันมายิ้มให้แล้วก็กลับมาคุย (รายงาน) เรื่องพฤติกรรมของแฟนตัวดีกับว่าที่แม่ยายต่อ
“นิ...นิรู้จักกับแม่ฉันได้ไง?” พอร่างสูงคุยกันเสร็จเรียบร้อยเบียวโดอินก็เอ่ยปากถามขึ้นมาทันที
“หึ ๆ ฉันไปขอเบอร์มาจากดุ๊คอีกทีน่ะ....” คว้าร่างบางมากอดให้เต็มรัก
“อ๋อเหรอ....” ทำหน้าประมาณอยากจะฆ่าลูกน้องของตัวเองซะจริง ๆ เลย (- -;
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ...ฉันก็แค่ไปแนะนำตัวเองกับแม่ของว่าที่ภรรยาหน่อยสิ รู้มั้ยว่า...แม่ของนิบอกกับฉันว่ายังไงตอนที่รู้ว่า ฉันเป็นแฟนของนิน่ะ” ยิ้มบางแล้วจ้องมองคนที่เอาแต่นั่งทำหน้าเขินอายพอได้ยินคำว่า ‘ภรรยา’
“ละ แล้วแม่ฉันว่าไง? -////-)”
“หึ ๆ แม่นิประหลาดใจแล้วก็ดีใจมาก ๆ เลยล่ะตอนที่รู้ว่า นิมีแฟนแล้วน่ะ....และพอฉันบอกต่อไปว่า ฉันรักนิและต้องการจะให้นิมาอยู่เคียงข้างฉันตลอดชีวิตน่ะ แม่นิก็เอ่ยปากตอบตกลงอย่างง่าย ๆ เลยล่ะนะ”
“ห่ะ!! (o///o เดี๋ยวนะ...แม่ฉันตอบตกลงง่าย ๆ เลยงั้นเหรอ!!? ลูกชายคนเดียวของบ้านเนี่ยนะ!!” นั่งทำหน้าเหวอที่แม่ตัวเองโยนลูกชายตัวดีเข้าเรือนหอง๊ายง่ายขนาดนี้
“ใช่แล้วล่ะ... แล้วท่านก็บอกอีกด้วยนะว่า ค่าสินสอดทองหมั้นอะไรเนี่ยไม่ต้องยกให้ฟรี ๆ ไปเลย...ขอแค่หลานสักคนก็พอ”
“ให้ฟรี!! =[]=!! แล้วไอ้หลานน่ะปั๊มกันกี่สิบปีเนี่ยกว่ามันจะโผล่หัวออกมาสักคนเนี่ย!!” นั่งเพลียที่แม่ตัวเองใช้ตรรกะตัณหาอยากได้ของที่ไม่น่าจะเป็นไปได้มาใช้กับลูกชายคนนี้ถ้าเป็นน้องสาวตัวแสบอีกคนก็ว่าไปอย่าง แต่นี่เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะมันจะไปท้องเหมือนคู่ชาวบ้านทั่วไปได้ซะที่ไหนกันล่ะ!! =__=^
“นิไม่อยากได้สักคนเหรอ....ฉันน่ะอยากได้สักคนใจจะขาด” เอามือลูบท้องเนียนของอีกฝ่ายแผ่วเบา.. นิลูบเยอะ ๆ เผื่อโชคดีติดขึ้น #เฮ้ย!!! =[]=;;
“งั้นก็ให้มันขาดไปเลย - -+”
“หึ ๆ ให้ตายสิ!...เพราะปากดีแบบนี้ไงฉันถึงรักหมดหัวใจแบบนี้” จุ๊บปากอวบอิ่มที่ชวนให้อยากครอบครองเอาไว้ตลอดเวลา
“อะ ไอ้ยักษ์ลามก (=////=” ทุบอกแกร่งแก้เขิน
“รักนะ...คุณหมายเลข 1 จอมโหด” จุ๊บปิดท้ายอีกนึงรอบก่อนจะเดินไปอาบน้ำและเข้านอน (-////-
เข้าวันรุ่งขึ้นโอนิได้พาเบียวโดอินมาที่บ้านเด็กกำพร้าโมริวะคิคาอิ
“อ่ะ?......พี่โอนินี่นา!!!” พอพวกเด็ก ๆ เลยโอนิเดินเข้ามาก็วิ่งกรุเข้าหาทันที
“เฮ้ ๆ ใจเย็นไม่ต้องรีบวิ่งเข้ามาหากันก็ได้...”หัวเราะอย่างมีความสุขเมื่อได้เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของพวกเด็ก ๆ อีกครั้ง
“พี่โอนิกลับมาเมื่อไรแล้วจะอยู่ที่นี้นานมั้ย?? แล้วพี่โอนิได้เป็นอันดับ 1 ของญี่ปุ่นรึยัง? นี่ ๆ พี่โอนิมาเล่นกันเถอะนะ” พวกเด็กต่างรุมกันถามโอนิไม่มีหยุดจนโอนิเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงแล้ว
“ฮ่า ๆ ก็บอกแล้วไงว่าใจเย็น ๆ ก่อน” ยกมือขึ้นบอกให้พวกเด็ก ๆ หยุดถามก่อนจะเหลือบมองแฟนที่ยืนทำหน้ามุ่ยอยู่คนเดียว “นี่วันนี้พี่พาคนที่อยากแนะนำให้พวกเรารู้จักด้วยนะเขาชื่อ เบียวโดอิน โฮโอ...เป็นคนพิเศษของพี่”
“หวัดดี....” เบียวโดอินก้มลงมองเด็กทำสายตานิ่งเฉย (= =;;; ลุงห้ามทำไรพวกเด็ก ๆ นะ!!
“คนพิเศษของพี่โอนิเหรอ...ใช่ประมาณนี้หรือเปล่าอ่ะ?” เด็กชายคนหนึ่งชูนิ้วก้อยขึ้นมา พวกเด็กผู้หญิงก็พลางหัวเราะเขิน ๆ
“ก็.....ประมาณนั้นล่ะมั้ง หึ ๆ อย่ามัวมุ่งตรงนี้เลยเข้าไปกันได้แล้วไป” ไล่เด็ก ๆ ให้กลับเข้าไปข้างใน
“อันดับ 1 ของญี่ปุ่น...หึ ๆ ทำไมนิไม่บอกพวกเด็ก ๆ ไปเลยล่ะว่ายังไม่ได้เป็นแต่ได้ No.1 ของตัวแทนประเทศมาเป็นแฟนแทนไปก่อน” เขยิบมายืนข้าง ๆ แฟน
“เดี๋ยวหาโอกาสแล้วค่อยบอกก็ได้...ป่ะรีบเข้าไปจัดการพวกตัวยุ่งกันเลยดีกว่า”
“แล้วเราต้องทำอะไรบ้างเนี่ย?...”
“วันนี้คุณป้าเจ้าของติดธุระข้างนอก...เราก็เลยต้องมาช่วยดูแลพวกเขาวันนึงไงล่ะ ฉันก็เลยซื้อของทำกับข้าวอร่อย ๆ มาเต็มเลย” ชูถุงใส่ของใบใหญ่ 2-3 ถุงให้ดู
“หึ!....นายเนี่ยเก่งเรื่องเลี้ยงเด็กจริง ๆ เลยนะ ถ้าพวกผู้หญิงรู้เข้าคงจะชอบนายแน่ ๆ เลย” พูดออกมาลอย ๆ
“แต่บังเอิญว่าพวกผู้หญิงไม่มีใครรู้แต่ว่า...นิเป็นคนแรกที่รู้...และในเมื่อรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับฉันหมดแล้วจะไม่ชอบฉันบ้างรึไง?” ยิ้มบาง
“ไอ้บ้า...” เอ่ยตอบพูดน้ำเสียงและใบหน้าเขินอายก่อนจะเดินเนียนเข้าไปข้างในตามพวกเด็ก ๆ
“หึ ๆ เวลาเขินเนี่ยยังดูน่ารักเหมือนเดิมแหะ”
ทั้งคู่เข้าไปเล่นกับเด็กอย่างสนุกทีแรกโอนินึกว่าแฟนของเขาจะมีปัญหาในการเข้ากับเด็ก ๆ ไม่ได้แต่พอเอาเข้าจริง ๆ รับมือกับพวกเด็ก ๆ ได้ดีมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ซะอีก รู้สึกว่าเขาจะคิดถูกจริง ๆ ที่เลือกคน ๆ นี้อยู่เคียงข้างกาย
“พี่โอนิ...หิวจัง?” เด็กน้อยมากระตุกชายเสื้อโอนิเบา ๆ
“หืม...เที่ยงแล้วเหรอ? ถ้างั้นใครจะช่วยพี่ทำข้าวเที่ยงมั้งเอ่ย!?”
“ผมคร้าบบบ // หนูด้วยค่า!!”
“หึ ๆ พอได้แล้วไปกันเดี๋ยวครัวก็แตกกันพอดี ทุกคนนั่งเล่นอยู่ที่นี้แล้วเดี๋ยวให้ฉันกับโอนิจัดการเรื่องข้าวเที่ยวเอง...” คุณแม่เข้ามาขัดเอาไว้จนพวกเด็ก ๆ ทำหน้ามุ่ยกลับไปนั่งเล่นรอทันที
“จัดการได้ดีมากเลยนะ...คุณแม่” แอบมีแซวเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นของว่างก่อนกินข้าว
“แม่อะไรกันเล่าเจ้าบ้า! ฉันเป็นผู้ชายนะ!..” สะบัดก้นเดินเข้าไปในครัวทันที = =;; ไม่ค่อยเลยนะ ลุงเบียว
“แล้ววันนี้จะทำอะไรดีล่ะ?...” เข้ามาช่วยเป็นลูกมือให้กับเชฟเบียว #55555
“สปาเกตตี้ซอสมะเขือเทศ...” เอ่ยตอบพลางหยิบวัตถุดิบออกมา
“ทำเป็นเหรอ?”
“อย่าพูดดูถูกเหมือนฉันทำไม่เป็นสิ...เมนูนี้มันเป็นเมนูถนัดของฉันนะ!! ถ้าพูดมากเดี๋ยวจะทอดไข่เจียวกินกับข้าวไปคนเดียวเลย - -++”
“ล้อเล่นน่า~ แค่แซวนิดแซวหน่อยอย่าทำเป็นโกรธไปสิ” โอบเอวบางง้อ
“เลิกทำเป็นเล่นได้แล้วน่า...เอาน้ำใส่หม้อไปตั้งไฟแล้วเอาเส้นไปต้มให้ฉันหน่อย” ยื่นหม้อต้มใบใหญ่ให้โอนิเป็นผู้รับผิดชอบดูแล ส่วนเบียวโดอินก็จัดการหั่นผักและเตรียมกระทะตั้งไฟอ่อน ๆ เอาไว้...แล้วก็เทลงทำซอสราดหน้า
“นิ...ชิมให้หน่อยสิว่า มันโอเคแล้วรึยัง?” ตักซอสให้ร่างสูงชิม
“อืม...เค็มซอสมะเขือเทศไปนิดนะเติมหวานอีกหน่อยสิ”
“งั้นเหรอ...” ใส่น้ำตาลเพิ่มอีกนิดนึง
“นี่!...ใครบอกว่า หวานน้ำตาลกันล่ะมันต้องหวานนี้ต่างหากล่ะ” ดึงใบหน้าหวานให้หันมาหาตัวเองแล้วเลื่อนหน้าไปครอบครองความหวานช่ำเกินคำบรรยายของโพรงปากเล็ก ๆ นี้ ลิ้นร้อนค่อย ๆ กวาดสำรวจหาความหวานพร้อมกับไล่ต้อนลิ้นเล็กที่หลบอยู่ให้ตอบสนองบ้าง..
“อะ อือ..” เผลอร้องครางออกมาอย่างพอใจก่อนลิ้นเล็กจะเริ่มตอบสนองตามความเร่าร้อนจากลิ้นร้อนนี้ (-/////- เฮียครับ เฮียครับ!! ระวังเด็กเห็นครับ!!
“อือ....” พอได้กินของหวานจนหายอย่างแล้วก็ค่อย ๆ ผละจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง “หวานนี่แหละที่ฉันต้องการล่ะ”
“อ๊ะ..!? ดะ เดี๋ยวเถอะถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้าจะทำยังไงกันล่ะ!! (O////O;;” หายเคลิ้มเสร็จก็โวยวายใส่ต่อทันที - -;; ยังเปลี่ยนอารมณ์เร็วเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ..
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยหนิ...ใครมาเห็นเข้าจะได้รู้ไงว่า นิน่ะเป็นของฉันเป็นแฟนสาว...เป็นผู้หญิงของฉัน” ยิ้มบาง ๆ แล้วจุ๊บแก้มนุ่ม ๆ อีกฟอดนึง
“คนบ้า!! -////-)” หันไปปิดเตาแล้วก็หันไปรอให้เส้นสุกก่อนจะเทออกมาจากหม้อเทในน้ำเย็นอีกทีนึงแล้วค่อยนำไปจัดจานราดซอสให้ดูน่ากินเข้าไปอีก
“เอาล่ะ...ข้าวเที่ยงทำเสร็จแล้วนะมากินกันได้แล้วล่ะ” โอนิกับพวกเด็ก ๆ ช่วยกันหยิบจานออกไปวางเสิร์ฟบนโต๊ะก่อนจะเดินกลับมาในครัวอีกรอบ “นิ...กินข้าวกันเถอะ”
“เดี๋ยวขอเช็ดมือก่อนนะ...” เดินไปนั่งกินพร้อมกับพวกเด็ก ๆ
“ว่าไงเด็ก ๆ อร่อยมั้ย...!?”
“อร่อยคร้าบ!!! ถ้าเทียบกับคุกกี้ที่พี่โอนิได้มาจากพี่สาวคนนั้นของพี่คนนี้อร่อยกว่ากันเยอะเลย” โอนิถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อพวกเด็ก ๆ ดันเกิดมาไร้เดียงสาตอนนี้แฉความลับที่เขายังไม่ได้บอกให้ร่างบางได้รู้เลย
“พี่สาวคนนั้นงั้นเหรอ..?” รีบตวัดสายตาดุมหาโหดใส่โอนิทันที
“ก็พี่สาวที่พี่โอนิเคยเขียนจดหมายรักให้ไงล่ะ....แต่ว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพวกเขาก็เปิดแค่เพื่อนกันเท่านั้นล่ะมั้ง...”
“อ๋อเหรอ~ แล้วไอ้คุกกี้มันมาได้ยังไง?” เผยแผ่ออร่าดำมืดหมายจะขยี้ร่างสูงให้จมดินไปเลย
“อ๋อ~ พี่สาวเขาให้เนื่องในวันวาเลนไทน์น่ะ หวานมากจนแสบคอเลยนะ” เด็ก ๆ ได้โยนระเบิดลูกใหญ่ให้โอนิวะแล้วสิ....โอนิขอให้โชคดีนะ ^^; ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวไรเตอร์เป็นเจ้าภาพ???ให้ 3 วันเลย
“นิ...เดี๋ยวก่อนสินิ!” พอกินเสร็จก็รีบเดินตามแฟนที่ทำหน้าบูดตึงไม่พูดไม่จาตั้งแต่ได้ยินเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ
“นายโกหกฉัน!! ...ไหนนายบอกว่าฉันเป็นคนแรกที่รู้ไงแล้วที่เด็ก ๆ พวกนั้นพูดมันหมายความยังไง!!”
“มันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นสักหน่อยนะ...”
“หึ!! ถ้าขืนฟังนายฉันก็กลายเป็นคนโง่ให้นายหลอกน่ะสิ!!” โยนจานทั้งหมดทิ้งลงอ่างล้างจานเปิดน้ำละเลงน้ำยาลงไปแล้วขัดอย่างแรงระบายความโกรธมหาศาล
“ให้ตายสิ...นายช่วยใช้เหตุผลกับฉันหน่อยได้มั้ย? เบียวโดอิน” ชักจะเริ่มปวดหัวขึ้นมาหน่อยแล้ว
“ใช้เหตุผลเหรอ!?.....ฉันพยายามใช้เหตุผลมาตลอดกับนายแล้วนายล่ะเคยใช้เหตุผลกับฉันบ้างมั้ย!? นายชอบพูดเล่นกับฉันจนตอนนี้ฉันก็ไม่สามารถเชื่ออะไรนายได้แล้วรวมทั้งไอ้เรื่องว่าที่ภรรยานั้นด้วยใช่ม่ะ?....”
“เฮ้อ~.....” ถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจเขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับร่างบางแล้วต่อให้ใช้เหตุผลร้อยแปดมาอ้างก็คงช่วยอะไรไม่ได้นอกจากจะใช้ร่างกายนี้เป็นคนบอกเอง...
หมับ!?
“จะทำอะไรน่ะปล่อยฉันนะ!!” ตกใจเมื่อจู่ ๆ โอนิก็โอบเอวเขาแล้วยกตัวเขาขึ้นนั่งบนเคาเตอร์แล้วประกบปากคนดื้อคนนี้ทันที
“หืม....” หึมหัมอย่างไม่พอใจเมื่ออีกฝ่ายปิดปากไม่ยอมให้เขาเข้าไปลุกล้ำ ร่างสูงจึงตัดสินใจรุกจูบหนัก ๆ ไปหลายรอบจนริมฝีปากเริ่มบวมเจ่อแล้วเผยอปากออกมาเล็กน้อยให้ลิ้นร้อนได้เข้าไปครอบครองอีกครั้ง
“อะ อื้อ...” พยายามจะขัดขืนลิ้นร้อนนั้นแต่สุดท้ายก็ไม่อาจต่อต้านได้จึงค่อย ๆ ตวัดลิ้นเล็กดูดดึงลิ้นร้อนตอบ
“อือ....” ครางในลำคออย่างพึงพอใจกับการตอบสนองนี้ ในขณะที่ร่างบางกำลังเคลิ้บเคลิ้มกับรสจูบร้อน ๆ โอนิก็ล้วงของบางอย่างมาจากกระเป๋าแล้วสวมที่นิ้วนางซ้ายของร่างบางทันทีก่อนจะผละจูบออกมา ดวงตาแกร่งจับจ้องใบหน้าแดงระรื่นของร่างบางด้วยสายตาจะกิน ไม่ใช่!!! แน่วแน่ต่างหากล่ะ!! =[]=!!
“...นะ นี่มันคือ...!?” เพิ่งจะสังเกตเห็นวงแหวนวงเล็กสีเงินสวยมีเพชรเม็ดงามส่องประกายสวยอยู่ตรงกลางแหวน
“ฉันสั่งทำมันมาเป็นพิเศษเพื่อนาย..” ตอบก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดแล้วซุกหน้าลงซอกคอขาวเนียน
“นาย...บอกว่าฉันพูดเล่นใช่มั้ย? อันที่จริงมันตรงกันข้ามกันหมดเลยฉันน่ะไม่เคยเป็นอย่างนี้กับใครมาก่อนแต่ไม่เคยจริงจังกับใครจนกระทั่งได้เจอกับนาย...ฉันรักนายที่สุดนะเบียวโดอิน ถ้านายทิ้งฉันไป...ฉันก็คงหมดหัวใจที่จะรักใครได้อีกแล้ว...ได้โปรด...อยู่กับฉันเคียงข้างฉันไปตลอดได้มั้ย?” ไม่ใช่คำพูดขอแต่งงานแต่ก็เหมือนกับใช่ ไม่ใช่คำพูดที่สวยหรูแต่มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากใจที่อยากจะครอบครองคนตรงหน้าไว้เพียงคนเดียวเท่านั้น...
‘อือ....ได้สิ...ถ้าได้อยู่กับนาย ฉันตกลงเสมอ...’
ความคิดเห็น