Bad girls bad boys เธอก็ร้ายฉันก็เลว !

ลำดับตอนที่ #5 : รับผิดชอบ !!

 

"..ฉันอยากคุยด้วย  เรื่องของ...หน่ะ  ได้มั้ย? " 

"ว่ามาสิ -*- เพราะฉันรีบ"

"จริงนะ*O*" 

"นายจะถามอีกนานไหม? ว่าแต่นายจะถามเรื่องของเฌอแตมละสิ"

"ใช่ คือว่า..ตอนนี้เฌอแตมยังโสดอยู่ใช่ไหม?"

"ทำไม นายจะจีบเพื่อนฉันหรอ?"ไม่ยอมหรอก ชิๆ

"ถ้าเฌอแตมโสดฉันก็ยังพอมีหวังใช่ป่ะ ว่าแต่เธออยู่ห้องไหน"อ่าวอิตาบ้านี่ถามฉันแล้วตอบเอง แล้วจะถามฉันทำไม ^( _ _)

"อยู่ห้องไหนมันก็เรื่องของฉัน ฉันไปละ เชิญนายอยู่คนเดียวไปเลย"แล้วมายด์ก็เดินหายไปในตึกเรียนทิ้งให้ฟาเทลพูดอยู่คนเดียว

"อ่าว! ทิ้งกันได้ ยัยตัวแสบเอ้ย"พอบ่นกับตัวเองจบ ฟาร์เทลก็ก้าวท้าวไปยังตึกเรียน  เริ่มเรียนวิชาต่อไป

ห้องเรียน

"ไง ฟาร์ มาแล้วหรอ" โซกายน์ทักเพื่อนรักที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง

"ไง เปิดเรียนวันแรก ไม่มีอะไรสนุกๆเลยว่ะ" ฟาเทลทำหน้าเซ็งจัด

"ก็ว่างั้น เฮ้ย ! ยัยนั่น ! " ฟาเทลแปลกใจทำไม ไอ่กายน์ทำหน้าตาตกใจอย่างกับเห็นผี

"นาย ! ทำไมฉันต้องมาเรียนโรงเรียนเดียวกับคนซวยอย่างนายด้วยเนี้ย !" ตานั่นมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง

"ใคร อยากอยู่ห้องเดียวกับเธอกันละ! ยัยหน้าจืด" ที่เขาพูดไปแบบนี้เพราะไม่อยากเสียหน้ากับเพื่อนๆของเขาที่ไม่เคยมีผู้หญิง คนไหนมากล้าด่า แต่ในใจของโซกายน์นั้นกำลังคิดถึงริมฝีปากบางที่เขาเคยลองชิมว่ามันหวานแค่ ไหน แต่เขาก็เคยชิมมาแล้วมันหวานจนเขาต้องเอาไปคิดทุกวัน เหอะ ! ก็แค่คิด โซกายน์บอกกับตัวเองแบบนั้น แต่เขาก็คิดมาตลอดว่าเธอจะเป็นไงบ้างโดนยัยนั่นตบจะเจ็บไหม เขาเป็นห่วงเธอโดยที่เขาไม่รู้ตัว

"เฮ้ยๆ สอง คนนี้ไปรู้จักกันตอนนี้ว่ะ " ไม่มีคำตอบจากทั้งสองฝ่าย

"มาย ไปนั่งตรงนั้นกัน ฉันไม่อยากยืนเถียงกับอิตาบ้านี่นาน"ฉันพูดพลางเดินไปยังโต๊ะข้างๆของฟาเทลพ อมายังโต๊ะฉันพึ่งนั่งลงได้ไม่นาน ยัยมายด์ก็เริ่มถามเรื่องอิตาบ้านั่นอีกแล้ว

"ยัยแตม เธอไปรู้จักกับหนุ่มHotที่สาวๆของโรงเรียนฝันอยากควงมากที่สุดได้ยังไง"

"หา! หน้าตาแบบ อิตานั่นเนี้ยนะ !"

"ก็ ใช่หน่ะสิ แล้วเธอไปมีเรื่องอะไร กับโซกายน์ของชั้น" โห-  - ดูเพื่อนฉันเห็นผู้ชายหล่อไม่ได้เลย หล่อหรอ? ไม่จริงๆฉันไม่ได้คิดแบบนั้นก็แค่หน้าตาพอใช้ได้ไม่มีไรมากกว่านั้นหรอก เฌอแตมบอกกับตัวเองแบบนั้น

พักกลางวัน

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่โรง อาหารบรรยากาศในโรงอาหารเต็มไปด้วยผู้คนไม่มากนักเพราะนักศึกษาบางคนก็ไม่ ทานอาหารในโรงเรียนตอนนี้ฉันนั่งทานอาหารอยู่กับยัยมายด์ที่ตักอาหารเข้าปาก เคี้ยว ตุ๊ยๆ

"แกจะกินมากไปไหน ไม่กลัวอ้วนหรอ เดี๋ยวเพื่อนฉันก็ขายไม่ออกหรอก"
ยัยมายด์ยิ่งตัวเตี้ยๆ อยู่ เห็นตัวเล็กแบบนี้แต่กินจุเป็นบ้าเลย

"แกอย่าพูดมาก กินเข้าไปเลยๆ"

"เดี๋ยวฉันมานะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา"ฉันพูดพลางลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินออกมาจากโรงอาหารตรงไปยังห้องน้ำหลังตึก
 
ขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านตึกเรียนนั้น มีคนคว้าแขนฉันไว้แล้วลากฉันไปยังหลังตึกที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน

"นี่ ! นาย! ลากฉันมานี่ทำไม !!"พอฉันพูดจบ อิตาบ้าโซกายน์ดันฉันเข้าชิดติดกับผนังตึกแล้วคร่อมฉันไปไม่ให้หนีฉันพยายาม ดิ้นหาทางหนีจากอ้อมแขนคนตัวสูง แต่พอดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่พ้น !

"นายต้องการอะไร"ฉันพูดพลางสบตาโซกายน์เคืองๆ

"เมื่อเช้าเธอกล้ามากนะที่กล้าด่าฉันต่อหน้าเพื่อนๆ" โซกายน์มองมาทางฉันอย่างเคืองๆเช่นกัน

"ทำไม ฉันจะไม่กล้า ! ในเมื่อฉันมีปากไว้พูด ครั้งที่แล้วนายทำอะไรกับฉันไว้ลืมไปแล้วหรอ! " ที่ฉันพูดไปก็แค่อยากให้อิตาบ้านั่นสำนึกผิด แต่ไม่เลยแววตาของโซกายมองมาพลางแสยะยิ้มมองมาทางฉัน
 
"เธอต้องการให้ฉันรับผิดชอบใช่ไหมถึงกล้า! พูดแบบนี้"

"นี่ นายมันจะมากไปแล้ว...อุ๊บ!" ริมฝีปากหนาของคนตัวสูงครอบครองริมฝีปากบางบดขยี้แรงๆ หลายครั้งนานหลายนาที รางบางดิ้นแค่ไหนก็ดิ้นไม่พ้น ไม่สามารถออกจากอ้อมแขนของคนตัวสูงได้ ตอนนี้ร่างบางเหมือนจะหมดแรงไปดื้อๆ คนตัวสูงจึงรั้งเอวบางไว้ก่อนจะร่วงลงสู่พื้น แล้วถอนริมฝีปากหนาออกจากริมฝีปากบาง

"เธอต้องการให้ฉันรับผิดชอบ ใช่ไหม ต่อจากนี้เธอต้องมาเป็นแฟนกับฉัน"พูดจบคนตัวสูงก็เดินออกจากซอกตึกไปทิ้ง ร่างบางไว้ เธอเสียใจกับการที่ต้องเสียจูบให้แก่ผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักถึงสองครั้ง ตอนนี้เธอที่ไม่รู้ว่าตัวว่าน้ำใส่ๆกำลังร่วงจากดวงตาคู่สวย ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา...
 

Past : MoMild

เฮ้อ ! ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในโรงอาหาร รอยัยแตมบอกว่าจะไปเข้าห้อง นํ้า ไปซะนานเลย ยัยเพื่อนคนนี้ปล่ิอยให้เรานั่งรอนานแล้วนะ หายไปเมื่อไหร่จะมาสักที

"นั่งด้วยคนดิ"ฟาเทลถืออาหารมานั่งเก้าอี้ ตรงข้ามกับยัยมายด์ ที่เขาต้องมาขอนั่งกับยัยตัวแสบตรองนี้  ก็เพราะไอ่โซกายน์วันนี้มันหายหัวไปไหน

"ถ้าฉันไม่ไให้นั่ง นายจะนั่งไหมละ"ฉันทำหน้าเคืองๆ

"ก็ต้องนั่งอยู่้แล้วสิ"พลางส่งยิ้มหวาน ที่สาวๆกริ๊ด มาทางฉันอีก ฉันละเอียน

"แล้วนายจะถามฉันทำไมห๊ะ" อิตาบ้านี่ กวนประสาทฉันได้ทุกวัน

"คือ..แม่ ฉันนัดเธอกับแม่เธอไว้เย็นนี้ให้ไปทานข้าวที่บ้านฉันหน่ะ สงใสจะมีธุระ" ทำไมไม่ให้แม่ฉันไปคนเดียวนะ ทุกทีเห็นแม่ฉันไปคนเดียวแล้วทำไมต้องให้ฉันไปด้วยเนี้ย ยิ่งเป็นบ้านอิตานี่ด้วย

"ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ ทุกทีแม่ฉันกับแม่นายก็ไปทานข้าวด้วยกัึนบ่อย ทำไมวันนี้ฉันต้องไปด้วย"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เธอก็ไปๆเถอะ คงไม่มีอะไรหรอก"

"ก็ได้ๆแล้วตอนเย็นเลิกเรียนฉันต้องไปเลยไช่ป่ะ"ฉันถามพลางตักข้าวใส่ปากเคี้ยว ตุ๊ยๆ

"เธอ นี่กินจุเป็นบ้าเลย  แม่ฉันให้เธอไปพร้อมกับฉันเลยเพราะแม่เธอมารออยู่ที่บ้านฉันตั้งแต่เช้า แล้ว"วันนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ แม่ถึงไปเช้าขนาดนี้ คงไม่มีไรมากหรอกมั้ง ก็แค่ไปนั่งกินข้าว แต่ทำไมฉันต้องไปกับอิตาบ้านี่ด้วย

"มันเรื่องของฉัน นายจะมองทำไม ละทำไมฉันต้องไปกับนายด้วยบ้านฉันก็มีรถนะ"

"เธอ อย่าเรื่องมากได้ไหม ก็รถเธอน่ะแม่เธอสั่งให้คนขับรถเอาไปเก็บที่บ้านแล้ว" ไม่นะแม่ ฉันไม่อยากไปกับอิตาบ้านี่ มีหวังไม่ได้ถึงบ้านเป็นแน่

"ไม่เป็นไปตอนเย็น ฉันจะขึ้นรถไปเองนายไม่ต้องมารอฉันนะ ฉันไม่อยากไปกับนาย"

"เธอกลัวหรอ"

"นี่นาย! ฉันไม่ได้กลัว ถ้านายต้องการให้ฉันไปด้วยมาก ได้ฉันจะไปกับนาย! แล้วนายจะเสียใจ!"ฉันพูดพลางลุกขึ้น ฉันทานอาหารอิ่มพอดี
แล้วก้าวเท้าเร็วๆ เพื่อนจะขึ้นตึกเรียน ไม่อยากได้ยินเสียงอิตาบ้านี่ น่ารำคาญ แต่กลับได้ยินเสียงนายนั่นไล่ตามหลังมา

"ฉันจะรอเธอ หน้าโรงเรียนนะ ยัยตัวแสบ!!!!!" กริ๊ด ด นายว่าฉันว่ายัยตัวแสบหรอ ได้! แล้วนายจะเห็นว่า ฉันจะแสบได้แค่ไหนอิตาบ้าเอ๊ย

หลังเลิกเรียน

ตอน นี้ฉันกำลังเดินลงเรียน เพื่อจะเดินไปที่ประตู วันนี้โชคดีฉันเลิกเรียนเช้า ตอนนี้กำลัง 15.00น. ฉันจะขึ้นรถไปที่บ้านอิตานั่นก่อนเลยไม่อยากขึ้นอิตาบ้านั่นด้วย ฉันไม่อยากฆ่าใครตาย
ตอนนี้ฉันเดินพ้นหน้าประตูโรงเรียนแล้วพลางโบกรถ

"นี่ ยัยตัวแสบ เธอจะไปไหน" เสียงไอ่ฟาร์! อิตาบ้านั่นพูดพลางมาคว้าข้อมือฉันแล้วลากฉันไปที่รถ อิตาบ้านี่ !วันนี้ฉันอุส่าเลิกเช้าอิบ้านี่ยังเลิกเช้ากว่าฉันอีกหรอ

"นี่นาย! ฉันบอกแล้วไง ฉันจะขึ้นรถไปเอง ปล่อยฉันนะ"ฉันพูดพลางบิดข้อมือบางเพื่อหวังว่าจะหลุดออกจากมือหนา

"ดีนะที่วันนี้ฉันว่างคาบบ่ายทั้งหมด ฉันเลยมารอเธอได้ ยัยตัวแสบถ้าเธอไม่หยุดดิ้นฉันจะไม่ลากเธอแล้วนะ! แต่ฉันจะอุ้มเธอแทน!!"
ฉัน ได้ยินแบบนั่นก็จำใจเดินไปที่รถกับอิตาบ้านี่ เพราะฉันไม่อยากโดนอุ้ม แค่นายบ้านี่จับแขนฉันไปที่รถคนทั้งโรงเรียนก็มองแล้วพลางซุบซิบกันใหญ่แล้ว ฉันต้องตายแน่ๆT^T

พอมาถึงรถแลมบูกินี่สีขาว ที่สาวๆกริ๊ด กร๊าด อยากขึ้นใจจะขาด รถอิตาบ้านี่หรูเป็นบ้าเลย นายนั่นพลางเปิดประตูให้ฉัน ฉันจึงจำใจเข้าไปนั่งข้างใน นายนั่นเข้ามานั่งไม่พูดอะไรกับฉันสักคำ พลางสตาดร์รถ ออกจะหน้าโรงเรียนไปทันที

"นาย..ยังชอบเพื่อนฉันอยู่ไหม"ฉันพูดแผ่วเบา เหมือนนายนั่นจะไม่ได้ยิน

"เธอพูดว่าไรนะ"

"ไม่มีไรหรอก ฉันก็แค่สงใสไรนิดหน่อยเท่านั้นแหละ"

ตอน นี้ขับรถออกจากโรงเรียนมาได้สักพักแล้ว ตอนนี้รถแลมบูกินี่สีขาวเลี้ยวเข้าคฤหาสน์ สีฟ้า ลืมบอกไปบ้านอิตานี่รวยเป็นบ้าเลย ไม่รู้เอาเงินไปไว้ไหนนักหนา ตอนนี้รถหยุดอยู่หน้าประตูทางเข้าไปในบ้าน นายนั่นพลางโยนกุญแจให้คนขับรถนำรถไปเก็บ ตอนนี้ฉันกับนายนั่นพลางกันเดินเข้าประตูที่มีแม่บ้านยืนอยู่สองฝั่งประตู ยิ้มให้ฉันจึงยิ้มตอบอย่างมีมารยาท

"อ้าว มาแล้วหรอลูกรักทั้งสอง"คงเป็นแม่ของฟาเทลเดินมาทาง
ฟาเทลพร้อมกอด ดูครอบครัวอิตานี่จะอบอุ่นดีนะต่างจากฉัน..
แม่ ฉันทิ้งฉันไว้กับแม่บุญธรรม แล้วแม่แท้ๆของฉันก็ไปแต่งงานกับพ่อใหม่ ภายนอกอาจจะมีคนอิจฉาฉันที่อยู่บ้านหลังใหญ่ แต่ไม่เลยฉันต้องทำงานบ้านทุกอย่างเป็นการตอบแทนที่ฉันเป็นแค่ผู้อยู่อาศัย

"ครับ แม่ นี่น้องมายด์ครับ"อิตาบ้านี่ กล้าเรียกฉันว่าน้องหรอ ที่ฉันจำได้นายแค่กว่าฉันแค่สองเดือนเองนะ ฉันมองหน้าอิตานั่นอย่างไม่พอใจ แล้วหันไปทางคุณน้าพลางยิ้มให้

"สวัสดีค่ะ..คุณน้า"ฉันกล่างสวัสดีพลางยิ้มให้

"สวัสดี จ่ะหนู..แม่หนูอยู่ข้างใน เดินตามน้ามาเลยเราจะได้คุยเรื่องวันนี้พร้อมๆกัน"เรื่องอะไรกัน ที่ต้องนัดฉันมาวันนี้ ขอให้เป็นเรื่องที่ดีๆเถอะนะ

"อ่าว มากันพร้อมแล้วหรอจ๊ะ งั้นมานั่งกันเลย เราจะได้เริ่มพูดกันสักที"แม่บุญธรรมของฉันนั่งเก้าอี้ตรงข้ามของฉันแล้วนาย ฟาเทลก็มานั่งข้างๆฉัน ส่วนแม่ของนายฟาเทลนั่งข้างแม่บุญธรรมของฉัน

"คือแม่ทั้งสองคนคิดว่า...จะให้ลูกสองคนหมั่นกันอาทิตย์หน้านะ
จ่ะ"แม่ของนายฟาเทลพูด พลางยิ้มมาทางเราสองคน ไม่นะฉันไม่หมั่นกับอิตาบ้านี่เด็ดขาด

"หมั่น/หมั่น!!!!!!!"ฉับกับฟาเทลพูดพร้อมกัน อย่างตกใจ

"แม่ ครับ ผมจะไม่หมั่นกับยัยนี่เด็ดขาด/แม่ค่ะ หนู่จะไม่หมั่นกับนายนี่เด็ดขาด"ฉันกลับฟาเทลปฏิเสธพร้อมกัน ทำให้แม่ทั้งสองฝ่ายทำหน้าโมโหพลางมองมาทางเราทั้งสองคนพูดว่า

"กล้าขัดคำสั่งของแม่หรอ!!!!!"แม่ของฟาเทลเอามือทาบหน้าอก แม่ของฟาเทลมีโรคประจำตัว แม่ของฟาเทลเป็นโลกหัวใจ

"ก็ ได้ครับผมจะหมั่นกับมายด์"ฟาเทลพูดเสียงแผ่ว พยายามเก็บอารมณ์ที่กำลังโกรธไว้ เพราะไม่อยากขัดใจแม่ ฉันหันไปมองหน้าอิตานั่นอย่างเหลือเชื่อ

พูดจบอิตานั่นดึงแขนฉันให้ ลุกขึ้น เดินไปยังรถแลมบูกินี่สีขาว เปิดประตูฝั่งข้างคนขับ ดันฉันให้เข้าไปนั่งข้างใน แล้วเขาก็เดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับ แล้วปิดประตูดัง ปัง !!!

"ลูกจะไปไหน ! ลูกอย่าทำไรน้องนะ !!!"เสียงของแม่ฟาเทลตะโกนไล่ตามหลังมา ซึ่งตอนนี้ฟาเทลสตาดร์รถออกจากตัวภายในบ้านอย่างรวดเร็ว

"นี่ นาย !! จะไปไหนจอดรถเดี๋ยวนี้นะ ! "นายนั่นไม่ตอบอะไรพลางเหยียบคันเร่ง ทำให้รถที่ขับเร็วอยู่แล้วตอนนี้เร็วไปอีกสองเท่า ฉันนั่งตัวสั่น ฉันกลัวความเร็ว กลัวรถจะเสียหลักตอนนี้ฉันนั่งหลับบตาตัวสั่นเทา

"เธอ ไม่ต้องกลัว หรอกฉันไม่พาเธอไปฆ่าแน่"คนตัวสูงมองร่างเล็กที่นั่งหลับตาตัวสั่นเทา  นํ้าตาใสๆค่อยๆไหลลงมาสองแก้ม เขาจึงเลี้ยวรถแล้วคอนโด เขาไม่ยังไม่อยากกลับไปเจอกับแม่ของเขา

ฉันรู้ตัวอีกทีรถหยุดแล้ว เขาเดินมาเปิดประตูทางด้านของฉันลากฉันลงมาจากรถ นี่มัน...!!

"นาย พาฉันมาที่คอนโดทำไม ถ้านายอยากเข้าก็เข้าไปคนเดียวเลยฉันจะกลับบ้าน!!"นายนั่นไม่ฟังเสียงฉัน พลางลากฉันขึ้นไปบนห้อง..แล้วเสียบคีการ์ด พลางเปิดประตูลากฉันเข้าไป ปิดประตูดัง ปัง !!!!!!!!
   

----------------------------------------------------------
ไรเตอร์ จะตายค่ะTT' แก้คำผิดเยอะมากๆ
จะพยายามอัพให้นะค่ะ ขอกำลังใจหน่อยจ้าาา