คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สวรรค์เข้าข้างฉัน....นายเกี่ยวอะไรด้วย
ฉันวิ่งหนีเค้าออกมาโดยลืมไปว่าตอนนี้ฉันไม่มีเงินติดตัวซักกะวอนเดียว
“ทำงั้ยดีเงินก็ไม่มีหิวก็หิว”ตกลงฉันต้องเดินกลับใช่ไหมเนี่ยไม่น่าหนีเค้าออกมาเลยฉัน
เป็นเพราะเค้าคนเดียวที่เอาของบ้าๆนั้นมาให้ฉันแล้วขณะที่ฉันเดินบ่นอยู่นั้น
“เฮ้โฮยอน....”ฉันหันกลับไปมองเจ้าของเสียงที่เรียกฉัน...เค้าก็คือเพื่อนร่วมห้องแล้วก็ร่วมวงกับเจ้าบ้าคิมฮีซอล
“นายฮันกยองใช่ไหม”ฉันไม่ค่อยได้เจอเค้านักเพราะเค้ามักจะกลับบ้านบ่อยๆ
“ใช่...นี่เธอจำชื่อฉันไม่ได้หรอแล้วเธอมาทำอะไรที่นี่”
“โชคดีจังที่เจอนายตอนนี้ฉันไม่มีเงินแล้วก็หิวมากนายมีเงินหรือเปล่าพาฉันไปกินข้าวหน่อยซิถ้าฉันเดินต่อไปต้องเป็นลมแน่ๆ”
“เธอไปทำอะไรมาถึงหิวขนาดนี้”เค้าถามฉันระหว่างที่ฉันกำลังกินด้วยความหิว+โมโห
“นายไม่กินหรอถ้าไม่กินฉันขอนะ...ก็เพราะเพื่อนนายแหละที่ทำหั้ยฉันเป็นแบบนี้”ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดหั้ยเค้าฟัง
“เธออย่าไปโกรธพี่ฮีซอลเขาเลยนะเขาคงไม่ได้ตั้งใจ”
“ที่จริงฉันก็ไม่ได้โกรธเพื่อนนายหรอกแต่ฉันไม่ชอบยัยแม่มดยูจินต่างหาก”
“ฮ่าๆเธอเรียกยูจินว่าอะไรนะแม่มดยูจินอย่างงั้นหรอ”
“นายเป็นบ้าหรือไงอยู่ดีๆก็ขำสติดีหรือเปล่า
”
“ก็ฉันขำที่เธอเรียกยูจินแบบนั้นเพราะฉันก็ไม่ค่อยชอบยัยนั้นเท่าไร”
“ทำไมล่ะเธอสวยจะตาย...นายไม่ชอบเธอหรอ”
“สวยแต่ปากเสียแถมชอบวานเสน่ห์ไปทั่วผู้หญิงแบบนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“แล้วทำไมเพื่อนนายถึงชอบผู้หญิงแบบนั้นได้ล่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้อะไรมากรู้แต่ว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่เขาคิดจริงจังด้วย...ว่าแต่เธอกับพี่ฮีซอลเป็นอะไรกันหรอ”
“เป็นอะไรหมายถึงยังงั้ย”
“ก็วันนั้นที่เขาเดินออกมาจากห้องเธอ”
“เขาไม่ได้บอกอะไรนายเลยหรอ”
“บอกแต่ฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่”
“ถ้าหั้ยฉันชอบคนอย่างนั้น...ฉันชอบนายยังดีซะกว่า”จะว่าไปนายก็น่ารักดีนะฉันชักชอบนายซะแล้วซิ
“เธออิ่มหรือยังกลับกันเถอะ”
“อิ่มแล้วล่ะไปซิ”นายเขินฉันใช่ไหมล่ะอิๆ
“เออจริงซิเธอจะทำงานบ้านหั้ยเราแค่อาทิตย์เดียวเองหรอ”
“ใช่ทำไมหรอ”
“เปล่าฉันว่าเธอทำงานบ้านสะอาดดีแล้วก็ไม่ขี้บ่นเหมือนคุณป้าแม่บ้านทำบ้านรกนิดหน่อยก็บ่น”
“ใครมาเป็นแม่บ้านหั้ยพวกนายเขาก็ต้องบ่นกันทั้งนั้นแหละขนาดไม่ค่อยได้อยู่บ้านยังรกซะขนาดนั้นถ้าอยู่ทุกวันมีหวังป้าเค้าต้องไปไม่กลับมาอีกแน่”
“ก็ดีสิเธอจะได้มาทำแทน”แล้วเราสองคนก็เดินมาถึงที่หน้าห้อง
“ไม่เอาหรอกแค่นี้ฉันก็เบื่อฮีซอลเพื่อนนายจะแย่”แล้วตอนที่ฉันพูดนั้นเค้าก็เปิดประตูออกมาพอดี
“เธอเบื่อฉันมากนักหรอ...แล้วทำไมทั้งสองคนถึงกลับมาด้วยกันได้ไปไหนกันมาล่ะ”
“ไปไหนมาแล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“ใช่สิมันไม่เกี่ยวกับฉัน...คนอุตส่าห์เป็นห่วงรีบตามกลับมาดู”
“แล้วใครล่ะที่ทำหั้ยฉันต้องเป็นแบบเนี่ยะ”
“...”
“ใครกันล่ะที่หั้ยฉันรีบไปแล้วบอกว่าจะเลี้ยงข้าว...ฉันรีบไปหากลัวนายจะรอนานถึงขนาดขึ้นแท็กซี่จนไม่เหลือเงินติดตัวกลับบ้านซักวอนแถมหิวก็หิวถ้าฉันไม่เจอเพื่อนนายป่านนี้ฉันคงยังไม่กลับมาหั้ยนายเห็นหน้าอย่างนี้หรอก”
“เธอเองไม่ใช่หรอที่เป็นคนวิ่งหนีฉันออกมา”
“เออ..ฉันเป็นคนผิดเองตาบ้า
”แล้วฉันก็เปิดประตูเข้าห้องไป
“น่าโมโหหนัก 
ฉันล่ะอายฮันกยองจริงๆที่ต้องมาเห็นฉันแบบนี้เค้าต้องว่าฉันเป็นผู้หญิงขี้วีนแน่ๆ”
ความคิดเห็น