bad love รักร้ายๆคุณหนูปีศาจ HanChul yaoi

ลำดับตอนที่ #1 : bad love::Chapter 1 + Intro

"ไม่กิน ไม่กิน บอกว่าไม่กินยังงั้ยเล่าฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรืองั้ยหะ จะไปไหนกันก็ไปแล้วอย่าเข้ามากวนฉันอีก" เสียงโวยวายของคนเอาแต่ใจดังลั่นภายในห้องนอนใหญ่ คุณชายใหญ่ตระกลูคิม 


"~~เพล้ง~~" เสียงแก้วน้ำแตกกระจายอยู่ตรงพอดีกับปลายเท้าผู้มาเยือนคนใหม่ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา

เสียงเอะอะโวยวายดังออกมาจากภายในทำให้คนที่เพิ่งกลับมาอย่างเขาอดที่จะเข้ามาดูไม่ได้จากที่กำลังอารมณ์ดีๆตอนนี้อารมณ์เขากำลังขาดผึ่ง ทันทีเขาเห็นบางสิ่งลอยมาแล้วมาตกอยู่ตรงหน้า ดีนะเขาเข้ามาช้าถ้าเปิดประตูเข้ามาเร็วกว่านี้อีกนิด ไม่อยากจะคิดหัวเขาได้เบะแน่


"นี่มันเกิดอะไรขึ้น คุณฮีชอลเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก" ชายหนุ่มพยายามใจเย็นถามคนรับใช้ที่ยืนตัวสั่นตกใจอยู่กับเหตุการณ์เมื่อครู่


"คุณฮันคยอง คือ.... คุณฮีชอล เธอไม่ยอมทานข้าวนะค่ะ บอกถ้าไม่ใช่ข้าวผัดปักกิ่งเธอจะไม่ยอมทาน ก็เลยอาละวาดอย่างที่เห็น" เด็กสาวรายงานแล้วรีบก้มหัวงุด หลังจากหันไปเห็นคนที่ถลึงตานั่งกอดอกอยู่บนเตียง หล่อนรู้ดีว่ามีแต่ฮันคยองเท่านั้นที่เอาร่างบางอยู่



"เธอออกไปก่อนเดี๋ยวฉันจัดการเอง ไว้ฉันเรียกเธอค่อยเข้ามาทำความสะอาด"




หลังจากที่เห็นเด็กรับใช้ออกไปแล้วสองขายาวก็เดินเขาไปหาคนก่อเรื่องทันที





"ฮีชอล เป็นอะไรไปถึงไม่ยอมทานข้าว" ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุดเพราะเขาเห็นอาการคนตรงหน้า วิธีนี้คงจะเป็นวิธีเดียวที่ร่างบางจะเย็นลง




"สนใจด้วยหรอฉันจะกินข้าวหรือไม่กิน หายหัวไปไหนมาซะหลายวัน"  ร่างบางตวาดเสียงดัง




"ก็ไปบริษัทมานะสิ คุณท่านให้ฉันไปเตรียมเอกสารให้พร้อมรอนายไปทำงานวันพรุ่งนี้" สามวันมานี่ผมไม่ได้กลับมาที่บ้านเลยแทบจะไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ กลับมากะว่าจะได้พักเอาแรงแต่กลับต้องมาเจอเรื่องปวดหัว ผมล่ะเบื่อคนตรงหน้าซะจริง เรื่องมาก เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ขี้โมโห ครบสูตรคุณหนู ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกของคนที่มีบุญคุณต่อกันให้ตายผมก็ไม่อยากเกี่ยว
ข้องด้วย



"เฮ้ย......เหนื่อยจังขอฉันงีบสักเป๊บนะ" ชายหนุ่มคลายเน็คไทออกพร้อมกับเดินไปที่เตียงนุ่มเอนตัวนอน




"นี่เรื่องอะไรมานอนเตียงฉันลุกไปเลยสกปรก  ไปทำข้าวผัดปักกิ่งให้ฉันกินเดี๋ยวนี้เลยฉันหิวแล้ว"  ฮีชอลท้าวเอวสั่ง




"เดี๋ยวก่อนได้ไหมเล่า ฉันเหนื่อยจริงๆนะขอฉันนอนหน่อยเถอะตื่นแล้วจะไปทำให้กิน" ฮันคยองพูดทั้งๆที่ตายังปิดอยู่ตอนนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตาขึ้น



"ไม่เอา จะกินตอนนี้เดี๋ยวนี้  ~~~~~ข้าวผัดปักกิ่ง ข้าวผัดปักกิ่ง~~~~~"




"เออ.......จะไปทำเดี๋ยวนี้แหละ นายจะตะโกนให้มันได้อะไรขึ้นมา" ฮันคยองพูดอย่างโมโหรู้งี้ทนเดินไปนอนที่ห้องยังดีซะกว่า มารความสุขซะจริง



ชายหนุ่มเดินออกไปแล้วเรียกเด็กรับใช้เข้ามาเก็บเศษแก้วที่แตก  ไม่นานเขาก็เข้ามาพร้อมถาดอาหารในมือ



ฮีชอลทันทีที่เห็นจานข้าวที่ฮันคยองเป็นคนทำก็รีบคว้ามากินทันที ก็เขาไม่ได้กินมันมาตั้งสามวันคิดถึงจะแย่


~ผมชอบข้าวผัดปักกิ่งของฮันคยองที่สุดเลย~




"นี่ค่อยๆกินก็ได้เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก นายนี่หน่าอย่างอื่นก็ไม่ยอมกินถ้าฉันไม่อยู่นายไม่ต้องอดตายพอดีหรอฮีชอล" 




"ไม่มีท่าหรอกเพราะนายต้องทำให้ฉันกินไปตลอดชีวิตเลย" ฮีชอลพูดอย่างอารมณ์ดี  เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เขาอารมณ์ดีกันแน่ ระหว่างข้าวผัดปักกิ่งหรือการที่ได้เจอเขา ฮันคยอง 





...................................................................................................................................................................................................................



ลงต่อแล้วนะ


แก้ไขตัวหนังสือเล็กตามคำเรียกร้อง


ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคร่า~~~


ฝากเรื่องนี้อีกเรื่องหน่า จุ๊บๆ