คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น...ชอบฉันจริงหรอ
ฉันตื่นแต่เช้ารีบไปดูเค้า...ดูเหมือนว่าคิบอมกับฮันกยองจะออกไปทำงานแล้ว
“ไปกันแล้วหรอฉันว่าฉันรีบมาแล้วนะ...เข้าไปดูเค้าหน่อยดีกว่าว่าเป็นยังงั้ยบ้าง”
“ไข้ลดแล้วนี่ดีจัง”เป็นเพราะมือฉันแตะหน้าผากเค้าจึงทำหั้ยเขาตื่น
“อะ...เธออยู่ที่นี้ทั้งคืนเลยหรอเนี่ยะ”
“ใครบอกว่าฉันอยู่ทั้งคืนฉันเพิ่งมาเมื่อกี้ต่างหาก”
“แล้วเธอมาทำไมล่ะวันนี้ไม่ไปทำงานหรอ”
“เพราะวันนี้ฮันกยองกับคิบอมไม่อยู่...ฮันกยองเลยขอหั้ยฉันถึงมาดูแลนาย”
“ถ้าฮันกยองไม่ขอเธอคงไม่สนใจฉันซินะ”
“ถ้าคิดอย่างนั้นก็ตามใจ...หิวหรือเปล่าฉันจะออกไปทำโจ๊กนายนอนต่อเถอะเสร็จแล้วฉันจะเข้ามาเรียก”ยัยบ้า...ทำไมถึงพูดแบบนั้นออกไปจริงๆแล้วเธอก็ห่วงเค้าไม่ใช่หรอ...ไม่ๆฉันไม่ได้สนใจเค้าฉันสบัดหัวไปมาแล้วก็ทำหั้ยฉันนึกออกว่าลืมทำอะไรบางอย่าง
“อ๊าก...ทำงั้ยดีลืมโทรไปลางานซะสนิทเรื่องสำคัญแบบนี่ลืมได้งั้นเนี่ยะฉัน”ฉันหยิบโทรศัพท์โทรไปที่ร้าน
“ฮัลโหลอึนเฮหรอคุณแฮซองอยู่หรือเปล่าขอสายหน่อยสิ”
“นี่โฮยอนเธอมัวทำอะไรอยู่ยะทำไมยังไม่มาทำงานอีก”
“คือว่าวันนี้ฉันไปทำงานไม่ได้ฉันโทรมาลาหยุดช่วยตามคุณแฮซองมารับสายที”
“ผู้จัดการออกไปข้างนอกเมื่อกี้ยังถามหาเธออยู่เลย..นี่วันนี้ที่ร้านยุ่งมากเลยนะถ้าเธอไม่มาฉันก็เหนื่อยแย่ซิยะเธอรีบๆมาเลยนะ”
“ก็ฉันบอกแล้วงั้ยว่าฉันไปไม่ได้ฉันมีธุระด่วนจริงๆเธอทำแทนฉันทีนะแล้วไว้ถ้าเธอไปนัดบอรด์ฉันจะยอมไปเป็นเพื่อนเธอ”ก็ยัยเนี่ยไปนัดบอรด์ทีไรต้องลากเอาฉันไปด้วยทุกที
“เธอสัญญาแล้วนะ...อืมฉันจะบอกผู้จัดการหั้ย”
“ขอบใจมากนะจ๊ะเพื่อนรัก”นี่ฉันคิดถูกหรือเปล่าที่ไปสัญญาแบบนั้น...ขณะที่ฉันกำลังวางหูโทรศัพท์ก็เห็นเค้าเดินเข้ามาในครัว
“นายเข้ามาในนี้ทำไมทำไมไม่นอนต่อหล่ะ”
“ก็ตอนที่ฉันนอนอยู่ได้กลิ่นอะไรแปลกๆก็เลยออกมาดู...ฉันว่ากลิ่นมันมาจากห้องนี้มันมาจากหม้อนั้นหรือเปล่า”เค้าชี้ไปที่หม้อโจ๊กที่ฉันตั้งไฟไว้
“อ๊าก...แย่แล้วโจ๊กฉันทำงั้ยดี”เป็นเพราะยัยอึนเฮแท้ๆที่ชวนฉันคุยซะนาน
ฉันใช่มือเปล่าหยิบหม้อออกจากเตาแล้วความที่มันร้อนมากหรือเป็นเพราะเสียงเค้าก็ไม่รู้ทำหั้ยฉันปล่อยหม้อลงพื้นทำหั้ยโจ๊กหกกระเด็นมาโดนขาฉันเต็มๆ
“เฮ้เธอทำอะไรนั้นมันร้อนนะ”เค้าร้องบอกฉันปล่อยหม้อทันที
“โอ๊ยะร้อนฮือ...ร้อนมากเลย”
แล้วเค้าก็เข้ามาอุ้มฉันออกไปที่ห้องนั่งเล่น
“นั่งอยู่เฉยๆเดี๋ยวฉันไปเอายามาทาหั้ย”
“...”
“ทนหน่อยล่ะเป็นเยอะเหมือนกันนะเนี่ยะ”เค้าทำท่าจะทายาหั้ย
“ไม่เป็นไรฉันทาเองดีกว่า”
“ดื้อจริงเธอทาเองไม่ถนัดหรอกฉันทำหั้ย”
ฉันยอมหั้ยเค้าทายาหั้ย แต่ว่ามือเค้าเบาจริงๆฉันไม่รู้สึกเจ็บเลย
“เธอนี้หน่าซุ่มซ่ามจริงๆเธอมาดูแลฉันหรือฉันดูแลเธอกันแน่”
“ขอโทษนะที่ทำหั้ยนายต้องลำบาก”
“เอ๊าเสร็จแล้ว”
“ขอบใจนะ”
“...”เค้าเงยหน้าขึ้นมาพอดีหน้าฉันกับเค้าเลยเป็นแบบนี้
“...”
“ฉันว่าฉันไปทำโจ๊กหั้ยใหม่ดีกว่านายรอเป๊บนะ”
“โอ๊ย”แล้วพอลุกขึ้นฉันก็ทนเจ๊บไม่ไหว
“นั่งอยู่เฉยๆเถอะเดี๋ยวเราโทรสั่งเอาก็ได้”
เวลาผ่านไปจนถึงตอนบ่าย
เบื่อจริงๆฉันจะต้องอยู่แบบนี่ไปถึงเมื่อไหร่เนี่ยฉันนั่งอยู่ที่เดิมมานานนับชั่วโมงเพราะขาฉันเป็นแบบนี่ทำหั้ยไม่สามารถเดินไปไหนได้ส่วนเค้านะหรอพอกินเสร็จก็เข้าไปอยู่ในห้องจนป่านนี้ยังไม่เห็นว่าเค้าจะออกมาเลยตอนนี้คงจะหลับอยู่แน่ๆ
“เบื่อๆๆทำไมขาฉันต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยนะ”ขณะที่ฉันบ่นอยู่นั้นเค้าก็เปิดประตูออกมาพอดี
“ก็ถ้าเธอไม่ซุ่มซ่ามขาเธอก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก”
“ยะฉันทำตัวเอง”เรื่องซ้ำเติมคนอื่นล่ะถนัดนัก
“แล้วนี่นายออกมาทำไม”ออกมาก็กวนประสาทเป็นแบบนี้ฉันยอมนั่งอยู่คนเดียวดีกว่า
“ฉันออกมาดูรายการที่ฉันกับฮันกยองไปออกด้วยกันป่านนี้คงมาแล้วล่ะ”
เค้าเดินมานั่งข้างฉันแล้วกดรีโมทเปิดรายการymmที่เค้าไปออกเรานั่งดูกันไปเรื่อยๆจนมาถึงช่วงหนึ่งของรายการที่เค้าก้มลงจูบฮักยอง
“...”ฉันกำลังอึ่งกับสิ่งที่เค้าทำ
“ทำไมนายถึงกล้าทำแบบนั้นออกรายการหรือว่านายอกหักจากผู้หญิงเลยเปลี่ยนมาชอบผู้ชายแทน”
“เธอจะบ้าหรอมันเป็นการแสดงต่างหากฉันไม่ได้จูบจริงซักหน่อย”
“ใครเค้าจะไปเชื่อ...ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายกับฮันกยองจะ...”ฉันพูดยังไม่ทันจบเค้าก็หันมาจูบฉันฉันรู้สึกถึงความร้อนที่ผ่านเข้ามาในปากฉันคงเป็นเพราะเค้ายังไม่หายดี แล้วฉันก็รีบดันตัวเค้าออกไปทันที
“ทำไมนายถึงทำแบบนี้กับฉันนายเห็นฉันเป็นของเล่นหรอ ฉันไม่น่าไว้ใจคนอย่างนายเลยจริงๆ”ฉันร้องไห้ออกมาจะไม่หั้ยร้องได้ยังงั้ยนั้นมันจูบแรกของฉันนะ
“คือ...ฉันขอโทษฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นของเล่นเลยนะที่ฉันทำไปเพราะฉันชอบเธอต่างหาก”
“ไม่ฉันไม่เชื่อคนอย่างนายหรอก นายอยากแกล้งใช่หรือเปล่าฉันเคยบอกแล้วงั้ยว่าอย่าเอาความรักมาล้อเล่น”
“ฉันไม่เคยล้อเล่นถ้าฉันไม่ชอบใครจริง ฉันไม่มีทางทำอย่างนี้”ฉันเงียบไปหลังจากได้ยินที่เค้าพูด
“เรามาคบกันเถอะ...เรามาลองคบกันเถอะนะ”ทำไมเค้าถึงพูดออกมาแบบนั้นนะนี่เค้าชอบฉันจริงๆหรอเนี่ยะ
ยังไม่ทันทีฉันจะพูดอะไรออกไปสายตาฉันก็หันไปเห็นคนกลุ่มใหญ่กำลังจ้องฉันอยู่เข้ามากันตั้งแต่เมื่อไหร่นะไม่เห็นรู้เรื่องเลยหรือว่าพวกเค้าจะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดไม่นะ...ฉันจะทำงั้ยดี แต่พวกเค้าเพื่อนร่วงวงตานี่ไม่ใช่หรอถึงว่าทำไมแต่ละคนถึงหน้าตาคุ้นๆแถมยังหล่อขั้นเทพอีกต่างหาก
“เมื่อกี้พี่กับพี่โฮยอนทำอะไรกันน่ะ”
“อ้าวคิบอมมาตั้งแต่เมื่อไหร่...แล้วพวกนี้มากันทำไมที่นี้”ฮีซอลหันไปถาม
“ก็ผมบอกว่าพี่ไม่สบายพวกพี่เค้าก็เลยมาเยี่ยม ผมบอกว่าไม่ต้องมาก็ไมเชื่อ”
คิบอมอีกนั้นแหละที่เป็นคนตอบว่าแต่ฮันกยองเค้าเป็นอะไรนะตั้งแต่กลับมาฉันยังไม่เห็นเขาพูดอะไรสักคำ
“ถ้าเราไม่มาก็อดเห็นอะไรดีๆนะสิ”นี้คงเป็นอึนฮยอกที่เต้นเก่งๆสินะ
“นายอยากโดนฉันไล่ออกไปหรอฮยอก”คนพูดคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...
“ก็พวกเราเป็นห่วงพี่นี่หน่า ถึงพี่จะทำงานหนักขนาดไหนพี่ก็ไม่เคยไม่สบายไม่ใช่หรอแล้วทำไมพี่ถึงป่วยได้”หนุ่มน่าตาน่ารักพูดขึ้น
“ซองมินนายจะว่าฉันอึดหรอ”
“เปล่านะพี่ฮีซอลผมเป็นห่วงจริงๆ”
“แล้วนี้นายหายดีหรือยังเรื่องงานไม่ต้องเป็นห่วงนะฉันจะจัดการหั้ยเอง”เค้าใช่คนที่เป็นลีดเดอร์ของวงหรือเปล่านะทำไมเวลาเค้ายิ้มถึงได้หล่อแบบนี้นะทำเอาใจฉันละลายไปเลย
“แต่ผมว่าพี่ฮีซอลเขาคงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะไม่งั้นคงไม่ทำเรื่องเมื่อกี้หรอก”อ้าถึงเค้าจะอวบไปหน่อยแต่เค้าก็หล่อดีนะ...แต่พวกเขาเห็นเรื่องนั้นจริงด้วย
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้เป็นใครอ่ะพี่ เธอเป็นแฟนพี่หรอเราไม่เห็นรู้จักเลย”ทำไมหนุ่มหล่อหน้าเหมือนปลาถึงพูดแบบนั้นล่ะ ฉันยังโสดอยู่นะ
“ใช่เธอเป็นแฟนฉันเองนายถามทำไมหรอดงแฮ”
“เปล่า..เปล่าผมถามไปอย่างนั้นเอง”ทุกคนทำไมถึงดูกลัวๆตาบ้านี่นะ
“นายจะบ้าหรอใครเป็นแฟนนายฉันยังไม่ทันตกลงเลยนะ”
“ไม่รู้ล่ะฉันจูบเธอแล้ว เธอต้องเป็นแฟนฉัน”ตกลงเค้าไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ยะ
“แล้วนายรู้ได้งั้ยว่าฉันจะยอม”
“ถ้าเธอไม่ชอบฉันแล้วเธอหน้าแดงทำไม”
“บ้า..ฉันร้อนต่างหาก”จะไม่หั้ยร้อนได้ยังงั้ยคนตั้งสิบกว่าคนรวมกันอยู่ห้องนี้ทำหั้ยห้องที่กว้างแคบลงไปถนัดตา
“พี่หยุดทะเลาะกันเถอะเมื่อกี้ก็ทะเลาะกันไม่เบื่อบ้างหรอ”
“เรียววุคนายจะไปยุ่งอะไรกับเขา เขาว่าคนยิ่งทะเลาะกันจะยิ่งรักกันนายเข้าใจหรือเปล่า”เยซองพูดคัด
“ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันไม่ใช่แฟนเขา”ฉันตะโกนด้วยความโมโหขอโทษนะหนุ่มหล่อทุกๆคนเพราะตอนนี้ทุกคนเหงียบสนิด
“...”หน้าทุกคน
“ผมเข้าห้องก่อนนะ”ฮันกยองที่ตั้งแต่กลับมาเขาไม่พูดอะไรเลยก็เป็นทำลายความเงียบ
แล้วพวกเรานั่งคุยกันสักพัก...พวกหนุ่มหล่อทั้งหลายก็กลับกันไปส่วนคิบอมน่ะหรอตั้งแต่เขากลับมาก็เล่นแต่เกม
ตอนนี้ก็เหลือแต่ฉันกับเค้านั่งอยู่ที่โซฟาอยู่2คน
“ทำไมเธอต้องหนีฉันด้วย”เค้าถามเมื่อเห็นฉันขยับหั้ยห่างจากตัวเค้า
“ก็ฉันไม่ไว้ใจนายยังงั้ยหล่ะ”
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกหน่า”
“ถึงยังงั้ยฉันก็ไม่ไว้ใจ...ฉันว่าฉันกลับบ้านดีกว่าเชิญนายนั่งต่อไปเถอะ”
“ไม่ล่ะฉันว่าฉันไปส่งเธอดีกว่า”
“ทำไมนายต้องไปส่งฉันกลับเองได้”
“เธอเดินไปเองได้หรอดูขาตัวเองซะก่อนสิ”
“...ฉันลืมไปเลยว่าขาฉันเจ็บอยู่”ฉันก็เลยต้องยอมหั้ยเขาเดินมาส่งก็ไม่มีใครแล้วนี่น๊า..เค้าพยุงฉันมาจนถึงหน้าห้อง
“ขอบใจนะนายไปได้แล้วล่ะฉันเดินเข้าไปเองได้”
“เธอแน่ใจหรอ...ฉันเข้าไปส่งเธอข้างในดีกว่า”
“ไม่ต้องหรอกส่งแค่นี้แหล่ะฉันจะเข้าไปเอง”ฉันไม่มีทางหั้ยนายเข้าไปในห้องฉันแน่อิอิ..แล้วก่อนที่ฉันจะเดินเข้าข้างใน
“เดี๋ยว...ตกลงเธอจะยอมคบกับฉันหรือเปล่า”นี่เค้ายังไม่ลืมเรื่องนี้อีกหรอ
“ฉันคงตอบนายตอนนี้ไม่ได้ขอเวลาหั้ยฉันคิดหน่อยแล้วกัน”
“ไม่...เธอต้องบอกตอนนี้”
“ถ้านายหั้ยฉันตอบตอนนี้ฉันจะบอกว่าไม่...แต่ถ้านายหั้ยเวลาฉันคิดคำตอบอาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้”
“งั้นฉันหั้ยเวลาคิด1คืนพรุ่งนี้เช้าฉันจะมาเอาคำตอบ”
“ฉันขอเวลา2วัน”
“ทำไมต้อง2วันเธอจะคิดอะไรหนักหนาป็นแฟนฉันไม่ดีตรงไหน”
“ก็เพราะเป็นนายสิฉันถึงต้องคิดหนัก”
“ไม่ฉันหั้ยเวลาเธอวันเดียวนั้นหรือเธออยากจะโดนฉันจูบอีก”
“ก็ได้ๆนายนี่ชอบบังคับคนอื่นจริงๆฉันเข้าไปได้หรือยัง”
“อืม...เข้าไปได้แล้วพรุ่งนี้ห้ามลืมนะถ้าลืมเธอตายแน่”
“ยะ..”ตาบ้านี่เซ้าซี่อยู่ได้ อ๋าย...ฉันจะทำงั้ยดีพรุ่งนี้ฉันจะบอกเค้าว่ายังงั้ยดีแต่ว่าตอนที่เค้าจูบฉันมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันมาก่อนมันทำหั้ยหัวใจฉันหยุดเต้นไปเลย...หรือว่าฉันก็ชอบเค้าเหมือนกันนะ เป็นไปไม่ได้ฉันจะไปชอบคนแบบนั้นได้ยังงั้ย คิดไปก็ปวดหัวเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยตัดสินใจแล้วกัน
ความคิดเห็น