ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บอกการ์ต
ณ.โรงเรียนฮอกวอตส์
เด็กหนุ่มที่มีรอยแผลตรงหน้าผาก กำลังทำงานตอกหุ่นไม้ของเขาอยู่ เขาตอกอยู่นานแสนนาน
จนกระทั่ง เขาเหนื่อยและคล้อยหลับไป เหลือค้างไว้แต่หุ่นไม้ที่ยังตอกไม่เสร็จแค่100ตัวกว่าๆเอง
วันต่อมาเขา กับ รอน และ เฮอร์โมโอนี่ ได้ไปเรียนวิชาป้องกันตัวจาก อาจารย์ ลูปิน
ในห้องมีกลองขนาดใหญ่ วางอยู่ตรงกลาง เป็นที่น่าสงสัยของนักเรียนยิ่งนัก
ลูปิน “เอาละนักเรียน วันนี้ครูจาสอนเรื่อง บอกการ์ต”
เนวิน ลองบัตทอม “ขี้กลากเหรอครับ”
ลูปิน “ไม่ใช่ว้อย บอการ์ตต่างหากละ”
เนวิน ลองบัตทอม “อ๋อ ครับ เชิญอาจารย์สอนเลยครับ”
อาจารย์ ลูปินจึงเริ่มสอนต่อ
ลูปิน “เอาละ เอาละ อาจารย์ จะเริ่มสอนละนะ”
หลังจากนั้น ลูปินจึงสอนไปหมดไส้หมดพุง ว่าวิธีกำจัดมันคือเสียงหัวเราะ
เพราะบอกการ์ตจะกลายเป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุดแต่ถ้าเสกเวทย์มนพร้อมคิดสิ่งที่กลัวที่สุดให้กลายเป็นสิ่งที่ตลกที่สุดก็จะสามารถกำจัดมันได้
ลูปิน “ใครอยาก ลองเป็นคนแรกละ”
รอน “ผมก๊าบบบบ ผมมม”
ลูปิน “เธอจะลองคนแรกรึ?”
รอน “เปล่าก๊าบบ ผม ผม ผมไม่ลองก๊าบบบ”
หลังจากนั้น ลูปินจึงสอนรอนด้วย บาทา และลำแข้ง
ลูปิน “เอาใครอยากลองบ้าง”
พอดีนั้น อาจารย์ลูปินเหลืบไปเห็น เนวิน ลองบัตทอม กำลังคุยกับเพื่อนอยู่
ลูปิน “เนวิน มานี่”
เนวิน ลองบัตทอม “คะ...คะ..ครับ”
ลูปินจึงเริ่มเปิดกล่องขนาดใหญ่
เนวิน ลองบัตทอม “เฮ้ย!!!เดี่ยวคร้าบ อาจารย์”
ลูปิน “เออน่า หัวเราะไว้ แล้วจาปราบมันได้”
เนวิน ลองบัตทอม “แต่ว่า....”
ลูปิน “ชิชะ ชั้นบอกให้เธอปราบมัน ก็ปราบมันดิ”
เนวิน ลองบัตทอม จึงต้องเงียบไป และเตรียมปราบบอกการ์ต
หลังจากกล่องใบใหญ่ถูกเปิดแล้ว
ครืดดด.....ครืดดดดด....แครก แครก
มือสีขาว ของผู้หญิงค่อยๆโผล่มา เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนเริ่มมองหน้าได้ แต่ที่หน้านั้น มีผมสีดำปิดอยู่อย่างมิดชิด
มันค่อยๆคลานออกมา............
เด็กหนุ่มที่มีรอยแผลตรงหน้าผาก กำลังทำงานตอกหุ่นไม้ของเขาอยู่ เขาตอกอยู่นานแสนนาน
จนกระทั่ง เขาเหนื่อยและคล้อยหลับไป เหลือค้างไว้แต่หุ่นไม้ที่ยังตอกไม่เสร็จแค่100ตัวกว่าๆเอง
วันต่อมาเขา กับ รอน และ เฮอร์โมโอนี่ ได้ไปเรียนวิชาป้องกันตัวจาก อาจารย์ ลูปิน
ในห้องมีกลองขนาดใหญ่ วางอยู่ตรงกลาง เป็นที่น่าสงสัยของนักเรียนยิ่งนัก
ลูปิน “เอาละนักเรียน วันนี้ครูจาสอนเรื่อง บอกการ์ต”
เนวิน ลองบัตทอม “ขี้กลากเหรอครับ”
ลูปิน “ไม่ใช่ว้อย บอการ์ตต่างหากละ”
เนวิน ลองบัตทอม “อ๋อ ครับ เชิญอาจารย์สอนเลยครับ”
อาจารย์ ลูปินจึงเริ่มสอนต่อ
ลูปิน “เอาละ เอาละ อาจารย์ จะเริ่มสอนละนะ”
หลังจากนั้น ลูปินจึงสอนไปหมดไส้หมดพุง ว่าวิธีกำจัดมันคือเสียงหัวเราะ
เพราะบอกการ์ตจะกลายเป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุดแต่ถ้าเสกเวทย์มนพร้อมคิดสิ่งที่กลัวที่สุดให้กลายเป็นสิ่งที่ตลกที่สุดก็จะสามารถกำจัดมันได้
ลูปิน “ใครอยาก ลองเป็นคนแรกละ”
รอน “ผมก๊าบบบบ ผมมม”
ลูปิน “เธอจะลองคนแรกรึ?”
รอน “เปล่าก๊าบบ ผม ผม ผมไม่ลองก๊าบบบ”
หลังจากนั้น ลูปินจึงสอนรอนด้วย บาทา และลำแข้ง
ลูปิน “เอาใครอยากลองบ้าง”
พอดีนั้น อาจารย์ลูปินเหลืบไปเห็น เนวิน ลองบัตทอม กำลังคุยกับเพื่อนอยู่
ลูปิน “เนวิน มานี่”
เนวิน ลองบัตทอม “คะ...คะ..ครับ”
ลูปินจึงเริ่มเปิดกล่องขนาดใหญ่
เนวิน ลองบัตทอม “เฮ้ย!!!เดี่ยวคร้าบ อาจารย์”
ลูปิน “เออน่า หัวเราะไว้ แล้วจาปราบมันได้”
เนวิน ลองบัตทอม “แต่ว่า....”
ลูปิน “ชิชะ ชั้นบอกให้เธอปราบมัน ก็ปราบมันดิ”
เนวิน ลองบัตทอม จึงต้องเงียบไป และเตรียมปราบบอกการ์ต
หลังจากกล่องใบใหญ่ถูกเปิดแล้ว
ครืดดด.....ครืดดดดด....แครก แครก
มือสีขาว ของผู้หญิงค่อยๆโผล่มา เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนเริ่มมองหน้าได้ แต่ที่หน้านั้น มีผมสีดำปิดอยู่อย่างมิดชิด
มันค่อยๆคลานออกมา............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น