คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ...ความจริงในใจฉันรักเธอจริงๆ...
วันนี้ฉันมาทำงานก่อนเวลาเพื่อชดเชยที่ฉันหยุดไปเมื่อวานพอฉันมาถึงก็เจอคุณแฮซอง
“สวัสดีค่ะคุณแฮซอง”
“อ้าวโฮยอนทำไมรีบมาทำงานล่ะน่าจะหยุดอีกซักวันนะ คงเป็นเพราะช่วงนี้ที่ร้านคนเยอะเลยทำหั้ยเธอเหนื่อยจนไม่สบายสินะ”
“ค่ะ...ใครไม่สบายนะคะ”
“ก็เมื่อวานเธอลาหยุดไม่ใช่หรอเห็นอึนเฮบอกว่าเธอไม่สบาย”
“อ้อ...คะฉันค่อยยังชั่วแล้ว ว่าแต่คุณแฮซองเห็นอึนเฮหรือเปล่าค่ะ”
“ยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านนี่หน่าคงยังไม่มาละมั่ง”
“ค่ะงั้นฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”แล้วไม่นานยัยเพื่อนตัวดีของฉันก็มาฉันรีบลากอึนเฮไปหลังร้านทันที
“นี่อึนเฮเธอบอกคุณแฮซองหรอว่าฉันป่วย”
“ก็ผู้จัดการเขาถามฉันว่าเธอหยุดเพราะอะไรฉันไม่รู้ว่าจะบอกเขายังงั้ยก็เลย....”
“บอกว่าไม่สบายเธอก็บอกฉันติดธุระอย่างอื่นสิ...ฉันไม่อยากหั้ยเขาเป็นห่วง”
“ฉันอุตสาห์หวังดี...เธอยังจะมาว่าฉันอีกหรอ”
“ขอโทษนะอย่างอนเลยน๊าเดี๋ยวฉันไม่ไปนัดบอร์ดเป็นเพื่อนเธอนะ”
“ยะเธอสัญญากับฉันแล้วนี่ถ้าเธอเบี้ยวฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะนะตอนนี้ฉันมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นอยากถามเธอซักหน่อย”
“คือว่าถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งมาชอบเธอแล้วต้องการหั้ยเธอคบกับเขาเธอจะคบกับเขาหรือเปล่า”
“เธอนึกยังงั้ยถึงมาถามฉันหรือว่ามีคนมาชอบเธอ...”
“ไม่ใช่ซักหน่อยคือ...เพื่อนฉันน่ะเขามาถามฉันแต่ฉันไม่รู้ว่าจะบอกเธอไปว่ายังงั้ยเลยมาถามเธอแทนยังงั้ยล่ะ”
“ไม่ใช่เธอแน่หรอนอกจากฉันแล้วเธอไม่มีเพื่อนที่ไหนแล้วนี่หน่า”
“นี่ฉันมาถามเธอนะไม่ใช่หั้ยเธอมาถามฉันตกลงเธอจะบอกหรือไม่บอก”
“อย่างอนเลยนะ เธอก็บอกเพื่อนเธอไปสิว่าเรื่องแบบนี้ต้องหั้ยเธอตัดสินใจด้วยตัวเองใจเธอคิดยังงั้ยกับเขาทำตามที่ใจตัวเองต้องการนะดีที่สุด...ที่จริงเรื่องแบบนี้เธอน่าจะรู้ดีกว่าฉันอีกนะเธอทำหั้ยฉันสงสัยนะเนี่ยะ”
“ฉันไปทำงานต่อหล่ะ...เธอก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะร้านจะเปิดแล้วนะ”จริงอย่างที่อึนเฮบอกเราต้องทำตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง...ทำไมหน่าฉันหั้ยคำปรึกษาคนอื่นได้แต่พอเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเองทำไมฉันถึงตัดสินใจด้วยตัวเองไม่ได้ ใช่ใจฉันคิดยังงั้ยฉันต้องบอกเค้าไปอย่างนั้นดีหล่ะฉันตัดสินใจได้แล้วว่าวันนี้ฉันจะบอกเค้าว่ายังงั้ย...
“โฮยอน...อีโฮยอน เธอไหวหรือเปล่า”คุณแฮซองเรียกฉัน
“คะ...มีอะไรหรอคะ”
“ฉันเรียกเธอตั้งนานไม่เห็นเธอตอบถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านก่อนได้นะ”
“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะฉันกำลังคิดอะไรนิดหน่อยขอโทษนะคะ”นี่เขาคงคิดว่าฉันยังป่วยอยู่แน่ๆ
“โฮยอนโทรศัพท์มีคนโทรมาหา”
“ฉันไปรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ”
“อืม”เขาพยักหน้า
“ฮัลโหลใครค่ะ”
“ฉันเองคิมฮีซอล..เธอนี่ไม่เคยจำเสียงฉันได้เลยนะ”
“ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นนายไปเอาเบอร์ที่ร้านมาจากไหน”
“ได้เบอร์มาจากไหนเธฮไม่ต้องรู้หรอกฉันโทรเข้ามือถือเธอไม่รับนี่หน่า”
“ฉันกำลังทำงานอยู่ใช้โทรศัพท์ได้ที่ไหนกันเหล่าว่าแต่โทรมามีธุระอะไร”
“ที่ฉันโทรมากลัวว่าเธอจะลืมสัญญาหระหว่างเรา”
“สัญญาอะไรฉันเคยไปสัญญาอะไรไว้กับนาย”ฉันจะลืมได้ยังงั้ยเพราะเรื่องนี้แหล่ะที่กวนใจฉันทั้งวัน
“ก็สัญญาว่าวันนี้เธอจะบอกฉันงั้ยล่ะ นี่เธอคิดจะเบี้ยวฉันหรอ”
“ฉันจำได้หรอกน๊าฉันล้อนายเล่นต่างหากแค่นี้ใช่ไหมถ้าไม่มีอะไรฉันวางนะ”
“เดี๋ยววันนี้ฉันจะไปรอเธออยู่ที่สวนสาธารณะนะ”
“แต่ฉันเลิกดึกนะทำไมต้องเป็นที่นั้นด้วยรอที่บ้านก็ได้นี่หน่า”
“ไม่ได้ดึกแค่ไหนฉันก็จะรอ แค่นี้นะตั้งใจทำงานหล่ะ”คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองชะมัด
“นี่ใครโทรมาน่ะ”
“เธอทำหั้ยฉันตกใจนะ แอบฟังฉันคุยหรอ”ยัยนี่โพร่มาตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตกลงเธอจะบอกฉันได้หรือยังว่าคุยกับใคร เสียงเขาเพราะชะมัดนี่แค่ได้ยินเสียงนะถ้าเห็นหน้าจะหล่อขนาดไหนน๊า”ฝันกลางวันไปแล้วเพื่อนฉัน แล้วฉันก็เดินไปทำงานต่อปล่อยหั้ยอึนเฮพูดอยู่คนเดียว
เวลาผ่านไปจน3ทุ่ม
“นี่3ทุ่มแล้วหรอ”ที่จริงฉันเลิกงานตอน1ทุ่มแล้วล่ะแต่วันนี้ฉันกับอึนเฮเป็นเวรทำความสะอาดร้านจะหั้ยอึนเฮอยู่ทำคนเดียวก็ไม่ได้มีหวังยัยนั้นได้บ่นฉันแน่ๆ
“อึนเฮฉันไปก่อนนะ”ฉันรีบออกมาอย่างรีบร้อนจนไม่ได้ยินเสียงอึนเฮเรียก
“อะ...โฮยอนเดี๋ยวเธอลืมโทรศัพท์จะรีบไปไหนของเขานะช่างเถอะพรุ่งนี้ค่อยหั้ยก็ได้”
ฉันวิ่งมาที่สวนสาธารณะภายในเวลาเพียง5นาทีเท่านั้นก็ฉันกลัวว่าเค้าจะรอนานนะสิ
“ตาบ้าไม่อยู่แล้วรอเนี่ยะอุตสาห์รีบแทบตายเหนื่อยจะตายชัก”พอฉันมาถึงก็ไม่เห็นเค้าแล้วไม่นานนักฉันก็เห็นเค้าวิ่งมาแต่ไกล
“เธอมั่วทำอะไรอยู่ถึงมาเอาป่านนี้ฉันนั่งรอเธอตั้งนานโทรไปเธอก็ไม่รับฉันนึกว่าเธอเป็นอะไรไปซะอีก”
เมื่อเค้าเจอฉันก็พูดใส่เป็นชุดว่าแต่โทรศัพท์ฉันหายไปไหนหล่ะ
“ฉันขอโทษนะที่มาช้าแต่ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันเลิกดึกฉันก็รีบมาแล้วนะ
“ช่างเถอะไม่เป็นไหร่เธอปลอดภัยก็ดีแล้ว”
“แล้วนี่นายหายไปไหนมาหล่ะ”
“ฉันขึ้นไปดูเธอที่ห้องมาน่ะ”นี่เขาเป็นห่วงฉันจริงๆหรอ
“แล้วตอนนี้เธอจะบอกฉันได้หรือยังว่าเธอตกลงจะคบกับฉันหรือเปล่า”
“นายแน่ใจใช่ไหมว่านายไม่ได้ล้อเล่นใจนายรู้สึกจริงๆใช่ๆไหมว่าชอบฉัน”
“เธอรู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันถึงต้องนัดเธอมาที่นี่”
“ไม่..ฉันไม่รู้”
“เพราะที่นี่ที่ตรงนี่เธอเป็นคนบอกหั้ยฉันพูดความรู้สึกที่แท้จริงให้กับคนที่ฉันรักว่าฉันรู้สึกยังงั้ย แล้ววันนี้ฉันอยากหั้ยเธอได้รู้ว่าฉันรักเธอจริงๆ”
หลังจากที่ฉันได้ฟังที่เค้าพูดรวมกับเรื่องที่ฉันคิดมาทั้งวันและกับการที่เค้าเป็นห่วงฉันเมื่อกี้แล้วฉันมั่นใจทันทีว่าฉันก็รักเค้าเช่นกัน
“ว่างั้ยทำไมเธอถึงเงียบไป”
“ตกลง”ฉันพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“เธอว่ายังงั้ยนะฉันไม่ค่อยได้ยินเลย”
“ฉันบอกว่าตกลงยังงั้ยหล่ะตาบ้า”ย่ำอยู่ได้แค่นี้ก็อายจะแย่
“นี่ว่าแต่เธออายุน้อยกว่าฉัน1ปีไม่ใช่หรอ”
“ใช่นายจะทำไม”
“ทำไมเธอถึงพูดกับฉันไม่เพราะเลยนะเธอต้องเรียกฉันว่าพี่สิถึงจะถูก”
“ไม่มีทางทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วย”
“ก็เพราะว่าฉันแก่กว่ายังงั้ยล่ะเธอจะเรียกหรือไม่เรียก”
“ถ้าเธอไม่เรียกฉันจะจูบเธอตรงนี้แหล่ะ”
“ก็ได้ๆพี่พอใจหรือยัง”
“ว่าง่ายๆอย่างนี้ฉันรักตายเลย”แล้วเค้าก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอดทำไมอ้อมกอดเค้าถึงได้อบอุ่นอย่างนี้นะ
“จริงสิฉันมีของจะหั้ยเธอ”เค้าหยิบของบางอย่างออกมาจากในกระเป๋าแล้วสวมมันหั้ยฉัน
“คงไม่ใช่ของที่คนอื่นไม่เอาแล้วเอามาหั้ยฉันหรอกนะ”
“นี่เธอยังไม่ลืมเรื่องนั้นอีกหรอฉันขอโทษจริงๆฉันไม่มีผู้หญิงคนไหนนอกจากเธออีกแล้วล่ะ สร้อยเส้นนี้มันเป็นของเธอหัวใจของฉันก็เป็นของเธอด้วยเหมือนกัน”
ผู้ชายคนนี้พูดอะไรเลื่อนๆแบบนี้เป็นด้วยหรอเนี่ยะ
“เธอชอบหรือเปล่า”
“ชอบสิชอบมากด้วย”ถึงมันจะไม่สวยเหมือนเส้นก่อนแต่เส้นนี้เค้าก็ตั้งใจซื้อหั้ยฉันจริงๆ
“เธอจะไม่ขอบใจฉันหน่อยหรอ”
“ขอบคุณนะ”
“ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นแบบว่าตรงนี้...”แล้วเค้าก็ชี้ไปที่ปากของตัวเอง
“ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังงั้ยล่ะฉันเป็นผู้หญิงนะ”
“ถ้าเธอไม่ทำฉันทำเองนะ”
“ก็ได้แล้วฉันก็จูบเค้า”จะเรียกว่าจูบก็ไม่น่าใช่เพราะปากฉันแค่แตะปากเค้าเท่านั้นแล้วฉันก็วิ่งหนีเค้าทันทีก็เรื่องแบบนี้มันน่าอายนี่หน่า
“เฮ้นี่หรอที่เธอเรียกว่าจูบน่ะ อย่าหนีนะถ้าจับได้น่าดู”แล้วเค้าก็วิ่งตามฉันมา
“นายกลับห้องนายไปได้แล้วฉันจะเข้าห้อง”
“เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไรนะ”
“ก็มันไม่ชินนี่ พี่กลับไปเถอะนะ”
“ขอฉันเข้าไปข้างในหน่อยไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้มันดึกแล้วนะ ไว้พรุ่งนี้ตอนเช้าฉันไปหาพี่ที่ห้องนะ”
“ก็ได้เธอสัญญาแล้วนะ ฝันดีนะฉันไปล่ะ”เค้าจูบฉันที่หน้าผากแล้วเดินไป
“พี่ก็เหมือนกันฝันดีนะ”ฉันพูดเบาๆ
..............................................................................................................................................................................
หวัดดีจ้ามาลงเพิ่มแล้วนะตอนนี้อาจจะยาวหน่อยนะจ๊ะเอาหั้ยสะใจกันไปข้างหนึ่งตอนนี้สมองยังมึนๆๆไม่รู้ว่าจะแต่งต่อไปยังงั้ยดีอาจจะหลายวันหน่อยถึงจะมาอัพเพิ่มสำหรับคนที่ติดตามเรื่องนี้อยู่ก็อดใจรอนิดหนึ่งนะจ๊ะ
ปีใหม่แล้วเย้ๆๆๆๆหยุดยาวเลย ....มีความสุขมากๆๆๆๆๆนะจ๊ะหวัดดีปีใหม่....
ความคิดเห็น