คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แอบรัก Krislay ft. Chanyeol
กรี๊ดดดดดด....
เสียงกรี๊ดดังสนั่นเมื่อสิบสองหนุ่มเอ็กโซ่ได้เดินเข้ามา วันนี้เป็นงานแฟนไซต์จึงไม่แปลกที่จะมีแฟนคลับมารอกันเยอะแยะจนถึงกับแน่นขนาดนี้ จางอี้ชิงมองรอบข้างอย่างยิ้มๆ เขาดีใจ ดีใจมากที่มีแฟนคลับที่รักพวกเขามากมาย
พวกเขาแนะนำตัวรายคนโดยมีสมาชิกรอบข้างคอยป่วนให้เกิดความคึกครื้นในงาน เป็นบรรยากาศที่เขาชอบไม่น้อย พวกเขากว่าจะสนิทกันได้ขนาดนี้ผ่านอะไรมาเยอะ จึงไม่แปลกที่เราจะหยอกล้อ รับส่งมุข กันอย่างสนุกสนาน เมื่อครบคน เอ็กโซ่ก็ต่างแยกย้ายไปนั่งตามตำแหน่งของตน
อี้ชิงมองดูรอบตัว ก่อนจะสะดุดกับคนคนนึง ใช่แล้ว... คริส หรือ ตุ้ยจาง ของพวกเรา ตำแหน่งของคริสในวันนี้ก็เหมือนทุกๆที คือข้างชานยอล บางที อี้ชิงก็อยากอยู่ตรงนั้นบ้าง
ชานยอลโอป้า... คริสโอป้า... กรี๊ดดด...
อีกแล้ว.. อี้ชิงมองตามต้นตอที่ทำให้เสียงกรี๊ด คริสกับชานยอล.. ไม่แปลกที่เขาจะเล่นกันอย่างสนิทสนม ด้วยความที่เป็นคนขี้เล่น ทำให้มีคนเอ็นดูชานยอลอยู่ไม่น้อย อี้ชิงก็ด้วย เขารักและเอ็นดูน้องคนนี้มาก และเขาก็รู้ว่าคริสก็คงจะเอ็นดูชานยอลไม่น้อยไปกว่าเขา อี้ชิงได้แต่ถอนหายใจเบาๆก่อนจะละสายตาออกมาแล้วหันกลับมาสนใจแฟนๆที่กำลังรอเขาอยู่ เขาต้องไม่แสดงอะไรออกไป ต้องยิ้มทั้งๆที่ฝืน...
ตลอดทั้งงานอี้ชิงพยายามทำตัวร่าเริงสุดๆ กอดคนนั้น หยอกคนนี้แม้กระทั่งคริส ตอนที่เทาทำแหวนราคาแพงของเขาตกลงไปในแม่น้ำ อี้ชิงตะโกนบอกให้คริสลงไปว่ายเอามันมา เรียกเสียงหัวเราะให้ทุกคน เขาพยายามทำตัวให้ปกติ ไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอของเขา มันน่าอาย น่าอายที่จางอี้ชิงแอบรักหัวหน้าวงตัวสูงข้างเดียวมาตลอด
................................................................
เมื่องานในครั้งนี้สิ้นสุดลงทุกคนต่างแยกย้ายกันขึ้นรถเพื่อจะกลับหอพัก อี้ชิงเป็นคนสุดท้ายที่ได้ขึ้นรถ เขามองไปในรถเพื่อจะหาที่ว่าง หากแต่ที่นั่งที่เดียวที่ว่าง ... ข้างๆคริส เขาสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเดินใจกล้าไปนั่งข้างคริส ถึงเห็นเขาหยอกล้อกับคริสบ่อยๆ ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เขินไม่อาย ที่ทำไปก็แอบมาจิกหมอนอยู่ทุกคืน เขินตลอดเวลา แค่ได้ยืนข้างๆเขาก็แทบอยากจะกรี๊ดแล้ว จึงไม่แปลกที่ตอนนี้เขาก็เกร็งสุดๆ จนคนข้างๆรู้สึกได้
“อี้ชิงเป็นอะไรรึเปล่า ?” คริสจับไหล่บางเพื่อให้อีกคนรู้สึกตัว จ้องหน้าอีกคนรอคำตอบ
“อ๊ะ.. เอ่อเปล่าๆ เราแค่เหนื่อย เอ่อ แบบว่าง่วง เออใช่ ง่วงน่ะง่วง”
ถึงแม้มันจะฟังดูแปลกๆแต่คริสก็ยอมเชื่ออีกคนแล้วผละออกไปโดยง่าย ทำเอาอี้ชิงใจแป้ว
...วันนี้ก็คงได้คุยกันแค่นี้สิเนอะ...
แรงสะกิดที่ไหล่ทำให้อี้ชิงสะดุ้งโหยง พอลืมตาขึ้นก็เห็นว่าตัวต้นเหตุกำลังยิ้มให้เขาก็ถึงกับเพ้อ ยิ้มตอบไปอย่างไม่ตั้งใจ
“ถึงแล้วนะ”
“เอ๋ ? อ๋อออ” เขาเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ น่าอายชะมัด !!
อี้ชิงลงจากรถโดยมีคริสลงตามมาติดๆ คนตัวเล็กก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินเข้าหอพักโดยไม่มองคนข้างหลังแม้แต่น้อย
...ก็คนมันอายจริงๆนี่นา...
เมื่อเข้าไปในห้องพักอี้ชิงรีบตรงดิ่งไปทางห้องครัว ก่อนจะคว้าเปิดตู้เย็นเอาขนม นม เนย ออกมา แล้วเดินเอาไปวางไว้ในห้องนั่งเล่น เพราะรู้ว่าทุกคนคงจะหิวกันไม่แพ้เขาแน่ๆ มือเล็กคว้ากล่องนมขึ้นมาเจาะดื่ม โดยมีเหล่าลิงๆที่เหลือแย่งขนมกันไปมาเสียงดัง
“พี่อี้ชิงงงงงงงงงง ”
เมื่อหันไปตามเสียงเรียกอี้ชิงก็พบรุ่นน้องตัวสูงอย่างชานยอลมองมาหาเขาด้วยตาอันแสนแบ๊ว ทำเอาอี้ชิงอดที่จะขำไม่ได้ ก็มันทั้งน่ารัก และ ตลก ..นี่แหละ ชานยอลของเอ็กโซ่
“ว่าไงชานยอล ?” ยิ้มกว้างๆตอบอีกคน หากแต่ชานยอลไม่ได้ตอบเขากลับ แต่ก้มลงมาดื่มนมในมือเขาอย่างกระหาย ทำให้ภาพตอนนี้เหมือนเขากำลังป้อนนมเด็กอยู่ยังไงยังงั้น
“จะกินก็บอกดีๆสิชานยอล ดูสิเปื้อนหมดเลย” อี้ชิงเอ็ดเด็กน้อยเบาๆก่อนจะหยิบทิชชู่มาเช็ดคราบนมให้ โดยมีชานยอลยิ้มโชว์ฟันให้อย่างภาคภูมิใจ จนอี้ชิงโกรธไม่ลง.. ใครจะไปโกรธชานยอลลง น่ารักขนาดนี้
“ชานยอล มานี่เลย”
เสียงทุ้มต่ำของคริส โผล่ออกมาจากด้านหลังของอี้ชิง ทำเอาเขากับชานยอลหันไปมองอย่างไม่เข้าใจ แต่ก่อนที่เขาจะเข้าใจอะไรนั้น ตุ้ยจางก็คว้าชานยอลออกไปแล้ว
...อ่า.. คริสคงไม่ชอบให้ชานยอลอยู่กับเขาสินะ...
กลายเป็นว่าจากที่อี้ชิงลืมเรื่องที่เกิดขึ้นตอนกลางวันไปแล้ว กลับต้องมานึกถึงอีกครั้ง ร่างเล็กทิ้งนมที่พร่องไปไม่ถึงครึ่งลงถังขยะก่อนจะเดินเข้าห้องไปโดยไม่สนใจเสียงเอะอะโวยวายของสมาชิกคนอื่นๆแม้แต่น้อย เขาไม่มีอารมณ์จะสนทนากับใครจริงๆ เรื่องราวต่างๆถาโถมเข้ามา เขาเคยคิด คิดว่าคริสคงจะมีความรู้สึกดีๆเหมือนที่เขามีให้บ้าง จนได้มารวมสิบสองคน ทำให้เขารู้ว่าเขาคงจะคิดผิดจริงๆ ตลอดเวลาที่อยู่จีนอี้ชิงกับคริสสนิทกันมาก จับมือ กอดแขน ซบ กอด อะไรเขาก็เคยทำมาแล้วทั้งนั้น หากแต่ตอนนี้ไม่ใช่ ข้างกายคริสมีชานยอลเสมอ คริสดูมีความสุข มากกว่าตอนอยู่กับเขา นั่นมันแน่อยู่แล้ว ชานยอลทั้งน่ารัก พูดเก่ง ตลก ไม่เหมือนเขา ที่เงียบเชียบ มันคงจะน่าเบื่อไม่น้อยตลอดเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกัน
แค่คิดน้ำตาก็พาลจะไหล ยิ่งเหตุการณ์เมื่อกี้ที่เกิดขึ้น ทำให้เขาแน่ใจได้ทันทีว่ามันคือเรื่องจริง ตุ้ยจางกับชานยอลก็คงชอบพอกันอยู่ เขาล่ะ ? ก็คงต้องเสียใจไปตามระเบียบ แต่จะให้ตัดใจก็คงทำไม่ได้ ในเมื่อมันรักไปแล้ว รักมาก รักมากจริงๆ
......................................................
เช้าวันต่อมา อี้ชิงออกจากห้องด้วยสภาพที่ตาบวมเป่ง ลู่หานเป็นคนแรกที่เข้ามาถามว่าเขาเป็นอะไร แต่เขาก็ได้แต่ตอบไปว่า เล่นเกมส์ดึกไปหน่อย .. ทุกคนเชื่อ ทุกคนเชื่อเขา เพราะอี้ชิงไม่เคยโกหก
วันนี้เขาหลีกเลี่ยงทุกอย่างที่เกี่ยวกับคริส เขาขึ้นรถก่อนใครเพื่อน โดยไม่ลืมที่จะลากลู่หานเข้ามานั่งข้างๆ เมื่อรถออกตัว เขาก็คว้าหูฟังออกมาใส่ .. ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว... อี้ชิงซุกหน้าเข้ากับไหล่ของลู่หาน โดยเจ้าเพื่อนตัวดีก็ขยับตัวให้เขาอยู่ในท่าที่สบาย แล้วโอบไหล่อี้ชิงไว้ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองเขาอยู่ ด้วยทั้งเป็นห่วง และ ไม่พอใจ
เมื่อถึงบริษัท อี้ชิงเลือกที่จะนั่งเงียบๆ เพราะวันนี้พวกเขาไม่ต้องทำอะไรมากมายอยู่แล้ว ก็เลยถือว่าว่างไปในตัว เขาเลือกที่มองรอบๆห้องอย่างไม่มีอะไรทำ แต่ก็สะดุดเมื่อเห็นคริสมองมาที่เขา ก่อนที่ร่างสูงจะหันหน้าหลบไป .. หัวใจ หยุดเต้นไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะมาทางด้านหลัง เมื่อหันไปก็เจอชานยอลยืนอยู่ถัดออกไป
...ไม่น่าคิดไปเองเลยอี้ชิง เขาไม่ได้มองเราสักหน่อย..
อี้ชิงเลือกที่จะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกนอกห้อง เขาอึดอัด มันไม่ไหว เขารับรู้อะไรมากเกินไป เขาเดินออกมาเรื่อยๆอย่างใจลอย จนได้ยินเสียงเดินดังเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะมีแรงฉุดให้เขาหันกลับไป
“เป็นอะไรรึเปล่า ? นายดูไม่ร่าเริงเลยนะวันนี้” ตุ้ยจาง.. อีกแล้ว อย่ามาทำดีด้วยตอนนี้ได้ไหม ไม่เอานะ
“ไม่ได้เป็นอะไร ตุ้ยจางไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“ไม่ให้เป็นห่วงได้ไง เราเพื่อนกันนะ” ใช่..เพื่อน อย่าตอกย้ำมากนักสิ
“อื้ม ขอโทษแล้วกัน” เขาพยายามที่จะดึงมือออก หากแต่พันธนาการกลับยิ่งแน่นเข้าไปอีก คริสจับมือเขาจนเขาเริ่มเจ็บ มันแรงเกินไป
“พูดกันให้รู้เรื่องก่อน เป็นอะไร? อี้ชิงไม่เคยทำตัวแบบนี้กับเรานะ”
“ก็ไม่เคยแล้วไง ก็ตอนนี้ทำแล้ว เคยแล้ว ตุ้ยจางนั่นแหละจะอะไรนักหนา”
“เป็นอะไร ห๊ะ!!” คริสตะคอก ดังมาก ดังจนเขาสะดุ้ง มันดังมากพอที่จะทำให้เขาน้ำตาไหล ไม่เคย.. คริสไม่เคยตะคอกคนอื่น ไม่เคยทำให้ใครเจ็บ แต่ตอนนี้ จางอี้ชิง คนนี้ เป็นคนได้รับมันทั้งหมด
“ฮึก.. ปล่อย.ปล่อยเรานะ” เขาร้องไห้ อ่อนแอจนได้ คนที่อี้ชิงไม่อยากให้เห็นมากที่สุดคือคริส แต่คริสกลับยืนอยู่ตรงหน้า ยืนมองเขาอยู่
“ขอโทษ.. อี้ชิงอย่าร้องนะ” คริสกอดเขา อี้ชิงซุกหน้ากับอกคริสแน่น ไม่อยากให้เห็น ไม่อยากให้คริสเห็นว่าเขากำลังเสียใจขนาดนั้น กลัว.. กลัวคริสจะรู้
“เราไม่ได้อยากจะให้มันเป็นแบบนี้ แต่วันนี้อี้ชิงเปลี่ยนไป อี้ชิงไม่เคยเป็นแบบนี้ อี้ชิงที่ไม่ร่าเริงมันทำให้เอ็กโซ่ห่อเหี่ยว อี้ชิงคือความสดใสของพวกเรานะ”
“ไม่..ไม่ใช่ ฮึก.. ความสดใสของเอ็กโซ่ คือชานยอล..ต่างหาก” อี้ชิงส่ายหน้ารัว
“นั่นสินะ”
“ฮึก!...”
“แต่อี้ชิงเป็นความสดใสของเรานะ”
เขาเงยหน้ามองคริสอย่างสงสัยเมื่อได้ยินประโยคนั้น ดูคริสจะตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอี้ชิงเงยหน้าขึ้นมา คริสผละมือออกจากตัวอี้ชิง ก่อนจะยกขึ้นเกาท้ายทอยของตัวเองเบาๆ
“อย่ามองอย่างนั้นสิ .. อ่า ยังไงดีล่ะ คือแบบ
เราชอบมองเวลาอี้ชิงยิ้ม มันน่ารักดี
เราชอบฟังเวลาที่อี้ชิงพูดเยอะๆ มันดูจริงใจ
เราชอบเวลาอี้ชิงใส่ใจทุกคน มันเป็นอะไรที่เป็นตัวของอี้ชิง
เราชอบตอนอี้ชิงร่าเริงมากกว่าเป็นแบบนี้ มันสดใส
อ่า.. เราชอบอี้ชิงนะ!!”
“หือ ?” อี้ชิงมองอีกคนตาโต ตกใจ ตกใจสุดๆ มันเกิดขึ้นเร็วไป เขากำลังฟังตุ้ยจางพูดเพลินๆเพราะนานๆทีจะได้ยินประโยคยาวๆจากปากคนนี้ หากแต่ประโยคสุดท้ายทำเอาอี้ชิงถึงกับตกใจ ตุ้ยจาง..ชอบเขา !?
“แล้วชานยอล?”
“เอ๋ ชานยอลทำไมเหรอ”
“ไม่ใช่แฟนกับชานยอล ?”
“ห๊ะ!!!!” คริสดูช็อคมากตอนเขาถามไปอย่างนั้น เหมือนไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
“เรากับชานยอลน่ะนะ ? มันแค่เป็นคนที่คอยปรึกษา เอ่อ เรื่องอี้ชิงน่ะแหละ คือเราไม่รู้จะบอกยังไงเลยไปปรึกษากับชานยอล แต่ดูไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไหร่นะเอาจริงๆ” อี้ชิงพยักหน้าฟังอย่างเข้าใจ ใบหน้าเล็กซุกจนชิดอกแกร่งอย่างอายๆ เขาเข้าใจอะไรผิดๆไปตั้งเท่าไหร่เนี่ย !!
“แล้วอี้ชิงล่ะ รู้สึกยังไงกับอู๋ฟานครับ” คริสเอามือเกี่ยวปอยผมของอี้ชิงกับใบหูเล็ก ก้มลงมองอีกคนที่หน้าชิดกับอกเขาอย่างขำๆ คนอะไรเขินได้น่ารักขนาดนี้
เมื่อเห็นอีกคนไม่ยอมตอบสักที คริสเลยเอื้อมมือไปกอดเอวบางแน่น จนอีกคนต้องเงยหน้ามามองอย่างตกใจ ก่อนจะขยับตัวออกเบาๆเมื่อรู้สึกถึงแรงรัดที่คริสมอบให้ บวกกับ สายตาคาดคั้นเอาคำตอบ แต่เมื่อทำเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด อี้ชิงจึงต้องยอมแพ้กับคริสแล้วล่ะ
“อ่า.. ฮื่ออ ตุ้ยจางอย่ามองอย่างนั้นสิ ... ชะ..ชอบนะ” เมื่อตอบเสร็จคนตัวเล็กก็รีบซุกหน้าต่อทันที อดเห็นรอยยิ้มกว้างของหัวหน้าวง ก่อนที่คริสจะกอดรัดอีกคนแน่นกว่าเดิมอย่างดีใจ
“เป็นแฟนกันแล้วนะครับ” พอคนตัวเล็กพยักหน้ารับเท่านั้นแหละ คริสแทบอยากจะอุ้มอีกคนแล้วประกาศบอกทั้งบริษัทเลยทีเดียว แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าพวกเขาต้องไปซ้อมเต้นต่อ จึงพาร่างบางกลับไปยังห้องโดยไม่ลืมจับมือแฟนป้ายแดงของเขาอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
เมื่อเดินเข้าไปถึงภายในห้องซ้อม สายตาสิบคู่ต่างหันมาจับจ้องพวกเขาทั้งสองคนเป็นตาเดียว ทำเอาอี้ชิงอายจนต้องไปหลบหลังคริส ให้คนตัวสูงรับหน้าไปแทน คริสเลยเดินตรงดิ่งไปหาชานยอล ที่ยืนยิ้มรับพร้อมสายตาแพรวพราวอยู่แล้ว
“เออ คบกันแล้ว หมดหน้าที่ของแกแล้วชานยอล”
เฮฮฮฮฮฮฮฮ ... แล้วเอ็กโซ่ก็พร้อมใจกันตะโกน จนอี้ชิงแทบจะมุดดินหนีแล้วเนี่ย
“แบคจ๋า... ยอลบอกตัวแล้วไงว่าไม่มีอะไรจริงๆน้า รักแบคที่สุดแล้วเนี่ยยย เนอะๆ”
จบเหอะจ้า - -
ความคิดเห็น