คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : Chocolate
Chapter 1 : Chocolate
(AON’s part)
“ อ้าว! ไอ้อ้น มึงมาซ้อมด้วยเหรอวะ ”
สมาชิกคนหนึ่งในวงทักผมขึ้นอย่างประหลาดใจ ก็ปกติแล้วถ้าฝนตกผมจะไม่มาซ้อมหรอกครับ ห้องซ้อมของวงเราอยู่ไกลจากโรงเรียนพอสมควร จะให้ผมเดินตากฝนมาซ้อมก็บอกไว้เลยครับว่าผมไม่ทน พูดก็พูดเถอะที่จริงวงโรงเรียนอย่างพวกเรานี่ควรจะมีห้องซ้อมดีๆ สักห้องในโรงเรียนสิครับ ถ้าเป็นอย่างนั้นนะผมก็คงไม่ต้องถ่อเดินมาท่ามกลางสายฝน แล้วก็ เอ่อ…คงไม่ได้เจอกับตั้ม คิดอีกที ที่เป็นอยู่มันก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นมั้ง
“ ปกติมึงไม่พกร่มนี่หว่า แล้วนั่น…ขโมยใครมา ”
“ ดูพูดเข้า มีคนให้ยืมเว้ย! ” ผมเถียงกลับไปเสียงดัง
“ แล้วมึงก็ปล่อยให้เขาตากฝนกลับบ้าน?! ” ก็มันบ้าวิ่งไปเอง
“ เขาบอกกูว่า เขาพกมาสองคัน… หมายถึงร่มนะไม่ใช่รถ ”
นั่น…เงียบ ~ นี่ใช่ที่เขาเรียกว่า ฮากริบมั้ยครับ
“ ไม่ขำเหรอวะ ตอนกูได้ยินครั้งแรกกูขำมากเลยนะ ”
“ กูว่ามีมึงคนเดียวแหละที่ขำ ”
“ แต่คนบ้าอะไรพกร่มสองคันวะ ”
“ พกไว้เผื่อแฟนเขามั้ง ”
“ ก็แล้วมันใช่เรื่องของพวกมึงมั้ย!!! ” ผมตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เพื่อหยุดบทสนทนา แต่แฟนเหรอ? ก็อาจจะใช่นะผมว่า มีแฟนแล้ว…เหรอ
แปะ! แปะ! มีเสียงตบมือดังขึ้นสองสามทีเพื่อเรียกความสนใจจากสมาชิกในวง
“ ทุกคน ฟังหน่อยนะ ” ‘บูรณ์’ หัวหน้าวงของพวกเราเกริ่นขึ้น
“ วันมะรืนนี้ ก็จะเป็นวันวาเลนไทน์แล้ว พวกเราน่าจะมีของขวัญให้แฟนๆเพื่อขอบคุณที่สนับสนุนพวกเรามาตลอด คิดว่าไง ”
“ ความคิดดีนี่ ไม่อยากเชื่อว่าคนงกๆอย่างมึงจะคิดได้ ” เพื่อนคนหนึ่งตอบอย่างกล้าหาญ ไม่กลัวโดนปลดออกจากวงเลยใช่มั้ย
“ แล้ว…ของขวัญที่ว่าคืออะไรวะ ”
.
.
.
เช้าวันนี้เป็นวันที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ ชมรมดนตรีมีแผนจะแจกของขวัญวาเลนไทน์ให้กับแฟนคลับที่คอยสนับสนุนวงของพวกเรามาโดยตลอด บางคนสงสัยว่ามาให้อะไรวันนี้ ทำไมไม่ให้พรุ่งนี้ หัวหน้าวงให้เหตุผลว่า ของขวัญเราจะได้เด่น ให้พรุ่งนี้มันจะไม่เด่น ดูมันสิครับ และถ้าพูดถึงของขวัญในวันแห่งความรักแบบนี้ก็คงหนีไม่พ้น ช็อกโกแลตหรอกครับ
(เมื่อวานนี้)
“ บูรณ์ มึงพาพวกกูมาเรียนทำช็อกโกแลตเพื่ออะไรวะ ซื้อเอาง่ายกว่ามั้ย ” ผมถามขึ้นเสียงเบา เพราะกลัวเจ๊ที่ยืนสอนทำช็อกโกแลตอยู่ข้างหน้าจะได้ยิน
“ ของขวัญก็ต้องทำเองสิ จะได้มีคุณค่า ” บูรณ์ตอบ
“ เอาความจริง! ” ทุกคนพูดพร้อมจ้องไปที่หัวหน้าวงเป็นตาเดียว
“ โรงเรียนมันเพิ่งเปิด สอนฟรี วัตถุดิบฟรี ไม่เปลือง ”
น่าน…ว่าแล้วเชียว ‘คนงก’ ไม่สิ ‘คนใช้เงิน’ เป็นอย่างมึงคงไม่ใจกว้างอะไรขนาดแจกของขวัญ
แต่ว่านานๆที ลองทำอะไรแบบนี้ดูบ้างมันก็อาจจะดีก็ได้
.
.
.
“ มานั่งเหม่ออะไรแต่เช้าวะพี่ ” แล้วมึงมามองกูเหม่อทำไม อ้าวเฮ้ย…
“ นายที่ให้ยืมร่ม ” ถ้าผมจำไม่ผิด มันชื่อตั้มสินะ
“ พี่จำผมได้ด้วย ผมกลัวอยู่ว่าพี่จะตอบกลับมาว่า ‘แล้วมึงมามองกูเหม่อทำไม’ ” พูดเหมือนได้ยิน ก็เกือบหลุดไปแล้วล่ะ
“ นั่น พี่หอบถุงอะไรมา ”
“ เออ! ใช่ ” พูดพลางหยิบช็อกโกแลตในถุง แล้วยื่นให้มัน
“ ให้ผมทำไมพี่? ”
“ ของขวัญจากชมรมดนตรีน่ะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้วงของเรา ” ตั้มทำหน้าแปลกใจหน่อยๆ
“ วงของเราที่ว่า วงของโรงเรียนใช่มั้ยพี่ ”
“ ใช่ๆ ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มร่า แสดงว่ามันเคยดูผมแสดงเหมือนกันสินะ
“ พี่เล่นด้วยเหรอวะ? ” คำถามนี้ทำผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน ผมร้องนำนะครับ เด่นจะตาย ทำไมไม่เคยเห็น
“ คือ ผมไม่เคยดูพวกพี่แสดงหรอกนะ ก็ไม่ใช่คนที่จะได้ของขวัญสินะ ”
“ ไม่หรอก เอาไปเถอะ ตอบแทนที่ให้ยืมร่ม ”
ถึงจะทำหน้าไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก แต่ตั้มก็รับไปแต่โดยดี แล้วมอง พินิจพิจารณาช็อกโกแลตอยู่นานสองนาน
“ เฮ้ย! พี่ๆ ” ตั้มสะกิดผมให้มองของในมือ
“ พี่รู้ชื่อผมได้ไง ”
ชื่อที่ว่า คือในกล่องหนึ่งมันมีช็อกโกแลตสามชิ้นพอดีคำครับ แล้ว…ผมก็เขียน ตัวอักษร T-U-M เอ่อ…ผมไม่ได้ตั้งใจนะ เขียนไปตอนไหนไม่รู้เหมือนกัน
“ บะ…บังเอิญน่ะ พี่เขียนไว้ A-Z นั่นแหละ แล้วก็หยิบมั่วๆ ใส่ ออกมาเป็นชื่อนายได้ไงวะ ”
“ เจ๋งว่ะ มันคือของขวัญเพื่อผมโดยเฉพาะสินะ ฮ่าๆ ” ก็บอกว่าบังเอิญไงวะ แต่ถ้าคิดอย่างนั้นแล้วดีใจก็เอาเถอะ
“ พี่เพิ่งรู้ว่านายชื่อตั้ม ” ผมพูดออกไป
“ พี่เพิ่งรู้เหรอ ผมชื่อตั้มนานแล้วนะ ” เอ๊ะ! ผมรู้สึกเหมือนโดนกวน…
“ แต่ผมยังไม่รู้นะว่าพี่ชื่ออะไร ”
“ อ้าว! นี่ไม่รู้เหรอ พี่ชื่ออะ… ”
“ ตั้มมมมมม~ ” เสียงผู้หญิงขัดขึ้นก่อนผมจะพูดชื่อตัวเองจบ
“ รีน! ทำไมวันนี้มาเช้าได้เนี่ย ” ตั้มหันไปตะโกนคุยกับเพื่อนผู้หญิงที่อยู่ไกลจากพวกเราออกไปอย่างสนิทสนม
“ ผมไปก่อนนะพี่ ขอบคุณสำหรับไอ้นี่นะ ” บอกลาแล้วก็วิ่งไปหาเพื่อนคนนั้นทันที
“ เออ ไม่เป็นไร ” ตะโกนไล่หลังส่งท้ายไป
.
.
.
(TUM’s part)
“ ทำไมวันนี้มาเร็วจัง ปกติมาตอนคาบแรกหมดไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆ ” ผมพูดทักทาย ‘เชอรีน’ เพื่อนร่วมห้องคนสนิทของผม
“ ยุ่งอะไรด้วยยะ! ” โดนตะคอกกลับเสียงดัง
“ ก็…แค่อยากมาเจอหน้าแกแต่เช้า… ”
“ ว่าไงนะ? ” ผมถามออกไปเพราะเหมือนได้ยินรีนบ่นอะไรพึมพำๆ
“ อะไร! ฉะ…ฉันไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย ” สงสัยผมคงหูฝาด
“ ช็อกโกแลตในมือน่ะ สาวที่ไหนให้ล่ะนั่น ”
“ ทำไม? หะ… ”
“ บ้าเหรอ! ฉันจะไปหึงไปหวงแกได้ยังไง ” เชอรีนโพล่งขึ้นเสียงดังก่อนผมจะพูดจบประโยค
“ หึงอะไร…จะถามว่าหิวเหรอ? อยากกินล่ะสิ ต่างหาก ”
“ อะ อ้าว! ก็ ก็เปล่าแค่อยากรู้ ” ผมจะไปรู้เหรอครับ นึกว่ามาโรงเรียนแต่เช้า แล้วยังไม่กินข้าวเช้าเลยหิว
“ ผู้ชายให้มา พี่ที่ชมรมดนตรีน่ะ พี่เขาบอกว่าตอบแทนที่คอยเชียร์ ”
“ พี่คนไหนอะ พี่บูรณ์ พี่อ้น พี่พล พี่เจหรือว่าพี่ไอซ์ ”
“ เออ! ลืมถามชื่อ ”
“ เป็นงั้นไป แล้วแกก็รับมาทั้งๆที่แกไม่รู้จักเขาเนี่ยนะ ”
“ ขึ้นชื่อว่าของขวัญน่ะ ผู้ให้ต้องตั้งใจทำให้ผู้รับมากๆอยู่แล้ว จะใครให้มาก็ควรรับไว้ ทั้งของ ทั้งความรู้สึกของผู้ให้ก็ด้วย ”
“ ว่าแต่มีคนชื่ออ้นด้วยเหรอ ” ผมถามรีน เพราะขัดใจกับชื่อนี้แปลกๆ
“ มีดิ รู้สึกว่าเจ๊แบมบี้ของแกจะกรี๊ดพี่คนนี้ด้วยนะ ” ใช่อย่างที่ผมสงสัย คราวหน้าผมต้องถามไอ้รุ่นพี่ชมรมดนตรีคนนั้นว่าใครคือพี่อ้น!
“ แกยังชอบพี่แบมบี้อยู่เหรอวะ ”
ผมเงียบ…
“ งั้นเหรอ ชอบอยู่ตลอดเลยสินะ… สู้เขานะเว้ย มันต้องไหวสิ! ” เชอรีนพูดพร้อมทั้งตบบ่าผมเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ ขอบคุณนะรีน
“ ตั้ม รีน!! ” ‘ดิว’และ ‘คริส’ เพื่อนร่วมห้องอีกสองคนที่ผมสนิทมากเท่าๆกับเชอรีน ร้องทักพวกเราเสียงดัง แล้วก็มีอีกคน…เจ๊แบมบี้ก็อยู่ด้วย
“ เฮ้ย!เฮ้ย! ช็อกโกแลตนี่หว่า ใครให้วะ แอบฮอตเหมือนกันนะมึง ” ดิวแซวขึ้นหลังจากช็อกโกแลตในมือ
“ แหม…ไอ้เงาะของพี่ ในที่สุดก็เจอนางรจนาแล้ว ” ตามมาด้วยเสียงแซวจากเจ๊แบมบี้
แต่เจ๊ก็ไม่เคยอยากจะเป็นนางรจนาคนนั้นเลยใช่มั้ยครับ
----------------------------------------------------
สวัสดีผู้อ่านทุกท่านค่ะ นี่เป็นการทักทายผู้อ่านครั้งแรกเลย
คือไรท์เตอร์ไม่ได้หยิ่งนะคะ แต่ขี้เกียจมาก ฮ่าๆ
ตอนแรกก็คิดว่าแต่งไปไม่มีคนอ่าน ไม่แต่งต่อดีกว่า กะทิ้งแล้วนะเรื่องนี้
แต่วันก่อน เห็น โอ้วว! มีคนมาเม้นท์ตั้ง6คนไม่ได้ละไม่ได้ละต้องแต่งต่อ
ออกตัวก่อนนะคะว่าไม่เคยแต่งฟิคจบ ไม่เคยเลยจริงๆนะ ฮ่าๆ
อย่างที่บอกไปข้างต้นแล้วว่าขี้เกียจมาก แต่ถ้ายังมีคนอ่านและเม้นท์ไรท์เตอร์ก็จะพยายามนะ
เข้าใจอารมณ์ว่าอ่านฟิคที่แต่งไม่จบเนี่ย มันค้างมาก
เอาล่ะ สุดท้ายนี้ก่อนนี้บทสนทนาจะยาวไปกว่านี้ ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ
และที่สำคัญ เมื่อจบการแข่งขันเดอะสตาร์แล้ว ก็สนับสนุน‘อ้นตั้ม’ต่อไปนะคะ
ขอแบบแพ็คคู่นะ จะได้ออกงานคู่กันบ่อยๆ และพวกเราก็จะฟิน ฮ่าๆ
ความคิดเห็น