คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : องค์กรอาชญากรรม
ตอนที่3
“หืม...ขนาดนั้นเลยเหรอ?”ชายร่างทุ้มเตี้ย ผิวขาวซีดเผือด นวดเคราะลากยาว ใส่ชุดสูทสีเข้ม นั่งชันเข่าด้วยความสงสัย จากลูกน้องงานที่เพิ่งมารายงานเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้น ณ สถานีรถไฟ
“ครับ...เพียงพริบตาเดียวจริงๆ หากผมไม่ใช้ความสามารถนั้นมอง ก็ไม่อาจจับเคล็ดท่าได้”ชายผู้นั่งต่ำกว่าพูดด้วยอาการอึ้งไม่แพ้กัน
“แล้วตอนนี้ เด็กคนนั้นอยู่ไหนล่ะ ได้ตัวมามั้ย....”
“ครับ จีนีอัสดำเนินงานให้เรียบร้อยแล้ว ตอนที่ผมจะฟาดหัว ถ้าจินนี่ไม่รั้งเขาคนนั้นไว้ ผมคงโดนซัดกลับตายแล้วแน่ๆ”เขาทำเสียงอ่อน บุคคลอาวุโศหัวเราะอย่างพอใจกับฝีมือของลูกน้อง องค์กรอาชญากรรมจะยิ่งใหญ่ขึ้นมากแล้ว หากได้ความสามารถนี้มาครอบครอง!!!
..............
ภายในห้องแอร์เย็นเฉียบจับจิต ร่างชายหนุ่มถูกขึงอยู่กับเก้าอี้ด้วยโซ่พิเศษ ร่างของเขาโดนรัดแน่นจนมีรอยบวมช้ำเต็มไปหมด บนหัวมีรอยสีแดงๆ จากการที่ถูกลอบทำร้าย ภายในห้องมีแต่ความมืดมิดกับแสงไฟสีฟ้าสลัวๆ ส่องมาตรงหน้า ทำให้เมื่อไลท์เงยหน้าขึ้นแสงที่มากระทบตาจนต้องหันหลบไปอีกทาง นี่มันที่ไหนกัน!!!
ครืดดดด...
ประตูเหล็กถูกเปิดออก ปรากฎร่างชายร่างล่ำบึ้งหลายคนยืนเรียงกัน เครื่องแบบเต็มไปด้วยโลหะท่าจะหนักน่าดู ก่อนที่ชายใส่แว่นชุดคลุมสีขาวจะเดินแวกกลุ่มชายคนนั้นเข้ามา เขายิ้มให้ไลท์ที่กำลังนั่งอยู่ ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ๆ
“ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อ ศาสตราจารย์ แดเนี่ยล แอรูเบิร์ก ยินดีต้อนรับสู่องค์กรณ์ของเรา”แดเนี่ยลยื่นมือไปหาบุคคลตรงหน้า แต่เมื่อเห็นว่าเขาอยู่ในสภาพไหนจึงดึงมือกลับ
ไลท์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้า ศาสตราจารย์ที่ว่าชื่อแดเนี่ยล ก่อนที่จะตอบด้วยเสียงหมดอาลัยตายอยาก “แว่นสวยดีเนอะ...”
แดเนี่ยลถอยหลังกลับ เขากระดกแว่นขึ้นลงเล็กน้อย “อืม...เก่าแล้วล่ะ”ศาสตราจารย์ข่มเสียงตัวเองไว้
“ที่เราพาคุณมาที่นี่...ก็เพราะเราอยากจะเชิญคุณมาเข้าร่วมองค์กรณ์ของเรา”
“หืม...ดีจังนะ”ไลท์ตอบเสียงเย็นชาเหมือนไม่มีความรู้สึก อยู่สภาพนี้ก่อนหน้า อย่างน้อยก็ถ่วงเวลาการกลับบ้านได้ละกัน
แดเนี่ยลเงียบอึ้งชั่วขณะ
“อ้อ...สนใจสินะครับ”เขายิ้มอย่างเชิญชวน
“สนใจ? สนใจอะไรเหรอฮะ”ไลท์เงยหน้าขึ้นมาสบตา พลางเหล่ตามอง
“อะฮึ่ม...ผมขอพูดอีกรอบ องค์กรของเราคือองค์กรที่จะทำให้คุณร่ำรวย เราเป็นองค์กรขนาดใหญ่ มีบุคคลนับพันๆ แรงกำลังและอุปกรณ์ของเราก็ไม่อัด แถมยังทันสมัยอีกซะด้วย ทางรัฐบาล...”
“แฮะแฮ่ม...ฮึ่ม เอ่อ โทดทีนะ ผมเจ็บคอน่ะ ที่นี่มี มาติซินบ้างมั้ยครับ”ไลท์พูดขัดเชิงกวนๆ แดเนี่ยลถอยหลังกรูด นี่มันเด็กบ้าอะไรวะ ใช่คนที่เจ้านายบอกว่าต้องเอาเข้าองค์กรให้ได้จริงงั้นเหรอ
(*มาติซิน ยาอมแก้เจ็บคอรสไอซ์ เมื่อกินเข้าไปจะทำปฏิกิริยากับน้ำลายกลายเป็นไอเย็นๆไหลลงสู่ลำคอ)
“เอ่อ...เอาเป็นว่า ถ้าเข้ามาเมื่อไหร่ เรามีทุกอย่างให้คุณ คุณ...”
“ไลท์ฮะ”
“อ่า ครับ ไลท์แน่นอน”แดเนี่ยลยักไหล่
“องค์กรของคุณเป็นโจรเหรอครับ ที่ว่ากันว่า อาชญากรรมที่น่ากลัวที่สุดของโลก”ไลท์ขมวดคิ้วเป็นเชิงอยากรู้
“ใช่แล้ว...สิ่งดีๆมายื่น คุณจะไม่รีบคว้าไว้งั้นเหรอ”แดเนี่ยลพูดเสียงหวาน อย่างเริ่มรู้สึกว่าเด็กคนนี้กำลังสนใจองค์กรของเราแล้ว
“อ้อ...”
“...”
“คงจะ...”
“....”แดเนี่ยลยิ้มรับอย่างพอใจ
“ไม่เอาหรอกครับ”ไลท์ตอบเสียงเรียบ
“คุณมั่นใจรึ”แดเนี่ยลย้ำถาม ไลท์พยักหน้าหงึกหงัก พลางส่งยิ้มให้
“โอกาสดีๆมา ยังไงคุณก็ต้องเข้าองค์กรเราอยู่แล้ว ถ้าไม่ตกลงด้วยดี ผมก็ต้องบังคับตามคำสั่งบอส”แดเนี่ยลพูดกระตือรือร้น
“เอ...องค์กรคุณคงเก่งมากสินะครับ ผมชักอยากจะทำลายมันซะแล้วสิ”ไลท์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี หาอะไรสนุกๆทำได้ซักทีเนอะ
“นี่!!! คุณไลท์ครับ”แดเนี่ยลตะคอกเสียงดัง ไอ้เด็กบ้า ชวนหาเรื่องนี่
“องค์กรอ่อนๆ อย่างพวกนาย อย่ามายุ่งกับฉันเล้ยยยย”ไลท์ก้มหน้านิ่ง แดเนี่ยลกำหมัดแน่น เขาเม้มปากเอาไว้ ไม่เคยมีใครมาดูถูกสถานที่ทำงานอันเพอเฟกของเขา
“ได้...ถ้าต้องการอย่างนั้น ผมคงต้องใช้วิธีบังคับคุณแล้วล่ะ เซลส์สมองอาจถูกเพิ่มเติมบ้างเล็กน้อย ถ้าต้องการ เดี๋ยวจัดให้!!!”แดเนี่ยลพูดอย่างเก็นอารมณ์ไม่อยู่ พลางหันหลังควั่บเดินไปทางประตู
“มาเร็วๆล่ะ มาไม่ทันไม่รู้ด้วยนะ”แดเนี่ยลเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจคำพูดของเด็กหนุ่ม แต่ก็เดินออกไปเตรียมอุปกรณ์ผ่าตัด เด็กบ้านี่!!! พูดดีๆไม่เอา ต้องสั่งสอนถึงจะรู้สึก
ครืดๆๆ...
เสียงรถเข็น เข็นมาจนถึงหน้าประตูห้องที่ไลท์ถูกขัง ศาสตราจารย์แดเนี่ยลยิ้มอย่างพอใจ อย่างน้อยเขาก็แค่เหมือนอาจารย์มัสสันบ้างที่ไม่อยากเสียรู้ไลท์ แดเนี่ยลแสยะยิ้ม พลางสวมถุงมือเตรียมใส่เซลส์สมองใหม่ เด็กนั่นจะกลายเป็นหุ่นยนต์!!!
“หึหึ”แดเนี่ยลหัวเราะออกมาอย่างพอใจ
เอี๊ยดดดด...
แอร์เย็นเฉียบปะทะตัวเขาและพวกลูกน้อง ภายหน้ามีเพียงเก้าอี้ว่างเปล่า และโซ่ที่แตกกระจัดกระจาย!
โซ่รุ่นพิเศษ ที่ทางวิจัยคิดค้นจาก สเก็ดอุกบาศก์!!!
ไม่มีใครเคยทำอย่างนี้ได้ แม้แต่ดึงให้ขาดเป็นท่อนๆ!!!
แต่นี่ กระจัดกระจาย บางข้อของโซ่ก็แตกละเอียด!!!
....
นี่ไอ้เด็กคนนั้น!!!
ม่ะ...ไม่....ไม่จริง!!!
“สะ ศาสตราจารย์!”พวกบอดี้กาจวิ่งเข้ามาลองรับตัวแดเนี่ยลที่เป็นลมสลบเมือด ณ ที่นั้น...
<โปรดติดตามอ่านต่อในฉบับหน้า>
ความคิดเห็น