คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ความลับที่ไม่ได้ตั้งใจปิดบัง (4)
สายลมไม่ไ้สนใเรื่อที่ไทม์อนเธออี เธอิถึแ่เรื่อนที่ามแอบถ่ายรูปเธอ ทีู่เหมือนใเลือถ่ายเพาะเวลาที่เธออยู่ับผู้ายเท่านั้น ึ่มาิูแล้วเรื่อนี้มันเิึ้นั้แ่มีไทม์เ้ามาในีวิอเธอ
สายลมหยุิเรื่อน่าปวหัวที่ยัไม่ไ้ำอบนั้น เธอึ้นบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนุ ่อนที่ะลมาิน้าวเ้าที่แม่เลี้ยเรียมไว้ให้
“หมอ พี่ไม่เห็นธารเลย ธารไม่อยู่บ้านเหรอวันนี้”
“พี่ธารออไปร้านเรื่อเียนหน้าปาอยอ่ะ เห็นบออาารย์ให้เรียมอะไรไม่รู้ไปโรเรียนพรุ่นี้”
“อืมๆ”
“อ้าว แล้วพี่ไทม์ไปไหนอ่ะ”
“ลับไปแล้ว แล้วเาไม่มาอีแล้วล่ะ”
“ทำไมอ่ะ สายลมไปทำนิสัยไม่ีอีแล้วล่ะสิ สายลมไล่พี่ไทม์ลับไปใ่มั้ย ทำไม้อทำถึนานั้น้วย หมอยัอยาุยับพี่ไทม์อยู่เลยนะ”
สายลมเหลือามอบน ไอ้น้อายัวแสบอเธอเรียทุนว่าพี่ันหม แ่ับเธอเ็ผู้ายัวเล็รหน้าไม่เยเรียเธอว่าพี่สายลมเลย
“นี่ ันเป็นพี่สาวนายนะสายหมอ ทำไมไม่เรียันว่าพี่ห้ะ”
“็สายลมทำัวไม่สมับเป็นพี่สาวหมอเอหนิ”
“แ็ทำัวไม่เหมาะสมับเป็นน้อายอันเหมือนันแหละหมอ ิ”
พี่สาวับน้อายหันหน้าันไปนละทา นเป็นแม่เินออมาาในรัวมอไปที่ลูๆอเธอแล้วถอนหายใ เพราะเธอไม่เ้าใลูายนเล็อเธอเลยว่าทำไมถึอบั้แ่ทะเลาะับสายลมนั
“ที่พี่สายลมพูมัน็ถูนะสายหมอ ทำไมเราไม่เรียเาว่าพี่ล่ะ เราเป็นน้อนะ็้อเารพพี่เาสิ”
“ทำไมแม่เ้า้าแ่สายลมอีแล้ว หมอไม่ินแล้ว เอะ!”
สายลมส่ายหัวแสวามเหนื่อยหน่ายใ เมื่อน้อายัวีอบ้านอนุ๊บป่ออีแล้ว เธอเอ็ไม่ไ้อยามีปัหาับสายหมอนัหรอ แ่ำพูำาอน้อเธอมันทำให้เธอ้อโมโหอยู่เรื่อย
“ไม่เป็นไรหรอ่ะ ถ้าหมอไม่อยาเรีย็่าเาเถอะ แม่ไม่้อไปว่าน้อหรอ่ะ”
“เพราะแบบนี้ไ ทั้แม่ทั้พี่สาวอยบอว่าไม่เป็นไร สายหมอเลยไม่เยเารพสายลมเลย แม่ว่ายัไรั้นี้็้อุันบ้าแล้วล่ะ”
สายลมยิ้มอบแม่อเธอ หาว่าสายหมอะ้อโนุเธอเอ็เห็น้วยเหมือนัน สายลมัอาหารเ้าปาและิน้วยวามเอร็อร่อย เธออบ้าวผัอเมริันที่แม่เลี้ยเธอทำริๆ เธอเลยลืมเรื่อเรียแล้วเพลิเพลินับานอาหารไปั่วรู่
“อ้าว ธารลับมาแล้วเหรอ มาิน้าวสิแม่เรียมไว้ให้อ่ะ”
เมื่อสายธารเินเ้าบ้านมา สายลมึรีบเรียน้อสาวให้มาร่วมโ๊ะอาหาร้วยทันที แ่สายลม็้อแปลใเมื่อมีอีนเินามสายธารเ้ามา
“เอ่อ พอีธารเอออยที่หน้าร้านเรื่อเียนน่ะ่ะ”
“อ่า พาเพื่อนเ้ามานั่่อนสิ ิน้าวมาหรือยัล่ะ เี๋ยวพี่ไปบอแม่ให้เรียม้าวให้”
“ยัไม่ไ้ินเลย่ะ รบวน้วยนะะ”
สายลมยิ้มแหยๆลับไป เธอรู้สึว่าามปิแล้วมาบ้านนอื่น็วระเรใัน ปิเสธไปไม่ใ่เหรอไ แ่เพื่อนสายธารลับทำหน้าเริร่าแล้วอบแบบไม่ลัเลเลยสันิไ้ยัไัน
“อ้าว ธารลับมาแล้วเหรอลู แล้วนั่นใรน่ะ”
“หนูื่อออย่ะ เป็นเพื่อนห้อเียวับสายธาร่ะ หนูรบวน้วยนะ หนูยัไม่ไ้ทาน้าวเ้าเหมือนัน”
“แ่แม่เรียมไว้แ่สี่ที่เอน่ะลู เี๋ยวแม่ทำอย่าอื่นให้หนูีมั้ย”
“็ไ้่ะ”
สายลมัสีหน้าไม่พอใับพฤิรรมอออย นาเธอเป็นลูเลี้ยเธอยัเรใไม่่อยอยาให้แม่เลี้ยอเธอ้อเหนื่อยเลย แล้วนี่เป็นใร มาบ้านนอื่นเารั้แรลับไร้มารยาทนานี้
“แม่ไม่้อทำหรอ่ะ เพื่อนสายลมลับไปแล้ว ถ้าเพื่อนธารอยาิน็ให้เาินไ้เลย่ะ”
“เพื่อนพี่สายลมมาที่บ้านเหรอะ ใรเหรอะ พี่พายเหรอหรือพี่พัเอร์”
ออยโพล่ำถามึ้นมาระหว่าบทสนทนาอสายลมับนอรแม่เลี้ยอเธอ และนั่นยิ่ทำให้สายลมรู้สึไม่พอใมาึ้นไปอี เธอิว่าออยเริ่มล้ำเส้นเธอแล้ว
“เพื่อนพี่สันนั่นแหละ้า น้อไม่้ออยารู้หรอ”
“เป็นนที่ไม่อยาบอล่ะสิท่า”
อนนี้สายลมยืนำมือแน่น มอเพื่อนน้อสาวาวา เรียมะเปิศึ้วย สายธารที่เห็นว่าพี่สายลมไม่พอใึรีบปรามเพื่อนอัวเอ
“เอ่อ ออยอย่าไปเ้าี้พี่สายลมเลย ็เป็นพี่พัเอร์นั่นแหละ ะใระอีล่ะ”
“ะใ่เหรอธาร ที่พี่สายลมเาไม่อยาบอเพราะเป็นพี่ผู้ายอีนที่เป็น่าว้วยหรือเปล่า”
“พี่ว่าารที่น้อไม่พู็เป็นารรัษามารยาทอย่านึนะ ถ้าิว่าพูแล้วไม่เป็นประโยน์่อนฟั ็ไม่้ออ้าปาพูหรอ”
สายลมอลับออยอย่าไม่ไว้หน้า นแบบเธอา่อาฟัน่อฟันอยู่แล้ว เธอไม่ยอมให้ใรมาทำเธอฟรีๆ หรือมาพูาเหมือนรู้ัเธอีทั้ที่ไม่ไ้รู้ัเธอแม้สันิเียว
“ถ้าทนฟัไม่ไ้็ไม่้อฟัสิะ”
“ออยพอไ้แล้ว เราว่าออยลับไป่อนเถอะ เี๋ยวะทะเลาะันเปล่าๆ”
“เราลับ็ไ้ ั้นเราลับ่อนนะ เอันพรุ่นี้”
ออยลุึ้น เธอมอไปรอบๆบ้านและแสยะยิ้มออมาเหมือนูถู ่อนะเินลอยหน้าลอยาออาบ้านไป สายลมเม้มปาแน่น ถ้าไม่ิว่าอนนี้เธออยู่บ้าน เธอเินไประาหัวออยแล้ว
“เลิบเพื่อนนนี้ไปเลยนะธาร เาไม่ใ่นีหรอ”
“แ่เาเป็นเพื่อนนแรอธารนะะ”
“เพื่อนมีั้เยอะแยะนะธาร ไม่ำเป็น้อบเพื่อนนิสัยแบบนี้หรอ”
“แ่ออยเา็ีับธารนะะ ธารทิ้ออยไปไม่ไ้หรอ”
“นี่มันเล่นอไสยศาสร์มน์ำอะไรับน้อสาวันเนี่ย”
สายลมเอามือุมมับ ส่วนสายธาร็ยืนว่าพี่สาวเธอิไปในทานั้นไ้ยัไ สายลมนึย้อนไปถึเรื่อเมื่อไม่ี่วัน่อนที่มีน้อม.4 ห้อเียวับสายธารเินเ้ามาุยับเธอ
‘พี่สายลมะ ือพวหนูมีเรื่ออยาะเือนพี่สายลมไว้หน่อยน่ะ่ะ หนูเห็นน้อสาวอพี่ไปสนิทับออยน่ะ่ะ ือออยเาเป็นนแปลๆ อนม.้นเาไม่บเพื่อนในห้อเลย เยเห็นสนิทับเพื่อนอยู่นนึแ่พอผ่านไปสัพัเพื่อนนนั้น็ลาออาโรเรียนไปน่ะ่ะ’
‘ใ่่ะ แล้วยัมี่าวลือแปลๆ้วยนะะพีี่สายลม ว่าออยเป็นนทำให้เพื่อนัวเอ้อลาออไป แพรวว่าพี่สายลมลอเือนสายธารูนะะ’
‘พวเราเอ็พยายามะเ้าไปุยับสายธารแล้ว แ่ออยเาอยันท่าพวเราลอเลย่ะ’
ในอนที่สายลมไ้ฟัรั้แร เธอเอ็ยัไม่่อยอยาฟัวาม้าเียวสัเท่าไหร่ เพราะสายธารเอ็บอับเธอเอว่าออยีับเธอมา และไม่มีปัหาอะไร เธอเลยยัไม่อยาไปยุ่ แ่เห็นทีอนนี้เธอ้อเ้าไปยุ่แล้ว
“ทำไมพี่สายลม้อิับออยเาแบบนั้น้วยะ ไม่มีใรเาทำอันทั้นั้น่ะ ออยเาีับธารอย่วยเหลือธารทุอย่า ธารไม่เห็นวามำเป็นที่้อเลิบับออยเลย่ะ”
สายลมมอหน้าน้อสาวอเธอที่ำลัพูปป้อเพื่อน้วยวามริใแล้วถอนหายใออมา ทำไมน้อสาวอเธอถึ้อมาเอับนแบบออย้วย
“เื่อพี่เถอะธาร ออยไม่ใ่นีหรอ ไม่เห็นที่เาพูับพี่เมื่อี้เหรอ”
“ออยทำอะไรผิเหรอะ พี่สายลมนั่นแหละที่พูไม่ีับออย่อน”
“ถ้าออยไม่พูาล้ำเส้นพี่ พี่ะพูไม่ีับออยเาั้นเหรอ”
“ออยเา็มีสิทธิ์สสัยไ้ไม่ใ่เหรอะ พี่สายลม็แ่พูบอเาไปรๆ็ไ้นี่ะว่าพี่พัเอร์มาบ้าน”
สายลมยมือุมมับ เรื่อมันัวุ่นวายไปันให่แล้ว เธอเอ็ไม่รู้ะอบสายธารอย่าไรเพราะนที่มาหาเธอที่บ้านแ่เ้าือไทม์ไม่ใ่พัเอร์ และเธอ็ไม่ไ้อยาะ่อวามยาวสาววามยืับน้อสาวเธออี ้วยวามที่ไม่ไ้อยาทะเลาะันให้เสียวันอาทิย์แสนสุไป
“ใระมาหาพี่ที่บ้านนั่นมัน็เป็นเรื่ออพี่ พี่ไม่ไ้สนิทับเาพี่็มีสิทธิที่ะไม่บอเา…”
“ถ้าอย่านั้นพี่สายลม็ไม่มีสิทธิมาบอให้ธารเลิบใรเป็นเพื่อนเหมือนัน่ะ”
“สายธาร!! ที่พี่พูเพราะพี่หวัีและเป็นห่วธาร พี่ไม่อยาให้ธารให้ใเพื่อนนนี้เ็มร้อยเลย ธารูนไม่ออเลยถูรัแไ้่ายๆ”
“ใ่สิะ ธารมันโ่ทีู่นไม่เป็นเลย้อย้ายมาเรียนที่นี่ พี่สายลมิว่าธารอยาเป็นแบบนั้นเหรอะ…ฮึ..ฮือ”
อยู่ๆสายธาร็ร้อไห้ออมา เธอรู้สึน้อยใที่พี่สาวอเธอิว่าเธอเป็นนโ่ แล้วเธอเอ็อิาสายลมลอที่มีแ่เพื่อนีๆและนรัใร่มามาย แล้วทำไมพอเธอมีเพื่อนทีู่เหมือนะไป้วยันไ้ พี่สาวเธอ้อมาห้ามให้เธอบเพื่อนนนี้้วย สายธารำมือแน่น้วยวามรู้สึน้อยใที่ถาโถมสู่ใเธอ
“พี่ไม่ไ้หมายวามว่าแบบนั้นนะ”
“พี่สายลมิว่าัวเอีเลิศเลออยู่นเียวอย่านั้นสิะ ริๆแล้วพี่แ่โีที่มีพี่พัเอร์มาว่า ทุนเลยื่นอบพี่ไป้วย”
“ถ้าอย่านั้นธาริว่าพี่ไม่สมวรไ้รับมันอย่านั้นเหรอ”
“แล้วธาร็ไม่มีสิทธิไ้รับมันเหมือนันเหรอะ”
สายลมหัวใระุวูบ เพราะสายาที่สายธารมอเธอมันแปรเปลี่ยนไป เหมือนับสายธารำลัอบเธอในใว่าเธอไม่สมวระไ้รับวามรัวามื่นอบาใรทั้นั้น และสิ่นั้นทำให้้อนวามน้อยใที่เธอแอบ่อนเอาไว้มันเผยออมาอีรั้
“มีนอีมามายที่เาอยาเป็นเพื่อนับธาร แล้วมาบอพี่…แ่…”
“ธารไม่อยาไ้เพื่อนที่เามาบับธารเพราะพี่สายลมหรอ่ะ”
“ั้น็ามใเธอ”
สายลมบบทสนทนา เธอไม่อยาพูับเ็ื้อแบบสายธารแล้ว ูเหมือนว่าสายธารที่เยน่ารัน่าเอ็นูะเปลี่ยนไปแล้ว และำพูอสายธารมัน็ทำให้เธอระหนัไ้ว่าเธอเอ็ไม่ใ่พี่สาวแท้ๆ แถมยัเป็นแ่นที่มาอาศัยอยู่ับรอบรัวอสายธารเท่านั้น
“พวลูทะเลาะอะไรัน ลูสอนไม่เยทะเลาะันเลยนะ”
“สายลมอัว่อน่ะ พอีมีนัิวหนัสือที่บ้านพัเอร์”
สายลมเินึ้นไปบนบ้านและหยิบระเป๋าเป้อเธอออมา ่อนะเินออไปนอบ้านโยไม่พูอะไรอี เธอเินไปพลาบ่นในใ้ำไปมา วันอาทิย์วิปโย วันอาทิย์นรแ เอาวันอาทิย์แสนสุอเธอืนมา โว้ยยยยย
“เห้อ พอเป็นเรื่อเพื่อนูเหมือนสายธาระมีปมในใเลยแห๊ะ”
เธอพูับัวเอและถอนหายใอีรั้ รู้ัวอีที็ออาบ้านมาะแล้ว แถมยัทะเลาะับน้อสาวที่ไม่เยมีปาเสียันเลยสัรั้ แล้วอนนี้ะไปไหนีล่ะเนี่ย
ความคิดเห็น