Special EP A มิตรภาพแห่งความเกเรพาสยอง

ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ

          Pat's part
          วันนี้เป็นวันเปิดเรียนอาทิตย์ที่สองครูรำไพบอกว่าจะเอาล็อกเกอร์มาให้พวกเราใช้กัน เพราะฉะนั้นฉันก็จะได้ไม่ต้องแบกแล้วเดี๋ยวเตี้ยยิ่งกว่าเดิม ฉันก็เดินขึ้นบันไดมาเรื่อยๆเพื่อจะได้มาที่ห้องเรียน วันนี้ก็เหมือนทุกๆวัน เปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้ยินเสียง
          "แกนั้นแหละไอ้เต้ย เสือกอยู่ได้ บอกให้เงียบๆก็ไม่เงียบ แล้วแถมยังเสือกอีก"เสียงของมิวตะโกนด่าเต้ยแต่มันก็ไม่เป็นผลอะไร
          เป็นเรื่องปกติที่เต้ยจะโดนมิวด่าทุกเช้าเหมือนกับว่าได้รับคำอวยพรก่อนเริ่มเรียน ลืมเลย ไปดูล็อกเกอร ์ดีกว่าว๊าวๆ ดูเหมือนมันจะใหญ่กว่าที่คิดนะมีอยู่ 30 ช่อง แปลว่าช่อง ของเราเลขที่ 23 นี่งัยเจอละ มันเปิดไม่ออกแหะ มันล ็อกนี่หน่า ว่าแล้วฉันจึงเดินไปถามบัวผู้คุมกุญแจ 
          "นี้ๆ บัวทำไมของเค้ามันเปิดไม่ออกอะ"ฉันหันไปถามบัว
          "อ๋อ ของแพทต้องช่องที่ 24 อะ เพราะครูรำไพบอกว่าตู้ที่ 13 มันเปิดไม่ออกเลยให้เพื่อนเลื่อนไปอะ เค้าเลยได้ใช้ช่องแพทแทน"บัวตอบ
         "จ้าๆ"ฉันเอง
         "เออใช่ๆ มีอะไรจะถามอะ มีใครเห็นคฤหาสหน้าโรงเรียนบ้างอะใหญ่มากเลยสวยด้วยแต่ดูแล้ว มันออกล้างๆอะ พวกแกว่าปะ"ฉันถาม
         "เออๆ รู้สึกสงสัยยังงัยไม่รู้ว่ะ"เต้ยจอมเสือก
         "ช่างมันไปเหอะไม่ใช่บ้านเค้า"ฉันเอง(รีบเปลี่ยนเรื่่องเพราะกลัวผีหละสิ)อย่ามารู้ทันนะ
         "นี้ๆมีใครจะไปเซเว่นกับเราปะ"บัวถามขึ้น
         "เค้าไปๆ"ฉัน มิว เต้ย และมะนาวตอบเป็นเสียงเดียวกัน
         "งั้นก็ไปกันเถอะ"บัวเริ่มเดินนำ
         ทางที่เราจะไปเซเว่นเราก็ต้องผ่านคฤหาสหน้าโรงเรียนเพื่อไปเซเว่น เมื่อมะนาวเดินอยู่และมืออีกข้างก็ถือสร้อยที่แม่เคยให้ไว้ แต่มะนาวดันเลื่อนน้ำที่พื้น เกือบล้อดีที่มิวดิ้งแขนไว้ทันแล้วมะนาวก็ทำสร้อยหลุดมือกระเดนเข้าไปในเขตรั้วของคฤหาสหลังนั้น ตอนนี้พวกเรา 5 คน ยื่อนมองหนากันด้วยสายตาวิตกว่าจะทำงัยดี 
         "มะนาวเอางี้้ดีมั้ยพรุ่งนี้ก็วันอังคารโรงเรียนหยุดพอดี พวกเราค่อยไปตามเพื่อนบนห้องมาหาช่วยกันพรุ่งนี้ดีกว่า วันนี้ก็ไม่มีใครเอาไปหรอก"มิวเป็นคนเสนอ
         "กะ กะ ก็ได้มั้ง(ในใจมะนาวกำลังกังวลอย่างสูง)"มะนาวตอบ
         เมื่อฉันมองขึ้นไปบนหน้าต่างก็เห็นเงาดำๆยืนอยู่ แล้วมันก็ชี้มาที่ฉัน เมื่อฉันเห็นอย่างนั้นความกลัวผีก็พรุ่งสูง รู้สึกมึนๆหัว และก็คร่อก
         Bua's part
         "แพท แพท เป็นไรไปอะ ตื่นสิ"ตอนนี้ฉันยืนงงอยู่ๆแพทห็เป็นลมล้มลงไป เห็นก่อนที่แพทจะเป็นลมแพทหน้าซีด แล้วก็ล้มลงไปต่หน้าต่อตา
         "เค้าว่าเรารีบพาแพทไปที่ห้องก่อนดีกว่า"มะนาวว่าหลังจากที่เงยหน้าขึ้นมาจาก BB เมื่อได้ยินเสียงฉันโวยวาย 
         ตอนนี้พวกเราทั้ง 4 กับอีก 1 ศพ มาถึงห้องเรียนโดยมีเพื่อนทั้งห้องมามุงดูว่าแพทเป็นอะไร ตอนนี้ครูห้องพยาบาลมาปถมพยาบาลให้แพท แพทก็มานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิมแต่หน้ายังดูซีดๆอยู่
         "แพท เป็นไรไปอะ ทำไมถึงเป็นลม"ฉันถามแพทเพราะเพื่อนๆสงสัยกันทั้งห้อง
         "มะ มะ เมื่อกี้เค้า เห็นมีเงา ดะ ดะ ดำอยู่ที่หน้าต่างอะ ละ ละ แล้วชี้มาทางพวกเรามันน่ากลัวมมากเลยอะ ฮือ" แพทตอบเสียงสั่นน้อยๆ พร้อมร้องไห้ออกมา 
          ตอนนี้เพื่อนๆในห้องพากันทำไรไม่ถูก ได้แต่ปลอบใจแพท
          "เออนี้ๆ พรุ่งนี้อะ พาไปเอาสร้อยอยู่ที่คฤหาสหน่อยสิ มันกระเดนเข้าไปอะื ได้มั้ย มันเป็นสร้อยที่แม่เราให้นะไม่งั้นเราโดนด่าแน่"มะนาวพูดขึ้นหลังจากกลุ้มอยู่นาน
          "ดะ ดะ ได้สิ"เพื่อนตอบเสียงสั่นและยิ้มเจี๋ยนๆมาให้
          และตอนนี้มะนาวกำลังนัดเพื่อนๆกันอยู่ว่าจะมากันกี่โมงแล้วทุกคนก็ตกลงกันได้เรียบร้อนและตอนนี้ครูก็มาสอนหลังสือพวกเราจนถึงเลิกเรียน
          ตอนนี้เหลือฉัน มิว แพท ทราย ไวน์ ฝ้าย แพร โจโจ้และมายด์  กำลังเล่นกันอยู่ในห้องเราเล่นปลาเป็นปลาตายกัน 
          กึก
          กึก 
          ตอนนี้อยู่ๆก็มีเสียงขึ้นมา มันทำให่่้ทุกคนสงสัย 
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
          ไม่เม้นไม่แต่งบทต่อไปนะ จะงอนด้วย