คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อย่าใกล้กันเลย (4)
นอรแม่อสายธารและสายหมอรีบเินเ้ามาหาลูเลี้ยอเธอทันทีเมื่อเห็นสายลมเินเ้ามาในบ้าน เธอมีเรื่ออยาบอสายลม่อนที่เธอะึ้นบ้านไปนอน
“พัเอร์มาส่เหรอลู”
“่ะ แม่ทำอาหารอยู่เหรอะ”
“ใ่้ะ แม่เรียมอาหารไว้ให้พวเราพรุ่นี้น่ะ”
“อ๋อ่ะ ั้นสายลมึ้นบ้าน่อนนะะ”
“เี๋ยว่อนสายลม ือแม่มีเรื่ออยาให้สายลม่วยหน่อยน่ะ พรุ่นี้แม่้อไปทำาน่าัหวัแ่เ้า แม่ะแวะไปส่สายหมอที่โรเรียน่อน แม่อยาให้สายลมับสายธารไปโรเรียนเอไ้หรือเปล่า”
ผู้เป็นแม่ถามลูเลี้ยอเธอ้วยวามเรใ เธอลัวสายลมะิว่าเธอให้สายธารมาเป็นภาระเธอ
“แม่ไม่้อเป็นห่วสายลมับสายธารหรอ่ะ พรุ่นี้สายลมะูแลน้อเอ แล้วแม่ะลับี่โมเหรอะ”
“แม่ลับมาึๆน่ะ อีเรื่อือแม่อยาให้สายลมไปรับหมอที่โรเรียนไ้มั้ย แม่ะบอให้น้อรออยู่ที่โรเรียน”
“ไ้่ะ แม่ไปทำานอย่าสบายใเถอะ่ะ ไม่้อเป็นห่วพวเราหรอ เี๋ยวสายลมัารเอ”
“อบในะลู”
นอรยิ้มให้ับลูเลี้ยอเธอ ถึแม้ว่าสายลมะไม่่อยเปิใรับเธอเป็นแม่สัเท่าไหร่ แ่สายลม็เป็นเ็ีและพึ่พาไ้เสมอ
สายลมนอนมอฝ้าเพานห้อนอนอเธอพร้อมับถอนหายใ ภาพอพัเอร์ายึ้นมาในวามิอเธออีรั้ เธอแปลใัวเอที่อยู่ๆเธอ็มอเพื่อนสนิทอเธอนนี้แปลไป เธอไม่เยรู้เลยว่าพัเอร์ะหล่อและมีเสน่ห์ไ้นานี้
๊อๆๆ เสียเาะประูห้อัึ้น
“พี่สายลม ธารอเ้าไปไ้มั้ยะ”
“สายธารเหรอ เ้ามาสิพี่ยัไม่ไ้ล็อห้อ”
สายธารเินเ้ามาพร้อมับนมแ้วนึ เธอเินมานั่ลบนเียอพี่สาว ่อนที่ะยื่นนมให้ับพี่สาวอเธอ
“แม่ฝานมมาให้พี่สายลม่ะ”
“โธ่ สายธาร ไม่เห็น้อถือึ้นมาให้พี่เลย ะโนเรียพี่เอา็ไ้ เี๋ยวพี่ลไปเอาเอ”
“ไม่เป็นไร่ะ ธารำลัะึ้นบ้านพอีเลยถือึ้นมาเลย”
“อบในะสายธารน้อสาวที่แสนีอพี่”
สายลมยิ้มให้สายธาร เธอรับเอาแ้วนมอุ่นๆมา่อนะื่มรวเียวหมแ้ว สายธารมอูพี่สาวัวเอแล้วยิ้มออมา ริๆแล้วที่เธออาสาเอานมมาให้้วยัวเอ เพราะเธอมีเรื่ออยาะถามสายลมนิหน่อย
“ทำไมมอหน้าพี่แบบนั้น มีเรื่ออะไรหรือเปล่า”
“เมื่อี้ใรมาส่พี่สายลมที่หน้าบ้านเหรอะ”
สายธารไม่แน่ใว่าผู้ายบนรถใ่นที่เธอิหรือเปล่า เพราะเป็นรั้แรที่มีนับรถมาส่พี่สายลมถึที่บ้านแบบนี้ แล้วสายลม็ไม่ไ้บอเธอว่าไปับใร เธอส่้อวามมาบอสายธารแ่ว่า ‘วันนี้พี่ไปเที่ยวับเพื่อนๆ สายธารลับบ้านเลยนะ ไม่้อรอพี่’
“ไอ้พัเอร์อ่ะ”
สายลมอบำถามน้อสาวแล้วทิ้ัวลนอนบนเีย เธอรู้สึแปลๆที่สายธารถามเธอถึผู้ายที่มาส่เธอถึหน้าบ้าน มันเหมือนับว่าเธอำลัถูน้อสาวับผิว่าเธอไปทำอะไรไม่ีมาหรือเปล่า
“พี่พัเอร์เาับรถยน์ไ้แล้วเหรอะ”
“อืม อนแรพี่็ประหลาใเหมือนัน แู่เหมือนว่าเมื่ออนปิเทอมมันไปเรียนแล้ว็สอบใบับี่มาน่ะ ทำไมอ่ะ สายธาริว่าพี่มีแฟน แล้วโหแม่ับน้อว่าไปเที่ยวับเพื่อนเหรอ”
สายลมพูสิ่ที่เธอิับสายธารไปรๆ เธอไม่่อยอบใเท่าไหร่ที่สายธารัไ้เธอ แ่เธอิว่าสายธารเป็นห่วเธอ เลยอยารู้วามริให้แน่ั
“ไม่ใ่แบบนั้นนะะ ธารแ่ไม่แน่ใว่านที่ับรถมาส่พี่สายลมใ่พี่พัเอร์หรือเปล่าแ่นั้นเอ่ะ”
“อืม ็ไอ้พัเอร์นั่นแหละ”
“่ะ”
“เอ้อ แล้วที่โรเรียนเป็นยัไบ้าล่ะ เ้าับเพื่อนๆไ้ีมั้ย”
“็ี่ะ ออยที่นั่้าๆัน็เป็นนีมาเลย อยบอ อยสอน อยูแลธารลอเลย่ะ”
“ีแล้วๆ เห็นธารเ้าับเพื่อนๆไ้พี่็สบายใ แ่ถ้ามีเรื่อแบบเมื่อ่อนนี้อีธาร้อรีบมาบอพี่เลยนะ”
สายลมเห็นสีหน้ายิ้มแย้มอสายธาร็เบาใไปไ้บ้า แ่เธอเอ็ไม่อยาให้สายธารเื่อในอื่นเร็วนั เพราะเพียแ่ไม่ี่วันเราไม่สามารถัสินนนนั้นไ้ว่าเามีนิสัยใอเป็นอย่าไรหรอ บน้อูนานๆ แ่เธอ็ไม่อยาให้น้อสาว้ออยระแวนไม่ล้าเ้าหาใรอี
“เอ่อ พี่สายลมะ วันนี้ออยมาถามธารว่าพี่สายลมับพี่พัเอร์เป็นแ่เพื่อนันริๆใ่หรือเปล่า...เพราะเห็นพวพี่มัไปไหนมาไหน้วยันลอพวเพื่อนๆธาร็เลยสสัยัน่ะ”
“เหรอ...แล้วธารอบเพื่อนไปว่ายัไล่ะ”
“ธารอบไปว่าพวพี่เป็นเพื่อนที่สนิทันมา...”
“อืม ็ามนั้นแหละ พี่ับพัเอร์เป็นเพื่อนสนิทัน อาเป็นเพราะพัเอร์เ้ามาอนที่พี่เสียใที่สุในีวิ และมัน็อยพาพี่ไปทำอะไรสนุๆ พี่ับพัเอร์็เลยสนิทันมา อีอย่ามันเป็นเพื่อนนแรในโรเรียนนี้้วยแหละ”
“แล้วพี่พัเอร์เามีแฟนหรือเปล่าะ”
สายธารถามำถามที่เธออยารู้ที่สุ และมันแสออมาทาสีหน้าและน้ำเสียอเธอ ว่าเธอำลัอยารู้เรื่อเี่ยวับเพื่อนสนิทอพี่สาว ที่แวะเวียนมาที่บ้านเธออยู่หลายรั้
“อย่ามันเนี่ยนะะมีแฟน ปาหมาแบบนั้น แล้วถ้าใรไ้เป็นแฟนมันเนี่ยนะน่าสสาราย ว่าแ่ทำไมธารอยารู้เรื่ออพัเอร์ัล่ะ”
“็เพื่อนๆอธารแหละ่ะ เาอบมาถามธารเรื่อพี่สายลมับพี่พัเอร์ ธารเลยมาถามพี่สายลมเอาไว้ะไ้ไปอบเพื่อนๆถู”
“อ่อ ั้นพี่ฝาบอเพื่อนๆธารละัน ว่าั้ใเรียนไปเถอะ อย่าอยารู้เรื่อนอื่นนัเลย แล้วถ้าอยารู้อะไร็ให้มาถามพี่รๆเลย”
“ถ้าเพื่อนถามอีเี๋ยวธาระบอแบบนั้น่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ ธารไปนอนเถอะ เี๋ยวพี่ะไปอาบน้ำละ”
“ั้นธารอัวไปนอน่อนนะะ ฝันีนะะพี่สายลม”
เมื่อสายธารเินออาห้อนอนอสายลมไป เธอ็ถอนหายใึ้นมาอีรั้ ทำไมใรๆถึไ้เอาแ่ถามเธอว่าเธอับพัเอร์เป็นแฟนันหรือเปล่า หรือสิ่ที่พวเธอทำมันไม่เหมือนนที่เป็นเพื่อนัน
เ้าวันรุ่ึ้น
สายลมนอนหลับไปั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ เธอื่นเ้ามาเพราะเสียโทรศัพท์มือถือที่ัไม่ยอมหยุาสายเรียเ้า
“ฮาโหลววว โทรมาไมแ่เ้าวะ”
“เ้าอะไรอเธอ นี่ะสายแล้ว รีบๆไปอาบน้ำเลย ันรออยู่้าล่า”
“ห้ะ นายอยู่บ้านันเหรอ”
“เออ แม่เธอออไปส่น้อเธอแล้ว”
สายลมหยิบนาฬิาปลุอเธอมาู แล้วเธอ็เพิ่รู้ว่านาฬิาปลุอเธอมันถ่านหมไปแล้ว เธอหยิบมือถือึ้นมาู็้อใับำนวนสายที่ไม่ไ้รับ นี่พัเอร์มันเป็นบ้าอะไรเนี่ย สายลมรีบลุไปอาบน้ำแ่ัวทันที เมื่อเสร็เรียบร้อยึวิ่ลไป้าล่าทันที
“นายมาทำอะไรบ้านันแ่เ้าเนี่ย”
“็ันโทรหาเธอไม่รับ ันเลยมาหาเธอที่บ้านไ”
สายลมทำหน้า เพื่อนเธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอไ แ่เธอไม่รับโทรศัพท์มัน้อบุมาถึบ้านเลยเหรอ แ่แท้ริแล้วที่เามาหาสายลม เพราะสายหมอบอเาว่าวันนี้สายลมไปโรเรียนเอ เาเลยั้ใมารับเธอถึที่บ้าน
“นายเป็นอะไรมาป่ะ แ่ันไม่รับโทรศัพท์นายเนี่ยนะ แล้วบ้านันับบ้านนาย็ไม่ไ้ใล้ันเลย”
“เออ ราวหลั็รับโทรศัพท์ัน้วย ันะไ้ไม่้อถ่อมาหาถึที่นี่อี”
“โว๊ะ!! ันไม่ไ้บัับนายมาสัหน่อย”
“ไปๆ ไปโรเรียนไ้แล้ว เี๋ยว็ไปไม่ทันริๆหรอ ปะ สายธารไปึ้นรถัน”
พัเอร์เินนำสายลมออาบ้าน สายธารเอ็เินามพัเอร์ออไป สายลมึรีบใส่ถุเท้ารอเท้าและามเาออมา รถู้อบ้านเาออยู่หน้าบ้านอเธอ ทั้สามนเินึ้นรถู้ไป
หนึ่ั่วโม่อน
ายหนุ่มที่ื่นึ้นมาแ่เ้าำลั่วนอยู่ับารโทรหาเพื่อนสนิท ปิแล้วเวลานี้สายลม้ออบ้อวามอเาแล้ว แ่เาเห็นว่าเธอยัไม่อ่าน้อวามอเาสัที เาึเปลี่ยนมาโทรหาเธอแทน แ่เาโทรหาเธอหลายสายแล้ว นปลายสาย็ไม่ยอมรับโทรศัพท์เาสัที
เา็แ่้อารำอบาสายลมว่า วันนี้ะมาเอันที่ป้ายรถเมล์เหมือนเิมหรือเปล่า หรือว่าไปเอันที่โรเรียนเลย
๊อๆๆๆ เสียเาะประูห้อพัเอร์ัึ้น
“พัเอร์แ่ัวเสร็หรือยัลู แม่เ้าไปไ้มั้ย”
พัเอร์วาโทรศัพท์ เมื่อไ้ยินเสียแม่อเาะโนเ้ามา
“แ่ัวเสร็แล้วรับแม่”
หิสาววัยลานรูปร่าผิวพรรี เินเ้ามาในห้ออลูายสุที่รั เมื่อวานเธอไม่ไ้รับโทรศัพท์อลูาย เพราะำลัทำานอยู่ และว่าเธอะเลิานแล้วลับมาถึบ้านลูายเธอ็หลับไปแล้ว เธอเลยื่นมาุยับลูายอเธอแ่เ้า
“พัเอร์ เมื่อวานนี้สายลมมาที่บ้านเหรอลู”
“อ่อรับ พัเห็นแม่อยาเอสายลมเลยวนมาิน้าวที่บ้าน แ่ไม่ิว่าแม่ะไม่ว่า”
“โธ่ พัเอร์็รู้ไม่ใ่เหรอลูว่า้อนัแม่่อนล่วหน้าหลายๆวัน แม่เลยอเอสายลมเลย”
“โทษทีรับ เี๋ยวรั้หน้าพันัแม่อีที”
“้า เรียมัวไปโรเรียนเถอะ ั้ใเรียนนะรับลูาย”
แม่อพัเอร์ยิ้มว้า เธอเินไปอลูาย้วยวามรั ่อนที่ะเินออาห้อไป พัเอร์หยิบมือถือึ้นมาโทรหาสายลมอีรั้ แ่เธอ็ไม่รับสาย เาเลยัสินใโทรหาสายหมอน้อายอสายลมแทน
“ฮัลโหล พี่พัเอร์สุหล่อ”
สายหมอรับโทรศัพท์ทันที เมื่อเห็นพัเอร์โทรมาหาเา สายหมออบพัเอร์มา เวลาพัเอร์มาที่บ้านทีไรเาะอยมาเล่นับพัเอร์นัวิันลอ
“หมอรับ สายลมมันทำอะไรอยู่รู้หรือเปล่า”
“่ะ โทรหาหมอเพื่อะถามถึพี่สายลมเนี่ยนะ อยาุยับสายลมพี่พัเอร์็โทรหาสายลมสิ โทรหาหมอทำไม”
“น้อหมอรับ ไม่อนพี่นะรับ เี๋ยวราวหน้าพี่ื้ออเล่นไปให้ีมั้ย”
“ื้อให้ริๆนะ หมออยาไ้สู๊เอร์ไฟฟ้า พี่พัเอร์ื้อให้หมอหน่อยน้า”
สายหมอพูถึอเล่นที่ัวเออยาไ้แล้วาลุวาว เารีบทำเสียอ้อนเพื่อนพี่สาวอเา เผื่อะโีไ้อที่อยาไ้ แ่แม่อเาันมาไ้ยินเสีย่อน เธอึรีบเ้ามาห้ามลูายอเธอไม่ให้ทำัวเสียมารยาทับเพื่อนพี่สาว
“พอเลยสายหมอไปอพี่เาแบบนั้นไ้ยัไ”
“โธ่ ็แม่ไม่ยอมื้อให้หมออ่ะ เพื่อนๆหมอเา็มีันหมอ่ะ”
แม่อสายหมอทำหน้าุลูาย ที่เธอไม่ื้อให้เพราะราามันแพและเินวามำเป็น อนนี้เธอ้อประหยัเพราะเินที่ะใ้เลี้ยลูๆอเธอ็เหลือน้อยลทุที
“เอาอย่านี้ีว่า ถ้าหมออยาเล่นสู๊เอร์ไฟฟ้า ไว้มาเล่นที่บ้านพี่ีมั้ยรับ”
“รินะ พี่พัเอร์ะให้หมอเล่นริๆนะ”
“ริสิ ว่าแ่สายลมมันทำอะไรอยู่ มันไม่ยอมรับโทรศัพท์พี่เลย หมอไปูให้พี่หน่อยไ้เปล่า”
“หมอไม่รู้หรอ วันนี้แม่มีธุระแ่เ้า หมอเลยออาบ้านมา่อน พี่สายลมับพี่ธารไปโรเรียนันเอ”
“อ่อ โอเ ั้นพี่ไม่วนหมอแล้ว ั้ใเรียนนะน้อาย”
พัเอร์วาสาย เาทำหน้ารุ่นิอยู่รู่หนึ่่อนที่ะเินลไป้าล่าแล้วบอให้ลุแสออรถไปที่บ้านสายลมแทนที่ะไปโรเรียน
ความคิดเห็น