คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
-Chapter 1-
บนท้องถนนที่การจราจรเริ่มติดขัดทำให้หลายๆ คนที่ขับรถบนท้องถนนเริ่มหงุดหงิดจะเว้นก็แต่ภายในรถหรูคันนึงที่มีคู่รักพูดคุยวางแผน ‘การแต่งงาน’ ของคนทั้งคู่ที่กำลังจะมาถึงในเร็ววัน เหลือแค่จัดแจงทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทาง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย วันที่ทั้งสองรอคอยก็จะมาถึง...
“แทแทเลือกที่ไหนเป็นสถานที่จัดงานแต่งของเราหรอ”
“ฟานี่อยากได้ที่ไหนล่ะ”
“ฟานี่อยากให้จัดริมทะเลจัง โรแมนติ้ก~ โรแมนติก”
“ตามนั้นค่ะภรรยา”
คิม แทยอน หันไปเอ่ยพร้อมรอยยิ้มให้คนรักก่อนจะเลื่อนสายตากลับไปจดจ้องถนนด้านหน้าที่รถราเริ่มเคลื่อนที่บ้างแล้ว ส่วน ฮวัง ทิฟฟานี่ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ในเมื่ออีกไม่นานเธอก็จะได้เป็นเจ้าสาวซักที...
“ของชำร่วยเอาเป็นอะไรดีแทแท”
“แล้วแต่ฟานี่สิ”
แทยอนตอบคำถามเสร็จก็พยายามเพ่งสมาธิไปกับการขับรถ เธอมักระมัดระวังเป็นพิเศษกับการขับรถ ยิ่งช่วงนี้มีเรื่องสำคัญ ขืนเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่เอาได้ในเมื่อเธอทั้งคู่ต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการจัดงานวิวาห์
“ชุดแต่งงานของฟานี่แทคิดว่าฟานี่ใส่แล้วสวยไหม” ทิฟฟานี่พยายามชวนแทยอนคุยโดยยกเอาเรื่องชุดแต่งงานที่พึ่งลองและสั่งซื้อมาเป็นที่เรียบร้อยขึ้นชวนคุย
“ฟานี่ใส่อะไรก็สวยหมดแหละ แต่ถ้าไม่ใส่อะไรเลยน่าจะสวยกว่านะ”
“แทบ้า!”
แทยอนเอ่ยขึ้นจนทิฟฟานี่หน้าแดงฟาดมือลงบนไหล่แทยอนเบาๆ นั่งหันหน้าหนีไปทางกระจกเพื่อปดปิดใบหน้าแดงเรื่อ คนแกล้งนั่งหัวเราะเบาๆ
เมื่อภายในรถกลับมาเงียบเพราะไม่มีคนช่างพูดอย่างทิฟฟานี่ชวนคุยแทยอนก็เริ่มหวั่นว่าอีกฝ่ายจะโกรธจึงรีบหันไปมองแล้วเอ่ยถาม “ฟานี่โกรธแทหรอ”
“...”
“โธ่ แทหยอกนิดๆ หน่อยๆ เองนะ ไม่โกรธนะคะ ดีกันๆ”
แทยอนหันไปยื่นนิ้วก้อยให้ทิฟฟานี่ที่นั่งกอดอกเชิ่ดหน้ามองไปด้านนอก แต่เมื่อคนรักง้อมีหรือจะแกล้งโกรธต่อไปลง ทิฟฟานี่กำลังจะหันมาส่งรอยยิ้มตาปิดให้แทยอนแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นรถบรรทุกคันใหญ่วิ่งสวนมาเลนเดียวกับที่แทยอนขับอยู่!
“แท!ระวัง!”
“เฮ้ย!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!”
เมื่อหันไปเห็นรถบรรทุกคันใหญ่ขับมาใกล้จนรถกำลังจะชนกัน แทยอนก็รีบหักพวงมาลัย รถหรูแคล้วจากการประสานงานกับรถบรรทุกมาได้แต่ก็ไม่วายชนกับหลักกิโลข้างทาง รถคันหรูในเวลาน้สภาพไม่แตกต่างไปจากเศษเหล็ก กลุ่มควันลอยออกมาจากกระโปรงหน้ารถ แรงปะทะทำให้แทยอนจุกไปทั่วร่างโอดครวญเบาๆ สะบัดหัวไล่ความมึนแล้วรีบหันไปมองทิฟฟานี่ก่อนจะตกใจตาโตเมื่อเห็นทิฟฟานี่นั่งนิ่งหัวฟุบกับคอนโซลหน้าของรถ เลือดสีแดงสดไหลอาบแก้มนวลลงมา
“ฟานี่!”
ICU
ร่างเล็กเดินวนไปวนมาหน้าห้องไอซียูด้วยความร้อนรน พึ่งเข้าใจหัวอกนางเอกในละครหลังข่าวที่นั่งไม่ติดเดินวนไปวนมาหน้าห้องไอซียูเพราะเป็นห่วงพระเอกที่อยู่ด้านในก็ตอนนี้
ได้แต่โทษตัวเองที่ไม่รอบคอบพอปล่อยให้เกิดอุบัติเหตุจนได้ ถ้าทิฟฟานี่เป็นอะไรไปเธอจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเป็นแน่...
“ฟานี่เป็นยังไงบ้างแท”
จอง เจสสิก้า ที่รีบวิ่งกระหืดกระหอบมาหน้าห้องไอซียูเอ่ยถามอาการของเพื่อน ขณะรอคำตอบจากแทยอนก็ยืนหายใจหอบเหนื่อยไปด้วย แทยอนหยุดเดินแล้วหันไปบอกสถานการณ์ให้เจสสิก้าฟัง
“เข้าห้องไอซียูไปร่วมสามชั่วโมงแล้ว ยังไม่ออกมาเลย”
พอได้ฟังคำตอบของแทยอน เจสสิก้าก็ยิ่งร้อนใจขึ้นไปใหญ่ ได้แต่ภาวนาในใจขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองเพื่อนรักของเธอ
30นาทีต่อมา...
ประตูห้องไอซียูถูกผลักออกมา ชายหนุ่มสวมแว่นในชุดกาวน์เดินออกมา เมื่อเห็นดังนั้นทั้งสองคนที่ยืนร้อนใจอยู่หน้าห้องไอซียูก็รีบปรี่เข้าไปถามอาการของทิฟฟานี่ทันที
“คุณหมอคะ!ฟานี่เป็นยังไงบ้างคะ!เธอปลอดภัยใช่ไหมคะหมอ!” แทยอนเอ่ยถามเสียงดัง ภาวนาในใจขอให้ทิฟฟานี่ปลอดภัย
“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ คุณฮวังปลอดภัยแล้วครับ” จบคำของหมอหนุ่มทั้งสองก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก แต่เมื่อได้ฟังคำพูดต่อมาของหมอหนุ่มก็ทำให้แทยอนเริ่มสังหรณ์ไม่ดี
“ไหนญาติคนไข้ครับ หมอขอพบหน่อย”
“ญาติคนไข้เสียหมดแล้วค่ะ มีอะไรบอกฉันได้ค่ะ ฉันเป็นสามีของเธอ”
“งั้นเชิญที่ห้องหน่อยครับ”
เอ่ยจบหมอหนุ่มก็เดินนำไป แทยอนทำท่าให้เจสสิก้านั่งรออยู่หน้าห้องไอซียูก่อนจะเดินตามหลังหมอไปด้วยความรู้สึกหวั่นใจ ได้แต่ขอให้อาการของทิฟฟานี่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง...
เมื่อเข้ามานั่งในห้องพักของหมอหนุ่มแล้ว เขากระแอมไอในลำคอเบาๆ แล้วเริ่มอธิบายถึงอาการของทิฟฟานี่
“อาการโดยทั่วไปของคุณฮวังไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ที่น่าเป็นห่วงคือคุณฮวังสูญเสียความทรงจำครับ”
“ห๊ะ!” คำพูดของหมอทำให้แทยอนอุทานขึ้นมาเสียงดัง
“ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ เพราะแรงกระทบกระเทือนที่ศีรษะส่งผลให้คุณฮวังสูยเสียความทรงจำไปครับ”
“แล้วนานเท่าไหร่คะกว่าทิฟฟานี่จะกลับมาจำเรื่องราวในอดีตได้” สมองพร่าเบลอพยายามจับใจความสิ่งที่หมอหนุ่มพูด
“ขึ้นอยู่กับคนไข้ครับ คุณต้องพยายามพาคนไข้ไปสถานที่เก่าๆ สถานที่สำคัญที่พอจะทำให้คนไข้นึกอะไรขึ้นมาได้บ้าง สิ่งของ ภาพถ่าย คนรู้จัก ทุกอย่างที่พอจะไปกระตุ้นความทรงจำทำให้คนไข้ความจำกลับคืนมาครับ”
เมื่อร่างเล็กเดินออกมาจากห้อง สภาพจิตใจย่ำแย่จนน่าเป็นห่วง เจสสิก้าเห็นท่าทางของแทยอนก็เริ่มใจคอไม่ดี รีบก้าวเร็วๆ ไปหาแทยอนแล้วเอ่ยถามถึงอาการของทิฟฟานี่
“แท หมอว่าไงบ้าง”
ยิ่งได้ยินคำถามของเจสสิก้า คนฟังก็ยิ่งหดหู่กว่าเดิม พยายามเปล่งเสียงออกไปด้วยความยากลำบากในเมื่อมีก้อนสะอื้นแล่นมาจุกที่คอจนเจ้าตัวหายใจแทบไม่ออก กำมือแน่นบอกกับตัวเองว่าต้องเข้มแข็งไว้ก่อนจะเอ่ยบอกอาการของทิฟฟานี่ให้เจสสิก้าฟัง
“หมอบอกว่า...ฟานี่ความจำเสื่อม” เจสสิก้าอาการไม่แตกต่างจากแทยอนที่ได้ฟังจากหมอที่บอกอาการในตอนแรก ยืนนิ่งด้วยความตกใจก่อนจะเรียกสติของตัวเองกลับมาเมื่อเห็นอาการน่าเป็นห่วงของแทยอน หัวคิดสรรหาคำปลอบโยนที่จะช่วยให้แทยอนในตอนนี้รู้สึกดีขึ้น
“แทอย่าพึ่งคิดมากนะ ถึงฟานี่ความจำเสื่อมยังไงเราก็พอจะจัดงานแต่งต่อไปได้แหละ” เจสสิก้าทำได้ไม่ดีเท่าไหร่นักในเมื่อไม่ใช่คนที่ปลอบใครเก่ง แทยอนทำเพียงพยักหน้าเบาๆ ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้องไอซียูแม้ทิฟฟานี่จะถูกย้ายไปห้องพักผู้ป่วยแล้วก็ตาม ในเวลานี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงหรือกะจิตกะใจจะทำอะไร ในหัวคิดนานาสารพัดเรื่องเกี่ยวทิฟฟานี่ หลังจากนี้เธอควรทำอย่างไรต่อไป ทำยังไงทิฟฟานี่ถึงจะจำเธอได้เร็วที่สุด...
“เอ่อ...แท...ไปหาฟานี่ที่ห้องพักไหม นางพยาบาลที่พาฟานี่ไปห้องพักผู้ป่วยเมื่อกี้เขาบอกว่าเดี๋ยวซักพักฟานี่ก็รู้สึกตัว ไปดูอาการของฟานี่กันแท” เจสสิก้าพยายามทำตัวให้ร่าเริงเอ่ยชวนแทยอนไปเยี่ยมทิฟฟานี่ในห้องพักผู้ป่วย แทยอนที่นั่งกุมขมับก้มหน้านิ่งเงยหน้าขึ้นมามองเจสสิก้าด้วยดวงตาคลอน้ำใสเอ่ยเสียงพร่าเบาๆ
“สิก้าอยากให้ฉันไปหาฟานี่...ฟานี่ที่จำฉันไม่ได้ตอนนี้หรอ...รู้ไหม...มันก็ไม่ต่างอะไรไปจากการที่เห็นคนที่เรารักมองเราเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้า”
“...”
“แทรู้ว่าสิก้าปลอบคนไม่เก่ง สิก้าไปหาฟานี่เถอะ แทขออยู่คนเดียวก่อน เดี๋ยวตามไปทีหลัง”
เมื่อโดนเอ่ยปากไล่เจสสิก้าก็เดินจากไปทิ้งให้แทยอนได้อยู่คนเดียวตามที่ต้องการ พอพ้นสายตาของเจสสิก้า แทยอนก็ก้มหน้าลงหาฝ่ามือแล้วปล่อยให้น้ำตาที่พยายามอดกลั้นมันเอาไว้ไหลออกมา...
ห้อง 527
คุณ ฮวัง ทิฟฟานี่
ร่างเล็กยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ลังเลที่จะผลักประตูเข้าไป ในเวลานี้เธอหวาดกลัวการเจอหน้ากัน ‘ครั้งแรก’ หลังจากทิฟฟานี่สูญเสียความทรงจำไปเป็นที่สุด แค่คิดว่าคนรักจะทำตัวหมางเมินเพราะเธอเป็นได้แค่คนแปลกหน้า แค่คิด...มันก็จุกจนแทบหายใจไม่ออก...
.............................................................................
‘แทแท ยิ้มหน่อยสิ’
‘...’
‘ฟานี่รู้นะว่าแทเครียดเรื่องธุรกิจที่บ้าน แต่ถ้าแทมัวแต่นั่งหน้าดำไม่ยิ้มแบบนี้มันจะมีผลดีอะไร ยิ้มสู้ปัญหา ยิ้มให้กำลังใจตัวเองยังจะดีซะกว่า’
‘ถ้าอยากยิ้มแล้วมันก็ยิ้มได้อย่างที่ใจต้องการมันก็คงจะดีสิ’
‘ไม่เห็นยากเลยแทแท มา ฟานี่ช่วย’
ร่างบางพูดด้วยรอยยิ้มตาปิดอันเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้ใครหลายๆ คนหลงใหล ใช้มือประกบใบหน้าของร่างเล็กก่อนจะใช้นิ้วโป้งดันมุมปากทั้งสองข้างขึ้นให้เหมือนคนกำลังยิ้มอยู่
‘นี่ไง ไม่เห็นยากเลย’
สุดท้ายแทยอนก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของแฟนสาว ดึงคนตรงหน้าเข้ามาสวมกอด ร่างบางยิ้มน้อยๆ
‘แทแทต้องสัญญานะ ว่าต่อให้เจอปัญาหรือเรื่องเลวร้ายซักแค่ไหน แทแทต้องยิ้มให้กำลังใจตัวเองนะ’
‘...’
‘สัญญาสิคะ’
‘สัญญาค่ะ’
.............................................................................
พอนึกถึงคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับทิฟฟานี่ แทยอนก็ยิ้มบางๆ ขึ้นมา ให้กำลังใจตัวเองว่าเดี๋ยวเรื่องทุกอย่างมันก็ต้องผ่านไป...
มือกำลูกบิดแน่นก่อนจะหมุนแล้วผลักเข้าไป เสียงสนทนาภายในห้องเงียบลงพร้อมกับสายตาที่จับจ้องมายังผู้มาเยือนคนใหม่...
ทิฟฟานี่นั่งอยู่บนเตียงในชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาลมีผ้าพันรอบศีรษะ ทั้งสองสบสายตากัน แทยอนรับรู้ได้ถึงแววตาที่เปลี่ยนไป มันดู...ห่างเหิน...
“นี่ใครหรอสิก้า” ทิฟฟานี่หันไปถามเจสสิก้าที่นั่งอยู่ด้านข้างเตียง
“อ๋อ คนนี้ไง แฟนของฟานี่ คิม แทยอน” ทิฟฟานี่หันกลับมามองแทยอนอีกครั้งเมื่อรู้ว่าคนที่เข้ามาใหม่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของเธอ ไล่สายตามองขึ้นมองลงเผื่อจะจำคนตรงหน้าได้บ้าง แต่พอยิ่งพยายามคิดเท่าไหร่ อาการปวดหัวที่ทุเลาลงก็กลับมาปวดอีกครั้งจนทิฟฟานี่ต้องยกมือขึ้นกุม
“เป็นอะไรฟานี่!” แทยอนที่เห็นอาการของทิฟฟานี่รีบถลาตัวเข้ามาใกล้ถามไถ่อาการ มองด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใย
“ปวด...ปวดหัว...”
“สิก้าตามหมอมาสิ!” เจสสิก้าที่โดนแทยอนตวาดรีบลุกขึ้นไปกดปุ่มเรียกนางพยาบาลแล้วเอ่ยลนลานบอกอาการของทิฟฟานี่ ไม่นานหมอและพยาบาลก็วิ่งเข้ามาในห้องพักของทิฟฟานี่
“หมอขอดูอาการหน่อยนะครับ”
เมื่อหมอและพยาบาลตรวจอาการของทิฟฟานี่พร้อมให้ยาแก้ปวดเสร็จแล้วก็เดินออกไป ทิฟฟานี่ผล็อยหลับไปเพราะฤทธิ์ยา เจสสิก้ากับแทยอนจึงนั่งคุยกันเบาๆ อีกทางนึงของมุมห้อง
“แทจะเอายังไงต่อหรอ
“ยังไม่รู้เลย คงต้องรอให้ฟานี่ออกจากโรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที”
“อืม งั้นสิก้าขอตัวก่อนนะ มีธุระ” เจสสิก้าเอ่ยขอตัวเสร็จก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป แทยอนลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้มานั่งด้านข้างทิฟฟานี่ที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว
“ไม่น่าเชื่อเลยเนาะ...เมื่อหลายชั่วโมงก่อนเรายังนั่งรถไปลองชุดแต่งงานกันอยู่หมาดๆ เลย...” แทยอนนั่งกุมมือทิฟฟานี่ยิ้มเหนื่อยอ่อน
“รู้ไหม...แววตาที่ฟานี่มองแทเมื่อกี้มันต่างจากแววตาที่เคยมองแทเมื่อก่อนมากเลยนะ...” ร่างเล็กยังคงนั่งพูดคนเดียว ดวงตาเริ่มมีน้ำใสเอ่อคลอขึ้นมาอีกหน ความอ่อนแอที่เคยพยายามเอาชนะสุดท้ายก็กลายเป็นคนพ่ายแพ้ ฟุบหน้าลงกับเตียงปล่อยโฮออกมาเสียงดัง...
ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย...
มาต่อห้แล้วน้า :’)
ตอนแรกจะเอาเป็นอินโทรแต่ดูไปดูมามันเป็นตอนแล้วนี่หว่า- -
ยังไงก็ฝากฟิคนี้ไว้ในอ้อมใจอีกเรื่องนะคะ :’)
เม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยค่ะ ><
ความคิดเห็น