ยิ่งหนีเธอยิ่งเจอรัก

ลำดับตอนที่ #1 : เหตุบังเอิญ

1.เหตุบังเอิญ

                ตุ๊บ!

                                ว้าย!

                                                โอ๊ะ!

                เสียงทั้งมวล เป็นเสียงที่เกิดจากการชนปะทะร่างกันระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาว ซึ่งถ้าดูตามเหตุการณ์แล้ว ชายหนุ่มคนนี้ก็เดินมาปกติไม่ได้เร่งรีบแต่อย่างใดแต่สายตาเขาไม่ได้มองไปข้างหน้าเนื่องจากหันไปคุยกับบอร์ดี้การ์ดพอดี ส่วนหญิงสาวนั้นเธอก็เดินมาปกติเหมือนกันแต่ตาก็ไม่ได้มองไปข้างหน้าเช่นกันเพราะมัวแต่ก้มมองดูเอกสารที่อยู่ในมือ และบังเอิญเป็นอย่างยิ่งที่ทั้งสองคนมาเดินอยู่ในเส้นทางเดียวกัน แต่เป็นทิศทางที่ตรงกันข้ามกัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องสงสัยเลยที่จะเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้น

                หญิงสาวส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ และเสียการทรงตัวเซผงะมาทางด้านหลังล้มลง แต่โชคดีที่สะโพกและศรีษะไม่กระแทกถึงพื้น ทั้ง ๆ มันควรจะเป็นเช่นนั้น เนื่องจากมีอ้อมแขนของชายหนุ่มที่เธอชนนั้นรองรับเอาไว้ทันนั่นเอง วงแขนของเขาโอบรอบเอวของเธอพร้อมทั้งดึงขึ้นมาปะทะอกกว้างที่แข็งแกร่งและอบอุ่น หญิงสาวเบิกตากว้างอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ด้วยสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดเพื่อให้ตัวเองไม่ได้รับความบาดเจ็บ เธอจึงยกแขนขึ้นเกาะสิ่งใกล้ตัวไว้ซึ่งก็คือคอของชายหนุ่มนั่นเอง เมื่อสองร่างประชิดกันแนบแน่น ก่อให้เกิดอาการของการเต้นหัวใจทั้งสองดวงอย่างผิดปกติมันเกิดอาการชาวาบแปลบปลาบ อย่างที่ทั้งสองคนก็ไม่เคยเป็นมาก่อน พอทั้งสองรู้สึกตัวก็มองสบตากันอย่างจัง และเป็นหญิงสาวที่ได้สติก่อน เธอยิ้มให้เขาและเริ่มเอามือออกจากคอของเขา และให้มือมายันที่อกเขาแทน เป็นกิริยาที่บ่งบอกถึงความหวงเนื้อหวงตัวอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเขาเลิกคิ้วมองหญิงสาวด้วยสายตาระยิบระยับที่ส่อแววขบขันออกมา แต่มือก็ยังโอบกอดหญิงสาวอยู่โดยไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ซึ่งมันเป็นความรู้สึกภายในที่ไม่ต้องการที่จะปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ ซึ่งเขาไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลย

                หญิงสาวเพิ่มแรงในการยันหน้าอกของชายหนุ่มมากขึ้น และแววตาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจเข้ามาแทนที่ ที่เขายังไม่ทีท่าว่าจะปล่อยเธอ เธอจึงเอ่ยปากพูดกับเขา และพยายามที่จะใช้คำพูดที่สุภาพมากที่สุด

                "ขอบคุณค่ะ ขอความกรุณาปล่อยดิฉันด้วยค่ะ" หญิงสาวพูดกับเขาด้วยภาษาอังกฤษที่สุภาพ เพราะดูชายหนุ่มคนนี้ไม่น่าจะใช่คนไทย เธอจึงตัดสินใจใช้ภาษาสากลแทน

ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัวเมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดกับเขา เขายิ้มเหย ๆ ออกมาอย่างกระดาก ที่ถูกหญิงสาวเตือน        แล้วค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากเอวหญิงสาวอย่างแสนเสียดาย ซึ่งเขาก็นึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่ทำกิริยาเช่นนี้ออกมา ทั้ง ๆ ที่ปกติแล้วเขาไม่เคยมีพฤติกรรมเช่นนี้มาก่อนเลย แล้วเขาก็ตอบกลับไปเป็นภาษาเดียวกัน

                                " เอ่อ... ขอโทษครับที่เสียมารยาท" ถึงแม้เขาจะพูดขอโทษกับเธอ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น เธอมองเขาและค่อนขอดอยู่ในใจ คนอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย แสดงออกอาการเจ้าชู้จนเห็นได้ชัด ดูท่าทางน่าจะเป็นคนมีฐานะดีอยู่หรอก ฮึ! เกลียดจริงเชียวผู้ชายประเภทนี้ แถมยังมีหนวดเครารกรุงรังอีกตังหาก ยี้! ยังกับมหาโจรแหน่ะ

                                " ไม่เป็นไรค่ะ และขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยให้ดิฉันไม่ล้มไปกระแทกพื้นค่ะ" เธอกล่าวขอบคุณเขาตามวิสัยของคนมีพื้นฐานการอบรมที่ดี

                                " ไม่เป็นไรครับ" เขาตอบไปอย่างกระดาก เพราะสังเกตเห็นท่าทีและแววตาของหญิงสาวแสดงอาการไม่พอใจต่อการกระทำจของเขาอย่างชัดแจ้ง

                                " งั้นดิฉันขอตัวค่ะ สวัสดีค่ะ" หญิงสาวรีบรวบรัดขอตัวทันที พอกล่าวเสร็จ ก็ก้มศรีษะเล็กน้อยให้เขาพร้อมทั้งก้าวเท้าเดินจากไปทันที

ส่วนชายหนุ่มหมุนตัวกลับไปมองตามหลังหญิงสาวไปจนลับตา แล้วเม้มริมฝีปากของตนเองจนเป็นเส้นตรง เขาบอกกับตัวเองว่าเขาสนใจผู้หญิงคนนี้ซะแล้ว บอร์ดี้การ์ดและเลขาอีกสองคนมองพฤติกรรมของเจ้านายอย่างฉงน เนื่องจากไม่เคยเห็นพฤติกรรมเช่นนี้มาก่อน แล้วทั้งสามคนก็มองหน้ากันแต่ไม่มีข้อความใด ๆ หลุดออกจากปากของพวกเขาเลย และรีบก้าวเดินตามเจ้านายไปเข้าห้องประชุม

                ชายหนุ่มคนนี้ คือ มาธีอามุน หรือ รามิล นักธุรกิจค้าน้ำมันรายใหญ่ ในประเทศซาอาร์ อายุสามสิบสาม เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างดี เป็นทายาทคนเดียวของตระกูลที่จะต้องสืบทอดธุรกิจของครอบครัว และยังมีธุรกิจอื่น ๆ อีก เช่น ธุรกิจค้าอัญมณี กิจการโรงแรม การท่องเที่ยว ที่กระจายอยู่ในทั่วทุกภูมิภาคของโลกเลยทีเดียว  ดูสรรพคุณของพ่อเจ้าประคุณแล้ว แน่นอนว่าจะต้องเป็นที่หมายปองของสาว ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย เขามาประเทศไทยครั้งนี้เพื่อเข้าร่วมประชุมกลุ่มผู้ค้าน้ำมันในภูมิภาคเอเชีย ซึ่งปีนี้ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพ ขณะนี้เขากำลังเข้าร่วมประชุม ณ อาคารแห่งนี้ และการมาครั้งนี้เขามีผู้ติดตามมาด้วยสามคน คือ

                หนึ่ง อาราซัค ทำหน้าที่เป็นบอร์ดี้การ์ด มีความเชี่ยวชาญทางด้านการต่อสู้และการใช้อาวุธเป็นอย่างดี และถูกจ้างมาด้วยค่าตัวแพงลิบ

                สอง มาธา ทำหน้าที่เลขา

                สาม ฮารี   ทำหน้าที่เลขา

                ส่วนหญิงสาวนั้น คือ พัชรียา ส่งศรีสุข หรือ บัว เป็นหญิงสาว รูปร่างสูงเพรียว ใบหน้ารูปไข่สวยหวาน มีความเชื่อมั่นในตัวเอง ทำงานด้านการออกแบบคอมพิวเตอร์กราฟฟิกให้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ของเมืองไทยที่มีที่ทำการอยู่ในตึกนี้เช่นกัน เธอเป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ มาตั้งแต่สมัยเรียนในมหาวิทยาลัย แต่เธอก็ไม่เคยให้ความสัมพันธ์เกินคำว่าเพื่อนเลยสักครั้ง จนกระทั่งบัดนี้ เธอหวงแหนความโสดยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด

                ก่อนที่รามิลจะเข้าห้องประชุมหันไปพูดกับมาธาและฮารี " ไปสืบประวัติของผู้หญิงคนเมื่อกี้ให้ด้วย ขอเร็วที่สุด" ทั้งสองรับคำสั่งจากเจ้านาย และต่างก็เกิดความสงสัย ว่าทำไมถึงสนใจผู้หญิงคนนั้นนัก เท่าที่เห็น หญิงสาวคนนั้นก็หน้าตาไม่ได้โดดเด่นสะดุดตาเลย และในเรื่องการแต่งตัวออกจะเชยไปด้วยซ้ำ ซึ่งเทียบไม่ได้กับสาว ๆ ที่เจ้านายของเขาคบด้วยเลย ได้แต่มองหน้ากันเป็นเครื่องหมายคำถาม พอหันไปหาเจ้านาย ก็เดินเข้าห้องประชุมไปแล้วพร้อมกับบอร์ดี้การ์ด

                " เฮ่ย! เจ้านายเราเอาจริงหรือวะ " มาธาเป็นคนเริ่มต้นพูดก่อน " ไม่จริงได้ไง ก็สั่งมาแล้วน่ะ เรารีบไปทำกันเถอะว่ะ"

                แล้วทั้งสองก็ลงมือปฏิบัติงานทันที