คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : bad love::Chapter 3
ผมไม่รู้เลยว่าผมหลบมาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่ ฮันคยองเขาจะตามหาผมหรือเปล่าแต่เขาคงไม่สนใจผมหรอกมั่ง ชั่งเถอะคิดไปก็ปวดใจเปล่าๆ
~~~~RRRRRRRR~~~~
"ฮัลโหล ว่างั้ยทึก"
"ฮีชอลเป็นอะไรหรือเปล่าน้ำเสียงดูไม่ดีเลยวันนี้ทำงานวันแรกไม่ใช่หรอ"
"เปล่าฉันไม่เป็นไร"
"แน่ใจนะฉันเป็นห่วงแกนะ เรื่องฮันคยองอีกหล่ะสิ""
"อืม....ฉันไม่รู้จะทำงั้ยดี"
"วันนี้แกมาหาฉันที่ผับคังอินนะ มานะฮีชอลนะฉันคิดถึงแกอ่ะ"
"อย่ามาเวอร์ฉันเพิ่งเจอแกเมื่อ2 วันก่อนเองนะ ก็ได้ฉันจะไป แค่นี้นะ รู้แล้วหน่า บาย...... "
ผมไปหาทึกก็ดีเหมือนกันเพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
"คังอินโทรไปบอกซีวอนด่วนว่าวันนี้ฮีชอลจะมาที่ผับคืนนี้ให้มันมาด้วย" อีทึกหันไปบอกคังอินที่นอนอุตุอยู่
"จะชวนมันไปไมอ่ะ ฮีซอลมันไปก็ไม่เกี่ยวกับซีวอนมันนี่"
"จะไม่เกี่ยวได้งั้ยแฟนมันทั้งคน เร็วๆเข้าอย่าช้า"
"อะไรกันนักกันหนาฟระ คนจะหลับจะนอนแล้วก็ไม่โทรเอง" ผมก็ได้แต่คิดในใจเท่านั้นหล่ะครับใครมันจะกล้า ว่าแล้วผมรีบไปโทรหาไอ้วอนมันก่อนดีกว่า เดี๋ยวนางฟ้าองค์จะลง
"มาทำอะไรอยู่ที่นี่ ได้เวลาประชุมแล้วนายกำลังทำให้คนอื่นเขารอ"
ผมเดินตามหาฮีชอลซะทั่วผมก็เป็นห่วงเขาอยู่หรอกครับ แต่จะให้ผมพูดหรอว่าเป็นห่วงไม่มีทางซะหรอกนอกจากเหตุผลงี่เง่านี่ผมก็ไม่รู้ว่าจะหาอะไรมาอ้างดี
มาถึงก็ว่าผมเลยไหมล่ะ คนบ้านี่พูดอะไรไม่รักษาน้ำใจผมสักนิดแต่ชั่งเถอะผมชินซะแล้วหล่ะต่อไปนี้ผมจะไม่สนใจเขาอีก
"รู้แล้วขอโทษที่ทำให้นายลำบากต้องออกมาตาม" ผมเดินไปห้องประชุมอย่างไม่สนใจฮันคยองสักนิดเหมือนเขาพยายามจะพูดอะไรกับผม แต่ผมแกล้งทำไม่ได้ยินไม่รู้แหละตอนนี้ฉันโกรธนายอยู่นะ
.......................................................................................................................................................................................................
"ผมฮันคยองครับ ผมจะเป็นตัวแทนท่านประธานกล่าวแนะนำรองประธานคนใหม่ ทุกท่านคงรู้จักกันดีอยู่แล้ว นี่คือคุณคิมฮีชอลนับตั้งแต่วันนี้คุณคิมฮีชอลจะมาทำงานที่นี่" ฮันคยองแนะนำคิมฮีชอลให้ผู้พนักงานทุกคนในห้องประชุมได้รู้จัก
"ผม คิมฮีชอล รองประธานผมหวังว่าทุกคนคงให้ความร่วมมือในการทำงานป็นอย่างดีในระหว่างที่ผมทำงานอยู่ที่นี่ ผมขอให้ตั้งใจทำงานและรัก คิม คอร์เปอร์เรชั่น อย่างที่ผมรัก ขอบคุณครับ"
"วันอาทิตย์นี่จะมีการเลี้ยงต้อนรับคุณคิมฮีชอล หัวหน้าแผนกทุกคนช่วยบอกลูกน้องในแผนกของแต่ละคนให้ทราบด้วยส่วนรายละเอียดจะมีเอกสารไปตามแผนกอีกที" ฮันคยองกล่าวรายงานต่อทันทีที่ฮีชอลแนะนำตัวเองจบ
"บรา~~~~~~~~~" การประชุมดำเนินต่อไปอย่าต่อเนื่อง
"ฮีชอลเดี๋ยวฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" มือหนาคว้าแขนร่างบางไว้เมื่อเห็นว่าฮีชอลกำลังจะเดินออกจากห้องประชุมทันทีที่ประชุมเสร็จ
"มีอะไร นายงานยุ่งไม่ใช่หรอจะเสียเวลามาคุยอะไรกับคนอย่างฉันหล่ะ"
"ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าที่ฉันพูดไปอาจจะดูแรงไปหน่อย ถ้านายอยากให้ฉันดูแลนายแทนเจย์ฉันก็จะทำ"
"ไม่จำเป็นฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะดูแลตัวเอง ฉันไม่อยากฝืนใจคนที่ไม่เต็มใจ" ฮีชอลพูดจบก็เดินออกมาทันที
ผมเดินหนีเขาอีกแล้วถึงแม้ปากผมจะปฏิเสธแต่ใจผมกลับตรงกันข้าม แต่ผมจะดีใจกว่านี่ถ้าเขาอยากดูแลผมจริงๆไม่ได้เกิดจากการรู้สึกผิดหรือทำเพราะหน้าที่มันบังคับ
ผมจะต้องบอกเขายังงั้ยฮีชอลถึงจะเข้าใจ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำตอนนี้ในสมองผมกำลังตีกันยุ่งไปหมด ผมไม่อยากที่จะให้เราทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากเกินไปไม่อยากให้ฮีชอลติดผมมากเกินไป ตอนนี้ฮีชอลมีอะไรก็เรียกหาแต่ผมถ้าไม่มีผมแล้วเขาจะอยู่ได้หรือเปล่าแล้วถ้าวันไหนเขาเกิดอาละวาทขึ้นมาจะมีใครที่ทำให้เขาสงบลง เพราะผมคงอยู่กับเขาตลอดไปไม่ได้ผมก็มีทางเดินชีวิตของผม ซึ่งอีกไม่นานผมก็คงต้องไปจากที่นี่ ไปจากตระกลูคิม ไปจากฮีชอล
ผมเดินลงมาจากตึกในช่วงเวลาหัวค่ำเนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกที่ผมมากทำงานผมเลยต้องศึกษางานนิดหน่อยแล้วก็รอเวลาไปหาทึกด้วยวันนี้จึงอยู่ดึกสักหน่อย ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อช่วงเช้าผมก็ไม่เจอฮันคยองอีกเลยคงกลับไปแล้วสินะ ไปแท็กซี่แล้วกันทำไงได้เมื่อเช้าผมไม่ได้ขับรถมาเองซะด้วย ไว้ขากลับให้ทึกมาส่งแล้วกัน แต่ทันทีที่ผมเดินมายังหน้าตึกผมก็เจอฮันคยองยืนพิงรถอยู่ ถ้าจะให้เข้าข้างตัวเองผมคงคิดว่าเขายืนรอผม แต่เขาจะรอผมหรือไม่ มันก็ไม่เกี่ยวกับผมสักนิด
"จะไปไหนขึ้นรถสิฉันยืนรอนายตั้งนานทำไมลงมาช้าจัง" ฮันคยองเดินเข้ามาหาร่างบางเมื่อเห็นว่าฮีชอลกำลังจะเดินไปอีกทางไม่ใช่ที่เขายืนอยู่
"ฉันกลับเองได้ไม่ต้องยุ่ง จะไปไหนก็ไป" ฮีชอลหันมาว่าอย่างอารมณ์เสีย
"จะกลับเองได้ไงมันดึกแล้วนะไปเถอะฉันจะไปส่ง" ฮันคยองพูกพร้อมกับดึงมือนุ่มให้เดินตามตนไปที่รถ
"บอกจะกลับเองก็กลับเองสิโว๊ยะ~~~~~~จะอะไรนักหน่าห่ะ" ฮีชอลสบัดมือออกจากการเกาะกุมอย่างแรงทำให้มือหนาของชายหนุ่มกระแทกที่หน้าตัวเองอย่างจัง
"~~~~~~~~เงียบ~~~~~~~"
ฮีชอลเกิดจากการรู้สึกผิดที่ทำให้คนตรงหน้าเจ็บตัว
ฮันคยองอึ้ง มึน เจ็บ
"พูดดีๆไม่ฟังสมน้ำหน้า เฮ้ยจะทำอะไรปล่อยฉันลงนะไอ้บ้าฮัน...... " ร่างบางทั้งทุบทั้งตี
ในเมื่อพูดกันไม่รู้เรื่องต้องใช้วิธีนี้ ทันทีที่สติกลับคืนหายจากอาการมึนฮันคยองก็ยกร่างบางแบกขึ้นบ่ากว้างรีบเดินไปที่รถก่อนจะหมดแรงซะก่อนเมื่อมาถึงรถเขารีบโยนร่างบางเข้าไปในรถเบาะข้างคนขับแล้วรีบไปฝั่งคนขับแล้วรีบขับรถออกไปทันที
ฮีชอลหันไปมองฮันคยองอย่าแค้นเคือง
"ไปส่งฉันที่ผับคังอิน ฉันจะไปที่นั้น"
หลังจากที่ฮีชอลบอกกับผมว่าจะไปที่ผับคังอินเขาก็ไม่พูดอะไรกับผมอีกเลยแถมยังเอาแต่หันหน้าไปมองข้างนอกอีก บรรยากาศภายในรถตอนนี้มันทำให้ผมชวนอึดอัด เขาคงยังโกรธผมอยู่
"เป็นอะไรไปยังโกรธฉันอยู่หรือไงถึงเอาแต่นั่งเงียบไม่สมกับเป็นนายเลย" ผมทนไหวเลยเป็นฝ่ายหาเรื่องชวนคนข้างๆคุยซะเอง
"เปล่า.....ฉันไม่ได้โกรธ" ถึงแม้ว่าฮีชอลจะตอบชายหนุ่มกลับแต่สายตาก็ยังคงมองออกไปนอกรถอยู่ดี
"อย่าโกหกฉันเลยฉันรู้ว่านายยังโกรธฉันอยู่.....ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันขอโทษนายจะให้ฉันทำยังงั้ยนายถึงจะเข้าใจ" ฮันคยองพูดด้วยอารมณ์ขุ่นๆ
ผมว่าผมจะพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติแล้วนะแต่ผมก็ทำไมได้ ผมไม่ชอบที่ฮีชอลไม่ยอมฟังเหตุผลชอบโกรธเรื่องไม่เป็นเรื่องในเมื่อผมก็ยอมทำตามอย่างที่เขาบอกมันก็หน้าจะพอใจแล้วไม่ใช่หรอ
"ไม่ต้องทำยังงั้ยแค่เลิกยุ่งกับฉันก็พอ….แล้วนายไม่ต้องรอฉัน ฉันจะให้ทึกไปส่ง" พอดีกับที่รถของฮันคยองมาจอดหน้าผับ ร่างบางพูดเสร็จก็ลงจากรถเดินเข้าไปทันทีโดยไม่สนใจคนที่มาส่งสักนิด
ความคิดเห็น