คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
บทที่ 1
ครืด ครืด
“Students stand up please, Good morning teacher.”
“Good morning everybody, How are you today?”
“I’m happy. And you?”
“I’m so very well thank you, Sit down.”
“Thank you teacher.”
เฮ้อ.....เซ็งจริงๆๆ น่าเบื่อ อยากกลับไปนอนชะมัดยาดเลย อืม....ทำไมเคียวกับอีคยังไม่มาซักทีนะ ไหนบอกว่าเดี่ยวจะตามมาไง ยังไม่เห็นหัวพวกมันซักคนเลย ชึ้ยๆๆ -_-
“ขออนุญาตเข้าห้องครับมิสฯ” ทำไมพึ่งจามาเอาป่านนี้น่ะพวกนาย
“ทำไมพวกเธอถึงมาสายค่ะ”
“พอดีมีธุระด่วนครับ เลยเข้าสาย ขอโทษครับ”
“เชิญ....ทีหลังอย่ามาสายแบบนี้อีกไม่งั้นพวกเธอโดนแน่”
“ครับ ขอบคุณครับ” พูดเสร็จก็เดินไปโต๊ะเรียน
“ทำไมพวกนายมาสายย่ะ มีธุระอะไร”พออีคกับเคียวมาถึงโต๊ะ ก็โดนเซียสวดขึ้นทันที
“ขอโทษ มันด่วนจริงๆนี่หว่า เซีย”เคียวพูดขึ้นทันที
“ธุระด่วนเรื่องไร”เซียถามต่อ
“เดี่ยวค่อยคุยกันตอนพักกลางวัน ตอนนี้เรียนก่อน ฉันยังไม่อยากฟังมิสบ่นหูชาน่ะ”อีคเพื่อนอีกคนในวงสนทนาพูดแทรกขึ้นมาทันที
“เชอะ ก็ได้ แต่พวกนายต้องเล่ามาให้หมด ถ้าไม่หมดหรือโกหกพวกนายโดนดีแน่”
“อืม เล่าให้ฟังแน่”อีคบอกอย่างเบื่อหน่ายกับการเถียงกับเซีย
“ชึ้ย!!! -^-”น่าโมโหชะมัดพวกนี้ อยากเตะพวกมันชะมัด มีธุระไม่เคยจะบอก ไม่เคยจะโทร นึกว่าโดดเรียนไปไหนอีก อยากเตะคนโว้ย!!!!!!!!!!! -^-!
และคาบภาษาอังกฤษก็ดำเนินต่อไปอย่างปกติ เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน
กริ๊งๆ ~ ~ เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน
ได้เวลาเค้นคอพวกมันแล้วและฉันก็กำลังลากพวกมันมาโรงอาหารทันที “เล่ามาให้หมดเลยน่ะพวกนาย ว่าไปธุระอะไรมา”พอลากมาถึงฌรงอาหารฉันแหวใส่อีตาบ้าสองตัวทันที
“อูย...เบาๆก็ได้ฉันไม่ได้หูหนวกน่ะเว้ย คนเขามองกันทั้งโรงอาหารแล้ว เอาซะภาพลักษณ์ที่ฉันเพียรสร้างมาตั้งแต่ม.4หายไปทันทีเลยยัยบ้า”อีตาบ้าเคียว ฮึ่มๆๆ =^^=
“นายจะห่วงอะไรก็ห่วงไป แต่นายต้องตอบคำถามฉัน นายด้วย อีคเล่ามาให้หมด”พอสวดเคียวเสร็จปั๊บอีคโดนสวดต่อ
“ฉันจะเล่าให้เธอฟังแน่ แต่เธอต้องเบาเสียงลงก่อน และก็เลิกตะโกนใส่ไอ้เคียวได้แล้ว เดี่ยวหูมันก็แตกหรอก -_-”
“-^- ชึ้ย!...เอาเล่ามาสิ ลดเสียงลงแล้ว”น่าโมโหชะมัดเลยอีตาบ้าพวกนี้นี่
“โอย...หูจะแตกไหมเนี่ย”เคียวพูดไป ทำท่าแคะหูไป
“อย่ามาบ่นอีตาบ้าเคียว!!”
“หยุด!!”อยู่ๆอีคตะโกนขึ้นมา
“ฮึ้ย....นายก็เล่ามาซักทีสิ ท่ามากอยู่ได้”ฉันบ่นอย่างโมโห
“เอราทรงรับสั่งให้พวกเรากลับโอเซียเชียตอนเที่ยงวันนี้ เดี่ยวจะมีเครื่องบินมารับ”
“แล้วรู้เปล่าเด็จพ่อเรียกกลับไปทำไร”ฉันคิ้วขมวดทันที อยู่ๆทำไมเด็จพ่อมาเรียกกลับด่วนแบบนี้นะ ต้องมีเรื่องไรซักอย่างแน่ๆเลย
“ท่านไม่ได้ตรัสอะไร ท่านแค่ตรัสว่าให้รีบกลับโอเซียเชียด่วนวันนี้ตอนเที่ยง ส่วนเรื่องที่เรียกตัวกลับประเทศด่วนค่อยคุยกันที่นั่น เอราทรงตรัสแค่นี้แหละ”เคียวพูดต่อทันทีที่อีคพูดจบ
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
“อ๊ะ...คงจะมาแล้วล่ะ ไปกัน เครื่องรออยู่ที่ลานฟุตบอลใหญ่”อีคได้ยินเสียงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“เฮ้ย...เดี่ยว ยังไม่ได้ลาอาจารย์เลยน่ะ”ฉันแหวขึ้นทันที
“ฉันลาให้แล้วล่ะ”เคียวพูดต่อทันทีที่ฉันพูดจบ
“ลาตอนไหน อย่าบอกน่ะตอนที่พวกนายเข้าสายตอนเช้านะ”
“อือ”เคียวขานตอบ
“ไปเร็ว ฉันยังไม่อยากเอราทรงรอนะ เราต้องรีบไป”อีคพูดแทรกทันที
“อืม”ฉันขานตอบ
ฉัน เคียว และอีค ก็ต้อรีบวิ่งไปที่ลานฟุตบอลใหญ่ทันที
พึ่บๆๆๆๆ
“เร็วๆ ไต่บันไดขึ้นไป”อีคสั่งทันทีที่มาถึงเครื่อง
“โหย เครื่องบินออกจะไฮโซ แต่เวลาขึ้นต้องปีนบันไดลิงเนี่ยน่ะ”ฉันพูดทันทีที่เห็นบันได....ลิง =_=
“เอาเหอะน่า ปีนขึ้นไปเร็วๆๆ คนเขามองกันใหญ่แล้วยัยบ้า”เคียวโวยวายอยู่ข้างล่างซึ่งตอนนี้ฉันกำลังปีนขึ้นไป
“อ้าว...นึกว่าชอบเป็นจุดเด่นซะอีก ชอบให้คนอื่นมอง”ฉันหันหน้าลงไปเถียงกับอีตาเคียว ยักคิ้วให้มัน
“ขึ้นเร็วๆพวกฉันได้ขึ้นบ้าง”อีคก็ขัดขึ้นมาห้ามการสนทนาอันไร้สาระของฉันกับอีตาเคียวอีกครั้ง
“เออ รีบอยู่เนี่ย ให้ฉันกระโดดขึ้นไปยังง่ายกว่าเยอะเลย”ฉันพูดอย่างขัดใจเมื่อโดนอีคมาเร่ง
“อย่าเด็ดขาดนน่ะ ถ้าเธอทำ ฉันฟ้องเอราแน่ๆ”อีคพูดก่อนส่งสายตาอำมหิตใส่ฉัน
“ฉันแค่พูดเล่นย่ะ!!”ฉันพูดขณะกำลังปีน
“เฮ้อ.....ถึงซักที”ฉันพูดขึ้นมาทันทีที่ขาแต่ถึงพื้นเครื่องบิน และเคียวกับอีคกำลังปีนขึ้นมาติดๆ
“ไปได้เลยครับ”อีคตะโกนทันทีที่ขึ้นมาบนเครื่องบิน และคนที่รอรับเราอยู่ตรงทางขึ้นก็ปิดประตูทันที และเครื่องก็ออกตัวไปโอเซียเชียทันที
“หิวชะมัดเลย ไปหาไรกินดีกว่า พวกนายเอาไรเปล่า เดี่ยวเอามาเผื่อ”ฉันพูดและลุกขึ้นยืนเพื่อไปที่ห้องครัว
“เอาอะไรก็ได้ พวกฉันหิวแล้ว”เคียวพูดตอบเซีย
“เออ”ใช้ฉันอย่างกับทาสเลยนะ สรุปฉันเป็นเจ้านายหรือพวกมันเป็นเจ้านายกันแน่เนี่ย ชึ้ย!! -^-
ความคิดเห็น