คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 ....เสื้อผ้าของลิง????
ตอนที่ 6 ....เสื้อผ้าของลิง????
“เอ๋!?...วิวัฒนาการเหรอ!! หมายความว่ายังไงกันน่ะ?” เหล่าโค้ชเรียกตัวคนที่รู้เรื่องแล้วก็ตัวปัญหาสำคัญมานั่งประชุมหลังจากสืบหาต้นเหตุที่คาดว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้กอลิล่าเปลี่ยนไปมากถึงมากที่สุด
“ก็อาจจะใช่นะ.. ฉันขอให้อิริเอะคุงช่วยหาข้อมูลที่คาดว่าน่าจะเป็นไปได้ที่ทำให้เป็นแบบนี้” วางเอกสารที่หามาได้ทั้งหมดบนโต๊ะ
“อะไรคือวิวัฒนาการเหรอ?” ทาเนะเอ่ยถามพลางหยิบเอกสารขึ้นมาอ่าน
“อา...วิวัฒนาการนี่มันก็คล้ายๆกับพวกปลาการ์ตูนน่ะนะที่เมื่อจำนวนผู้หญิงลดน้อยลงผู้ชายบางส่วนจะเปลี่ยนเป็นผู้หญิง...ในญี่ปุ่นปีนึงก็ประมาณ 10 คนถึง 100 คนแถมคนที่ก้าวผ่านวิวัฒนาการส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายด้วยนะ.....” อิริเอะอธิบายเรื่องที่เขาลองสอบถามจากทางบ้านมา... *เครดิตข้อมูลจากเรื่อง Kanojo ni Naru Hi ไรเตอร์ขอยืมมาใช้หน่อยนะค่ะ ^^)
“ผู้ชายเปลี่ยนเป็นผู้หญิงเหรอ...เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าโลกเรามีแบบนี้ด้วย” โอมาการิเกาหัวอย่างงงๆ
“มันเพิ่งจะเกิดขึ้นกับประเทศเราได้เพียง 4-5 ปีน่ะก็เลยยังมีคนรู้เรื่องนี้ไม่ค่อยมาก...แล้วเบียวโดอินนายเป็นแบบนี้รึเปล่า?” อิริเอะหันไปถามกับคนไข้โดยตรง เพราะโค้ชได้สั่งอนุญาตลงมาพิเศษแล้วว่าให้อิริเอะเป็นหมอประจำตัวเบียวโดอินจนกว่าจะกลับคืนสู่ร่างเดิม...
“จะบ้ารึไง... การวิวัฒนาการน่ะมันใช้เวลานานพอดูแต่สำหรับฉันน่ะแค่คืนเดียวมันจะเป็นไปได้ยังไงกันเล่า..!!”
“มันก็จริงแหะแต่จะกัดข้อสันษิฐานนี้ออกไปก็ไม่ได้ด้วยสิ..”
“ว่าแต่ว่า..ไอ้วิวัฒนาการเนี่ยไม่ยักกะรู้ว่าเกิดในเรื่องพวกเราด้วยแหะ” ทาเนกาชิม่าเอามือเท้าคางก่อนจะโยนเอกสารลงโต๊ะทำสีหน้าเบื่อหน่าย???
“ก็นะ...ในเรื่องนี้น่ะพวกผู้หญิงน่ะมีน้อยจะตายส่วนมากถ้าไม่ใช่ผู้หญิงแก่ๆก็เด็กม.ต้นเท่านั้นแหละ”
“อือหือ...แถมพวกเราส่วนใหญ่ก็โดนสาวๆจับจิ้นกันเรียบร้อยแล้วด้วยสิ”
“มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา...ก็พวกเราเป็นการ์ตูนกีฬาหนิ” ฮะ เฮ้ย!! =[]=!!! ทำไมจู่ๆเรื่องที่คุยถึงมาเป็นเรื่องนี้ได้เลยเนี่ย!!?
“เดี๋ยวสิฟะ..! นี่พวกนายต้องการคุยเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย =[]=” ต้องให้คุณนายเบียว???เรียกกลับมาเข้าเรื่อง (- -;;
“อา....โอเคๆ” เหล่าโค๊ชต้องตามใจคุณนายเบียวไม่ทำไม่ได้เดี๋ยวชีวีนลั่นค่ายอีก (- -; “เรื่องต่อไปที่พวกฉันจะบอกคือว่า พรุ่งนี้ฉันจะสั่งให้คอร์ท 1 หยุดพักเพราะจะให้พวกนายพาเบียวโดอินไปซื้อเสื้อผ้าซะ”
“เดี๋ยวก่อนสิโค๊ช!! ทำไมต้องให้ผมไปซื้อเสื้อผ้าใส่ด้วย! ผมเองก็มีเสื้อผ้า (ของคนอื่น) ใส่อยู่แล้วนะ” คัดค้านเรื่องเสื้อผ้าสุดฤทธิ์เพราะตัวเองก็ชอบที่จะยืมเสื้อผ้าคนอื่นใส่อยู่แล้ว.. (- -;; ที่ชอบยืมใส่ประจำก็ของอิริเอะกับโทคุงาวะ..??
“ไม่ได้เด็ดขาด! ..นายน่ะยืมของเพื่อนใส่จนพวกเขาไม่มีเสื้อจะใส่กันแล้วนะ.. และอีกอย่างนึงเพราะว่าเราเห็นว่าไม่สมควรถ้านายจะเข้าไปอาบน้ำกับพวกม.ปลายคนอื่นๆ” โค๊ชคุโรเบะเอ่ยพร้อมจิบชาไปด้วย..
“แล้วทำไมโค๊ชถึงไม่ทำห้องน้ำส่วนตัวให้ผมซะเลยล่ะเรื่องมันจะได้จบๆ (- -”
“นี่มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะเบียวโดอินคุง...งบประมาณทำห้องน้ำน่ะพวกเราใช้ไปหมดกับเรื่องซ้อมบำรุงค่ายที่เธอเพิ่งทำสร้างผลงานทำลายไปหมาดๆ นะ...แต่ไม่ต้องห่วงเราได้ตรวจสอบแล้วว่ามีโรงอาบน้ำอยู่ใกล้ๆค่ายนั่งรถออกไปแค่ 30 นาทีก็ถึงแล้ว” ค่ายหมดงบเพราะมาซ่อมบำรุงผลงานของลุงเบียว (= =;;;; ถถถถถถถถถถถถ
“หมายความว่า...จะให้ผมนั่งรถออกไปอาบน้ำนอกค่ายสินะ” พอเข้าใจว่านี่คือความหวังดีของโค๊ชแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้เพราะ มันดูเหมือนว่าเขาเป็นคนนอกสำหรับที่นี้ไปแล้ว ..กิจกรรมซ้อมก็ถูกห้ามไม่ให้ไปซ้อมข้างนอก เวลาพักกินนอนหรืออาบน้ำก็โดนจัดเวลาให้เร็วกว่าเดิมแบบนี้มันก็ทำให้เขาเหงาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน #ไม่มีใครให้แกล้งสินะ (=w= ลุงเบียว...
“ถูกต้องแล้ว...เอาล่ะเรื่องที่ฉันอยากจะแจ้งก็เสร็จแล้วทุกคนกลับไปซ้อมได้แล้วส่วนเรื่องพรุ่งนี้ใครว่างก็ไปซะ..” เฮดโค๊ชกล่าวจบก็เดินกลับไปทำงานต่อทันที...
“อย่ามาแจ้งจบแล้วชิ่งหนีไปซะเห้ย!!! =[]=!!!! ไอ้เจ้าพวกโค๊ชงี่เง่า!!” นู่นจบแต่นี่ไม่จบ.. จะบินไปอาละวาดกัดหัวโค๊ชอยู่เลย....
“เฮ้อ... พอเลยเจ้าบ้า (- -) ไปซ้อมได้แล้ว” โอนิต้องเข้ามาหิ้วแบกหลังพาตัวจอมวุ่นวายออกไปข้างนอกทันที... “พรุ่งนี้เตรียมตัวไปซื้อของซะ.. (- -”
“ใครมันอยากซื้อกันล่ะฟ่ะ!!!!! (=[]=*”
วันรุ่งขึ้นที่หน้าป้ายรถเมล์ตรงหน้าประตูค่าย... (-w-)
“ใครมันอยากซื้อกันล่ะ.. (- -*” ปากบอกปฏิเสธแต่ก็ยังจะมาโดยมีองครักษ์?? มาอีก 2 คนก็คือ โอนิกับทาเนกาชิม่า.. (- -;; จะใช้ประโยชน์ได้มั้ยเนี่ย? “แล้วทำไมถึงมีแต่คนอย่างพวกนายมากันล่ะเนี่ยห่ะ!!! =[]=” หันไปถามกับองครักษ์??? ของนางเอง
“ฮ่าๆๆ ^^) ก็พอดีว่าวันนี้อิริเอะกับโทคุงาวะติดภารกิจนิดหน่อยน่ะ ส่วนริวจิสงสัยคงกำลังนั่งเก็บเสื้อให้ฉันอยู่น่ะ” ไอ้ตัวแสบ (- -;; ถึงขนาดเอาเสื้อผ้ากองโตของตัวเองมาขัดขวางเพื่อนเลยเหรอเนี่ย!
“ฉันว่าไอ้สามคนที่ไม่มายังมีประโยชน์มากกว่าพวกนายสองคนอีกนะ (- -;”
“เอาน่าๆ ^^) นายอย่าเพิ่งดูถูกนายแบบสุดหล่อคนนี้สิ เดี๋ยวจะเลือกเสื้อผ้าให้สวยๆเลยล่ะ” เดินมากอดคอแล้วก็สูดกลิ่นสบู่หอมๆจากตัวเบียวโดอิน
“เหรอ..!? แล้วนายมาทำไมปกติก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของฉันอยู่แล้วหนิ” หันไปถามคู่อริของตน
“ใครบอกว่าฉันอยากมากันล่ะ (- - ไอ้ที่มาก็เพราะอิริเอะกับโทคุงาวะขอร้องให้ฉันมาแทนจะได้คุมพฤติกรรมนายไง”
“อ๋อเหรอ... งั้นก็ตามใจนายล่ะกัน” ทำเป็นเมินไม่สนใจอีกฝ่าย “ทาเนกาชิม่า...นายช่วยหาร้านเสื้อที่มันมีทั้งของผู้หญิงและผู้ชายให้ทีแบบนั้นมันก็ดูจะสบายกว่าเยอะเลย (- -;”
“ฮ่าๆๆ โอเค ^^) ได้เลย..” จูงมือสาวสวย? เดินตามหาร้านที่คุณเธอต้องการจนมาเจอร้านเสื้อผ้าที่อยู่ใกล้ๆกับโรงอาบน้ำที่โค๊ชพูดถึงพอดี
“ฉันไม่เข้าใจโค๊ชเลยจริงๆว่าทำไมต้องให้มาเสื้อผ้าผู้หญิงใส่ด้วยนะ (- -; แค่ชุดชั้นในก็แทบบ้าแล้ว”
“นี่นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ...นายน่ะต้องไปอาบน้ำในโรงอาบน้ำคงจะรู้ดีสินะว่า นายต้องเข้าฝั่งไหน..”
“มันก็แน่อยู่แล้วก็ต้องฝั่ง....” แอบมีสะดุ้งไปชั่วครู่ “ดะ เดี๋ยวนะ! หย่ะ อย่าบอกนะว่าฉันต้องเข้าฝั่งผู้หญิงน่ะ (0////////////0”
“เพิ่งจะรู้ตัวรึไงห่ะ...เจ้าโง่ (- -;;;” พูดเสร็จโอนิก็ลากเบียวโดอินเข้าไปยังร้านเสื้อผ้าทันที
“ดะ เดี๋ยวดิ! (0///0 ถ้าจะให้เข้าไปห้องอาบน้ำผู้หญิงฉันขอกลับไปอาบที่ค่ายดีกว่า” พยายามฉุดตัวเองไม่ยอมเข้าร้าน...
“จะบ้ารึไง! พวกฉันน่ะไม่มีเวลามาดูแลนายตลอดเวลาหรอกนะ (- -) แล้วถ้าเกิดวันดีคืนดีมีคนมาเห็นนายเข้าฉันไม่สามารถเข้าไปด้วยได้นะมันถือว่าเป็นความผิดของนายเอง...ไม่ต้องพูดมากเข้ามาเลย” สุดท้ายก็สู้แรงโอนิไม่ไหวโดนลากเข้าร้านไปอยู่ดี...
“ยินดีต้อนรับค่า ^^” มองร้านที่เต็มไปด้วยลูกค้าทั้งชายและหญิง..
“เอาล่ะ...ก่อนอื่นก็ต้องหาเสื้อผ้าที่มันดูเรียบง่ายก่อนล่ะนะ” ทาเนกาชิม่าเดินเข้าไปช่วยเลือกดูเสื้อผ้าขณะที่เบียวโดอินกำลังยืนอ้าปากพะงาบๆทำอะไรไม่ถูกอยู่เลย..
“เบียวโดอิน...แบบนี้มั้ย” โอนิเองก็เดินไปเลือกด้วยเช่นกัน
“มะ ไม่เอายะ!! เข้าใจคำว่าเรียบง่ายมั้ยเนี่ย.. สีทองอร่ามขนาดนั้นจะให้ฉันไปโชว์คาบาเร่รึไง!! =[]=w” ส่ายหัวไม่เอาทันที
“ได้แล้ว.. ^^) ประมาณนี้คงจะได้มั้ง?” เดินถือชุดเดรสลายจุดสีฟ้าสดใสแถมมาด้วยเสื้อสวมข้างนอกผ้าลูกไม้ลายตาข่ายสวยน่ารัก..มีรสนิยมดีใช้ได้เลยนะ (- -ll ทาเนกาชิม่าลบภาพจอมขี้แกล้งไปได้นิดหน่อย...
“กะ ก็น่ารักดีนะ (-////-”
“โอเค.. ^^) ถ้าน่ารักก็ไปลองซะ พี่พนักงานคนสวยคร้าบบบ ^0^)> ช่วยพาเพื่อนผมไปลองชุดที” เรียกพนักงานสาวมาพาคุณนายไปลองชุด
“ได้เลยค่ะน้อง ^///^)” เจอคำยอของทาเนะกาชิม่าเข้าไปพนักงานสาวถูกอกถูกใจบริการให้เต็มที่ฉุดกระชากสาวเบียวโดอินเข้าห้องลองทันที...
“ฮะ เฮ้ย!!! ดะ เดี๋ยวก่อนสิ...=////=” พยายามฝืนแต่สุดท้ายก็โดนลากเข้าไปจนได้
“รีบๆลองซะจะได้รีบกลับกันไง..เดี๋ยวระหว่างรอฉันกับพี่พนักงานจะช่วยเลือกชุดให้เอง..ไม่ต้องห่วงมีโอนิยืนเฝ้าให้อยู่ (^0^)” พูดจบก็ไปเลือกชุดต่ออย่างมันมือ..ท่าทางจะสนุกเต็มที่เลยนะทาเนกาชิม่า (- -;;;
“อะ อืม.. (-///////-)” สุดท้ายก็จำยอมใส่จนได้...เริ่มเป็นผู้หญิงแล้วนะ ลุงเบียว (^^) จำใจใส่อยู่นาน 5 นาทีก็เดินออกมาจากห้องลอง..
ครืน....
“หืม...เป็นไงบ้าง.....ล่ะ” โอนิหันไปถามแต่กับต้องชะงักกับออร่าความน่ารักที่เปล่งประกายออกมาสังหารเขาเต็มที่เลย...
“นะ น่าเกลียดหรือเปล่า (T///////T)” ลุงเบียวช่างน่าโศกาอะไรยิ่งนักเป็นผู้หญิงยังไม่พอสุดท้ายก็ต้องมาใส่ชุดผู้หญิงอีก......
“อะ เอ่อ.......” โอนิได้แต่ยืนอำอึ่งพูดอะไรไม่ออก
“ว้าวววว (*0* นายใส่แล้วดูขึ้นเหมือนกันนะเบียวโดอินยังกะว่าเป็นผู้หญิงจริงๆเลย” ทาเนกาชิม่าพอเห็นก็รีบเดินเข้ามาชมเบียวโดอินทันทีเลย..
“งะ งั้นเหรอ.. (=//////=)” พยายามปิดช่วงล่างเพราะว่ามันรู้สึกโล่งๆตรงหว่างขา (- -;;;
“อื้อๆๆๆ ^^) ใส่แล้วสวยแบบนี้งั้นนายก็เอาตัวนี้แล้วก็ตัวนี้ไปใส่ด้วยสิ” หยิบเสื้ออีก 2 ส่งให้เบียวโดอินทันที..
“ดะ เดี๋ยวดิ..นี่มัน!! สายเดี่ยวไม่ใช่เหรอ! (=[]=”
“ก็ใช่ไง...จะได้ใส่รับซัมเมอร์นี่ไงเอารองเท้าเข้าไปลองด้วยนะ....ไปๆเข้าไปลองต่อเลย ^^) เดี๋ยวพวกฉันจะรอดู” ดันตัวเบียวโดอินให้กลับไปลองชุดต่ออีกรอบ..
“ให้ตายสิ....ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ (-////-” บ่นพึมพำขณะกำลังถอดชุดเดรสเตรียมจะเปลี่ยนเป็นอีกชุดนึง...
“ไม่เป็นไรนายจะเลิกบ่นสักที..ฉันรำคาญเข้าใจมั้ย” โอนิพูดน้ำเสียงนิ่งเฉยเหมือนเดิม
“โอนิ...ตัวฉันมันน่ารำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“....กะ ก็เปล่าสักหน่อย”
ปึก! (- -* อวตารจอมมารลงมาสถิตร่างอีกแล้ว
“โอนิ......” เอ่ยออกมาเบาๆ แล้วจากนั้นก็ยื่นมือออกไปข้างนอกจิกผมของโอนิแล้วค่อยออกแรงลากร่างยักษ์ๆของโอนิเข้ามาในห้องลองชุดทันที..... ช่างรุนแรงจริงๆแหะ (- -;;;;
“ซี๊ด... ทำบ้าอะไร...ของ... (0///////0” กำลังจะหันไปตวาดใส่อีกฝ่ายแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเจอกับร่างที่สวมแต่ชุดชั้นในอย่างเดียวของอีกฝ่าย... โมโหจนลืมนึกถึงสภาพตัวเองอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย? (- -;;; ลุงเบียว..
“แล้วมันเป็นความผิดของใครกันเล่าที่ทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ล่ะ เจ้าบ้า! ....ฉันไม่ได้อยากจะเป็นผู้หญิงแบบนี้สักหน่อย..ทั้งอ่อนแอเหนื่อยง่ายเรื่องที่เคยทำได้ก็กลับทำไม่ได้..แล้วก็...เหมือนเป็นสัตว์ประหลาดในสายตาทุกคนที่อยู่ในค่าย.......แต่การที่ถูกนายเมินใส่น่ะมันเป็นอะไรที่แย่ที่สุดเลยรู้มั้ยล่ะ!” พูดไปพร้อมกับกุมเสื้ออีกฝ่ายไว้ซะแน่น...
“อา......ฉันขอโทษที่เมินใส่นาย...ก็ฉันว่านายไม่รู้สึกอะไรก็เลย....”
“ไอ้ยักษ์งี่เง่าสมองมีแต่กล้ามเนื้อ!! ใครมันอยากแสดงด้านอ่อนแอให้ศัตรูตัวเองได้เห็นกันเล่า..!”
“โอเคๆ... ฉันจะพยายามเข้าใจนาย ไม่สิ เธอให้มากขึ้นกว่านี้” เอามือลูบหัวเบียวโดอินเบาๆแล้วในระหว่างเดียวกันนั่นเอง...
ครืน!!!
“เบียวโดอินเสร็จรึยัง!! ทำไมช้าจัง..? อะ..!?? (0 0!!” ทาเนกาชิม่าเปิดไม่ได้ดูเวลาเลยนะแกน่ะ (=[]=
(=[]=) หน้าของเบียวโดอินกับโอนิตอนนี้
“อา.....โทดทีที่ขัดจังหวะ.. (-////-) อย่าทำกันรุนแรงล่ะ” รีบปิดก่อนที่ใครจะเข้าไปมาเห็น
‘ดะ เดี๋ยวก่อน..!! ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย =[]=’
ความคิดเห็น