คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ...Chapter XI Go Home...
...Chapter XI ‘Go Home’...
หลังจากหมดช่วงช่วยยักษ์หาคู่ได้สำเร็จค่ายก็กลับมาสงบสุขอีกครั้งยกเว้นอย่างเดียวก็คือ เมื่อไรสุดยอดเคะทั้ง 2 นางจะเลิกสปาร์คใส่กันสักที (- -;; มันช่างลำบากคนรอบข้างที่ต้องไปวิ่งตามเมะของพวกนางมาช่วยลากออกไปสงบสติที่อื่นดื้อมากก็จูบปิดปากซะเลยจะได้หายดื้อ...พูดมาถึงแบบนี้พอจะรู้บ้างมั้ยว่า เป็นใครกัน?...เฉลยให้เลยล่ะกันก็คู่หลักของเรื่องนี้ยังไงล่ะ (- -;; ยังดื้อไม่เคยเปลี่ยนแปลงสักทีคนเป็นไรเตอร์รู้สึกเหนื่อยใจแทนเมะมากมายเลย
“โธ่เว้ย!! ปล่อยนะ!! นิฉันบอกให้ปล่อยไง!!..” ดิ้นโวยวายอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่เพิ่งจะลากออกมาจากจุดเกิดเหตุที่มีอยู่แทบทุกวัน (- -; ไม่เคยไม่สงบสุขสักทีค่ายนี้
“ก็ได้...” วางคนร่างเล็กลงแล้วก็ยืนทำหน้านิ่ง ๆ โดนดุอีกแล้วสินะ “ไปสร้างเรื่องอะไรมาอีกเนี่ย... ถึงไปยืนแง่งใส่โทคุงาวะอีกแล้ว”
“ไอ้เด็กนั่นมาเย้ยฉันที่โดนกดลุกไม่ขึ้นน่ะสิ!! ทีครั้งแรกของมันก็ไม่ต่างจากฉันสักหน่อย” ทะ ทะเลาะเรื่องโดนกด (- -;; พวกท่านไม่มีเรื่องให้ทะเลาะแล้วเหรอเจ้าค่ะถึงมาทะเลาะเรื่องนี้
“เฮ้อ...นิเลิกไปทะเลาะกับโทคุงาวะได้แล้วนะ” ช่วยห้ามหน่อยเดี๋ยวมีทะเลาะกันอีก - -
“ไม่...!!” ชัดถ้อยชัดคำมาก (-__-)
“ถ้านิยังตอบไม่...ฉันจะจูบนิตรงนี้เลย! (- -+” เฮ้ย!! =[]=!! จะทำกันตรงนี้เลยเหรอ!! คนมันเยอะนะโอนิ!! นายช่างกล้ามากเลยอ่ะ!!
“ถะ ถ้านิจูบฉันตรงนี้ฉันจะไม่นอนกับนิอีกแล้วนะ (- -+” ถึงหน้าลุงจะหนาแต่ก็มียางอายอยู่นิดนึงนะจ๊ะ
“ไม่เป็นไร...เดี๋ยวฉันจะไปนอนกับนิที่ห้องนิเองก็ได้มีเพื่อนนอนอยู่ด้วยทำอะไรก็ไม่สะดวก” เขาบอกว่า เมะจะหน้าทนขึ้น หื่นมากขึ้น ลามกมากขึ้นเมื่อได้กดเคะเรียบร้อยแล้ว #แกไปเอามาจากตำราไหนเนี่ย?? (= =;
“เฮือก! =[]=!!) ถ้านิทำแบบนั้นฉันจะไม่นวดให้นิแล้วนะ T^T)”
“งั้นฉันจะนวดให้นิเองก็ได้นวดดีเผื่อได้ทิปพิเศษด้วย..” ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมสายตาเตรียมกินคนตรงหน้า
“ตะ ตั้งแต่ยอมให้กดนายก็หน้าหนาขึ้นเลยนะ T T” รู้ตัวว่าไม่มีทางเอาชนะแฟนคนนี้ได้เลยสักนิด
“ก็...ติดมาจากแฟนคนนี้ล่ะมั้ง?” ยิ้มบางแล้วเอามือเล่นผมของอีกฝ่าย
“นิ....คนอยู่!! (=///=” หันไปเห็นพวกตาแมวที่ยืนมองกันหน้าสลอนเลย
“หือ....ไม่มีซ้อมแล้วรึไง!?” หันไปทำหน้ายักษ์ใส่จนพวกตาแมวหนีกันแทบไม่ทัน “ทีนี้ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว...งั้นก็...” หันกลับมากินแฟนตัวเองอีกรอบ -..-) ไปตายอดตายอยากมาจากไหนกันเนี่ยนิ
“อ้ากกก หยุดน่า!! >[]<)” เอามือดันหน้าแฟนออกไป
“หึๆ หยุดก็ได้เห็นหน้านิตอนเขินแล้วมันหยุดไม่ได้จริงๆ...” นึกจะหยุดก็หยุดนึกจะแกล้งก็แกล้ง (- -;; แปลกคนจังเลยนะ
“ให้ตายสิ! เล่นอะไรกันไม่รู้ (-////-“ งอนเขินหน้าแดงแล้วจ้า~
“หึๆ...” หัวเราะเบาๆก่อนจะขโมยหอมแก้มนุ่มๆตอนร่างเล็กเผลอไปทีนึงแล้วเดินหนีเนียนๆ ปล่อยให้แฟนยืนเขินต่อไป
“อะ ไอ้บ้าโอนิ!!” เขินจัดจนเผลอตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายเหมือนเมื่อก่อน... ให้ตายสิอยากบีบคอไอ้คนร่างยักษ์จริงๆเลย (-////-
“เอ่อ....บอส..” เห็นบอสตัวเองกำลังยืนชักดิ้นชักงออยู่เลยไม่กล้าทักตอนนี้
“มีอะไร..!” ปรับสีหน้าอย่างไวโคตร ๆ เลย - -)
“โค้ชคุโรเบะเรียกทุกคนไปพบนะครับ...”
“ค่ายU-17จะขอปิดปรับปรุงเป็นเวลา 1 สัปดาห์เนื่องจากว่าค่ายได้รับความเสียหายหนักมาก...” คงไม่ต้องบอกมากแล้วว่า สาเหตุมันมาจากใคร (= =; ยืนฟังอยู่ข้างๆแฟนที่เหล่มองร่างบางแล้วเยียดยิ้มมุมปาก “เครื่องกดน้ำพังไป 8 เครื่อง เสาไฟ 14 ต้น กล้องวีดิโอ 5 ตัว รั้ว 3 จุดและคอร์ทอีก 2 ยังไม่รวมเตียงอีก 1 (อันสุดท้ายลุงเบียวไม่ได้ทำนะโอนิเป็นคนทำ -..-)” ท่าจะเยอะขนาดนี้ก็ทำลายค่ายไปเลยดีกว่ามั้ยค่ะ = =; ลุงเบียววว
“ดูท่าจะพังเยอะแหะ” เหล่าคอร์ท1 จับกลุ่มคุยกันที่เลานท์ที่เดิม...ไม่มีที่อื่นให้ชุมนุมบ้างรึไง
“เบียวโดอินนายจะถล่มค่ายทิ้งรึไงห่ะ?” โตโน่หันถามคนที่นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ข้างๆแฟน จะเกาะติดเกินไปหน่อยอะป่าว (- -
“ไม่มีเหตุผล...ฉันจะพังอะไรมันก็แล้วแต่ฉันในเมื่อไม่มีใครห้าม ฉันจะเก็บให้อารมณ์เสียทำไมปล่อยออกมาให้หมดซะก็สิ้นเรื่อง”
“รวมถึงเตียงด้วยเหรอ!? (- -+)”
“ไอ้ตัวนั้นฉันป่าวทำสักหน่อย.. (-///-“ แค่เป็นตัวต้นเหตุทำให้พังเอง (- -;
“ไม่ใช่นายแล้วใครทำพังฟ่ะ (- -; ขนาดเตียงมันยังไม่เว้นเลย”
“คนนู่น...” เหล่มองคนร่างสูงที่นั่งยิ้มกรุ้มกริ่ม
“หึๆ ช่วยไม่ได้นายมันน่ากินจนฉันผ่อนแรงไว้ไม่อยู่เอง” เอ่ยตอบแล้วเลื่อนจมูกแกร่งลงซุกไซร้ซอกคอขาวของคนข้าง ๆ อย่างซุกซน
“ไม่ต้องมา ‘กิน’ ต่อหน้าเพื่อนเลยนะเฟ้ย!! (=///=+ ถ้าจะทำก็ไปที่ห้องนู่น!!”
“อะ เอ่อ...เลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่าเนอะ! ^^; ว่าแต่หยุดนี้พวกนายจะไปไหนกัน” จอมแสบประจำคอร์ทถามขึ้น... ‘หึๆๆๆ หยุดนี้จะไปเที่ยวกับโทคุ2ต่อ2’ (- -;; มันวางแผนเจ้าเล่ห์อะไรไว้อีกเนี่ย
“ฉันกะว่าจะบินกลับบ้านที่ต่างประเทศสักหน่อย” ตอบเหมือนจะพอรู้ทันความคิดของคนรักของตน
“หง่ะ!! (0[]0!! ทะ โทคุไม่อยู่เที่ยวกับฉันก่อนเหรอ!?” ความฝันพังทลายไม่เหลือซากเลย - -;
“ไม่...ถ้านายอยากเที่ยวกับฉันก็นั่งเครื่องบินเป็นเพื่อนฉันสิ” ช่างโหดร้ายอะไรเช่นนี้นะ
“ทำไมนายถึงใจร้ายกับฉันแบบนี้ ฮือ~~~ ToT)” โศกาช่างโศกมนะยิ่งนักเมื่อคนรักหาได้อยากเที่ยวกับตัวเขาไม่... (= =;;
“55555…. อืม~ หยุดยาวแบบนี้ฉันว่าจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านงดเดินสายสักพักก็ดี” เซเลปสุดหล่อเอ่ยขึ้นพลางเอนพิงโซฟาอย่างสบาย
“ผมอยากไปเที่ยวกับคุณสึกิ....คุณสึกิคร้าบ~ ไปเที่ยวด้วยกันมั้ยครับ?” หันไปทำสายตาอ้อน ๆ ใส่คู่หูตัวโย่งของตัวเอง
“...อืม....” ตอบเพียงสั้น ๆ แต่เข้าใจดียิ่งนัก
“แล้วรุ่นพี่โอนิกับลุงเบียวล่ะครับจะไปไหน...”
“ฉันก็จะกลับ...อุ๊บ!?” กำลังจะเปิดบ้าน กัดไอ้ลูกหมาปากเสียนี่สักหน่อยแต่ก็โดนมือแกร่งปิดปากเอาไว้ซะก่อน... ปิดไว้ให้มิด ๆ แฟนเฮียชอบแหวกกัดชาวบ้านตลอดเลย - -;
“ฉันกะว่า....ฉันจะพาเบียวโดอินไปเที่ยวบ้านฉัน” ตอบแล้วก็ลอบยิ้มบาง ๆ ให้คนร่างเล็กที่เขินหน้าแดงจนหัวแทบระเบิดอยู่แล้ว
“หะ บ้านนาย!!! O[]O)!!” พร้อมใจกันตะโกนลั่นตึก
“ฉ่า~~ (.////.) ทำไมฉันถึงตามมันมาด้วยเนี่ย?” ยืนก้มหน้างุด ๆ อยู่หน้าสถานีหลังจากโดนแฟนอุ้ม (พา) มาถึงบ้านเกิด...
“นิเป็นอะไรหน้าแดงเชียว..” ถามทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่ามันเป็นเพราะอะไร
“งะ เงียบไปเลยไอ้บ้าโอนิ..”
“หึๆ พูดแบบนี้ต่อหน้าแฟนเนี่ยอยากจะโดนทำโทษใช่รึเปล่าเนี่ย หือ~” เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ๆ หน้าแดงๆชวนให้กินเดี๋ยวนี้...
“บ้า!! เลิกลามกนอกสถานที่ได้แล้วนะ” ผลักหัวแกร่งออก
“หึๆ ไปกันเถอะ..เดี๋ยวคนที่บ้านฉันจะรอนาน” โอบไหล่บางแล้วเดินนำทางไปที่บ้านแสนอบอุ่นที่เฮียเบียวจะเข้ามาอยู่ร่วมด้วย #ไรเตอร์เพ้อเจ้ออีกแล้ว
นั่งรถเมล์ 20 นาทีจากนั้นก็ลงเดินเท้าต่ออีก 10 นาทีก็ถึงบ้านแฟนเจ้าปัญหา
“กลับมาแล้วครับ..” ลูกชายคนเดียวของบ้านเปิดประตูเดินเข้าบ้านแบบไม่ได้ให้คนข้างหลังได้ทำสมาธิตั้งสติก่อนสตาร์ทเลยสักนิด (= =;;
“ยินดีต้อนรับกลับจ๊ะ...” คนที่มายืนรอต้อนรับคือ แม่กับน้องสาวของโอนิ
“พี่จูจิโร่~” น้องสาวที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันวิ่งเข้ามาสวมกอดผู้เป็นพี่ชายทันที
“ฟูยูกะ..คิดถึงจังเป็นบ้างอยู่โรงเรียนประจำสบายดีหรือเปล่า? เข้ากับเพื่อนได้มั้ยแล้วอยู่ที่หอไม่โดนใครรังแกใช่มั้ย?” กอดน้องสาวสุดที่รักจนพอใจเสร็จก็ถามสาระทุกข์สุขดิบเป็นการใหญ่จนเกือบจะลืมไปว่า พาใครมาด้วยเลย
“พี่ถามเยอะเกินไปแล้วนะ...” แกล้งทำหน้างอนน่ารัก ๆ ก่อนเหลือบไปเห็นกอลิล่าข้างหลัง “พี่จูจิ...นั่นใครเหรอ?..” ทั้งน้องสาวและแม่ต่างมองด้วยสายตาสงสัย
“อ๋อ~ นี่เบียวโดอิน โฮโอคนที่ผมพูดถึงก่อนหน้านี่ไง เขาจะมาอยู่ที่บ้านเราสักอาทิตย์นึง...” นี่นายจะไม่ให้แฟนนายได้กลับบ้านกลับช่องกลับป่าเลยใช่ม่ะเนี่ย??
“เบียวโดอิน โฮโอครับ..” ก้มหัวเคารพผู้อาวุโส?? ต้องเรียบร้อยไว้หน่อยนี่บ้านแฟน - -;;
“อ้อ...คนนี้เองเหรอ? หึๆ เดินทางมาเหนื่อย ๆ เข้ามาพักข้างในก่อนสิ” แม่ของโอนิกวาดสายตามองเบียวโดอินตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเชิญให้เข้ามาในบ้าน
“นิ...ทำไมแม่นิมองหน้าฉันอย่างนั้นด้วย?” หันไปกระซิบถามแฟน
“หึๆ พอดีฉันเคยเล่าให้แม่ฟังว่า มีคนที่ชอบโวยวาย บ้าอำนาจแล้วก็พังข้าวของในค่ายตลอดเวลาอยู่น่ะ” นั้นนายชอบหรือว่าแอบด่าแฟนทางอ้อมกันแน่เนี่ย - -;
“นี่นิแอบหลอกด่าฉันรึเปล่าเนี่ย? - -;”
“เปล่าสักหน่อยฉันยังพูดไม่จบเลยนะ...แต่ว่าพออยู่ใกล้ ๆ ก็รู้ว่าเป็นคนขี้เหงา กลัวผีแล้วก็...น่ารักน่ากินสุดๆเลยล่ะ”
“เน่า!!! =///=”
“หึ ๆ รีบเข้าไปกันเถอะเดี๋ยวจะได้เอากระเป๋าไปเก็บและพักผ่อนด้วย” ช่วยถือกระเป๋าของแฟนสุดที่รักขึ้นไปยังบนห้องของเขาเอง
“อืม....สะอาดกว่าที่คิดแหะ” เดินมองรอบ ๆ ห้องแฟนตัวเองก่อนจะโดนแขนแกร่งดึงตัวให้มานั่งบนตัก
“อืม.... กลิ่นแชมพูของนิเนี่ยหอมจังเลยนะ นั่งรถไฟตั้งนานไม่ได้ทำแบบมันรู้สึกแปลก ๆ แหะ” สูดกลิ่นหอม ๆ เข้าไปเต็มปอด โอ้โห~ โอนินายช่างกล้าจังเลยนะ
“นิ!....ช่วยหยุดหื่นหน่อยมั้ย? นี่มันบ้านนายนะ (- -)” ตีแขนแกร่งให้หยุดหื่นสักที - -
“แค่นิดหน่อยเองน่า...”
“ไม่ได้...มันยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย” ทำเสียงหึมห่ำไม่พอใจในลำคอก่อนจะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมารบกวนอีกชุด
“พี่จูจิโร่...แม่เรียกลงไปข้างล่างแหนะ”
“โอเค.....นิไปกันเถอะ” ปล่อยตัวร่างบางก่อนจะพากันเดินลงไปข้างล่าง
“จูจิโร่มาพอดีเลย...แม่ขอยืมตัวเพื่อนลูกแป๊บนึงนะจ๊ะ” แฟนสาวถูกชิงตัวไปอย่างงง ๆ ขนาดคนเป็นลูกยังงงไปด้วยเลยว่า แม่เอาตัวแฟนเขาไปทำไมกัน….. ผ่านไปสักพักก็ถึงเวลาอาหารเย็น
“ทุกคน~ ข้าวเย็นเสร็จแล้วนะ” แม่โอนิถือกับข้าวมาวางที่โต๊ะโดยมีลูกสาวช่วยยกตามมา
“แม่ครับ...แล้วเบียวโดอินหายไปอยู่ที่ไหน?”
“อ้อ~ จูจิโร่ข้าวเย็นส่วนของลูกกับโฮโอคุงน่ะอยู่ที่โต๊ะในห้องครัวนะ” ยิ้มบาง ๆ แล้วหันไปตักข้าวใส่ชามให้กับผู้อาวุโสสูงสุดของบ้าน
“นิ...?” เดินเข้าไปในครัวก็เห็นร่างบางกำลังตักข้าวใส่ชามเตรียมไว้รอเขาอยู่เลย...โอนิเหล่มองชุดกับข้าวที่ดูแตกต่างจากชุดที่แม่ของเขาเอาออกไปวางบนโต๊ะไปนิดหน่อย (มั้งนะ)
“มาแล้วเหรอ...นั่งสิ” พูดด้วยน้ำเสียงกังวลนิดหน่อย
“อืม....นิพอจะรู้มั้ยว่า ทำไมแม่ถึงให้เราแยกมากินกัน 2 คนแบบนี้” ลองถามคนตรงหน้าดูเผื่อจะรู้อะไรมาบ้าง
“รู้สิ..” ตอบหน้านิ่ง ๆ
“อะไรเหรอ…?”
“นิก็ลองคิดดูหน่อยสิ..” ลองให้คุณแฟนเป็นคนคิดบ้าง
“อืม....กับข้าวที่ดูแตกต่างจากของแม่นิดหน่อย...อย่าบอกนะว่า นิเป็นคนทำใช่มั้ย?” ลองตอบดูไปเล่น ๆ
“อื้อ...แต่ฉันเปล่าอยากทำนะแม่นิเป็นคนบอกให้ลองทำดู (- -;; ไม่รู้จะออกมาเป็นยังไงบ้างนะ” ทำหน้าเคร่งเครียดอย่างแรงเลยหนิ.... เอ่อ...โอนิเอายากันไว้ก่อนม่ะ? = =’’
“จริงเหรอ!....ถ้างั้นก็ขอลองชิมหน่อยแล้ว” หยิบช้อนมาเตรียมชิมฝีมือทำอาหารของว่าที่ศรีภรรยาในฝัน #ห่ะ!?
“แต่ว่า...ฉันสงสัยอย่างนึง ทำไมแม่นิต้องให้ฉันด้วยล่ะ?” นั่งจ้องหน้าคนที่ตัวเองคิดว่าน่าจะรู้คำตอบมากที่สุด
“หึๆ...ก็ฉันบอกแม่เอาไว้นะว่า จะพาว่าที่ศรีภรรยามาให้ดูถึงที่บ้าน...” ยิ้มบาง ๆ แล้วนั่งตักข้าวกินอย่างสบายใจเชิบ “อืม...นิทำกับข้าวอร่อยดีนะ” เอ่ยชมโดยไม่ได้ดูว่า แฟนของท่านนั้นนั่งค้างไปเรียบร้อยแล้ว (- -;;
‘ฮะ.....ว่าไงนะ... O////O)’
ความคิดเห็น