คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro ..;
Intro…..;
……….
..........อา...........
......มันผ่านมากี่วันกี่เดือนกี่ปีแล้วนะ....ที่ฉันตกลงคบกับ.....ยูคิมูระ.......
..........ฉันยังจำมันได้ดีอยู่เลย.....ถึงสีหน้า คำพูด และน้ำเสียงของยูคิมูระ...........
…………………….
ซ่า~ เสียงของต้นซากุระที่ดังราวกับกำลังประสานเสียงสายลมที่พัดพากลีบดอกซากุระให้ร่วงโรยบวกกับคู่หนุ่มสาวคู่หนึ่งที่กำลังเดินพาตรงนั้นไป มันช่างเป็นบรรยากาศที่ชวนเป็นใจยิ่ง....
“คิโยมิ....ฉัน...รัก...เธอ” คำพูดที่เอ่ยออกมาจากปากของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของตัวเอง
“.....ยูคิ...มู...ระ...” ความรู้สึกทั้งตกใจและดีใจปนอยู่ในใจของเด็กสาวเพราะเธอเองก็หลงรักผู้ชายตรงหน้ามาตั้งนานแล้วเหมือนกัน
“....เอ่อ....คบกับ...ฉันได้มั้ย?” หน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยสีหน้าของอารมณ์เขินอายและน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความคาดหวังในตัวของอีกฝ่ายอย่างเต็มเปี่ยม
“ฉันเองก็......รัก...ยูคิมูระเหมือนกัน”
.........ในตอนนั้นฉันคิดว่า ถ้าเป็นผู้ชายคนนี้อาจจะทำให้ฉันมีความสุขที่สุดก็เป็นได้.....แต่ในความเป็นจริงแล้วมันกลับตรงกันข้าม........
“เซอิจิ...คือว่า ฉันทำข้าวกล่องมาให้จะทานด้วยกันมั้ย?”
……คอยทำทุกอย่าง....พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เป็นแฟนอย่างที่เขาต้องการ......ไม่ว่าเขาจะบอกอะไรฉันก็จะทำ.......
“ขอโทษนะแต่ฉันต้องไปทำธุระเรื่องขอซ้อมแข่งกับโค้ชก่อน เอาไปวางที่โต๊ะในห้องชมรมก่อนเถอะ”
........ถึงเขาจะไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาหรือไร้เยื่อใย.......แต่มันเจ็บลึก ๆ ในใจของฉันพอสมควรเหมือนกัน.......
“นี่วันเสาร์นี้ว่างหรือเปล่า....พวกเราไปเที่ยวสวนสัตว์กันหน่อยมั้ย?”
“ขอโทษนะแต่เราไม่มีเวลาทำเรื่องแบบนั้นกันหรอก....เราต้องรีบไปซ้อมเทนนิสต่อแล้วนะ คิโยมิ”
“แต่วันเสาร์นี้....มันเป็นวันครบรอบของเรานะ เซจิ.....”
...........วันเกิด วันครบรอบ.....หรือว่าวันไหน ๆ มันคงจะไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับเขาเลยสักนิด......
“ช่วงนี้พวกปี 1 ดูอ่อนซ้อมยังไงไม่รู้สงสัยต้องจับมาเคี่ยวเข็ญกันใหม่แล้วสินะ....”
“อะ อืม....ฉันก็คิดแบบเดียวกับเซอิจินะ”
“ได้ยินว่าเทะสึกะได้เด็กปี 1 เก่ง ๆ มาด้วย...แบบนี้คงต้องทำให้ริคไคแข็งแกร่งกว่าเดิมแล้วเพื่อเป็นราชันย์”
………ในหัวของเขามีแต่เรื่องเทนนิส เรื่องที่จะขึ้นเป็นราชันย์....ฉันรู้ดีเพราะ...ฉันเองก็ทำเพื่อเขาอยู่ด้วยเหมือนกัน....แต่บางครั้งฉันก็......เหนื่อย....กับเรื่องพวกนี้เช่นกัน....
“*เซจิคือว่า......ฉันน่ะ....”
“*โยมิ.....ฉันรักเธอมากเลยนะ.......”
...........แต่พอเขาพูดคำนี้ออกมา....ฉันก็....ถูกดึงกลับเข้าหาอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง.....
...........
...................อืม...........
......นี่มันผ่านมานานเท่าไรแล้วนะ........ที่เราเจอกับซานาดะ....ครั้งแรก......
...........เราไม่เคยลืมมัน.....ไม่เคยคิดที่จะ....ลืมมันจริง ๆ ..........
................
วันปฐมนิเทศตอนปี 1 กลีบดอกซากุระที่กำลังร่วงโรยเราเห็นภาพของเธอ....อยู่ตรงนั้น.....ยืนจ้องมองซากุระพวกนั้นด้วยแววตา....นิ่งเฉย ดูไร้อารมณ์เหมือนน้ำนิ่ง ๆ ....แต่เรากลับหยุดไม่ได้.....หยุดละสายตาไปจากเธอ....ไม่ได้จริง ๆ......
“เอ๋!? นายเองก็จะเข้าชมรมเทนนิสเหมือนกันสินะ...”
.......ไม่ได้รู้สึกตัวเลย....ว่าเธออยู่ตรงนี้....อยู่ใกล้ตัวเราเพียงแค่นี้........
“เฮ้~ ซานาดะ~ พวกเราต้องไปชมรมกันแล้วนะ~!”
......แตกต่าง...และโดดเด่น....เมื่อเธอยืนอยู่กับยูคิมูระและยานางิ....เธอโดดเด่น ดูสะดุดตา...กับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่เธอมีให้พวกนั้น....
“ซานาดะ คิโยมิ...หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอด 3 ปีนี้นะ”
.......เพื่อน?....อา....ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนเธอ....แต่ฉัน....อยากเป็นคนรักของเธอมากกว่า........
“นิโอคุงรู้เรื่องหรือยัง? เรื่องที่ซานาดะซังกำลังคบกับยูคิมูระคุง...”
........ไม่ทันได้พูดอะไรออกไป....ไม่ทันได้ทำในสิ่งตัวเองต้องการจะทำ....ก็โดนคนอื่นชิงตัดหน้าเธอไปก่อนฉันแล้ว....
.......ในตอนนั้นฉันนึกว่า ฉันรู้สึกเจ็บตรงหัวใจสุด ๆ แล้วแต่สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาทำให้ฉันยิ่งเจ็บหนักเข้าไปอีก
“เซอิจิ....วันนี้เรา........”
“ขอโทษนะ แต่ฉันกำลังยุ่งอยู่......”
“อะ อืม....ฉันเข้าใจ....”
.....เขาไม่ได้สนใจเธอ....ไม่ได้เอาใจใส่เธออย่างที่ควรทำ....แต่เธอยังคงทนคบกับเขาต่อ...........
“ถึงยูคิมูระจะไม่อยู่แต่ก็อย่าทำเป็นเล่นเด็ดขาดเข้าใจมั้ย!!!”
......พยายามทำตัวเองให้เข้มแข็ง...แต่เราก็ดูออกว่า เธอกำลังฝืนทำ......
“เซอิจิ....ขอโทษนะคือพวกเรา....แพ้....พวกเซงาคุ...”
“อย่ามาพูดเรื่องนี้กับฉัน!!!”
“ไม่ต้องห่วงนะ....พวกเราจะ....ทำให้......”
“ฉันบอกว่าอย่ามาพูดเรื่องเทนนิสกับฉัน!!! ออกไปซะ!!!!ฉันอยากอยู่คนเดียว!!! โธ่เว้ย~!!!”
“อึก! ฮือ ๆ ๆ”
.....ได้แต่เห็นน้ำตาแทนที่จะเป็นรอยยิ้ม....ได้แต่มองอยู่ห่าง ๆ แทนที่จะเข้าไปปลอบ....ได้แต่ทนเห็นเธอแบกรับทุกอย่าง....ในขณะที่ตัวเราไม่อาจทำอะไรเพื่อเธอได้เลยสักนิด.......
............
........หึ.......
..........มันผ่านมานานกี่วันแล้ว....ที่ฉันมีซานาดะ....อยู่เคียงข้างกาย......
......ยังไงฉันจะไม่ยอม.....ไม่ยอมให้ใครแย่งผู้หญิงของฉัน....ไปเด็ดขาด......
ตึก!!! แถวซอกตึกของโรงเรียนที่แทบไม่มีคนอยู่กลับมีเสียงบางอย่างที่เหมือนกับว่าถูกอัดกระแทกเข้ากำแพงอย่างเต็มแรง.....พอเข้าไปก็เห็นเด็กหนุ่ม 2 คนอยู่ในนั้น....คนหนึ่งท่าทางสะบัดสะบอน นอนหายใจฟึดฟัดอยู่ที่พื้น.....ส่วนอีกคนกำลังยืนจ้องเขาราวกับจะฆ่าอีกฝ่ายให้ตาย
“ฉะ ฉันขอโทษ...อะ อย่า ทำอะไรฉันเลยนะ....ฉันจะ...ไม่ยุ่งกับผู้หญิง...ของนายแล้ว...กะ ก็ได้.......”
“เอางั้นก็ได้แต่ถ้าแกกล้าเอ่ยเรื่องนี้หรือมายุ่งกับผู้หญิงของฉัน....ฉันจะเอาให้ถึงตายแน่”
........ไม่ว่ามันจะเป็นใครที่ไหน....แต่ถ้ามายุ่งกับของ ๆ ฉันล่ะก็.....มันจะต้อง...เจอดี...ทุกราย......
“เซอิจิหายไปไหนมา....แล้วไหนน้ำผลไม้ที่ฉันฝากล่ะ?”
“ขอโทษนะ ฉันลืมไปน่ะยกโทษให้ฉันได้มั้ย....?”
“ถ้าเหตุผลมันน่าฟังฉันจะยกโทษให้ก็ได้.......”
......เธอช่างใสซื่อและซื่อตรง.....งดงาม...สง่างาม....ไม่มีคำพูดใดจะเอามาเปรียบเธอได้เลยจริง ๆ ........
“ฉันรักเธอนะ....โยมิ”
“ฉันเองก็...รักเซจิเหมือนกัน....”
......อยากฟังคำนี้จากปากของเธอไปตลอด.....อยากให้เธออยู่ข้าง ๆ ฉันตลอด......
“ฉันยังไม่มีเวลาคุย....ตอนนี้....ขอโทษด้วยนะ....”
“อืม....ฉันเข้าใจ..ก็เซจิพยายามเพื่อชมรมของพวกเรานี่นา....”
“ไม่โกรธฉันใช่มั้ย.......”
“ในเมื่อเซจิอยากทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ....ฉันจะไปกล้าขัดได้ยังไงล่ะ”
......ฉันรู้ตัวดีว่า ทำให้เธอเจ็บปวด....แต่ช่วยอดทนรอฉันอีกสักนิดนะ.........
อ้ากกกก......เสียงร้องอันน่ารังเกียจของคนที่บังอาจเข้ามาใกล้เธอ.....ทุเรศสิ้นดี....ไอ้พวกขยะไร้ค่า.....ไม่อยากให้ไอ้โสโครกพวกนี้มาอยู่ใกล้ ๆ เธอเลยจริง ๆ ........
“แฮ่ก ๆ ๆ ๆ เซอิจิหยุดเถอะฉันขอร้องล่ะ!!!”
.....ในที่สุด....เธอก็รู้จนได้...ถึงความรักที่ฉันมีต่อเธอ......
“โยมิ....รอฉันก่อนนะอีกแป็บนึงก็จะเสร็จแล้วล่ะ.....”
......ผมยิ้มให้เธอ....พยายามทำเพื่อเธอทุกอย่าง.....เพื่อให้เรา 2 คนมีความสุข.....ทำไมเธอไม่ยินดีไปกับฉันล่ะ...?
“พะ พอเถอะ....ถ้าทำต่อเขาอาจจะตายจริง ๆ ก็ได้นะ!!!”
“........คิโยมิ.....ไม่จำเป็นที่เธอต้องห่วงใยคนอย่างมันหรอกนะ........”
“มะ ไม่นะ....เซอิจิ....ฉันขอร้องล่ะแค่นี้มันก็มากเกินไปแล้วนะ.....”
........น้ำตาของเธอกำลังไหลอาบแก้ม.....เพราะแกคนเดียว!!!....ที่ทำให้คนที่ฉันรักต้องร้องไห้.....
อั๊ก!!! อ้าก!!!
......ต้องจัดการ.....จัดการ.....ไอ้หน้าไหนก็ตามที่ทำให้เธอร้องไห้.....ฉันจะฆ่ามัน.....!!!
“ไม่นะเซอิจิ!!! อย่าทำแบบนี้เลยได้โปรดล่ะ หยุดเถอะ!!!!”
“ถ้าเป็นคำขอของเธอ....ฉันจะหยุดก็ได้..........”
........ฉันทำทุกอย่างเพียงเพื่อปกป้องเธอ......ไม่ว่าจะเกิดอะไรฉันหวังว่าเธอจะไม่หักหลังฉัน.......
“คิโยมิ......เธอจะอยู่ข้างฉันตลอดไปใช่มั้ย.....”
“ฉะ ฉันจะอยู่กับเซอิจิ...อึก....ตลอด....ไป....จ๊ะ”
........ฉันประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอ....เพื่อบอกให้ทุกคนรู้ว่า เธอเป็นของฉัน.....และเธอเองจะไม่มีทางหนีฉันไปได้.....เพราะว่า....ฉันรักเธอ.....
ความคิดเห็น