คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บุกบ้าน
แกร็ก เอียด (เสียงประตูนะประตู)
ขณะที่หญิงสาวกำลังนอนหลับอย่างสบายนั้น เธอไม่รู้หรอกว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาภายในห้องของเธอ งูพิษที่หิวโหยอย่างที่จะลิ้มลองเธอเป็นที่สุด บัดนี้เค้าทนไม่ไหวอีกแล้ว เค้าต้องการเธอ บุคคลผู้นั้นค่อยๆนอนลงบนที่นอนที่แสนจะอ่อนนุ่มเช่นเดียวกับผิวของเธอ แสงไฟอ่อนๆจากดวงไฟนอกบ้านกระทบกับใบหน้าทำให้เค้าผู้นั้นเห็นเธอสลัวๆแต่ถึงอย่างไรเธอก็ยังสวยในสายตาของเค้า เค้าใช้มืออันหยาบกระด้างที่ผ่านเพชรมานักต่อนักลูบไล้ไปตามใบหน้า ซอกคอ และมีทีท่าว่าต่ำลงมาเรื่อยๆ เธอผู้นั้นก็ยังไม่ตื่น บุคคลที่ไม่ประสงค์ยิ่งได้ใจ จากซอกคอ ก็เลื่อนมาจนถึงเนิ่นอก ผิวของเธอขาวเนียนยิ่งนัก มือเริ่มไม่อยู่สุขชุดที่เธอสวมใส่อยู่นั้นเป็นชุดนอนกระโปรงเบาบางใสจนเห็นอะไรต่อมิอะไรหมดแล้ว ยิ่งนอนเธอไม่ชอบใส่อะไรอยู่ด้วยทำให้ง่ายต่อผู้มาเยือนในเมื่อเค้าเห็นมันเป็นกระโปรง มือคู่นั้นก็เริ่มจากด้านล่างโดยที่ปัดกระโปรงขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึง
“กรี๊ดดดดดดดด”
อุ๊บ
“จะร้องให้คนทั้งเมืองรู้รึงัย”
“อำ ไอ อ้อง อำ อับ อั้น อ่าง อี้” (ทำไมต้องทำกับฉันอย่างนี้)
“เพราะผมต้องการคุณไง”
“อ้าย อี อะ”(ง่ายดีนะ)
“งั้นคุณก็ยอมผมง่ายๆสิ”
“ปล่อย”
“ถ้าปล่อยคุณก็หนีน่ะสิ”
“ละ แล้วคุณเป็นใคร”
“อยากรู้หรอ ถึงจะอยากรู้ผมก็ไม่บอกหรอก”
“แล้วคุณรู้หรือไรว่าฉันเป็นใคร แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยที่ต้องมาเจอคนชัวๆอย่างคุณ”
“รู้สิ ไม่งั้นผมจะต้องการคุณหรอ แล้วที่ ถามว่าทำไมต้องเป็นคุณ ก็ลองดูตัวตัวเองสิ นั้นแหละเหตุผล” พอพูดปุ๊บหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าผมก้อถึงกับก้มมองตัวเองทันที
“กรี๊ดดดดดด”
“เอา เอาเข้าไป คุณก็ออกจะเซ็กซี่ขนาดนี้จะอายอะไร”
“คุณ คุณมันทุเรศ”
“ถ้าทุเรศ ก็ทุเรศเพราะคุณนั้นแหละที่ทำให้ผมหลงใหลคุณได้ถึงขนาดนี้” ขณะที่ผมพูด ผมก็ขยับใกล้เธอเรื่อยๆ มือของผมก็ชักจะไม่อยู่สุข
“อย่านะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”
“ผู้หญิงก็พูดอย่างนี้กันทุกคน อย่านะ อย่า” ผมพูดเลียนเสียงของเธอ
“อีตาบ้า คุณเป็นใครกันแน่”
“อยากรู้หรอ คุณก็นอนกับผมคืนนี้สิ แล้วคุณก็จะรู้”
“บ้า บ้ากันใหญ่แล้ว ทางที่ดี คุณออกไปจากบ้านฉันตอนนี้เลยดีกว่า ฉันไม่อยากรู้แล้ว”
“ได้ไงผมลงทุนขโมยเพชร แถมเจอของดี ยังนี้จะให้ผมพลาดได้ไง ผมอุตส่าห์เอาเพชรมาคืนคุณน่ะนี่แต่คุณกลับไม่เอา ก็ไม่เป็นไร ในเมื่อคุณไล่ผม”
“ดะ เดี๋ยว นายคือจอมโจน จอมโจนพีพน่ะหรอ” โธ่เว้ยไอเราก็นึกว่ารุ่นพ่อที่ไหนได้ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย หน้าตาก็ใช่ย่อยทรมานใจสาวอยู่ไม่น้อยจะว่าไปยอมสักหน่อยก็ดีอยู่น้า ไม่ ไม่ ไม่ ฉันคิดอะไรของฉันเนี่ย
“แก แก ขโมยเพชรฉัน”
“ใช่แล้วทำไมครับคุณผู้หญิง” มือผมชักอยู่ไม่สุขอีกแล้วละสิ มันลูบไล่ไปตามใบหน้า ซอกคอ แล้วผมก็ทำสิ่งที่ผมเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ผมมองไปบนเรียวปากอันอวบอิ่มพวงสีชมพูแล้วปากของผมก็ประกบกับปากของเธอ ลิ้นของผมอยู่ในปากของเธอ และเธอก็ทำให้ผมพึงพอใจโดยการตอบรับของเธอนั้นเกิดคาด เธอจูบคล่องยิ่งกว่าผมอีก เธอใช้มือทั้งสองข้างของเธอลูบหลังของผมไปทั่ว มือของเธอก็อยู่ไม่สุขเช่นเดียวกัน แต่ใช่ว่าผมจะน้อยหน้า ไม่มีทางซะหรอก อย่านำหน้าผมซะให้ยากเลย มือของผม เลื่อนไปบนอกอวบอิ่มนั้นแล้วแรงหายใจของเธอทำให้อกสั่นไหว ผมออกแรงบีบน้อยๆเพื่อมิให้เธอบอบช้ำ แล้วผมก็ดึงบราเชียของเธอออก ตอนนี้เธอเลื่อนแค่เศษผ้าส่วนล่าง แต่ส่วนบนนั้นเผยให้ผมได้ลิ้มลองแล้ว มันหวาน หวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งเสียอีก ผมพรมจูบจนทั่วแทบไม่มีส่วนไหนที่ผมยังไม่สัมผัส แต่แล้วผมก็หยุดการกระทำอยู่แค่นั้น ดูเหมือนเธอจะนึกขึ้นได้
“คุณ คุณมันบ้าที่สุด”
“อะไรกันคุณเชิญชวนผมเองนะ ผมไม่ผิด”
“รีบออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ ก่อนที่ฉันจะ ฉันจะ….”
“ต่อหรอ”
“บ้า อ้าวหายไปไหนแล้วละ เหอะ คอยดูฉันไม่ปล่อยไว้แน่”
ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็น........
“ฮัลโหลพี่เซฟ อยู่ไหนเนี่ยกลับบ้านเร็ว”
“ทำไมมีอะไรหรอไอซน”
“แย่แล้ว แย่แล้ว”
“อะไรเหล่า”
“ท้องผมๆ”
“...”
“มัน ร้องจะแย่แล้วพี่”
“เห้อ ไอ้ซน แล้วทำไมไม่หาไรกินละ”
“ก็ผมขี้เกียจขับรถง่ะ”
“ขี้เกียจก็ไม่ต้องกิน ชาตินี้แก่จะมีเมียมั้ยเนี่ย”
“โห้ มีดิพี่หล่อๆอย่างผม ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาเมินผมหรอก”
“หึหึ มันก็ไม่แน่อาจมะมีบางคนที่เมินคนอย่างเราก็ได้”
“ไม่หรอกพี่ใครจะบังอาจ”
“เอองั้นแค่นี้ก่อนละกันนะเดี๋ยวไปคุณกันที่บ้าน”
“คร้าบพี่”
“ บางทีเราอาจจะโดนเมินก็คราวนี้แหละวะ” ชายหนุ่มคิดในใจ
ความคิดเห็น