คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สงสารตัวเองเหลือเกิน
สสารัวเอเหลือเิน...
วันๆ เ็บม ทรมานับวามิถึ
เฝ้ารออย อะไรบาอย่า..อย่าใใ่อ
ทำไม้อเสียเวลา..ทำลายวามรู้สึัวเอถึเพียนี้
ใรบานไม่รู้เลยว่า
ารที่เา้าวเ้ามาสู่ีวิ และวามทรำอนนหนึ่
มีผลอะไรามมาบ้า
เาไม่รู้เลยว่า
ไ้ทำให้โลแห่วามฝันอเราผันแปร และสับสนเพียใ
โลทั้ใบที่เราเฝ้าถนอม
บรรสร้าึ้นมาเพื่อโอบอุ้ม..ห่อหุ้มัวเอาโลแห่วามริ
มิอาปป้อวามรู้สึอันามไว้ไ้อี่อไป
ึ่เรานั่นเอ..ที่เปิประูยอมรับ
ยินี.. และพร้อมเ็บปว
หา้อพบเอวามร้าวรอนที่อาเิึ้นในอนา
แ่ทำไมมัน่าูยาวนานเหลือเิน
วันเวลา... ูเหมือนะผ่านไปอย่าเื่อ้า
สุ ปน เศร้า
เหา..แ่แสนหวาน
ทรมาน อย่ายินี
็้อทน่อไปแบบนี้
มีสัวันหนึ่...ที่วามรู้สึแสนี เินทาไปถึุหมาย..
ึ่บทสุท้าย
ที่โลแห่วามฝัน และวามริมาบรรบ
ะลเอยอย่าไร...
ที่สุแล้ว...
็้อยอมรับารัสินใรั้นี้อย่ามิอาหลีเลี่ยไ้...
........................................
สสารัวเอเหลือเิน...
สสารัวเอเหลือเิน...
ความคิดเห็น