ชีวิตของคนนี้ไหลเอื่อยๆไปตามชะตา
เค้ารับมือกับทุกอย่างที่เข้ามาด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์
มีเพียงสิ่งเดียวที่ชัดเจนไม่เคยจางหาย เป็นจุดมุ่งหมายเดียวที่เค้ามีอยู่ในใจ
นั่นคือความรักที่เค้ามีต่อคนคนหนึ่ง
ไม่ว่าคนนั้นจะทำไม่ดีกับเค้า โกหกเค้า ทอดทิ้งเค้า ไม่แยแสเค้า
ไม่ว่าอะไรก็ตาม ความรักของเค้าไม่เคยถูกบั่นทอนไปตามกาลเวลา
แม้กระทั่งตอนที่คนคนนั้นเดินกลับมาบอกรักเค้า
แล้วหายไปจากชีวิตเค้าในวันรุ่งขึ้น
สิ่งที่เค้าทำมีแค่อย่างเดียว คือการวิ่งเป็นจำนวนหลายรอบ
เค้าไม่ได้วิ่งเพราะอยากหนี ไม่ได้วิ่งเพราะอยากลืม ไม่ได้วิ่งเพราะอะไรเลย
เค้าวิ่ง เพราะเค้าอยากวิ่ง
แต่ลึกๆแล้ว เค้าคงอยากวิ่งเพื่อจะได้รู้สึกว่า ชีวิตยังเคลื่อนไหวต่อไป
แม้ความรักจะจากไปแล้วก็ตาม
นอกจากเค้าจะไม่ผลักไสความรักออกไปแล้ว
เค้ายังเก็บความรักไปวิ่งพร้อมกับเค้าด้วย
ไปที่ไหน เค้าก็ยังคิดถึงคนรัก
เค้าบอกคนนั้นในภายหลัง
เล่าถึงการวิ่งของเค้าว่าเค้าวิ่งไปไหนบ้าง
ภาพที่พบเห็นระหว่างการวิ่ง อย่างตอนที่วิ่งผ่านทะเลทรายตอนพระอาทิตย์ตก
หรือตอนวิ่งบนเขาผ่านทะเลสาบผิวเรียบดั่งกระจก จนเห็นภูเขาเป็นสองลูก
สวยงามจนบรรยายไม่ถูก
คนนั้นเปรยว่า "อยากไปอยู่ตรงนั้นกับคุณด้วยจริงๆ"
ความคิดเห็น